Geert Wilders – Bijna drie maanden nadat de populisten de verkiezingen hebben gewonnen, bevindt het land zich nog steeds in een politieke impasse. Een pas aangestelde intermediair heeft werk voor zich.
Verschillende Nederlandse politieke partijen hebben de populist Geert Wilders gesteund in zijn poging om opnieuw een regering te vormen.
Bijna drie maanden na een verkiezing die comfortabel werd gewonnen door Wilders’ nationaal-conservatieve Partij voor de Vrijheid (PVV), moeten de gesprekken over deze nieuwe regering opnieuw worden opgestart, nadat een belangrijke potentiële partner zich plotseling had teruggetrokken .
Sinds de overwinning van zijn partij op 22 november met een kwart van de stemmen probeert Wilders een coalitie te vormen met de centrumrechtse Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD) van aftredend premier Mark Rutte, de centristische Nieuw Sociaal Contract (NSC). ) en de agrarische populistische Boer-Burgerbeweging (BBB). Dit zou een comfortabele meerderheid van 88 zetels in de Tweede Kamer met 150 zetels hebben opgeleverd.
De droom van Wilders – samen met een meerderheid van de kiezers, die wilden dat zo’n conservatieve coalitie werkelijkheid zou worden – werd echter in duigen gevallen na het besluit van NSC-leider Pieter Omtzigt om zich terug te trekken, wat het in feite onmogelijk maakte om een rechtse regering te vormen die dat zou hebben gedaan. een parlementaire meerderheid.
Nu overwegen de betrokken partijen een minder conventionele regeringsvorm om nieuwe verkiezingen te voorkomen. Hoewel rampzalig voor het land, dat een sterke coalitie aan het roer nodig heeft, zou het, ironisch genoeg, Wilders nog meer invloed geven.
De partij van Wilders is bij elke nieuwe peiling gestaag in populariteit gegroeid, waarbij één peiling suggereerde dat zij 52 zetels zouden kunnen winnen als er nieuwe verkiezingen zouden worden gehouden; een stijging van 15 ten opzichte van de 38 die het bij de verkiezingen behaalde.
“Alle opties liggen wat mij betreft op tafel”, zei Wilders woensdag in een Kamerdebat , waarin hij opnieuw zijn bereidheid benadrukte om als premier een nieuwe coalitie te leiden. “Wij kiezen niet voor nieuwe verkiezingen, wij willen onze verantwoordelijkheden nemen.”
De opties die worden overwogen, zijn onder meer een minderheidsregering (waaraan de NSC haar steun zou verlenen, maar zonder deel te nemen), of een lossere regeling waarbij partijen elk beleid van geval tot geval zouden steunen.
Die laatste optie werd expliciet gesteund door de NSC en de VVD, al wisten beiden niet eens hoe dat er precies uit zou zien.
“Het is iets nieuws, waarvoor ik geen sjabloon heb”, gaf VVD-leider Dilan Yesilgoz toe, eraan toevoegend dat ze de voorkeur zou geven aan basisovereenkomsten tussen partijen met een focus op de overheidsfinanciën – waarvan de rampzalige toestand, als de verklaring van NSC-leider Pieter Omtzigt wat op het eerste gezicht moet worden opgevat, was in de eerste plaats de reden dat zijn partij zich terugtrok.
NSC-leider Pieter Omtzigt riep partijen op om de komende weken hun ideeën over een mogelijke coalitie te presenteren.
Verschillende andere partijen, waaronder de door Frans Timmerman geleide alliantie Labour-Groen Links (PvDA), de liberale D66 en het CDA, bleken minder open te staan voor de suggestie van Omtzigt.
Wilders heeft een nieuwe intermediair voor de volgende ronde van coalitiegesprekken voorgesteld: Kim Putters. Net als zijn voorganger Ronald Plasterk is ook Putters lid van de PvDA.
Tijdens een persconferentie op donderdag zei Putters dat het Nederlandse politieke landschap ‘lastig’ is en dat hij van plan is met alle partijleiders te spreken, zelfs met degenen die niet deelnemen aan een coalitie.
Zijn belangrijkste focus zou liggen op het bepalen welke mogelijke regeringsvormen de breedste steun genieten, omdat hij zei dat het belangrijk was “dat we elkaars standpunten hierover kennen.”
De tijd is echter niet zijn vriend. Nadat op 26 februari een parlementair reces is afgelopen, heeft hij vier weken de tijd gekregen om zijn werk te doen en de Nederlanders eindelijk de conservatieve regering te bezorgen die ze zo graag willen en zo dringend nodig hebben.