De peilingen bewijzen het: veel Republikeinen houden van fascisme

De peilingen bewijzen het: veel Republikeinen houden van fascisme. Trump blijft de nazi-achtige retoriek aanwakkeren omdat zijn aanhangers deze opeten.

fascisme – Het is niet langer controversieel om duidelijk te spreken over de autoritaire verschuiving van de Republikeinse Partij, geleid door Donald Trump. Hillary Clinton werd in 2016 meegesleurd omdat ze zei : “Je zou de helft van de aanhangers van Trump kunnen plaatsen in wat ik de mand van deplorables noem…

Het racistische, seksistische, homofobe, xenofobe, islamofobe – noem maar op.” Toen Biden de ‘extreme MAGA-filosofie’ eerder dit jaar omschreef als ‘semi-fascisme’, knipperde bijna niemand met zijn ogen. Dit is deels te wijten aan een verschuiving in de conventionele wijsheid over Trump en deels doordat Trump en de Republikeinse Partij niet eens meer de moeite nemen om hun autoritaire doelstellingen te verbergen.

Trump heeft zijn tegenstanders ‘ ongedierte ’ genoemd die proberen ‘Amerika te vernietigen en de Amerikaanse droom te vernietigen’, en beweerde dat immigranten ‘het bloed van onze natie vergiftigen’. De Hitleriaanse ondertoon is niet onopgemerkt gebleven . En toch leidt de man die belooft op “dag één” dictator te worden de voorverkiezingen van de Republikeinse Partij met 50 punten . Hoe kan dit zo zijn? De gruwelijke conclusie is dat er binnen de partij veel animo is voor dit soort retoriek en dat het niet veel mensen afschrikt.

Enquêtes ondersteunen dit. Uit een recente opiniepeiling onder waarschijnlijke caucusbezoekers in Iowa bleek dat 42 procent van hen eerder op Trump zou stemmen op basis van zijn bewering dat immigranten ‘het bloed van het land vergiftigen’. Negenentwintig procent zei dat de commentaren er niet toe doen, en 28 procent antwoordde dat het minder waarschijnlijk zou zijn dat ze op hem zouden stemmen. In een nationale peiling identificeerde 42 procent van de Republikeinen zichzelf als ‘MAGA’-conservatieven.

Dat wil zeggen: Hillary had gelijk. Ongeveer de helft van de Republikeinen hoort de retoriek van Trump en denkt: “Ja, dit is precies wat ik wil.” Dit zijn de Amerikanen die geloven dat ze voor altijd aan de top van de sociale en politieke orde moeten staan ​​vanwege hun ras en/of religie, en die boos zijn op de samenleving omdat deze verandert op manieren die het speelveld zelfs maar een beetje gelijk hebben gemaakt. Trump beloofde deze kiezers dat ‘ik uw vergelding ben’, en ze zijn van plan hem daaraan te houden.

Dat wil zeggen dat een onbreekbare meerderheid van de Republikeinse partij expliciet fascisme wil. Nog eens 29 procent vindt het prima, zolang het hen niet direct raakt (hoewel ik verwacht dat veel van hen onverwachts in hun gezicht zullen worden opgegeten door luipaarden). En van de overige 28 procent die het niet leuk vindt, suggereren de goedkeuringscijfers van Trump binnen de Republikeinse partij als president dat de meesten die het niet leuk vinden wat hij zegt, in november 2024 toch voor hem de hendel zullen overhalen.

Sommigen zouden erop unnen wijzen dat slechts 28 procent van de Amerikaanse kiezers als Republikeinen geregistreerd staat. Dat is waar, maar de naar de Republikeinen neigende onafhankelijke kiezers vormen nog eens 17 procent, en daadwerkelijke swingende kiezers zijn relatief zeldzaam . Het beste scenario is dus dat slechts 14 procent van de kiezers werkelijk toegewijd is aan het installeren van een fascistische dictatuur. De geschiedenis leert ons echter dat dit een voldoende kritische massa is om een ​​land in horror te doen storten.

Toen Milton Mayer begin jaren vijftig Duitsland bezocht om voormalige leden van de nazi-partij op een laag niveau te interviewen, kwam hij tot de conclusie dat misschien slechts een miljoen van de 70 miljoen Duitsers ‘ fanatiker ’ (fanatici of ware gelovigen) waren – de rest was er maar een paar jaar mee bezig. de extraatjes of om simpelweg ongewenst onderzoek te vermijden vanwege een gebrek aan ideologische zuiverheid.

In mijn eigen ervaring als analist bij het Amerikaanse Centrale Commando, die opstandelingen bestudeerde, schatte ik dat je slechts 10 tot 15 procent van de bevolking nodig had om de opstandelingen te steunen om een ​​situatie te krijgen zoals ik die in Irak in 2005-2006 zag. Kortom, je hebt niet zoveel mensen nodig die toegewijd zijn aan dictatuur, theocratie of welke andere vreselijke mogelijkheid dan ook om een ​​land absoluut in barbaarsheid te laten storten. (Ik heb weinig andere woorden voor de verschrikkingen die ik in die periode door opstandelingen in Irak heb zien begaan.)

Wat ons laat waar we nu zijn. Eén partij is toegewijd aan het tot stand brengen van een dictatuur die van plan is de macht te grijpen voor “ een generatie of twee ”, en de samenleving te zuiveren van de vijanden die zogenaamd de natie van binnenuit vernietigen. De andere partij is een vaag centrumlinkse coalitie, te zwak om effectieve verandering teweeg te brengen, omdat de grondwet en de maatschappelijke fragmentatie van het land dit politiek en juridisch onmogelijk maken.

Hoe erg dit ook is, ik ben nog niet eens toegekomen aan het echt deprimerende deel. De meeste mensen gaan ervan uit dat als het fascisme naar Amerika zou komen, we het als individuen zouden erkennen en zouden weigeren erin mee te gaan. In werkelijkheid worden maar heel weinig mensen rechtstreeks getroffen door het leven in een autoritair land; Het leven is voor de meerderheid meestal ‘ saai en draaglijk ’. ‘Ja’, zouden de meeste mensen zeggen, ‘maar als mij wordt gevraagd dingen te doen waarvan ik weet dat ze verkeerd zijn, zou ik weigeren hieraan gehoor te geven. Omdat ik een Amerikaan ben, en ik weet beter.”

Behalve dat we dit al elke dag testen in rode staten, en jammerlijk falen. Laten we een scenario bespreken dat al vaak voorkomt.

Een vrouw gaat naar de Eerste Hulp. Ze is 18 weken zwanger, haar vliezen zijn gebroken en ze krijgt een miskraam. Er is geen manier om de foetus te redden. Als ze niet wordt behandeld, zal ze waarschijnlijk bloeden of sterven aan sepsis. Een arts beoordeelt haar en komt al snel tot deze conclusie. Maar omdat er (voorlopig) een hartje klopt, kan hij niets doen. De dokter belt ziekenhuisbeheerders. Ze geven het door aan de algemene raadsman.

De raadsman komt terug met de vaststelling dat er grotere civiel- en strafrechtelijke aansprakelijkheidsrisico’s zijn als zij een D&C uitvoeren dan wanneer de vrouw overlijdt door gebrek aan behandeling. Dit wordt doorgegeven aan de beheerders, die het doorgeven aan de dokter, die de vrouw vertelt dat ze in de auto moet wachten tot ze bijna dood is en dat hij haar dan misschien kan behandelen, als er geen foetale hartslag is.

De dokter weet dat dit op een fundamenteel niveau verkeerd is. De ziekenhuisbestuurders doen dat waarschijnlijk ook. De vrouw zal zeer waarschijnlijk pijnlijk en langzaam sterven door grove verwaarlozing. Maar de dokter volgt alleen de bevelen van de beheerders op. De beheerders volgen alleen de bevelen van de raadsman op.

De raadsman handelt op basis van de grove berekening dat de procureur-generaal nooit een uitzondering zal toestaan ​​voor het leven van de moeder, en dat er minder risico is als ze op de parkeerplaats overlijdt dan als ze nog leeft in het ziekenhuis. Noch de staatswetgevers, noch de procureur-generaal kunnen strafrechtelijk of civiel aansprakelijk worden gesteld voor het lijden en de dood die zij veroorzaken. Ook kunnen de wetgevers nooit uit hun ambt worden ontheven vanwege gerrymandering.

Uiteindelijk, wanneer de macht van de staat op mensen, inclusief Amerikanen, van invloed zal zijn, zal de overgrote meerderheid niet het juiste doen. De meeste (gezonde) mensen bewonderen Martin Niemöller , maar wanneer ze geconfronteerd worden met de realiteit van hoe het fascisme gewone mensen corrumpeert, emuleert bijna niemand zijn bereidheid om het goede te doen door de staat te trotseren. Wanneer Trump de macht overneemt en de volledige macht van de regering keert tegen iedereen die zich zou kunnen verzetten, zullen de vangrails van het individuele geweten sneller verdampen dan een sneeuwstorm in de hel.