De kiezers zullen beslissen of Recep Tayyip Erdoğan zijn heerschappij verlengt tot een derde decennium of wordt onttroond door uitdager Kemal Kilicdaroglu.
ANKARA, Turkije — Het is een van de meest betwiste presidentsverkiezingen van de afgelopen tijd, maar op de Arjantin İlkokulu-basisschool in de Turkse hoofdstad Ankara was de stemming rustig, ordelijk en kalm.
Er werd niet geduwd en geduwd terwijl de kiezers in korte rijen wachtten om te beslissen of de oude leider van het land, Recep Tayyip Erdoğan, zijn heerschappij verlengt tot een derde decennium of wordt onttroond door uitdager Kemal Kilicdaroglu, die heeft beloofd een meer democratische samenleving te herstellen. Continuïteit of verandering?
“Ik hoop dat het goed zal zijn voor Turkije”, zei geoloog Salami Toprak, 67, kort nadat hij gestemd had. “Laten we eens kijken wat er uit gaat komen.” Hij voegde eraan toe dat hij aan het nadenken was over de volgende generatie terwijl hij zijn stem uitbracht.
Nauwlettend gevolgd van Washington en Kiev tot Moskou en Peking, kwam de tweede ronde in het honderdjarig bestaan van de Turkse Republiek, nadat geen van de kandidaten meer dan 50% van de stemmen wist te behalen bij de eerste stemming op 14 mei, Erdoğan kwam een minuscuul tekort hoeveelheid.
De 74-jarige Kilicdaroglu beschreef de tweede ronde als een referendum over de toekomst van het land. De leider van de seculiere, centrumlinkse Republikeinse Volkspartij, of CHP, sinds 2010 is een heel andere figuur dan Erdoğan, die bekend staat om zijn bombastische toespraken. Zachtjes gesproken heeft hij een reputatie als bruggenbouwer.
Naast het terugbrengen van het land naar een parlementaire democratie, hebben Kilicdaroglu en de alliantie beloofd om de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht en de centrale bank te vestigen, checks and balances in te stellen en de democratische terugval en hardhandig optreden tegen de vrijheid van meningsuiting en afwijkende meningen ongedaan te maken.
Maar Erdoğan heeft de voorkeur om te winnen, nadat zijn regerende Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) eerder deze maand een meerderheid in het parlement behield bij de verkiezingen.
Aanvankelijk liep hij echter achter in opiniepeilingen tijdens een campagne die werd gedomineerd door de gevolgen van de verwoestende aardbeving die eerder dit jaar meer dan 50.000 doden eiste en de economische onrust in het land.
Erdoğan verhoogde de lonen en pensioenen in de aanloop naar de eerste verkiezingsronde, en subsidieerde elektriciteitskosten en gasrekeningen in een poging om kiezers het hof te maken die te maken hebben gehad met een forse kostencrisis en een valutacrisis, veroorzaakt door talrijke tariefverlagingen door de regering in een poging om de export stimuleren.
Immigratie staat ook hoog op de agenda en beide kandidaten hebben geprobeerd hun nationalistische geloofsbrieven te versterken voorafgaand aan de tweede ronde.
Voorafgaand aan de eerste stemming zei Kilicdaroglu dat hij van plan was vluchtelingen binnen twee jaar te repatriëren door gunstige voorwaarden voor hun terugkeer te creëren. Maar sindsdien heeft hij zijn standpunt verhard en gezworen alle vluchtelingen naar huis te sturen zodra hij tot president is gekozen.
Erdoğan zocht ondertussen de steun van de nationalistische politicus Sinan Ogan, de voormalige academicus die werd gesteund door een anti-migrantenpartij voor het presidentschap, maar werd uitgeschakeld nadat hij als derde eindigde in de eerste stemronde. Op het campagnespoor zei Ogan dat hij zou overwegen om migranten indien nodig met geweld terug te sturen.
Hoewel de economie en migratie belangrijke kwesties waren, “slaagde Erdoğan erin de verkiezingen veilig te stellen en zijn basis ervan te overtuigen dat de nationale veiligheid op het spel stond”, zegt Dimitar Bechev, docent Turkije aan de Universiteit van Oxford in het VK, auteur van “Turkije onder Erdoğan. ” Hij voegde eraan toe dat “identiteitspolitiek rond etniciteit en religie” een groot deel van de toewijzing van de stemmen had bepaald.
De resultaten zullen ook talloze vertakkingen hebben buiten Turkije, dat een strategische ligging heeft op het kruispunt van Europa en Azië. Turkije beschikt over de op een na grootste strijdmacht van de NAVO na de VS, het controleert de cruciale Bosporusstraat en er wordt algemeen aangenomen dat het Amerikaanse nucleaire raketten op zijn grondgebied herbergt.
Ondanks dat het een NAVO-lid is, onderhoudt het land nauwe banden met Rusland en heeft het het lidmaatschap van Zweden van de westerse militaire alliantie geblokkeerd.
Een overwinning van Erdoğan zou waarschijnlijk de relatie van het land met Moskou verdiepen, volgens Nilgun Arisan Eralp, de directeur van het Centrum voor EU-studies aan het Economic Policy Research Institute van Turkije in Ankara.
“Gezien de moeilijke situatie waarin de economie verkeert, zal er Russisch geld nodig zijn om het regime voort te zetten”, zei Eralp, eraan toevoegend dat het waarschijnlijk was dat hij het Zweedse lidmaatschap van de NAVO zou blijven afwijzen, de betrekkingen met de Verenigde Staten zou schaden en het land zou trekken dichter bij het Kremlin.
Ankara beschuldigt Zweden er al lang van militanten te huisvesten van de verboden Koerdische Arbeiderspartij, een terroristische groepering in Turkije, Zweden en de Verenigde Staten.
Voorafgaand aan de stemming zei Ergun Yayla, een taxichauffeur uit Istanbul, zaterdag dat hij van plan was op Erdogan te stemmen.
“Ik denk dat een politieke verandering goed zou kunnen zijn in ons land, maar omdat er volgens mij niemand anders is die eerlijk is en succesvol zou kunnen zijn”, zegt de 55-jarige Yayla.
“De oppositie is erg zwak en ze zullen nooit winnen.”