Corruptie weerspiegelt zo vaak buitengewone hebzucht en een onblusbare machtswellust. Als het niet wordt gecontroleerd, veroorzaakt het ook de dood op grote schaal.
Corruptie doodt. Het dodental stijgt met de dag in Oekraïne terwijl het kleptocratische regime van president Vladimir Poetin steeds venijniger de binnenlandse oppositie tegen zijn oorlog aanpakt, terwijl zijn meest invloedrijke aanhangers – in openbare dienst, met name in het leger, de inlichtingendienst en de rechterlijke macht , maar ook in het bedrijfsleven – spreek hun krachtige steun uit. Waarom?
Loyaliteit kopen
De reden is dat al deze vurige supporters hebben geprofiteerd van de massale diefstal van nationale belastingen en andere inkomsten in ruil voor hun loyaliteit.
Terwijl westerse sancties zijn opgelegd aan de meest prominente van deze aanhangers, die nu meer dan 500 individuen omvatten, blijven de buitenlandse activa van deze Russische boeven, die in de honderden miljarden dollars lopen, grotendeels onaangeroerd. De loyalisten hebben geen reden om zich tegen Poetin te keren, en dus gaat het moorden door.
Corruptie – het misbruiken van openbare ambten voor persoonlijk gewin – gaat zo vaak gepaard met buitengewone hebzucht, een onblusbare machtswellust en buitengewoon gevaarlijke paranoia. Als het niet wordt gecontroleerd, veroorzaakt het de dood op grote schaal. Terwijl ik deze woorden schrijf, sterven er in veel landen mensen door corruptie.
Gewoon lippendienst bewijzen
Westerse regeringen zijn er echter grotendeels niet in geslaagd om scherp genoeg te focussen op de dodelijke hand van corruptie.
Er was een korte routinematige vermelding van corruptie begraven in paragraaf 49 van het communiqué dat volgde op de recente bijeenkomst van de Groep van 7 van leiders van de leidende industrielanden in Hiroshima, Japan. Toch werd het geweld tegen de slachtoffers van corruptie nauwelijks genoemd tijdens de prestigieuze bijeenkomst van overheidsfunctionarissen en academici eind mei in Parijs, Frankrijk, tijdens de jaarlijkse OESO-anticorruptieconferentie.
Internationale samenwerking om corruptie te beteugelen gaat op zijn best langzaam vooruit. Bijvoorbeeld met een inspirerende nieuwe verklaring van de Europese Commissie, of de bescheiden vooruitgang in de strijd tegen het witwassen van geld terwijl het Amerikaanse ministerie van Financiën langzaamaan regelgeving formuleert om de echte eigenaren van trusts en houdstermaatschappijen te ontmaskeren.
Deze zijn geregistreerd van Delaware en South Dakota tot de Kaaimaneilanden en Liechtenstein. De retoriek is indrukwekkend, maar de acties die volgen zijn frustrerend traag.
Het doden neemt vele vormen aan
We weten al lang hoe we gebouwen moeten bouwen die aardbevingen kunnen weerstaan. Toen tienduizenden mensen werden gedood en miljoenen dakloos werden bij aardbevingen, bijvoorbeeld in de afgelopen tijd in Turkije, Mexico, Haïti en China, was corruptie de oorzaak. Bouwers kochten officiële inspecteurs om zodat ze onveilig konden bouwen.
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan heeft zojuist weer een verkiezing gewonnen, ondanks zijn langdurige steun aan de bouwsector, de versoepeling van de beperkingen voor projectontwikkelaars en het niet naleven van de basisnormen voor bouwvoorschriften. Dit heeft direct bijgedragen aan de dood van veel van de 50.000 mensen die zijn omgekomen bij de recente aardbeving.
We weten hoe we de veiligheid van medicijnen moeten testen, maar steekpenningen worden betaald en het testen wordt terzijde geschoven. Wanneer ministers van Volksgezondheid en hun trawanten in Afrika en Azië verouderde geneesmiddelen of vervalsingen van Chinese makelij kopen, profiteren die ambtenaren ervan en sterven er veel mensen.
Een rapport van de Verenigde Naties in januari 2023 benadrukte bijvoorbeeld enkele schattingen voor Afrika bezuiden de Sahara door de Wereldgezondheidsorganisatie en merkte op dat: “Tussen 72.000 en 267.000 sterfgevallen per jaar verband houden met vervalste en ondermaatse antimalariamedicijnen. Bovendien zijn tot 169.271 gekoppeld aan vervalste en ondermaatse antibiotica die worden gebruikt om ernstige longontsteking bij kinderen te behandelen.”
Verdieping van de armoede
Wanneer topambtenaren enorme bedragen uit de nationale begroting halen om zichzelf en hun medewerkers te verrijken, dan zijn er niet genoeg publieke middelen beschikbaar om de allerarmste burgers te ondersteunen om sanitaire voorzieningen en gezondheidsdiensten adequaat te financieren – en zo sterven miljoenen mensen.
De situatie is de laatste tijd nog nijpender geworden nu de gecombineerde impact van de Covid-19-pandemie, een sterke stijging van de wereldwijde inflatie en stijgende internationale rentetarieven de economische moeilijkheden in veel ontwikkelingslanden sterk hebben vergroot. Met name in deze situaties draagt elke dollar die door de corrupten wordt gestolen, ernstig bij aan de publieke problemen.
De Wereldbank beweerde in een rapport uit 2022 dat:
“Door de recente crises is de wereld verder afgedwaald van het wereldwijde doel om tegen 2030 een einde te maken aan extreme armoede. Gezien de huidige trends zullen 574 miljoen mensen – bijna 7% van de wereldbevolking – in 2030 nog steeds rondkomen van minder dan 2,15 dollar per dag. En de uitdaging wordt nog moeilijker gemaakt door het feit dat extreme armoede geconcentreerd is in delen van de wereld waar het het moeilijkst uit te roeien is: in Sub-Sahara Afrika, in door conflicten getroffen gebieden en op het platteland.”
Slachtoffers van vluchtelingen
In veel van de armste landen, waarvan vele volgens de Transparency International Corruption Perceptions Index 2022 zeer corrupte regeringen hebben , is de combinatie van hoge niveaus van geweld (inclusief oorlog in sommige situaties) en afpersing van de armen door overheidsfunctionarissen en bendes die gedijen in in wezen wetteloze omstandigheden, dwingen nu meer mensen dan voorheen hun huizen te verlaten.
UNHCR schatte vorig jaar dat “het aantal gedwongen ontheemden nu 103 miljoen bedraagt, en dat meer dan 32,5 miljoen vluchtelingen zijn”.
Te veel van deze vluchtelingen sterven in de woestijnen en oerwouden die ze moeten doorkruisen, of in de Middellandse Zee of door misdadigers die hen willen uitbuiten. Geen verband zien tussen deze humanitaire ramp en corruptie is de realiteit negeren.
Wanneer krijgsheren ruzie maken over de controle over nationale bezittingen en burgeroorlogen ontketenen, dan is er een overvloed aan doden, zoals bijvoorbeeld in Soedan vandaag de dag. Bij deze burgeroorlogen draait alles om politieke macht en toegang tot nationale bezittingen.
Corruptie is een cruciaal probleem nu militaire leiders, of het nu in Egypte of Myanmar is, vandaag de dag op brute wijze de hoop op democratie in hun land de kop indrukken en de economische activa van hun land plunderen.
En dan, de illegale wapenhandel, zo essentieel voor het ondersteunen van rivaliserende facties in veel conflicten, gaat zo vaak gepaard met ondoorzichtige verkoopovereenkomsten en vermoedens van corruptie, zoals blijkt uit een recent onderzoek door de OCCRP-groep van journalisten naar West-Afrikaanse wapendeals.
Conclusie
Zoals de Verenigde Naties, de OESO, de G7 en andere mondiale instellingen die streven naar vrede en multilaterale samenwerking hun goede bedoelingen verklaren, bewijzen ze slechts lippendienst aan corruptiebestrijding en doen ze dit met gevaar voor zovelen die dagelijks het slachtoffer zijn van corruptie op onze planeet.
De leiders van deze instellingen inspireren met hun torenhoge anti-graft-retoriek, maar hun veelvuldig falen om door te zetten met beslissende acties betekent dat graft elke dag mensen doodt.