De geheime bijeenkomst van de AfD is “slechts acht kilometer” verwijderd van de locatie van de Wannsee-conferentie en van rechts-radicale boeren. Nazi’s, nazi’s overal. En zelfs Margot Friedländer is verdraaid om aan haar eigen agenda te voldoen. Hierachter schuilt een linkse obsessie en morele bedwelming die vooral één ding is: gênant!
AfD Nazi’s, nazi’s overal! Het bizarre linkse verlangen naar Weimar. Hitler verkoopt altijd. Der Spiegel werkte decennialang volgens het motto ; Telkens wanneer er een leemte in het onderwerp ontstond, werd dit opgevuld met een Hitler-omslag. In 2010 en 2011 waren de twee op een na best verkochte Spiegel- tijdschriften van het jaar die met Hitler op de cover. Tot op de dag van vandaag leven hele televisiekanalen van constante herhalingen van documentaires zoals ‘Hitler’s Secret Superweapons’ of ‘Battle of the Atlantic – Total Submarine Warfare’.
De algemene Duitse obsessie met Hitler leidt in het beste geval tot een diepere confrontatie met de verschrikkingen van het nationaal-socialisme onder de normale bevolking, en in het slechtste geval tot het lezen van Landser-tijdschriften. Maar politiek links heeft al lang geleden zijn eigen uitlaatklep gevonden: de strijd tegen rechts. Het onthullende artikel over de vermeende “geheime Afd bijeenkomst” over remigratie en deportatie bij Correctiv luidt:
“Het kan ook toeval zijn dat de organisatoren deze villa kozen voor hun samenzweerderige bijeenkomst: op slechts acht kilometer afstand van het hotel ligt het huis van de Wannseeconferentie, waar de nazi’s de systematische uitroeiing van de Joden coördineerden.”
De Tagesschau herhaalt ook de verwijzing naar de afstand tot het Wannsee Conference House. Acht kilometer – je zou ook kunnen zeggen: 2 uur en 31 minuten lopen of één uur en zes minuten met de trein. Niet noodzakelijk bijzonder dichtbij. Maar het moet op de een of andere manier passen – “misschien is het toeval”, schrijft Correctiv . Ze denken dus echt dat het mogelijk is dat de locatie gebaseerd is op de Wannseeconferentie.
De Afd Wannseeconferentie – allemaal toeval?
Bij nadere beschouwing onthult de vergelijking, die volkomen inhoudsloos is, vooral de catastrofale toestand van de ‘herinneringscultuur’. Kennelijk is voor grote delen van het politieke publiek het bepalende en enige gedenkwaardige kenmerk van de Wannseeconferentie dat deze plaatsvond op een meer. Iedereen die de schokkend gedetailleerde notulen van de conferentie, die slechts negentig minuten duurde, heeft bekeken, zou dergelijke vergelijkingen nauwelijks zo gemakkelijk kunnen maken.
De onderdrukkende bureaucratie waarmee topambtenaren de details van de Holocaust bespraken, de griezelige nauwgezetheid waarmee laatste details, zoals de “verschillende soorten mogelijke oplossingen” voor “kwart Joden”, werden besproken en uiteindelijk de Europese statistieken en cijfers over massadeportaties presenteerde een jonge stafofficier genaamd Adolf Eichmann het tot algemene lof van de groep. De conferentie behandelde de deportatie en moord op miljoenen joden alsof het om verkoopcijfers van machineschroeven ging.
Het grootste twistpunt was de vraag in welke gebieden de Joden als eerste een “speciale behandeling” moesten krijgen. Het “Generaal” (bezette gebieden in Polen) vroeg dat de Joden hier eerst zouden worden “geëvacueerd”. Het was tenslotte Wilhelm Stuckart, co-auteur van de rassenwetten van Neurenberg, die de meest gematigde massamoordenaar in het debat was. Na koffie en gebak vertrok Reinhard Heydrich tevreden.
Je vraagt je af hoe je op het idee zou kunnen komen om deze onbeschrijfelijke scènes te vergelijken met een paar acteurs, van wie de meesten geen politieke macht hebben, die al dagen aan het dagdromen zijn over een politieke verandering. En – voor zover we weten – hebben we ooit heel terloops gesproken over het onderwerp ‘remigratie’, waarbij ook de ontheemding betrokken was van mensen met een dubbele nationaliteit die crimineel waren geworden. Deelnemers onthouden dingen anders.
De SPD heeft onlangs echter ook gesproken over de expatriëring van antisemitische mensen met een dubbele nationaliteit. De paar zinnen die Correctiv citeert zijn walgelijk en soms onmenselijk, maar ook totaal irrelevant in het politieke landschap. Gezien het feit dat Correctiv het hele hotel heeft afgeluisterd, is het verhaal als geheel maar magertjes.
De connectie met de Wannseeconferentie is waarschijnlijk vooral te wijten aan pure grootheidswaanzin. Je denkt dat je zojuist het megageheime plan van nieuw rechts hebt ontdekt, met historische relevantie. Identitaire activisten zoals Martin Sellner verspreiden deze exacte plannen al jaren op YouTube. Maar ik heb nog steeds collegiaal begrip voor deze journalistieke grootheidswaanzin. Als je je echter als correctiemiddel massaal door de staat laat financieren om vervolgens met behulp van geheime dienstachtige methoden sentiment tegen een oppositiepartij aan te wakkeren, overschrijd je duidelijk de grenzen van de beroepsethiek.
De PR-katapult stopt ook niet bij Margot Friedländer
Maar de spiraal van verontwaardiging draaide na de onthulling steeds sneller rond, en uiteindelijk raakte bondskanselier Olaf Scholz erbij betrokken. Duizenden mensen demonstreren op tal van plaatsen in Duitsland, de SPD en de Groenen samen met radicaal-linkse, deels anti-Israëlische groepen en groepen die de Holocaust bagatelliseren. Maar het maakt niet uit.
En dan het hoogtepunt. In de loop van het debat over de “Wannseeconferentie 2.0” kwam een citaat van Holocaust-overlevende Margot Friedländer plotseling duizenden keren online terecht. Op een citaatafbeelding van WDR staat: “Zo begon het toen.” Het citaat komt echter uit een interview uit november met Friedländer, dat gaat over de nieuwe golf van antisemitisme na 7 oktober – Friedländer heeft het over iets anders dan de AfD. Een paar zinnen later zegt ze: “Door deze migratie die is gekomen, zijn sommigen als kleine kinderen opgegroeid met antisemitisme en werden ze opgehitst.”
Maar ook dat interesseert hen niets. Voorbeelden als deze laten zien dat politiek links lange tijd een puur instrumentele relatie heeft gehad met de herinnering aan de Holocaust; deze is alleen van belang als het bruikbaar is als wapen in de strijd tegen rechts. En mensen zijn ook bereid de woorden van een overlevende van de Holocaust te verdraaien voor hun eigen doeleinden.
De poging om historische relevantie toe te kennen
En terwijl de Jusos en de Groenen jarenlang niets te maken wilden hebben met het brute Israël-gerelateerde antisemitisme dat tot diep in hun gelederen was doorgedrongen, hebben mensen aan de andere kant overal nazi-hallucinaties. ZDF-auteur Christian Scharen bijvoorbeeld, die een foto plaatste van de boerenprotesten met daarop een bord van “Föhrer Groenten” van het eiland Föhr. Hij schrijft: “De winkel heet toch niet serieus Führer-Gemüse alstublieft?”, met een geschokte emoji.
Overal nazi’s, zodat je je net Otto Wels kunt voelen, de legendarische SPD-politicus die zijn laatste toespraak in de Reichstag hield om over de machtigingswet te stemmen, met een gifampul bij zich voor het geval hij onmiddellijk werd gearresteerd: ‘Vrijheid en leven kunnen’ Neem onze eer niet weg!” Het is met dit zelfbeeld dat de mantra-achtige, retorisch en taalkundig meestal onhandige anti-AfD-toespraken vandaag de dag in de Bondsdag en overal elders worden gehouden.
Men spreekt over een nieuw Weimar om zichzelf als verzetsstrijders historische relevantie en heldenmoed toe te schrijven – uiteraard zonder daarvoor iets te hoeven riskeren. Je speelt Sophie Scholl en doet er alles aan om de herinnering aan het nationaal-socialisme belachelijk te maken met vreemde en zelfzuchtige vergelijkingen. Ze willen dronken worden op basis van hun eigen moraal, maar het effect verdwijnt, dus wordt de dosis in ’33 verhoogd. Het heeft nu geen zin om te praten over de manier waarop dit het nationaal-socialisme zou bagatelliseren; al deze debatten zijn belachelijk. Niets van dit alles is noodzakelijkerwijs gevaarlijk, alleen gênant. En Höcke verkoopt altijd. En als de Föhrer dat maar wist.
Mag ik weten wat rechts is . Dit speelt in alle westerse landen . Ik heb het idee dat het een toverwoord is om mensen met een afwijkende mening maatschappelijk aan de schandpaal te zetten . Ik ben bijvoorbeeld tegen een multiculturele samenleving . Dit doe ik al 35 jaar . De reden is omdat ik de geschiedenis ken . Migratie ( kolonisatie) heeft heeft de indianen cultuur vernietigt . Wij het westen zijn nu de nieuwe indianen . Ja sinds kort ken in het kalergi plan . Ik zou volgens de woke religie rechts zijn . Woke vernietigd trouwens alle discussie . Ik vergelijk woke met het christendom eeuwen geleden . Dat was vroegen ook een cancel cultuur . Woke betekend geen vrijheid . Je kan het vergelijken met een dictatuur .