Biden – Het staakt-het-vuren van het volk

Biden – De Verenigde Staten Gaven Toe En Onthielden Zich Van Stemming Over Een Resolutie Van De VN-Veiligheidsraad Waarin Israël Werd Verplicht Zich Te Houden Aan Een Staakt-Het-Vuren Van Twee Weken.

De druk van het volk dwong deze kleine stap af. Georganiseerde campagnes tegen de herverkiezing van Biden creëerden een politieke crisis die het zionisme en de Amerikaanse staat zelf dreigde te delegitimeren.

De regering-Biden verdient geen lof omdat zij zich heeft onthouden van een resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, die eist dat Israël een  staakt-het-vuren van twee weken  in Gaza in acht neemt. De VS hebben al een veto uitgesproken over talloze resoluties, en werden door binnenlandse en internationale politieke druk gedwongen de allerkleinste maatregelen te nemen.

De afgelopen weken heeft Joe Biden een vreemde en  duidelijk geënsceneerde publieke verklaring afgelegd  op de congresvloer, waarin hij beweerde boos te zijn geweest op de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Uitgelekte verhalen naar de media maakten dezelfde bewering, namelijk dat Biden Netanyahu een ‘klootzak’ noemde, zelfs terwijl hij doorging met het verstrekken van militaire hulp aan Israël. Politieke leiders zoals senator Charles Schumer maakten een geweldige show door Netanyahu te bekritiseren in een geënsceneerde good cop en bad cop-routine.

De dank voor dit korte uitstel van de moordpartij gaat uit naar gewone mensen die tijdens massale protesten de straat op gingen en eisten dat er een einde zou komen aan het bloedbad. Hier in de Verenigde Staten maakte de  #AbandonBiden-  campagne duidelijk dat kiezers hun ongenoegen zouden uiten door de herverkiezingsinspanningen van Biden te verslaan.

En toch is de vastberadenheid om Israël te blijven steunen duidelijk. Zodra de resolutie was aangenomen, noemde de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties, Linda Thomas-Greenfield, de stemming ‘niet-bindend’, terwijl er niet zoiets bestaat als een niet-bindende VN-resolutie. Zelfs nadat ze gedwongen werd een staakt-het-vuren van twee weken te aanvaarden, maakt de regering-Biden duidelijk dat zij de oorlogsmisdaden van Israël zal steunen, ongeacht VN-stemmen of de wensen van andere landen.

In december 2023 was er al een staakt-het-vuren. De gijzelaars waar Israël zo veel om geeft, werden teruggestuurd en de bevolking van Gaza was korte tijd veiliger. Maar Israël was vastbesloten zijn campagne van etnische zuivering voort te zetten. Zelfs de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof, waarin Zuid-Afrika’s beschuldiging van genocide “plausibel” werd genoemd en die Israël verplichtte te stoppen met het vermoorden van Palestijnen, kon het bloedvergieten niet stoppen.

Toen de resolutie over het staakt-het-vuren werd aangenomen, vermoordde Israël patiënten en medische professionals in het  Al-Shifa  -ziekenhuis. Israëlische kolonisten en functionarissen zijn bezig met een aanhoudende campagne om te voorkomen dat hulpvrachtwagens Gaza binnenkomen. Universiteiten zijn vernietigd. Er zijn feitelijk geen universiteiten meer in Gaza. Een  onlangs vrijgegeven video  toont een drone-aanval waarbij vier Gaza-mannen om het leven komen. Aan de wreedheden is nooit een einde gekomen en ze hadden niet kunnen worden uitgevoerd zonder de politieke en financiële steun van de Verenigde Staten.

Dit staakt-het-vuren, zoals het nu is, zou niet tot stand zijn gekomen als het volk niet in beweging was gebleven en zich zoveel mogelijk had verzet tegen de Amerikaanse en Israëlische genocide. Maar voorzichtigheid is geboden. Omkerende jassen en valse vrienden zoals senator Bernie Sanders en congreslid Alexandria Ocasio-Cortez gebruiken nu de woorden genocide en staakt-het-vuren, terwijl ze eerder hadden geweigerd dit te doen.

Het zijn nog steeds valse vrienden. Zowel Sanders als Ocasio-Cortez zijn toegewijde Biden-aanhangers, maar ze weten welke kant de politieke wind op waait. Ze kunnen niet langer omgaan met wat zij beschouwen als een lastig PR-probleem. Het activisme namens de bevolking van Gaza heeft een politieke crisis veroorzaakt, zoals het hoort. Er is nooit sprake van positieve verandering tenzij de machthebbers kunnen inzien dat zij en het systeem dat zij beschermen met een zekere mate van risico worden geconfronteerd.

Deze resolutie over een staakt-het-vuren kwam alleen tot stand omdat het volk erom eiste. Alle eer die wordt toegekend moet gaan naar niet bij naam genoemde mensen die hun verontwaardiging duidelijk hebben gemaakt en ernaar hebben gehandeld. De druk moet worden volgehouden. Als dat niet het geval is, zullen Biden en zijn partners in crime in het Congres en in de bedrijfsmedia zich gedragen alsof alles in orde is. Ze willen geloven dat ze een marketingprobleem hebben dat kan worden opgelost met voldoende woordenschat in de focusgroep, in plaats van een politieke beweging die niet kan worden gestopt.

Gelukkig gaat het protest door. De presidentiële voorverkiezingen in New York worden op 2 april gehouden, maar New York heeft geen voorzieningen voor  vrijblijvende  keuzes zoals andere staten dat doen. In plaats daarvan moet de eis met blanco stembiljet worden ingediend. De  Leave It Blank-  campagne vraagt ​​New Yorkers om blanco stembiljetten terug te sturen, die niettemin worden geteld.

Het slechtste resultaat zou zijn als Biden en zijn cohorten zouden concluderen dat ze konden terugkeren naar de status quo en Israël konden blijven steunen zonder angst voor tegenstand. Eigenlijk is dat al gebeurd, toen de regering-Biden het Congres omzeilde door 250 miljoen dollar  aan militaire hulp naar Israël te sturen  .

Het is pijnlijk om te zien hoe geld en bruut geweld worden gebruikt om de misdaden van Israël en Amerika te verdoezelen en degenen die daarop wijzen het zwijgen op te leggen. Elk succes, hoe klein ook, moet worden erkend. Daarom moet dit staakt-het-vuren het staakt-het-vuren van het volk worden genoemd. Het volk van de Republiek Zuid-Afrika beschuldigde Israël van genocide, terwijl geen enkel ander land dat zou doen.

Mensen in het hele land weigerden op Joe Biden te stemmen en riepen openlijk op tot zijn nederlaag. De solidariteit van de mensen op straat, en van zwarte  religieuze leiders  die de verontwaardiging en de bezorgdheid van hun gemeenteleden overbrachten, en zelfs van de weinige politici die bereid waren hun stem te laten horen, zijn alle successen in dit verhaal.

En toch zijn de duivels bezig. De 75-jarige geschiedenis van Amerikaanse steun aan Israël zal niet verdwijnen. Er kan geen verwarring bestaan ​​over het feit dat kritiek op Netanyahu überhaupt betekenisvol is zolang de steun voor het zionistische project voortduurt. De strijd moet doorgaan. Alleen het volk kan, in onderling overleg en met vastberadenheid, een einde maken aan deze misdaden.