Zelfs door de vraag te beantwoorden of presidenten volledige immuniteit moeten genieten, zou het Hooggerechtshof de verkiezingen van dit jaar op grote wijze kunnen beïnvloeden.
Donald Trump beweert graag dat zijn strafrechtelijke vervolgingen (en zijn civiele vervolgingen overigens) daden van ‘verkiezingsinmenging’ zijn. Wat hij wil dat mensen geloven is dat zijn politieke vijanden de wet gebruiken om zijn kansen op het winnen van de verkiezingen in november te schaden. Op het eerste gezicht is dat ronduit belachelijk. Als er in deze hele cyclus sprake is van enige rechterlijke inmenging in de verkiezingen, dan is het Hooggerechtshof de schuldige.
Om te begrijpen waarom, laten we eerst het argument van de voormalige president ontleden. Het is niet verrassend dat het vol gaten en leugens zit.
Zoals Trump vertelt, heeft de regering-Biden de verschillende vervolgingen tegen hem georkestreerd. Er is geen spoor van bewijs dat erop wijst dat dit is gebeurd. In plaats daarvan volgden ze het reguliere proces waarbij een aanklager (in dit geval drie verschillende) bewijsmateriaal voorlegde aan een grote jury, die vervolgens stemde om de voormalige president aan te klagen.
Alleen al in het proces in New York had dit aantoonbaar eerder kunnen (of moeten) zijn gebeurd, of helemaal niet. Maar het is ook de meest onbelangrijke van de vier.
Dat brengt ons bij het tweede argument.
Trump beweert dat de processen getimed waren om hem van het campagnespoor af te houden. Maar hoe graag hij ook praat (en schrijft) over deze vermeende verkiezingsinmenging, hij heeft nooit de vraag beantwoord waarom hij en zijn goedbetaalde juridische team hebben geprobeerd de processen zo vaak uit te stellen.
In de eerste plaats lijkt het erop dat een onschuldige man die zo duidelijk de waarheid en gerechtigheid aan zijn zijde heeft, zo snel mogelijk voor een jury zou willen verschijnen. Maar niet Trump.
Natuurlijk weet iedereen die de aanklachten leest (of zijn gedrag in de nasleep van de verkiezingen en in de aanloop naar 6 januari volgt) dat de voormalige president waarschijnlijk toch niet zo onschuldig is.
Daarom is zijn vertragingstactiek zinvol. Als de respectieve jury’s ruimdenkend zijn (wat weliswaar een hele opgave is), dan is Trumps enige kans om aan serieuze verantwoordelijkheid te ontsnappen, het halen van de verkiezingen in de hoop te winnen en vervolgens het systeem te manipuleren om er vrijuit vanaf te komen.
Maar zoals uit de beslissing van het Hooggerechtshof om de pleidooien van vandaag te houden blijkt, hoeft hij niet eens president te zijn om er zeker van te zijn dat het systeem in zijn voordeel werkt – de conservatieve meerderheid van het Hooggerechtshof heeft daar voor gezorgd.
Waar de hoorzitting over gaat is zo dom dat het niet te geloven is dat de rechtbank zijn tijd zou verspillen aan het behandelen van de zaak.
Het gaat om het argument van Trump dat presidenten totale immuniteit moeten hebben voor alle acties, inclusief illegale, die ze tijdens hun ambtsperiode ondernemen. Als Joe Biden zich bijvoorbeeld daadwerkelijk zou willen bezighouden met verkiezingsinmenging, zou hij immuun zijn voor de gevolgen.
Dat is natuurlijk dom. Lagere rechtbanken hebben zich al over de zaak uitgesproken en de claim van de voormalige president verworpen.
Dat had het einde moeten zijn.
Het Hooggerechtshof besloot echter de zaak zelf te behandelen. Als het nu tegen Trump oordeelt (omdat al het andere waanzin zou zijn), zou het kunnen lijken alsof de conservatieve rechters – van wie er drie door Trump zijn benoemd – eerlijk zijn.
In dit geval kan het kwaad echter al geschied zijn. Als de rechtbank de tijd neemt om over deze kwestie uitspraak te doen, is het onwaarschijnlijk dat de zaak tegen Trump, wegens het aanwakkeren van de opstand van 6 januari en zijn poging om de uitslag van de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken, vóór de verkiezingen zal worden afgerond (en mogelijk zelfs niet eens zal beginnen).
En zelfs als er een snellere uitspraak komt, en als die in strijd is met de voormalige president, is er misschien nog steeds geen tijd om een proces te voeren, zodat het Amerikaanse volk kan zien en begrijpen wat hij heeft gedaan.
En dat allemaal omdat de Hoge Raad twee maanden geleden besloot de kwestie ter sprake te brengen en de procedure daarom op te schorten.
Je kunt dit noemen hoe je wilt… flagrante partijdigheid van de kant van de conservatieve meerderheid van het Hooggerechtshof, een blijk van dankbaarheid van de kant van de rechters die hun positie aan Trump te danken hebben, of, nou ja, verkiezingsinmenging.