De genocide in Palestina is echt

Als u werkelijk een einde wilt zien aan het bloedvergieten in Palestina, verzamel dan de moed om de waarheid over deze genocide van het dak te schreeuwen.

Palestina In de nasleep van de wrede aanval van Hamas-militanten in Israël afgelopen herfst, kon iedereen die dat wenste in realtime toegang krijgen tot videobeelden uit Gaza en lawine na lawine aan Amerikaanse bommen bekijken, gelanceerd door Israël, waarbij in een mum van tijd honderden Palestijnse burgers omkwamen. 

Meer recentelijk zou men het openingssalvo kunnen livestreamen van wat de Israëlische leiders hopen dat het de laatste fase zal zijn van hun operatie om Palestina voor eens en voor altijd uit te roeien door middel van een belegering van Rafah en zijn toch al door hongersnood verzwakte bewoners.

Deze nachtmerrieachtige spektakels doen op verontrustende wijze denken aan de massale, door de VS geleide luchtaanvallen op Bagdad die respectievelijk het begin vormden van de Golfoorlog van 1991 en de oorlog in Irak van 2003. Beiden werden ook over de hele wereld op televisie uitgezonden. De uitzending uit 2003, die vol zat met een ademloze pre-game-show, is misschien wel de meest groteske, strak geproduceerde primetime-special ooit uitgezonden. Je kon het gejuich van de fans van de ‘winnende’ kant bijna horen.

Een boekensteun voor deze waanzin heeft zich dit voorjaar afgespeeld op universiteitscampussen in heel Amerika, waar studenten – waaronder velen gewetensjoden – die protesteerden tegen de subsidiëring van massamoorden in Palestina door hun Amerikaanse regering , door de reguliere pers werden belasterd, tot grote vreugde. van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, een ontmoedigend percentage van zowel de Israëlische Joden als hun diaspora, evenals een hele reeks chauvinistische (en/of racistische) Amerikanen.

Duizenden anti-genocide-studenten zijn gearresteerd, vaak met harde hand; van school gestuurd; of allebei. Anderen zijn wreed geslagen door zogenaamde tegendemonstranten – soms in het volle zicht van de politie. Het kleine contingent van Amerikaanse gekozen functionarissen die hun stem hebben geleend voor de zaak van de studenten, zijn door hun collega’s ronduit aan de kaak gesteld. Sommigen zijn met de dood bedreigd.

Hoe kunnen we de huidige vieringen verklaren van een groeiend aantal onschuldigen en de daarmee gepaard gaande woede gericht tegen mensen die proberen een einde te maken aan het bloedbad in Palestina? Hier is een gedeeltelijke lijst: religieuze mythologie, zionisme, de bewapening van antisemitisme, vooroordelen, een verbasterde versie van patriottisme, politiek, hebzucht, eigenbelang, gebrek aan nauwkeurige informatie, desinformatie en opzettelijke onwetendheid.

Die factoren zijn harteloos met elkaar verweven. Wat volgt is een samenvatting, te beginnen met religie.

Ik ben katholiek opgevoed, maar heb mij lang geleden aangesloten bij de leerstellingen van het boeddhisme en het jaïnisme. Het toeval is de enige verklaring waarom de helft van mijn vrienden, collega’s en familieleden joods zijn. Door de jaren heen heb ik deelgenomen aan tientallen van hun vakantiebijeenkomsten, waaronder heilige Pesachdiners, bekend als seders.

Voor niet-ingewijden draait Seders om het Bijbelse verhaal van de moeizame ontsnapping van de Joden uit de slavernij op weg naar hun door God gegeven lot: hun wonderbaarlijke aankomst op een (naar verluidt) beschikbaar stuk woestijnland, waarop ze hun thuis zouden vinden. Tijdens deze bezinningsavonden wordt solidariteit geuit met allen die het slachtoffer zijn geworden van onderdrukking. Opvallend door hun afwezigheid werden de woorden Palestina of Palestijnen nooit uitgesproken.

Tijdens het onderzoek naar dit stuk bevestigden trouwe aanwezigen van de seders met wie ik sprak niet alleen mijn observatie, ze verklaarden ook dat dergelijke verwijzingen niet waren gemaakt tijdens enige seder waar ze ooit waren geweest, die teruggaat tot hun kindertijd. De formele oprichting van Israël, die begon met de onmogelijk hypocriete en gewelddadige evacuatie van 750.000 Palestijnen in 1948, werd ook niet genoemd of onderwezen.

Hoe overlevenden en afstammelingen van eeuwenlange onderdrukking die culmineerde in de Holocaust etnische zuiveringen konden kiezen als middel om hun zelfverklaarde thuisland te vestigen, apartheid konden implementeren om het in stand te houden en het vervolgens konden afsluiten met genocide om het te verstevigen – en dat allemaal terwijl ze weigerden het te erkennen , laat staan ​​veroordelen, welk deel van deze afschuwelijke reeks dan ook – valt buiten het bereik van mijn begrip. Tot zover het credo ‘Nooit meer’.

Een andere laag van religieuze invloed, die jammerlijk onderbelicht blijft, is de hardnekkige steun aan Israël door vurige evangelicalen, die vurig geloven dat de kortste weg naar de langverwachte wederkomst Armageddon is . De beste manier om de vervulling van hun onheilsprofetie te bespoedigen, zo veronderstellen zij, is het aanwakkeren van een Israëlisch-Arabische catastrofe.

Je zou redelijkerwijs kunnen verwachten dat het voortbestaan ​​van het antisemitisme in de VS de steun van het land voor Israël zou verminderen. Dat zou kunnen, als degenen met een hart dat al door vooroordelen is besmeurd, niet een exponentieel grotere mate van vijandigheid jegens gekleurde mensen zouden koesteren. Meng daar de opkomst van het anti-Arabische/islamitische sentiment na 11 september – opnieuw aangewakkerd door een bepaalde ex-president – ​​en de verheerlijking van het Amerikaanse leger, en je hebt het perfecte elixer om een ​​‘VS! VS!’-chantende militie te rekruteren. vastbesloten om het leven zuur te maken van demonstranten die om vrede vragen.

De Amerikaanse politici spelen uiteraard een belangrijke rol in deze perversie. Velen geloven nog steeds dat, als het gaat om het kiezen van partij tussen de Israëli’s en de Palestijnen, hun greep op de macht grotendeels afhankelijk is van het gunstig stemmen van de speciale belangengroepen van eerstgenoemden. Dus, net als hun huwelijk met de National Rifle Association, maakt het merendeel van hen goede afspraken met de Anti-Defamation League (ADL) en de American Israel Public Affairs Committee ( AIPAC ).

Niets heeft de publieke perceptie echter meer misvormd dan de reguliere media. En er is geen beter voorbeeld hiervan dan de samenzwering om de meest nauwkeurige analyse tot nu toe van Israëls criminele daden te onderdrukken: het rapport van Francesca Albanese aan de VN-Mensenrechtenraad, toepasselijk getiteld: Anatomie van een genocide .

Het document, opgesteld door de speciale rapporteur van de Verenigde Naties voor de bezette Palestijnse gebieden, is verbluffend uitgebreid en beschrijft de tientallen jaren durende, systematische vernietiging van Palestina door Israël.

Een van haar nauwgezet onderzochte bevindingen is dat Israël de afgelopen zeven maanden ten minste drie van de vijf elementen van genocide heeft gepleegd :

(1) het vermoorden van leden van de groep;

(2) het veroorzaken van ernstige lichamelijke of geestelijke schade aan leden van de groep; en

(3) het opzettelijk opleggen van levensomstandigheden aan de groep die bedoeld zijn om de fysieke vernietiging ervan geheel of gedeeltelijk te bewerkstelligen. Houd er rekening mee dat een partij slechts één van deze onuitsprekelijke daden hoeft te verrichten om schuldig te worden bevonden aan de ergste misdaad die denkbaar is.

Gezien het feit dat Palestijnse vrouwen en kinderen het grote aantal slachtoffers vormen, en dat onophoudelijke aanvallen door Israël de overlevenden feitelijk zonder medische zorg of adequate voeding hebben achtergelaten, is de vaststelling dat Israël een vierde element van het Verdrag heeft geschonden – het opleggen van maatregelen die bedoeld zijn om geboorten te voorkomen in de groep – kan ook aanstaande zijn.

Tot verbazing van niemand worden conventionele nieuwsuitzendingen financieel gestimuleerd om gezellige relaties te onderhouden met mensen op hoge posities, zakelijke adverteerders tevreden te stellen en, als het om kijkers/luisteraars gaat, een beroep te doen op de kleinste gemene deler. Dus bastions van het spreken van de waarheid aan de macht zullen ze nooit zijn. In plaats daarvan zullen ze doorgaan met het presenteren van de valse verhalen die het beste bij hen passen, wat er in dit geval ongeveer zo uitziet:

“Het bloedbad in het Midden-Oosten is niets anders dan een oorlog tussen Israël en Hamas.”

“Het zijn geen anti-genocide-activisten, het zijn pro-Palestijnse demonstranten (dwz code voor terroristische sympathisanten).”

“Amerikanen maken zich meer zorgen over het verstoren of annuleren van diploma-uitreikingen dan over het stijgende dodental over een halve wereld.”

Voor alle duidelijkheid: de nieuws- en informatiekanalen die voortdurend desinformatie op jouw pad verspreiden, zijn niet alleen degenen die berusten op wat sommigen beschouwen als de lagere en middenniveaus. De New York Times , Washington Post en Los Angeles Times hebben u ook meegenomen in deze kwestie van leven en dood, door hun berichtgeving dramatisch te verdraaien ten gunste van Israël.

Als je net zo geschokt bent door dit alles als ik, zijn er enkele dingen die je zelf in de hand hebt. Ten eerste, terwijl je probeert de wereld te begrijpen, moet je altijd, altijd, altijd je kritische denkvaardigheden gebruiken, vooral als je inhoud van de reguliere media consumeert. Maak er vervolgens een gewoonte van om, als u dit nog niet regelmatig doet, gebruik te maken van informatie die is onderzocht en geleverd door onafhankelijke nieuwsbronnen.

Vergelijk notities. Het zal niet lang meer duren voordat je een reeks betrouwbaar geloofwaardige entiteiten ontdekt die feilloos de kant van geweldloosheid, gelijkheid, gerechtigheid voor iedereen en journalistieke integriteit kiezen. Steun ze.

Directer gezegd: als u werkelijk een einde wilt zien aan het bloedvergieten in Palestina, verzamel dan de moed om de waarheid over deze genocide van het dak te schreeuwen. Als u dat niet doet, staat dit gelijk aan het graveren van uw naam naast die van de genocidaires op elke bom van Amerikaanse makelij die wordt gelanceerd en elke kogel die wordt afgevuurd.

De keuze – een keuze waarmee u voor altijd zult leven – is aan u.