Canada’s eerbetoon aan nazi-dierenarts legt het al lang bestaande Oekraïnebeleid van Ottawa bloot

Door een Waffen-SS-vrijwilliger als een ‘held’ te vieren, benadrukte de Canadese Liberale Partij een al lang bestaand beleid waarbij Ottawa fascistische militanten in Oekraïne opleidde en duizenden naoorlogse Nazi-SS-veteranen verwelkomde.

Ottawa – De op een na machtigste functionaris van Canada, Chrystia Freeland, is de kleindochter van een van de belangrijkste Oekraïense propagandisten van nazi-Duitsland.

In het voorjaar van 1943 was Yaroslav Hunka een soldaat met een nieuw gezicht in de 14e Grenadierdivisie van de Waffen-SS Galicië toen zijn divisie bezoek kreeg  van  de architect van het genocidale beleid van nazi-Duitsland, Heinrich Himmler. Nadat hij leiding had gegeven aan de formatie van het bataljon, was Himmler zichtbaar trots op de Oekraïners die zich vrijwillig hadden aangemeld om de inspanningen van het Derde Rijk te steunen.

Tachtig jaar later straalde ook de voorzitter van het Canadese parlement, Anthony Rota, van trots nadat hij Hunka had uitgenodigd voor een receptie voor Volodymyr Zelensky, waar de Oekraïense president lobbyde voor meer wapens en financiële steun voor de oorlog van zijn land tegen Rusland.

“We hebben vandaag in de vergaderzaal een Oekraïense oorlogsveteraan uit de Tweede Wereldoorlog die voor de Oekraïense onafhankelijkheid tegen de Russen heeft gevochten en de troepen vandaag de dag nog steeds steunt, zelfs op zijn 98-jarige leeftijd”, verklaarde Rota tijdens de parlementaire bijeenkomst van 22 september in Ottawa.

“Zijn naam is Yaroslav Hunka, maar ik ben erg trots om te zeggen dat hij uit North Bay komt en uit mijn rit van Nipissing-Timiskaming. Hij is een Oekraïense held, een Canadese held, en we danken hem voor al zijn diensten”, vervolgde Rota.

Een storm van applaus barstte los door de menigte toen premier Justin Trudeau, Zelensky, vice-premier Chrystia Freeland, de Canadese chef van de defensiestaf generaal Wayne Eyre en leiders van alle Canadese partijen opstonden van hun zetels om Hunka’s dienst in oorlogstijd toe te juichen.

Het Canadese parlement geeft een staande ovatie aan een 98-jarige Oekraïense nazi-collaborateur die thuis waarschijnlijk een muziekdoos vol met korrelige zwart-wit executiefoto’s zal hebben

Als John Demjanjuk wat langer had geleefd, had ook hij een held kunnen zijn  https://t.co/WXYBYCwuXr

— Max Blumenthal (@MaxBlumenthal)  23 september 2023

Sinds Hunka’s staat van dienst als nazi-collaborateur aan het licht kwam – wat duidelijk had moeten zijn zodra de Spreker hem aankondigde – hebben de Canadese leiders (met de opmerkelijke uitzondering van Eyre) zich haastig gemaakt met het uiten van oppervlakkige, gezichtsbesparende excuses, terwijl vernietigende veroordelingen binnenstroomden van Canadese Joodse organisaties.

Het incident is nu een groot nationaal schandaal en neemt ruimte in beslag op de cover van Canadese kranten zoals de Toronto Sun, die grapte:  “Heeft de Nazi dat aanstaande.”  Ondertussen heeft de Poolse minister van Onderwijs  plannen aangekondigd  om Hunka’s strafrechtelijke uitlevering te verzoeken.

De Liberale Partij heeft geprobeerd de zaak te bagatelliseren als een toevallige blunder, waarbij een liberaal parlementslid   haar collega’s opriep om ‘dit incident niet te politiseren’. Melanie Joly, de Canadese minister van Buitenlandse Zaken, heeft  het aftreden van Rota afgedwongen  , in een poging de voorzitter tot zondebok te maken voor de collectieve acties van haar partij.

Trudeau wees intussen op de ‘zeer gênante’ gebeurtenis als een reden om ‘terug te dringen tegen de Russische propaganda’, alsof het Kremlin op de een of andere manier een niet-jarige nazi-collaborateur het parlement binnensmokkelde en vervolgens de premier en zijn collega’s hypnotiseerde, in de stijl van een Mantsjoerijse kandidaat. , om hem als held te vieren.

NIEUW – Justin Trudeau geeft de Russische propaganda de schuld dat het Canadese parlement een nazi eert.

“Het is duidelijk buitengewoon verontrustend dat dit is gebeurd… dit is iets dat zeer gênant is voor het parlement van Canada…

Het zal heel belangrijk zijn dat we allemaal pushen…  pic.twitter.com/Zvk5ytkxmC

— KanekoaTheGreat (@KanekoaTheGreat)  25 september 2023

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het incident geen blunder was. Voordat de Canadese regering en het leger Hunka in het parlement vierden, hadden ze diplomatieke steun verleend aan fascistische hooligans die vochten voor het installeren van een nationalistische regering in Kiev, en hielden ze toezicht op de opleiding van hedendaagse Oekraïense militaire formaties die zich openlijk inzetten voor de bevordering van de nazi-ideologie.

Ottawa’s viering van Hunka heeft ook de dekking opgelicht van het beleid van het land na de Tweede Wereldoorlog om bekende Oekraïense nazi-collaborateurs te naturaliseren en hen te bewapenen als binnenlandse anticommunistische stoottroepen. Tot de naoorlogse immigratiegolf behoorde ook de grootvader van vice-premier Chrystia Freeland, die fungeerde als een van Hitlers belangrijkste Oekraïense propagandisten in het door de nazi’s bezette Polen.

Hoewel de Canadese ambtenarij zich heeft ingespannen om deze smerige staat van dienst te onderdrukken, is deze op dramatische wijze weer opgedoken door Hunka’s optreden in het parlement en de verontrustende inhoud van zijn online dagboeken.

“We verwelkomden de Duitse soldaten met vreugde”

De  editie van maart 2011 van het tijdschrift van de Vereniging van Oekraïense ex-strijders in de VS  bevat een verontrustend dagboekaantekening die tot voor kort onopgemerkt was gebleven.

Het tijdschrift, geschreven door Yaroslav Hunka, bestond uit trotse reflecties over vrijwilligerswerk voor de 14e Grenadierdivisie van de Waffen-SS Galicië. Hunka beschreef de nazi-Wehrmacht als ‘mystieke Duitse ridders’ toen ze voor het eerst in zijn geboorteplaats Berezhany aankwamen, en herinnerde zich zijn eigen dienst bij de Waffen-SS als de gelukkigste tijd in zijn leven.

‘In mijn zesde klas’, schreef hij, ‘waren er van de veertig leerlingen zes Oekraïners, twee Polen, en de rest waren Joodse kinderen van vluchtelingen uit Polen. We vroegen ons af waarom ze wegvluchtten voor zo’n beschaafd Westers land als de Duitsers.”

De  Joodse Virtuele Bibliotheek beschrijft  de uitroeiing van de Joodse bevolking van Berezjany door toedoen van de ‘beschaafde’ Duitsers: “In 1941, aan het einde van de Sovjetbezetting, woonden er 12.000 Joden in Berezjany, de meesten van hen vluchtelingen die de verschrikkingen van de nazi-oorlogsmachine ontvluchtten. Europa. Tijdens de  Holocaust , op 1 oktober 1941, werden 500 tot 700 Joden door de Duitsers geëxecuteerd in de nabijgelegen steengroeven. Op 18 december werden nog eens 1.200 mensen, die door de  Judenrat als arm waren aangemerkt , in het bos doodgeschoten. Op  Jom Kipoer 1942 (21 september) werden 1.000 tot 1.500 mensen naar Belzec  gedeporteerd   en honderden op straat en in hun huizen vermoord. Op Chanoeka (4-5 december) werden er nog honderden naar Belzec gestuurd en op 12 juni 1943 werden de laatste 1.700 Joden van de getto  en werkkamp werden geliquideerd, waarbij slechts een paar individuen ontsnapten. Minder dan 100 Berezhany-joden hebben de oorlog overleefd.”

Toen de Sovjet-troepen de controle over Berezhany in handen hadden, zei Hunka dat hij en zijn buren verlangden naar de komst van nazi-Duitsland. ‘Elke dag’, herinnerde hij zich, ‘keken we ongeduldig in de richting van de Pomoryany (Lvov) in de hoop dat die mystieke Duitse ridders, die kogels geven aan de gehate Lyakhs, op het punt staan ​​te verschijnen  .  ’ ( Lyakh  is een denigrerende Oekraïense term voor Polen).

In juli 1941, toen het nazi-Duitse leger Berezhany binnentrok, slaakte Hunka een zucht van verlichting. “We verwelkomden de Duitse soldaten met vreugde”, schreef hij. “Mensen voelden een dooi, wetende dat er niet langer dat gevreesde geklop op de deur zou zijn midden in de nacht, en dat het nu tenminste mogelijk zou zijn om rustig te slapen.”

Twee jaar later sloot Hunka zich aan bij de Eerste Divisie van de Galicische SS 14e Grenadierbrigade – een eenheid gevormd onder persoonlijk bevel van Heinrich Himmler. Toen Himmler in mei 1943 de Oekraïense vrijwilligers inspecteerde (hieronder), werd hij vergezeld door Otto Von Wachter, de door de  nazi’s benoemde gouverneur van Galicië  die het Joodse getto in Krakau stichtte.

“Uw thuisland is zoveel mooier geworden sinds u – op ons initiatief, moet ik zeggen – de inwoners bent kwijtgeraakt die zo vaak een vuile smet vormden op de goede naam van Galicië, namelijk de Joden…’ vertelde Himmler naar verluidt aan de Oekraïense  troepen  . ‘Ik weet dat als ik u de opdracht zou geven de Polen te liquideren… ik u toestemming zou geven om te doen wat u toch graag wilt doen.’

“Hitlers elite-folteraars en moordenaars zijn op bevel van de RCMP doorgegeven”

Na de oorlog classificeerde de Canadese liberale regering duizenden Joodse vluchtelingen als  “vijandige vreemdelingen”  en hield hen samen met voormalige nazi’s vast in een netwerk van interneringskampen afgesloten met prikkeldraad, uit angst dat zij hun nieuwe land met het communisme zouden besmetten. Tegelijkertijd plaatste Ottawa duizenden Oekraïense veteranen van Hitlers leger op de snelle weg naar staatsburgerschap.

De Oekraïens-Canadese nieuwsbrief  klaagde op 1 april 1948 : “Sommige [van de nieuwe burgers] zijn regelrechte nazi’s die in het Duitse leger en de politie hebben gediend. Er wordt gerapporteerd dat personen die getatoeëerd zijn met de gevreesde SS, Hitlers elite-folteraars en moordenaars, op bevel van de RCMP zijn doorgegeven, nadat ze door screeningsbureaus in Europa waren afgewezen.”

Het tijdschrift omschreef de niet-hervormde nazi’s als anticommunistische stoottroepen waarvan de ‘ideologische leiders’ al druk bezig zijn met het aanwakkeren van de Derde Wereldoorlog en het propageren van een nieuwe wereldholocaust waarin Canada zal omkomen.

In 1997 beschuldigde de Canadese tak van het Simon Wiesenthal Centrum  de Canadese regering  ervan meer dan 2000 veteranen van de 14e Volunteer Waffen-SS Grenadier Division te hebben toegelaten.

Datzelfde jaar bracht 60 Minutes een speciale uitgave uit,  ‘Canada’s Dark Secret’, waarin  werd onthuld dat zo’n duizend nazi-SS-veteranen uit de Baltische staten na de oorlog het staatsburgerschap van Canada hadden gekregen. Irving Abella, een Canadese historicus, vertelde 60 Minutes dat de gemakkelijkste manier om het land binnen te komen “was door de SS-tatoeage te laten zien. Dit bewees dat u een anticommunist was.”

Abella beweerde ook dat premier Pierre Trudeau (de vader van Justin) hem had uitgelegd dat zijn regering zweeg over de nazi-immigranten “omdat ze bang waren de relaties tussen Joden en Oost-Europese etnische gemeenschappen te verergeren.”

Yaroslav Hunka behoorde tot de naoorlogse golf van Oekraïense nazi-veteranen die door Canada werden verwelkomd. Volgens de  website van de gemeenteraad van Berezhany  arriveerde hij in 1954 in Ontario en werd prompt “lid van de broederschap van soldaten van de 1e Divisie van de UNA, aangesloten bij het Wereldcongres van Vrije Oekraïners.”

Onder de nieuwe generatie Oekraïense Canadezen bevond zich ook Michael Chomiak, de grootvader van de op een na machtigste functionaris van Canada, Chrystia Freeland. Gedurende haar carrière als journalist en Canadese diplomaat heeft Freeland de erfenis van haar grootvader van anti-Russische agitatie naar voren gebracht, terwijl ze herhaaldelijk  nazi-collaborateurs in oorlogstijd verheerlijkte  tijdens openbare evenementen.

Canada verwelkomt Hitlers belangrijkste Oekraïense propagandisten

Gedurende de nazi-Duitse bezetting van Polen was de Oekraïense journalist Michael Chomiak een van Hitlers belangrijkste propagandisten. Chomiak, gevestigd in Krakau, was redacteur van een antisemitische publicatie genaamd Krakivs’ki visti (Krakow News), waarin de nazi-invasie van de Sovjet-Unie werd toegejuicht – “Het Duitse leger brengt ons onze gekoesterde vrijheid”, verkondigde de krant in 1941 – en Hitler werd verheerlijkt. terwijl ze Oekraïense steun verzamelden voor de vrijwilligers van Waffen-SS Galicië.

Chomiak bracht een groot deel van de oorlog door in twee ruime appartementen in Krakau, die door de nazi-bezetters van hun Joodse eigenaren waren geroofd. Hij  schreef  dat hij talloze meubelstukken van een zekere “Dr. Finkelstein” naar een ander geariseerd appartement dat onder zijn controle was geplaatst.

In Canada nam Chomiak deel aan het Oekraïens-Canadees Comité (UCC), dat hardcore nationalistische gevoelens onder diasporaleden opwekte terwijl hij in Ottawa lobbyde voor een hardlijn anti-Sovjetbeleid. Op zijn website  pochte het UCC  dat het tijdens de Tweede Wereldoorlog directe steun van de Canadese overheid ontving: “De laatste en beslissende impuls voor [de oprichting van het UCC] kwam van de National War Services of Canada, die erop uit was dat jonge Oekraïners zich zouden aanmelden voor militaire diensten.”

De eerste president van het UCC, Volodymyr Kubijovych, had in Krakau als baas van Chomiak gediend. Hij speelde ook een rol bij de oprichting van de 14e Grenadierdivisie van de Waffen-SS Galicië en  kondigde  bij de oprichting ervan aan: “Deze historische dag werd mogelijk gemaakt door de omstandigheden om een ​​waardige kans te creëren voor de Oekraïners van Galicië, om gewapend te strijden. wapen je met de heldhaftige Duitse soldaten van het leger en de Waffen-SS tegen het bolsjewisme, jouw en onze dodelijke vijand.”

Freeland koestert een mediacarrière als undercoveragent voor regimeverandering in Oekraïne in het Sovjettijdperk

Na zijn dood in 1984 trad Chomiaks kleindochter, Chrystia Freeland, in zijn voetsporen als verslaggever voor verschillende Oekraïense nationalistische publicaties. Ze leverde een vroege bijdrage aan Kubijovych’s Encyclopedie van Oekraïne, die  de reputatie van nazi-collaborateurs als Stepan Bandera witmaakte  en hem een ​​‘revolutionair’ noemde. Vervolgens nam ze een staffunctie aan bij het in Edmonton gevestigde Oekraïense nieuws, waar haar grootvader als redacteur had gediend.

In een editie uit 1988 van Oekraïens Nieuws (hieronder) stond een artikel dat mede door Freeland was geschreven, gevolgd door een advertentie voor een boek met de titel  ‘Fighting for Freedom’  , waarin de Oekraïense Waffen-SS Galicische divisie werd verheerlijkt.

“Talloze ‘tendentieuze’ nieuwsverhalen over het leven in de Sovjet-Unie, vooral voor haar niet-Russische burgers, hadden haar vingerafdrukken toen mevrouw Freeland naam begon te maken in journalistieke kringen met het oog op haar toekomstige carrièrevooruitzichten.” Dat meldt de Canadian Broadcasting Corporation (CBC)  .

Onder verwijzing naar KGB-bestanden omschreef de CBC Freeland als een de facto inlichtingenagent: “De studente die zoveel kopzorgen veroorzaakte, had duidelijk een hekel aan de Sovjet-Unie, maar ze kende haar wetten van binnen en van buiten – en hoe ze die in haar voordeel kon gebruiken. Ze verborg vakkundig haar daden, vermeed toezicht (en deelde die kennis met haar Oekraïense contacten) en handelde vakkundig in ‘verkeerde informatie’.”

In 1989 trokken Sovjet-veiligheidsagenten het visum van Freeland in toen ze haar betrapten op het smokkelen van “een echte handleiding voor het organiseren van verkiezingen” naar Oekraïense nationalistische kandidaten.

Ze stapte snel terug naar de journalistiek, waar ze optredens kreeg in het post-Sovjet-Moskou voor de Financial Times en Economist, en uiteindelijk opklom tot mondiaal hoofdredacteur van Reuters – de in Groot-Brittannië gevestigde mediagigant die vandaag de dag fungeert als schakel voor Britse inlichtingenoperaties  .  tegen Rusland.

Canada traint en beschermt nazi’s in het post-Maidan-Oekraïne

Toen Freeland in 2013 een zetel als liberaal lid van het Canadese parlement won, richtte ze haar krachtigste platform tot nu toe op om te pleiten voor regimeverandering in Rusland. Ze melkte haar journalistieke connecties uit en publiceerde opiniestukken in toonaangevende kranten zoals de  New York Times  , waarin ze aandrong op militante steun van de westerse hoofdsteden voor de zogenoemde ‘Revolution of Dignity’ van Oekraïne, waarin de gewelddadige verwijdering van een democratisch gekozen president en zijn vervanging door een nationalistische, pro-NAVO-regering in 2014.

Midden in de couppoging bezette een groep neonazi-misdadigers van de C14-organisatie de gemeenteraad van Kiev en  vernielde het gebouw  met Oekraïense nationalistische insignes en blanke supremacistische symbolen, waaronder een Confederate vlag. Toen de oproerpolitie de fascistische hooligans op 18 februari 2014 wegjoeg,  zochten ze  met kennelijke toestemming van de conservatieve regering in Ottawa onderdak in de Canadese ambassade. “Canada sympathiseerde destijds meer met de demonstranten dan met de [Oekraïense] regering”,  herinnerde een ambtenaar van het Oekraïense ministerie van Binnenlandse Zaken zich  tegenover de Canadian Broadcasting Corporation.

De officiële Canadese steun voor neo-nazi-militanten in Oekraïne nam toe na de verkiezing van Justin Trudeau van de Liberale Partij in 2015. In november 2017 stuurden het Canadese leger en het Amerikaanse ministerie van Defensie verschillende officieren naar Kiev voor een  multinationale trainingssessie  met het Oekraïense Azov-bataljon. (Azov heeft sindsdien het record van de sessie van zijn website verwijderd).

Azov werd destijds gecontroleerd door  Adriy Biletsky , de zelfbenoemde ‘Witte Leider’, die verklaarde: ‘De historische missie van onze natie op dit kritieke moment is om de blanke rassen van de wereld te leiden in een laatste kruistocht voor hun overleving… kruistocht tegen de door Semieten geleide Untermenschen.”

Amerikaanse en Canadese militaire officieren ontmoeten geüniformeerde leden van het neonazistische Azov-bataljon tijdens een multinationale trainingssessie in november 2017 in Oekraïne.

Foto’s van een verwijderde pagina op de website van Azov:  https://t.co/08C1FLQ6Ee  pic.twitter.com/5RAIif6OFf

— Max Blumenthal (@MaxBlumenthal)  20 maart 2022

Terwijl de nazi-familiegeschiedenis aan het licht komt, liegt Freeland tegen het publiek

Terug in Canada kwam de verontrustende familiegeschiedenis van Freeland voor het eerst in de media aan de oppervlakte. Weken nadat ze in januari 2017 werd benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken – een functie die ze voorspelbaar uitbuitte om sancties tegen Rusland en wapenleveranties naar Oekraïne af te dwingen – werd de rol van haar grootvader als nazi-propagandist in het bezette Polen het onderwerp van een reeks rapporten in het alternatieve land. druk op.

De regering-Trudeau reageerde op de feitelijke berichten door Rusland te beschuldigen van het voeren van een campagne van cyberoorlogvoering. “Het is duidelijk dat er sprake is van een situatie waarin we alert moeten zijn. En dat is de reden waarom de premier onder andere een volledig heronderzoek van onze cyberbeveiligingssystemen heeft aangemoedigd”,  verklaarde minister van Openbare Veiligheid, Ralph Goodale .

Toch hadden weinig of geen van de bronnen die verantwoordelijk waren voor het opgraven van de geschiedenis van Chomiak enige connectie met de Russische regering. Een van de eersten die zijn collaboratie-aandacht blootlegde, was  Consortium News , een onafhankelijke, in de VS gevestigde mediaorganisatie.

Van haar kant zette Freeland een woordvoerder in om tegen het publiek te liegen,  waarbij hij botweg ontkende  dat “de grootvader van de minister een nazi-collaborateur was.”

Toen Canadese media verschillende Russische diplomaten citeerden over de beschuldigingen, beval Freeland onmiddellijk  hun deportatie en beschuldigde hen ervan hun diplomatieke status te misbruiken ‘om zich in onze democratie te mengen’.

Tegen die tijd waren haar familiegeheimen echter van de zolder verdwenen en op de pagina’s van de reguliere Canadese media terechtgekomen. Op 7 maart 2017   rapporteerde de Globe and Mail over een artikel uit 1996 in de Journal of Oekraïense Studies waarin werd bevestigd dat de grootvader van Freeland inderdaad een nazi-propagandist was geweest en dat zijn geschriften de Joodse genocide hadden aangewakkerd. Het artikel is geschreven door de oom van Freeland, John-Paul Himka, die zijn nichtje in het voorwoord bedankte voor haar hulp bij ‘problemen en ophelderingen’.

“Freeland wist al meer dan twintig jaar dat haar Oekraïense grootvader van moederskant de hoofdredacteur was van een nazikrant in bezet Polen die joden belasterde tijdens de Tweede Wereldoorlog”, aldus de Globe and  Mail .

Nadat ze in september voor de camera met ongeremde ijver samen met honderden collega’s werd betrapt voor een Oekraïense veteraan van Hitlers SS-doodseskaders, deed Freeland opnieuw een beroep op haar bevoegdheid om het incident uit de geschiedenis te schrappen.

Karina Gould, leider van het LPC-huis, zocht unanieme toestemming om de opmerkingen van Anthony Rota over Yaroslav Hunka van de plaat te schrappen, maar de CPC ontkende dit.

CPC-parlementslid Marty Morantz zegt dat “het verwijderen van de woorden van Hansard slechts één doel zou hebben, proberen te vergeten wat er is gebeurd”  #cdnpoli  pic.twitter.com/S78DkwyPra

— Mackenzie Gray (@Gray_Mackenzie)  25 september 2023

Drie dagen na de gênante scène was Freeland terug in het parlement en knikte instemmend toen Karina Gould, leider van het Liberale Huis,  een resolutie indiende  om “uit de bijlage van de debatten in het Lagerhuis” en uit “elke multimedia-opname van het Huis” de erkenning gemaakt door voorzitter Anthony Rota van Yaroslav Hunka.

Dankzij tientallen jaren van officieel gesteunde voorlichting over de Holocaust is de mantra die van burgers eist dat ze ‘nooit vergeten’ een leidend licht geworden voor de liberale democratie. In het huidige Ottawa wordt dit eenvoudige stukje morele leiding nu echter behandeld als een bedreiging die carrières dreigt te ontrafelen en de oorlogsinspanningen in Oekraïne dreigt te ondermijnen.