Genocide – Nicaragua heeft een zaak aanhangig gemaakt bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag met als doel een einde te maken aan de voortdurende steun van Duitsland aan Israël, omdat het land de Genocideconventie schendt. De uitkomst zal waarschijnlijk historisch zijn.
Het Verdrag ter voorkoming en bestraffing van genocide, algemeen bekend als het Genocideverdrag, is een van de vele stukken internationaal recht die zijn opgesteld als reactie op de ergste genocide van de 20e eeuw.
Onder auspiciën van de nieuw opgerichte Verenigde Naties heeft het verdrag uit 1948 tot doel om ‘nooit meer’ waar te maken, een refrein dat voortkwam uit de systematische uitroeiing door Duitsland van zes miljoen Europese Joden en miljoenen anderen tijdens de Holocaust .
Door een juridisch raamwerk voor ‘ genocide ’ op te zetten , hoopt de conventie een nieuwe genocide te voorkomen – hoewel er de afgelopen decennia wereldwijd een aantal grootschalige oorlogsmisdaden hebben plaatsgevonden. Duitsland en Israël zijn twee van de ruim 150 landen die partij zijn bij de conventie, samen met het kleine Midden-Amerikaanse land Nicaragua . Dat betekent dat elke ondertekenaar de wettelijke verantwoordelijkheid heeft om de bepalingen van het verdrag te handhaven en zich het recht voorbehoudt om een ander formeel te beschuldigen van schending ervan.
Dat is wat Nicaragua heeft gedaan. Op 1 maart startte het een procedure tegen Duitsland bij het Internationale Gerechtshof (ICJ) in Den Haag. In de indiening wordt beweerd dat Duitsland, als gevolg van zijn standvastige steun aan Israël, inclusief wapenleveranties, “er niet in is geslaagd zijn verplichting na te komen om de genocide tegen het Palestijnse volk te voorkomen” en aldus “heeft bijgedragen aan het plegen van genocide in strijd met het Palestijnse volk”. het Verdrag ” en andere elementen van het internationaal recht.
In de procedure wordt verzocht dat de rechtbank ‘voorlopige maatregelen’ tegen Duitsland ten uitvoer legt, die zouden kunnen oproepen tot opschorting van zijn steun aan Israël, ‘in het bijzonder zijn militaire hulp, inclusief militaire uitrusting, voor zover deze hulp kan worden gebruikt in de strijd tegen Israël. schending van het Genocideverdrag.”
Het definiëren van ‘genocide’ is een kwestie van juridisch advies
In de nasleep van de aanslagen van 7 oktober door Hamas – door de VS, de EU en andere regeringen gecategoriseerd als een terroristische groepering – waarbij volgens Israëlische functionarissen ongeveer 1.200 mensen omkwamen, waaronder minstens 850 burgers, heeft Israël de Gazastrook gebombardeerd en belegerd. Het resulterende dodental heeft de 32.000 mensen overschreden, of meer dan 1,5% van de bevolking, volgens de door Hamas geleide Gezondheidsautoriteit. Nog vele duizenden worden vermist. Sommige hulporganisaties hebben gezegd dat dit cijfer een onderwaarde zou kunnen zijn.
De Verenigde Naties en mensenrechtenorganisaties hebben Israëlische strijdkrachten beschuldigd van willekeurige aanvallen op burgers. Zelfs trouwe bondgenoten van Israël, zoals de Verenigde Staten, hebben het aantal burgerslachtoffers te hoog genoemd.
Of de acties van Israël neerkomen op ‘ genocide ’ is een kwestie van juridische opinie. In een uitspraak van januari in een Zuid-Afrikaanse zaak tegen Israël oordeelde het Internationaal Gerechtshof dat “minstens enkele van de daden en nalatigheden waarvan Zuid-Afrika beweert dat ze door Israël in Gaza zijn gepleegd, binnen de bepalingen van de Conventie lijken te kunnen vallen.”
In een daaropvolgende aankondiging op 28 maart voegde de rechtbank aanvullende bepalingen toe , waaronder het verzoek aan Israël om aan de rechtbank te rapporteren hoe het zijn verplichtingen onder het internationaal recht nakomt.
Duitsland is een uitgesproken verdediger geweest van Israëls afwijzing van de beschuldigingen, die hand in hand gaat met het ontkennen van het wangedrag zelf.
“Wij waarderen het Internationaal Gerechtshof en zullen uiteraard deelnemen aan de procedure en onszelf verdedigen”, vertelde Christian Wagner, een woordvoerder van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken, aan verslaggevers na de aangifte in Nicaragua. “Maar laten we heel duidelijk maken dat we deze beschuldiging die Nicaragua tegen ons heeft geuit uiteraard afwijzen.”
Potentiële impact van de zaak Nicaragua
De Nicaragua-zaak leunt zwaar op de Zuid-Afrikaanse en kan een juridisch argument op de proef stellen dat de uitspraak van januari bepaalde verplichtingen voor derde staten, zoals Duitsland, met zich meebrengt.
“Deze kwesties zijn omgeven door een aanzienlijke mate van dubbelzinnigheid. De inhoudelijke zaak van Nicaragua wordt echter geconfronteerd met ernstige obstakels”, vertelde Michael Becker, assistent-professor internationaal mensenrechtenrecht aan het Trinity College Dublin, aan DW.
Eén uitdaging voor Nicaragua is Israël te beschuldigen van genocide zonder Israëls directe betrokkenheid bij de zaak. Om een uitspraak tegen Duitsland te krijgen, “zal het voor Nicaragua waarschijnlijk belangrijk zijn om vast te stellen dat sommige van de verplichtingen van Duitsland niet afhangen van de vraag of Israël het internationaal recht heeft geschonden, maar alleen worden veroorzaakt door een ernstig risico”, aldus Becker.
Hoewel elke ondertekenaar van het verdrag hetzelfde recht heeft om voor de rechtbank te verschijnen, wordt Nicaragua geconfronteerd met een hogere lat voor de rechtbank van de publieke opinie.
“Nicaragua is duidelijk een dictatuur”, vertelde Sophia Hoffmann, een wetenschapper op het gebied van internationale betrekkingen aan de Universiteit van Erfurt, aan DW. “In tegenstelling tot Zuid-Afrika, dat niet alleen een democratie is, maar ook een ongelooflijk succesvol positief verhaal achter de rug heeft.”
Met andere woorden: Zuid-Afrika heeft meer geloofwaardigheid op het wereldtoneel, gezien de ontmanteling van zijn eigen apartheidsregime en de overgang naar democratie in de jaren negentig. Om maar één maatstaf te nemen: de jongste democratie-index van de Economist Intelligence Unit rangschikte Zuid-Afrika op de 47e plaats – een ‘gebrekkige democratie’, vergelijkbaar met de VS en Israël. Met 143 inwoners wordt Nicaragua gegroepeerd met ‘autoritaire’ regimes en ligt het slechts één plaats voor op Rusland.
Toch “is er natuurlijk ook een zeer legitieme, belangrijke claim te maken”, aldus Hoffmann. ‘De regels zijn voor iedereen’, voegde ze eraan toe, en Duitsland ‘gedraagt zich hier nogal dubbelhartig als het gaat om het ondersteunen van het internationaal recht aan de ene kant, kijkend naar wat er in Oekraïne gebeurt, en een beetje een oogje dichtknijpen als het gaat om de belangrijke politieke bondgenoten.”
Duitsland een van de sterkste bondgenoten van Israël
Duitsland is bepaald niet de enige bondgenoot van Israël, maar wel een van zijn sterkste bondgenoten. Na de VS was het tussen 2019 en 2023 de grootste wapenleverancier van Israël, goed voor 30% van de import, aldus SIPRI, een instituut voor conflictonderzoek. De Duitse regering gaf na de aanslagen van 7 oktober groen licht voor aanzienlijke extra leveringen.
“Het idee dat Duitse wapens bijdragen aan het doden van vele, vele burgers – duizenden burgers, vrouwen, kinderen – is een verschrikkelijk idee”, aldus Hoffmann.
Voordat Nicaragua haar zaak indiende, stuurde het diplomatieke nota’s naar een handvol westerse landen, waaronder Duitsland, die Israël steunen of die financiering hadden ingetrokken van UNRWA , het VN-agentschap voor Palestijnse vluchtelingen, vanwege nauwelijks gesteunde Israëlische beschuldigingen dat UNRWA-personeel betrokken was bij de Oktoberrevolutie. 7 aanvallen.
De diplomatieke campagne heeft mogelijk enig effect op deze landen gehad, aangezien sommige landen sindsdien de wapenverkoop hebben stopgezet of de financiering hebben hersteld tegen de achtergrond van de verslechterende omstandigheden in Gaza. Duitsland bleef echter op koers. De UNRWA-hulp werd pas vorige week opnieuw opgestart , maar zonder hulp aan Gaza, als gevolg van een lopend onderzoek naar de claims van Israël.
De Duitse ‘staatsrede’ staat onder druk
Het Internationaal Gerechtshof heeft geen middelen om zijn beslissingen af te dwingen. Het kan echter de politieke en publieke druk op een regering vergroten.
Wat de tastbare gevolgen ook mogen zijn, Duitsland wordt geconfronteerd met een existentiële binding. Zijn naoorlogse identiteit is geworteld in het hooghouden van de universele beginselen van het internationaal recht, die grotendeels zijn ingegeven door zijn eigen historische misdaden, die Duitsland probeert goed te maken met specifieke steun aan Israël, ondanks de groeiende vervreemding van de Joodse staat van veel Joden over de hele wereld.
De Duitse steun voor Israël is vervat in de Staatsräson van het land, oftewel de ‘staatsreden ’, een dubbelzinnig politiek concept dat bepaald staatsbeleid onaantastbaar maakt. Het Duitse Federaal Agentschap voor Burgereducatie begrijpt het concept meer in een autoritaire of monarchale context dan in een democratische context. Naast andere problemen dreigt de Duitse steun aan Israël vanwege de genocide op de Joden in het verleden de staat en het volk op één hoop te gooien, wat antisemitisch zou kunnen zijn volgens de controversiële antisemitismedefinitie van de IHRA die Duitsland op verschillende regeringsniveaus gebruikt.
De zaak sluit aan bij de bredere internationale kritiek op de Duitse binnenlandse beperkingen op de vrijheid van academische en culturele expressie , die ertoe heeft geleid dat mensen ‘slachtoffers of doelwitten zijn van deze repressie tegen deze zeer brede, brede definitie van antisemitisme’, aldus Hoffmann.
De rechtbank heeft twee dagen gereserveerd voor de behandeling van de zaak, op 8 en 9 april, waarbij Nicaragua en Duitsland elk één dag krijgen om pleidooien te houden. Binnen enkele weken zou er een uitspraak kunnen volgen.
“Het internationaal recht zou baat hebben bij verduidelijking met betrekking tot de acties die een staat moet ondernemen om aan deze verplichtingen te voldoen”, aldus professor internationaal recht Becker. “De claims van Nicaragua tegen Duitsland vormen een concreet geval waarin deze kwesties mogelijk kunnen worden onderzocht.”