Caroline van der Plas (BBB) Wilders HEKS

Dat politici zich bepaald niet verslikt hebben in hun eerste leugen, mag genoegzaam bekend zijn. Maar wat sommige politici onlangs allemaal uitgesproken hebben, tart iedere beschrijving. We gaan helaas een periode tegemoet waarin feiten er helemaal niet meer toe doen. Laten we maar eens kijken wat Caroline van der Plas (BBB) onlangs allemaal uitkraamde.

Ze wordt omschreven als een frisse wind, een niet typische bestuurder, een vrouw die met de poten in de klei staat. De agrogezinde Caroline van der Plas van de BBB. Eindelijk eens een bestuurder die gewoon een vette zak patat laat aanrukken na stevige onderhandelingen en doosjes goedkope chocolade koopt om mensen te bedanken.

Maar dan wel voor het oog van de snorrende camera’s natuurlijk.

Een vrouw die volgens het rechts-radicale orakel Wierd Duk zo fijn met ‘echte emoties’ komt. De Mien Dobbelsteen van de vaderlandse politiek. Weg met de bureaucraten.

Fris

Een frisse wind dus. Waar hebben we dat eerder gehoord? Juist ja, bij onze oranje vriend in de Verenigde Staten, die als handelsmerk heeft dat hij minstens twaalf keer per dag een onversneden leugen de wereld in slingert, naast veel halve waarheden. En zijn volgelingen zijn er dol op.

Wat Van der Plas tijdens het meest recente debat in de Tweede Kamer over het hoofdlijnenakkoord liet zien, was van een stuitende onwetendheid.

Voorlichting

Zonder een spoor van ironie oreerde ze dat het maar eens afgelopen moest zijn met de ‘gekkigheid’ van seksuele voorlichting, waar op scholen kinderen van vijf jaar wordt geleerd hoe ze seksuele handelingen ‘onder aan het lichaam’ moeten verrichten.

Uiteraard een onversneden leugen. Kinderen van vijf jaar oud leren op school heel voorzichtig over vriendschappen en hun eigen lichaam. Omdat ze daar zelf mee bezig zijn. De rest heeft Van der Plas gelezen op obscure websites en geleerd van nepnieuwsverspreiders.

Doorgaans overigens uit conservatief christelijke hoek, waar ze – ondanks een rijk verleden aan kindermisbruik – nog steeds menen dat je kinderen niet weerbaar hoeft te maken door ze kennis aan te bieden. Je zou ook maar eens voor elkaar krijgen dat kinderen leren dat het niet normaal is dat de priester aan je zit.

Graden

Van der Plas kwam op een gegeven moment smalend aankakken met de 0,000036 graden opwarming van de aarde die door klimaatmaatregelen voorkomen zouden kunnen worden. Volgens Van der Plas, nooit te beroerd om een domme vergelijking te maken, zou ze een dergelijke verlaging niet eens merken als ze onder de douche stond.

Ik weet niet eens waar ik moet beginnen om uit te leggen hoe dom die vergelijking is. Een stijging van het douchewater met 1,5 of 2 graden zal Van der Plas ook niet gillend uit de douche jagen  bijvoorbeeld, maar heeft wereldwijd enorme gevolgen. Op oogsten (hallo boeren), op extreem weer (hallo boeren), op de aanwezigheid van voldoende water (hoi boeren), op insecten (dag boeren), op bosbranden, woestijnvorming, overstromingen en ondervoeding en ga zo maar door.

Voordelen

Maar het belangrijkste punt is dat die door haar zo gewraakte klimaatmaatregelen helemaal niet louter worden genomen om opwarming van de aarde tegen te gaan.

Dat pakket behelst namelijk allerlei maatregelen met een groot aantal voordelen. Schonere lucht bijvoorbeeld, geen of minder afhankelijkheid van fossiele brandstoffen (en dus van andere landen), bescherming van de natuur en de insectenstand (waar boeren afhankelijk van zijn), zestig procent reductie van broeikasgassen, investeren in kernenergie, verduurzamen van woningen, stimuleren elektrisch rijden en ga zo maar door.

Het lijkt wel alsof populisten allemaal besloten hebben om de harde waarheid dat gas en olie niet oneindig zijn straal te negeren. Alsof je met half volle batterijen op een bosexpeditie gaat van drie maanden en niet even nadenkt hoe je over drie dagen precies je zaklamp aan de praat gaat houden.

Het lichtje schijnt nu immers prima.

Drogredenering

De ‘het is maar zoveel’ graden is een enorm drogredenering. Het is als zeggen dat je niet op de BBB gaat stemmen omdat één stem toch niet uitmaakt of dat je prima 500 boeren kan onteigenen omdat je daar toch niets van merkt.

Het lijkt wel alsof Caroline van der Plas letterlijk haar kennis en standpunten van X haalt, waar ze voornamelijk acht slaat op desinformatiekanalen. En ik geloof niet dat dit toeval is of onbewust.

In de inmiddels rijke geschiedenis van het populisme doet Van der Plas precies wat het draaiboek populisme haar voorschrijft. Door namelijk het grotendeels niet op feiten gestoelde ongenoegen van een deel van de bevolking op te zuigen en op gezette tijden die standpunten uit te spugen alsof het feiten zijn.

‘Kijk mij eens tegemoetkomen aan de zorgen van de gewone burger’

Antarctica

In haar niet aflatende ijver om de klimaatproblemen te negeren, kwam ze ook nog met de dinosauriërs op de proppen. Die waren immers uitgestorven ‘door een vulkaan of een komeet ofzo’. Dat had weliswaar niets met het klimaat te maken, zo herstelde Van der Plas haar eigen dommige geklets, maar ‘toen was er wel een ander klimaat’.

Om haar beschonken kroegpraat nog wat luister bij te zetten, babbelde ze ook nog eens over hoe Antarctica vroeger tropisch was.

Ja, Van der Plas, ooit was het warmer op Antarctica.

Vijftig miljoen jaar geleden.

Zoals Nederland ooit was bedekt door een dikke laag ijs. Wat is in hemelsnaam hier de relevantie? Het is als zeggen dat boeren helemaal niet nodig zijn omdat er vijftig miljoen jaren geleden ook geen boeren waren en je op ijs geen spruitjes kunt telen.

Mens

Dat het klimaat ook op natuurlijke wijze aan verandering onderhevig is, is een feit. Maar die veranderingen gaan over vele tienduizenden jaren en kan niet met politiek beleid ongedaan worden gemaakt. Waar we nu voor staan is een exponentieel gezien schrikbarend hoge temperatuurstijging die letterlijk veroorzaakt wordt door menselijk handelen.

Sinds de Industriële Revolutie (en dus het massaal gebruik van fossiele brandstoffen) jagen we als mens de temperatuur aan, blazen we vervuilende lucht vrijelijk rond en putten we de Aarde uit. Waar de natuur miljoenen jaren over zou doen, doen wij even in tientallen jaren.

Varkens

En dat is dus iets waar we als mensen, en dus als politiek, wel wat aan kunnen doen. Als Van der Plas overigens zo graag naar het verleden wil kijken, dan moet ze ook openstaan voor het gegeven dat de mens vroeger helemaal niet bezig was met intensieve veeteelt en het besproeien van gewassen met ziekmakende chemicaliën.

Laat staan met het massaal vetmesten van in kleine kooien opgesloten varkens om het vlees in het buitenland met winst te kunnen verkopen.

Maar dat verleden is natuurlijk dan weer niet iets om op terug te kijken.

Natuurlijk. Ik weet inmiddels wel een beetje hoe het werkt. Caroline van der Plas zegt wat inmiddels akelig veel mensen denken. Mensen die geen bemoeienis willen met het leven dat ze altijd geleefd hebben. Mensen die geen geld hebben of willen besteden aan zonnepanelen of warmtepompen. Burgers die graag een stuk rood vlees eten, de welvaart in Nederland willen behouden en het liefst hekken bouwen in plaats van de tafel uit te breiden.

Zand

En dat is wat precies mijn probleem is met populisme. Het naar de mond praten van burgers die hun kop in het zand steken en denken dat het kleine Nederland voor altijd hetzelfde zal zijn. Mensen die negeren dat fossiele brandstoffen niet voor eeuwig zijn, dat intensieve veeteelt niet toekomstbestendig is, vluchtelingen altijd zullen komen en kinderen uit zichzelf al bezig zijn met hun seksuele ontwikkeling.

Van der Plas heeft inmiddels een indrukwekkend repertoire aan leugens op haar cv staan. Nog niet zo lang geleden twitterde ze vol trots dat de naam Visserij weer zou terugkeren op het ministerie. Volgens Van der Plas zorgen vissers immers ‘voor een gezonde zee’.

Christus op een brommer nog aan toe.

Ik geloof best dat vissers hardwerkende mensen zijn en alles, maar dat ze zorgen voor een gezonde zee is een wel heel bizarre omkering van de feiten. Alsof de zee miljoenen jaren geleden op sterven na dood was en we het aan de kotters uit Urk en Lauwersoog te danken hebben dat de zee nu weer ‘gezond is’.

Overbevissing

De realiteit is dat een wetenschappelijk rapport in 2003 al aangaf dat het aantal grote vissoorten in de oceaan als gevolg van overbevissing was gedaald tot nog maar tien procent van het pre-industriële niveau. Uit armoede gingen vissers over op kleinere vissoorten. De Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties schat dat minstens 70% van de visbestanden in de wereld is overbevist. Overbevissing zorgt niet alleen voor het uitsterven van vissoorten, maar bedreigt ook de biodiversiteit.

Het is ook van een gekmakende hypocrisie. Volgens Van der Plas heeft de mens hoegenaamd geen invloed op het klimaat, maar vissers houden wel de zee gezond. Right.

Stikstof

Helemaal stuitend werd het toen Van der Plas van Kamerlid Mirjam Bikker de vraag kreeg hoe ze kon garanderen dat sectoren als de luchtvaart en de industrie ook hun aandeel leveren aan het bestrijden van de stikstofproblematiek. Een terechte vraag, aangezien Van der Plas altijd heeft gezegd dat niet alleen de boeren op moeten draaien voor de problemen.

In plaats van aan te geven welke maatregelen ze in gedachten had, kwam er een hallucinant antwoord. Volgens Van der Plas zijn er geen zekerheden in het leven, als ze vandaag van de roltrap zou vallen, dan zou ze het ook niet overleven.

Garantie krijg je alleen bij een wasmachine.

Dat is niets meer of minder dan zeggen dat je geen antwoorden hebt. Bestaanszekerheid garanderen? We kunnen morgen wel dood zijn, dus daar gaan we geen maatregelen voor nemen. Garantie op een mooi boerenbestaan? Die kunnen morgen wel in een gierput vallen, dus dat heeft geen nut.

Koop maar een wasmachine.

Praktisch waar je ook kijkt, Van der Plas komt opvallend vaak met halve en hele leugens. Zo zei ze bijvoorbeeld eens dat onze CO2-uitstoot lager is ‘dan menig ander land’. Helaas voor haar, onze uitstoot per persoon ligt zelfs hoger dan in China en India.

Populisme

En zo zijn we in Nederland definitief de wereld van het populisme in gegleden. Met politici die vertellen wat de mensen willen horen in plaats van uitleggen dat de werkelijkheid complex is en dat er soms offers moeten worden gebracht.

Op de een of andere manier zijn we terechtgekomen in een realiteit waarbij het als verfrissend wordt gezien dat politici geen antwoorden hebben en ze probleemloos nepnieuws en leugens als bron kunnen nemen voor nieuw beleid.

Op deze manier gaan we de informatieoorlog al bij voorbaat glansrijk verliezen.