De term ‘christelijk nationalisme‘ wordt onophoudelijk gebruikt om de Amerikaanse kiezers bang te maken, maar zal het hen ook bang maken?
Het is voldoende om het internet te openen om een idee te krijgen van een angstaanjagende tactiek tegen christen-nationalisten die door hun tegenstanders wordt toegepast. Een paar voorbeelden: ik heb het christelijk nationalisme van dichtbij gezien. Het beangstigt mij (Time Magazine), Christelijk nationalisme is ‘enige grootste bedreiging’ voor de godsdienstvrijheid van Amerika (het Baptisten Gemengd Comité voor Religieuze Vrijheid), Christelijk nationalisme is ‘enige grootste bedreiging’ voor … (Centrum voor Amerikaanse Vooruitgang), Het gevaar van Christelijk nationalisme (ACLU van South Carolina).
Omdat veel mensen niet bekend zijn met het christelijk nationalisme, kan het de moeite waard zijn om erop te wijzen hoe vaak niet-christelijke nationalisten en in sommige gevallen hun tegenstanders hen definiëren. Dergelijke definities werden onderdeel van het vocabulaire van de reguliere media. Sommige definities variëren, maar misschien niet zo veel. Op een algemeen niveau wordt christelijk nationalisme gedefinieerd als een soort nationalisme dat verbonden is met het christendom. Het richt zich primair op de Amerikaanse interne politiek, zoals het opstellen van burger- en strafrechtswetten die in hun visie het christendom en de rol van religie in het politieke en sociale leven weerspiegelen.
Professoren Samuel Perry en Andrew Whitehead benadrukken dat, ondanks dat sommige mensen het christelijk nationalisme afdoen als “een schriktactiek”, het christelijk nationalisme een academische definitie heeft. Ze definiëren het als “een cultureel raamwerk dat een versmelting van het christendom met het Amerikaanse burgerleven idealiseert en bepleit.” Op het niveau van het gewone volk zei een Pew-respondent dat christelijk nationalisme “ blanke kerels betekende die bang zijn de macht te verliezen aan vrouwen en minderheden die zich achter een bijbel verschuilen.”
In het reine komen met discriminatie
Hoe groot is die schrikcampagne en in hoeverre kan deze in termen van hoo-ha worden geprojecteerd? Het eerste aspect, dat mogelijk buiten proporties wordt opgeblazen, is discriminatie. Zijn de minderheden al bang? Zo ja, kun je ze dan nog meer bang maken? Volgens de African American Research Collaborative (AARC)-enquête uit 2022 maken zwarte respondenten zich het meest zorgen over het risico van blank nationalisme, van wie 73% zich zorgen maakt over extreme Republikeinen en blanke nationalisten die haat jegens immigranten en minderheden bevorderen. Aziatische Amerikanen zijn met 71% het meest bezorgd over blank nationalisme, gevolgd door Latino’s met 67%.
Volgens de auteurs raakt het blanke nationalisme nu intrinsiek verbonden met het christelijk nationalisme, en beiden omarmen dat witheid wordt uitgewist en aangevallen door activisten en politieke leiders die geacht worden uiterst links te zijn. Volgens de auteurs van het onderzoek beschouwen christen-nationalisten, om de blanke suprematie te laten overleven, geweld en intimidatie als dominante strategieën om sociale vooruitgang en eerlijke toegang tot onderwijs, werkgelegenheid en gezondheidszorg te voorkomen. Binnen het beoogde scenario zijn gekleurde gemeenschappen de voornaamste doelwitten van deze strategieën.
Deze schriktactiek kan werken. Helaas stierven in de VS in 2023 bijna 43.000 mensen door wapengeweld. Onderzoekers van geweld en misdaden merkten op dat de slachtoffers van wapengeweld onevenredig jonge zwarten waren. Maar kunt u daar de schuld van geven aan christelijke nationalisten? Zijn er bewijzen dat zij achter racistisch geweld zitten? Het feit dat zij, christelijke nationalisten, zich overwegend voorstander verklaren van wapenwetten, kan niet gelijkgesteld worden met de bereidheid gekleurde gemeenschappen te haten of te doden.
De in 2023 gepubliceerde PRRI/Brookings Christian Nationalism Survey lijkt in zijn analytische deel hoog op de retoriek te staan en stelt dat zij, christen-nationalisten, een groeiende bedreiging voor de VS vormen. Volgens de bevindingen van de enquête is het minder waarschijnlijk dat ze dat racisme zullen zien. kan een probleem vormen voor de Amerikaanse samenleving. Zo komen ze dichter bij Nikki Haley, die gelooft dat er geen racisme bestaat in Amerika.
Belangrijk is dat 66% van de sympathisanten van het blanke christelijk nationalisme en 81% van de aanhangers gelooft in de vervangingstheorie, de opvatting dat immigranten “ons land binnenvallen en onze culturele en etnische achtergrond vervangen.”
Er zijn echter andere vormen van mogelijke discriminatie. De Amerikaanse sociologen Samuel L. Perry en Philip S. Gorski beweren dat sommige Amerikanen (christelijke nationalisten) een reeks gemeenschappelijke antidemocratische overtuigingen en principes delen. Dit laatste, zo benadrukken zij, komt voort uit een verkeerde kijk op de geschiedenis en de overtuiging van de christelijke nationalisten dat we christelijke waarden in de regering moeten bepleiten.
Een dergelijke geloofwaardigheid plaatst mensen zoals zij in het middelpunt van het Amerikaanse verhaal en plaatst het Amerikaanse verhaal in het middelpunt van de wereld. Dus iemand met zulke overtuigingen, zo betogen zij, zal doen alsof je er altijd al was en ‘Het 1619-project’ verwerpen. Niet alleen dat, hun term ‘ons’ sluit alle immigranten uit West- of Midden-Europa uit die hier in 1870 of 1910 opdaagden. Ze worden geclassificeerd als ‘zij’.
En bovengenoemde sociologen beweren dat er nog veel meer is waar christelijke nationalisten tegen zijn: de radicale minderheidsidentiteitspolitiek van Black Lives Matter of de George Floyd-protesten of Colin Kaepernick of het linksisme in alle vormen worden door hen als anti-Amerikaans beschouwd. In overeenstemming met hun argumenten zouden dergelijke opvattingen van toepassing zijn op iedereen die het Trumpisme onderschrijft (dat wil zeggen ongeveer de helft van de bevolking van de VS) en uiteindelijk op de politieke figuren die daarvoor pleiten.
Bijvoorbeeld Marjorie Taylor Greene, de enige bekende politicus die openlijk toegeeft een christen-nationalist te zijn. De dingen die sociologen verkondigen zijn zeker beangstigend, maar hoeveel meer angst kan het veroorzaken?
Toen Donald Trump in zijn toespraak van 16 juni 2015, waarin hij zijn kandidatuur voor het presidentschap van de VS aankondigde, respectloos over Mexicanen sprak, zou hij sommige Iberiërs bang kunnen maken, wetende dat zij in wezen niet zijn electoraat zijn. Om precies te zijn zei hij:
Als Mexico zijn mensen stuurt, sturen ze niet hun beste mensen. Ze sturen mensen die veel problemen hebben, en ze brengen die problemen met ons mee [sic]. Ze brengen medicijnen. Ze brengen misdaad. Het zijn verkrachters. En sommigen zijn, neem ik aan, goede mensen . *
Volgens de criteria van Perry en Gorski zijn de Mexicanen degenen die door de christen-nationalisten als ‘hen’ zouden worden bestempeld. Je kunt er ernstig aan twijfelen of het hergebruiken van deze woorden van Trump in zijn huidige campagne enig voordeel zou opleveren als het gaat om het bang maken van zijn huidige electoraat.
Af en toe een grote mond in 2015. Donald heeft sindsdien veel geleerd. Hij weet dat hij om in 2024 te winnen niet alleen de steun van de christen-nationalisten nodig heeft, maar ook minderheden. Hij gebruikt zijn taal zorgvuldiger. Slimme waarnemers merken op dat er tijdens zijn recente rally’s geen enkele is waar hij niet omringd zou worden door een paar zwarten.
De verkiezingen van 2020 ongedaan maken
Politicoloog Mark David Hall vindt dat het aantal christen-nationalisten schromelijk overdreven is. Het meest prominente voorbeeld van deze verdraaiing komt van de sociologen Andrew Whitehead en Samuel Perry. In hun onderzoek beweren zij dat 51,9% van de Amerikanen het christelijk nationalisme geheel of gedeeltelijk steunt. Angst voedt zichzelf!
De feiten zijn dat christelijke nationalisten een aantal patriottische doelen omarmen die aan populariteit winnen onder mensen die er niet mee verbonden zijn. Interessant genoeg meldde het Pew Research Center in oktober 2022 dat 54% van de Amerikanen de uitdrukking ‘christelijk nationalisme’ niet eens heeft gehoord. Het lijkt er dus op dat ideologische vijanden mensen proberen bang te maken met iets waar mensen nog nooit van hebben gehoord!
Kan in het licht hiervan het rapport van historicus Jemar Tisby waarin hij beweerde dat “het blanke christelijke nationalisme de grootste bedreiging voor de democratie is” waar zijn? Pew meldt ook dat 5% een positief beeld had van het fenomeen christelijk nationalisme, terwijl 24% een ongunstig beeld had.
Een van degenen die christen-nationalisten als een bedreiging voor de democratie zien, is schrijver David Gushee. In zijn boek “Defending Democracy from its Christian Enemies” waarschuwt de auteur dat reactionaire christenen de VS naar autoritarisme leiden. De overwinning van Trump in 2024, met de steun van conservatieve christenen, kan een “rampzalige” uitkomst hebben. Kun je mensen nog dieper raken?
Een van de verhalen die steeds terugkomt, gaat over de vraag of de verkiezingen van 2020 vervalst waren. Uit de peiling van de Quinnipiac University van december 2020 blijkt dat 77 procent van de Republikeinen gelooft dat er tijdens de verkiezingen wijdverbreide fraude heeft plaatsgevonden. Omdat algemeen wordt aangenomen dat christelijke nationalisten massaal op Trump stemmen, zal het percentage van degenen die overtuigd zijn van de fraude waarschijnlijk nog hoger zijn.
Het is minder bekend dat een van degenen die de uitslag van de verkiezingen van 2020 ongedaan wilde maken, de nieuw gekozen 45e voorzitter van het Huis van Afgevaardigden , Mike Johnson, is. Hij is een toegewijd christen, maar beschouwt zichzelf niet als een christen-nationalist.
Maar het is onmogelijk om niet in te zien dat zijn acties in de politieke arena samenvallen met die van christelijke nationalisten. Hoe de tegenstanders hem bang kunnen maken en dergelijke is moeilijk te zeggen, aangezien de spreker niet bang is. Voorlopig is het andersom: als ze niet bang zijn, zijn ze geschokt door zijn benoeming op zo’n prestigieuze en invloedrijke post. De ideologische tegenstanders moeten hard werken aan de manier waarop ze hem en zijn christelijke ideeën kunnen confronteren.
Toch is het veel minder bekend dat Mike Johnson na de verkiezingen van 2020 regelmatig enkele van de complottheorieën herhaalde die Donald Trump naar voren bracht om zijn verlies te verklaren.
Bovendien stemde hij tegen het certificeren van de overwinning van Joe Biden toen het Congres opnieuw bijeenkwam na de aanval op het Capitool op 6 januari. Hij diende zelfs een brief in bij het Hooggerechtshof in een rechtszaak die tot doel had de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken. De rechtbank heeft die zaak afgewezen. Dat is een van de manieren waarop het systeem van checks and balances in de praktijk werkt.
Het kan verhelderend zijn om een gesprek in het Congres te horen na de benoeming van Johnson en men kan zich afvragen of het iets te maken heeft met een poging om hem en zijn aanhangers bang te maken. Het gesprek verliep als volgt:
RACHEL SCOTT: Meneer Johnson, u hebt geholpen leiding te geven aan de inspanningen om de verkiezingsresultaten van 2020 ongedaan te maken.
CONGRESVOLK: AH, Zwijg Zwijg.
JOHNSON: Volgende vraag, volgende vraag.
CHAKRABARTI: Dus we hebben leden van de Republikeinse caucus die verslaggevers vertellen dat ze hun mond moeten houden omdat ze alleen maar een vraag stellen over de verkiezingen van 2020, en vervolgens weigert Mike Johnson zelfs maar te antwoorden. Filip, wat zegt dat jou?
GORSKI: Vertelt me dat Mike Johnson en waarschijnlijk veel van zijn collega’s geloven dat de verkiezingen echt zijn gestolen. Ze geloven dat de mislukte poging tot zelfcoup op 6 januari 2021 een uiting was van legitieme politieke protesten, dat het een toeristisch bezoek aan het Amerikaanse Capitool was en dat ze het zat zijn om hierover gevraagd te worden.
Het draait allemaal om waarden
Dat de spreker Johnson tot nu toe niet is blootgesteld aan angstaanjagende tactieken is vreemd en kan worden verklaard door zijn zeer recente spectaculaire politieke opkomst op federaal niveau. Het meest waarschijnlijke argument tegen hem zou kunnen zijn dat hij te conservatief is en dat zijn christelijke morele normen in strijd zijn met de meerderheid. Zoals eerder vermeld kan de waarschuwing van David Gushee worden toegepast op de mogelijk herkozen Donald Trump en Mike Johnson:
“Een christelijke staat met een christelijke moraal die in wezen wordt gedicteerd door de wet, en waarbij het christendom juridisch en in de cultuur is verankerd als de officiële bron van de wetten en waarden van de Verenigde Staten. Er zou ongeveer 25% van de bevolking kunnen zijn die nogal reactionair is en toegewijd aan deze autoritaire ideologie. Hoeveel schade kunnen ze aanrichten, aangezien ze geen meerderheid vormen?”
Het is onwaarschijnlijk dat dergelijke paniekzaaierij Mike Johnson en zijn aanhangers al te veel zorgen zal baren. Het christelijk geloof van Mike Johnson heeft een centrale rol gespeeld in zowel zijn persoonlijke als professionele leven, zoals blijkt uit zijn werk voor de Alliance Defending Freedom, een conservatieve christelijke juridische belangenorganisatie die zaken als het criminaliseren van homoseksualiteit steunt.
In een andere zaak schreef Johnson een amicusbrief aan het Hooggerechtshof in de historische zaak Lawrence v. Texas, waarin uiteindelijk de staatswetten werden vernietigd die intimiteit tussen mensen van hetzelfde geslacht verboden. Johnson heeft zijn juridische werk vaak omschreven als het verdedigen van het christelijk geloof.
Om aan te tonen wat voor een onverschrokken persoon Johnson is, wil ik zijn verslag uit 2016 citeren
Louisiana Baptistenboodschap,
“ Sommige mensen zijn geroepen tot pastorale bediening. Ik werd geroepen voor de juridische bediening. En ik heb aan de frontlinie van de cultuuroorlog gestaan, ter verdediging van de religieuze vrijheid, de heiligheid van het menselijk leven en bijbelse waarden, waaronder de verdediging van het traditionele huwelijk en andere idealen die onder vuur liggen.”
Mark Ballard, de Washington-correspondent voor de Times-Picayun, die Johnson al vijftien jaar kent, bevestigt het volgende:
“Toen hij in de wetgevende macht kwam, was dat vooral omdat de vorige wetgever rechter werd. En hij werd gekozen, vrijwel met een overweldigende meerderheid, en begon toen bijna vanaf de startwetsvoorstellen te streven die tegen het homohuwelijk, de bescherming van predikanten en anti-abortuswetgeving waren. ”
Maar wat als Johnson zijn zin op federaal niveau niet krijgt? Welnu, we mogen niet vergeten dat de vroege baptisten christenen niet opriepen zich niet meer druk te maken over de morele toon of richting van de cultuur, maar alleen niet om de dwingende macht van de staat te gebruiken om hun visie af te dwingen.
Migratiebedreiging voor de VS
De recente grensconflict tussen de gouverneur van Texas, Greg Abbott en president Biden, werd door beide partijen in het conflict juridisch betwist, zonder dat er een oplossing in zicht was. De achtergrond van het conflict is als volgt: Vorige week koos het Hooggerechtshof de kant van federale agenten om prikkeldraad te verwijderen dat door Texas langs de Rio Grande was aangelegd. De staat gebruikt telefonie en staatsagenten om te voorkomen dat de grenspolitie toegang krijgt tot een deel van de grens in de Eagle Pass. De gouverneur van Texas interpreteert het anders:
“President Biden heeft zijn eed geschonden om de door het Congres uitgevaardigde immigratiewetten getrouw uit te voeren. In plaats van immigranten te vervolgen voor de federale misdaad van illegale binnenkomst, heeft president Biden zijn advocaten naar federale rechtbanken gestuurd om Texas aan te klagen wegens het ondernemen van actie om de grens te beveiligen.
Nu 25 staten met Republikeinse gouverneurs een brief hebben ondertekend waarin ze Texas steunen in de strijd tegen de grenscontrole, kun je alleen maar hopen dat dit niet tot een burgeroorlog of Texit zal leiden. Was er enige reactie van de kant van de christen-nationalisten?
Een groep van zes beïnvloeders uit de patriottische wereld, waaronder Kim Yeater, die een zelfhulpgroep voor zelfbekrachtiging en een groep tegen kiezersfraude leidt, begon ruim een maand geleden met het organiseren van het konvooi. Het konvooi zou vertrekken vanuit Virginia Beach en vervolgens opgesplitst worden voor afzonderlijke bijeenkomsten op 3 februari, één nabij Eagle Pass, Texas, een tweede in Yuma, Arizona, en een derde in San Ysidro, Californië.
De organisatoren van het konvooi noemden zichzelf “Gods leger” en zeggen dat ze op een missie zijn om op te staan tegen de “globalisten” waarvan ze beweren dat ze samenzweren om de Amerikaanse grenzen open te houden en het land te vernietigen. De website van de organisator riep “gezagsgetrouwe, vrijheidslievende Amerikanen” op om zich bij de zaak aan te sluiten. Hoe kunnen de tegenstanders van de christen-nationalisten de steun voor hen ontmoedigen?
Misschien willen sommige van hun tegenstanders zich bij de zaak aansluiten? Kan iemand met gezond verstand niet inzien dat de massale oversteek van illegale immigranten naar de VS (vorig jaar meer dan twee miljoen) de nationale economie en veiligheid in gevaar kan brengen? Moet het worden getolereerd alleen maar omdat president Biden een enorme electorale impuls wil van het Spaanse electoraat?
Ten slotte kan het zien van de reactie van christelijke nationalisten op een dergelijke beangstigende situatie aan de zuidgrens een wijdverbreide reactie oproepen onder niet-kerkgangers, maar ook onder niet-kerkgangers. LSU-sociologen Samuel Stroope en Heather Rackin hebben veel onderzoek gedaan naar details en analyses gemaakt van de stemmen die Trump ontving bij de verkiezingen van 2016 en kwamen tot de conclusie dat de christelijk-nationalistische stem voor Trump in 2016 werd gesteund door religieus niet-kerkelijke mensen. Het christelijk nationalisme was belangrijk onder niet-kerkgangers, dus het was duidelijk dat niemand hen bang kon maken. Je riskeert niet veel als je hetzelfde voor de verkiezingen van 2024 voor ogen hebt.
Geen wonder dat professor Gorski, toen hij het christelijk nationalisme zo vaak analyseerde, er zelf een nieuwe definitie van bedacht :
Het is geen conservatief evangelicalisme. Het is geen rechts populisme, het is geen blank nationalisme. Het overlapt met al deze dingen, maar het geldt niet voor een van deze dingen.