Russell Brand : Bijna niemand lijkt bereid te zwijgen over de laatste beweringen. Hier zijn mijn opmerkingen: niet over de beschuldigingen, maar over al het lawaai
Russell Brand Er zijn momenten waarop we allemaal het beste kunnen zwijgen en wachten. Maar gezien het feit dat bijna niemand bereid lijkt te zwijgen over de laatste beweringen over Russell Brand, voel ik me genoodzaakt – verstandig of onverstandig – om een paar voorzichtige opmerkingen te maken: niet over de beschuldigingen, maar over al het lawaai.
Laat ik deze opmerkingen voorafgaan met een aanvullende opmerking: het zou heel goed mogelijk moeten zijn om meer dan één gedachte tegelijkertijd in het hoofd te hebben. In feite is het normaal gesproken een voorwaarde om iets interessants te zeggen te hebben.
1. Beschuldigingen van aanranding en verkrachting zijn inderdaad zeer ernstig. Ze moeten door de politie worden onderzocht en, als ze geloofwaardig worden bevonden, worden getest in een rechtbank, waar de vermeende slachtoffers en de verdachte de kans krijgen om hun zaak te bepleiten. Een tv-rechtszaak is geen vervanging voor een dergelijk onderzoek en proces. Als u hierop wijst, betekent dit niet dat u verkrachting of aanranding goedkeurt.
2. Brand heeft toegegeven dat hij een seks- en drugsverslaafde was. Het Dispatches-programma lijkt opzettelijk al lang bestaand en bekend ‘bad boy’-gedrag te hebben gecombineerd met veel ernstiger, potentieel criminele beschuldigingen. Die samensmelting versterkt de zaak tegen Brand niet. Het vertroebelt de wateren. Als u hierop wijst, betekent dit niet dat u verkrachting of aanranding goedkeurt.
3. De mediabedrijven die nu via de televisie de publieke stemming voeden, zijn precies dezelfde bedrijven die blij waren met Brands seksverslaafde persoonlijkheid. Zoals de archiefbeelden en getuigenissen van de Dispatches duidelijk maken, hebben deze mediabedrijven zijn persoonlijkheid gewillig uitgebuit – zelfs naar verluidt met het risico leden van hun personeel en publiek in gevaar te brengen – om de bedrijfswinsten te vergroten.
Niemand mag hen beschouwen als actoren te goeder trouw in deze nieuwste ontwikkeling. Als u hierop wijst, betekent dit niet dat u verkrachting of aanranding goedkeurt.
4. De afgelopen jaren heeft Brand vaak betoogd dat hij een lange en moeilijke persoonlijke reis naar verlossing heeft gemaakt, en dat hij zich schaamt voor de manier waarop hij zich in het verleden heeft gedragen.
Er is op zijn minst ogenschijnlijk bewijs dat de beweringen van Brand ondersteunt. Er is geen enkel bewijs dat de documentaire Dispatches enige vorm van berouw vertegenwoordigt van de mediabedrijven die Brand nu publiekelijk bekritiseren vanwege zijn gedrag. Ze hebben de dwaling van hun manier van doen niet gezien. Ze verzilveren Brand gewoon weer – deze keer door de beroemdheid die ze hebben opgebouwd neer te halen. Voor hen is het allemaal geld op de bank. Als u hierop wijst, betekent dit niet dat u verkrachting of aanranding goedkeurt.
5. Het heeft weinig zin om je te concentreren op de reden waarom deze vrouwen zo lang hebben uitgesteld met het naar voren brengen van hun getuigenissen. Er is veel moed voor nodig om het op te nemen tegen een beroemdheid wanneer hij of zij de toost is van de machtigste mediabedrijven ter wereld, en vooral wanneer de beroemdheid in kwestie door deze machtige bedrijven wordt geprezen juist vanwege het pronken met hun seksueel roofzuchtige gedrag.
Hieruit volgt echter niet dat de timing van deze beschuldigingen puur toeval is of niet van belang is. Hoogstwaarschijnlijk wordt er nu naar deze vrouwen geluisterd, zowel omdat Brand niet langer de toost van Tinseltown is, en, misschien nog belangrijker, omdat hij een uitgesproken criticus is geworden van de bedrijven die hem ooit in de bloemetjes zetten. Hij spreekt tot vele, vele miljoenen jonge mensen met het gezag van een beroemdheid die klokkenluider is geworden. Hij is mogelijk de meest invloedrijke criticus van het kapitalisme in de Engelse taal (afhankelijk van hoe men invloedrijk definieert).
Het feit dat mensen ouder dan 35 jaar meestal niet zo over hem – of over het kapitalisme – denken, doet er niet toe. Of het is in ieder geval niet relevant voor iemand als Rupert Murdoch, die ooit veel geld aan Brand verdiende, en nu zijn papieren gebruikt om te doen alsof het Murdoch-imperium om de vermeende slachtoffers van Brand geeft, in plaats van ze te zien als een kans om meer geld te verdienen. geld van het merk Brand (dit keer zonder zijn toestemming) en schade toebrengen aan een steeds irritanter wordende criticus van het kapitalisme en de macht van het bedrijfsleven. Als u hierop wijst, betekent dit niet dat u verkrachting of aanranding goedkeurt.
6. Er bestaat bij links een al lang bestaande en vervelende tendens om Brand als “rechts” te behandelen, omdat hij weigert vast te houden aan de lijn van de Democratische partij. Ik heb al eerder over deze belachelijke ‘linkse’ maatstaf geschreven.
Brand staat aan de linkerkant omdat hij consequent en publiekelijk de belangrijkste kwesties steunt die links aangaan, zoals ik hier heb uitgelegd . Het feit dat hij zich verzet tegen een aantal van de meest onnadenkende, reflexmatige standpunten van links, en bereid is sommigen ter rechterzijde als potentiële bondgenoten te beschouwen of naar hun argumenten te luisteren, maakt hem niet rechts, behalve tot de meest onnadenkende, knievallige standpunten. – idiote aanhangers van links.
Maar deze beschuldigingen worden door delen van tribale linkerzijde aangehaald als definitief bewijs dat Brand rechts is – blijkbaar omdat ze, zonder proces, hebben besloten dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan aanranding. Dit is kinderachtig. Mensen aan de linkerkant kunnen, los van hun politiek, seksuele roofdieren zijn. Als u hierop wijst, betekent dit niet dat u verkrachting of aanranding goedkeurt.