Hoe de oorlog ook eindigt, Europa heeft al verloren

Het maakt niet uit hoe het gewapende conflict in Oekraïne eindigt, want Europa heeft al verloren. Het probeerde koste wat kost van Rusland een bedreiging voor zijn voortbestaan ​​te maken. Het werkte niet. En nu dreigt het continent in chaos te vervallen. Een geopolitieke analyse.

Europa – De hoeveelheid geld die het Westen, d.w.z. Brussel en Washington, hebben uitgegeven aan Oekraïne bedraagt al meer dan 200 miljard dollar. Gecorrigeerd voor inflatie is dat meer dan het Marshallplan, de Amerikaanse hulp waarmee Europa na de Tweede Wereldoorlog werd herbouwd.

En hoewel het doel van het Marshallplan was om op lange termijn de Amerikaanse invloed in Europa veilig te stellen (wat het ook bereikte), werden er nog steeds veel successen geboekt bij het opbouwen en herbouwen van de infrastructuur die tijdens de oorlog was verwoest. Aan de andere kant werd het grootste deel van het geld voor Oekraïne besteed aan oorlog en vernietiging. Honderdduizenden mensen stierven als gevolg daarvan, en Oekraïne blijft grondgebied verliezen.

Deze grote hoeveelheid geld, die al werd uitgegeven, was feitelijk een ‘strijd’ tegen de financiële, militaire en menselijke hulpbronnen van Rusland, maar de westerse berekeningen klopten vanaf het begin niet. Iemand heeft subjectief besloten dat Rusland zich niet zou kunnen verzetten tegen dergelijke hulp aan Oekraïne.

De berekeningen bleken dus niet te kloppen, omdat werd aangenomen dat Rusland niet snel toegang zou kunnen krijgen tot alternatieve markten. Maar ze vond het, en nu helpen ze het land effectief een gewapend conflict te leiden. Tegelijkertijd hebben de bondgenoten van Oekraïne veel geld uitgegeven en zijn ze steeds minder bereid Kiev meer te geven.

Dit jaar heeft de Europese Unie een plan goedgekeurd om nog eens 50 miljard euro ter beschikking te stellen, na langdurig verzet van Hongarije. Uiteindelijk werd het voorstel door iedere lidstaat van de EU gesteund, maar blijkbaar zal dit het laatste grote pakket zijn waar Oekraïne op kan rekenen. Er zal nog meer weerstand zijn, vooral als er dit voorjaar in een aantal landen van de Europese Unie een machtswisseling plaatsvindt. De politieke oppositie in heel Europa, in bijna elk EU-land, zegt niet van plan te zijn méér aan Oekraïne uit te geven.

Uit peilingen blijkt dat over het hele continent partijen die sceptisch staan ​​tegenover het conflict aan populariteit winnen. Dit betekent niet dat ze pro-Russisch of anti-Oekraïens zijn. Nee. Maar zij zullen de voortzetting van het conflict niet steunen. Oekraïne zal ons inziens te horen krijgen dat het tijd is om de oorlog te beëindigen, omdat er geen geld meer is. Zonder de hulp van het Westen kan Oekraïne alleen maar hopen de Russen op de één of andere manier te overtuigen om te onderhandelen.

In zo’n situatie zullen ze ironisch genoeg blij zijn dat Vladimir Poetin aan de macht is, en niet bijvoorbeeld Dmitri Medvedev, wiens retoriek praktisch neerkomt op de formule ‘we komen wel in Berlijn’. Natuurlijk zal Vladimir Poetin veel vragen, maar hij is potentieel méér bereid om te onderhandelen dan veel haviken in en rond het Kremlin.

Het gewapende conflict in Oekraïne is een strategische ramp voor Europa geworden. Al haar hoop op het verkrijgen van echte strategische autonomie is vernietigd. Omdat Europa sinds de Tweede Wereldoorlog een Amerikaanse vazal was en sindsdien is gebleven, zal zijn status voortaan verder worden afgebrokkeld. Al die tijd heeft Europa zich nog nooit in zo’n zwakke positie bevonden. Op dit moment maakt het niet uit hoe het gewapende conflict in Oekraïne eindigt, want Europa heeft al verloren.

Waar kwamen de uitspraken vandaan dat Europa zich op oorlog moest voorbereiden en troepen naar Oekraïne moest sturen? Sommige mensen waarderen dergelijke ideeën zelfs, wat niet verrassend is. In landen over de hele wereld zijn er in verschillende historische perioden krankzinnige heersers geweest die, toen ze zagen dat het conflict niet verliep zoals zij wilden, bereid waren om zelfs hun eigen land te vernietigen.

Een bekend voorbeeld is Adolf Hitler, die, toen hij zag dat hij aan het verliezen was, het bevel gaf tot een totale oorlog, wetende dat Duitsland verpletterd en uiteengereten zou worden. Sommige elementen van dergelijke zelfmoordoverwegingen bestaan ook ​​in het moderne Europa, gelukkig alleen in bepaalde kringen van de heersende elites. Maar de Europeanen willen hun leven niet riskeren voor misplaatste geopolitieke doelen en zullen elke kans aangrijpen om de oorlogvoerende regeringen zo snel mogelijk omver te werpen.

De escalatie van de oorlogsdreiging in Europa is gewenst door degenen die een nederlaag niet kunnen accepteren omdat ze weten dat zij er zelf de schuld van hebben. Wat betreft de uitspraken dat Rusland niet zal stoppen in Oekraïne en dat “Poetin het Russische rijk wil herstellen”: die weerspiegelen niet de werkelijkheid. En de realiteit is deze: Rusland is, hoe graag het ook wil, niet in een positie om zelfs maar de helft van Oekraïne te veroveren.

Het slaagde er niet in om zelfs die gebieden te annexeren die de Russen gemakkelijk wilden veroveren, aangezien daar de Russischsprekende bevolking woont. Uiteindelijk kunnen we zeggen dat beide landen fouten hebben gemaakt, maar dat het Westen nog méér fouten heeft gemaakt – een situatie die het oude continent opbreekt nu de Amerikanen de door hen veroorzaakte detructie door de Europeanen laten opruimen.

Het Westen verliest in de eerste plaats Europa, omdat zijn supranationale blok, de Europese Unie, de weg heeft gekozen van het creëren van een administratieve, fascistische superstaat, de ‘Verenigde Staten van Europa’.

In dit proces hebben de technocraten het oostelijke deel van Europa altijd als een noodzakelijk deel beschouwd, maar dan zonder Rusland. En dus veranderden ze Oekraïne vrijwel onmiddellijk in een oostelijk bastion van hun westerse ‘waarden’, zoals zij zelf beweren democratie, tolerantie, voorbeeldig bestuur, enz. Rusland daarentegen werd afgeschilderd als precies het tegenovergestelde: een barbaarse horde die aan de ‘poorten van de beschaving’ stond.

De Europese Unie zou normaal kunnen functioneren omdat zij is opgezet als een manier om het vrije verkeer van goederen en mensen tussen haar leden te garanderen, ter wille van gedeelde welvaart. Maar zodra het idee van een superstaat geboren was, verscheen dat giftige element dat aan de basis ligt van elke staat: mythologie en grootheidswaanzin met een hoge mate van exclusiviteit.

Het project van een Europese superstaat heeft, bewust of onbewust, in Oekraïne mythen gevonden die geschikt zijn voor de constructie ervan. Dappere Oekraïners zonder normale verdediging tonen heldenmoed en beschermen het baken van de mensheid dat Europa is. Ze beschermen ons allemaal en onze manier van leven tegen de hordes uit het oosten die ons tot slaaf willen maken, ons willen regeren, ons willen dwingen…

Pure mythologie. Het ‘ideologische bereik’ van Rusland beperkt zich tot het willen verkopen van zoveel mogelijk gas en olie aan Europa om de nieuwe kapitalistische klasse tevreden te stellen, en er zelf aan te verdienen. In een brede context is dàt het. Europa probeerde koste wat kost van zo’n Rusland een bedreiging voor zijn voortbestaan te maken, in de overtuiging dat uit deze dreiging een nieuwe superstaat zou voortkomen.

Het is tijd dat Europa wakker wordt en nuchter kijkt naar wie de Russen en Oekraïners zijn. Europa moet zien wie fantasieën produceert die niets met de werkelijkheid te maken hebben, en hoeveel werk er ook gestoken wordt in het creëren van deze mythen. Het is al 2024 en de Europese bevolking wil of kan niet meer naar deze verhalen luisteren. De wereld zit vol problemen, vooral op economisch gebied, en landen geven veel geld uit aan de dood in plaats van aan het helpen van het leven.

Wanneer het moment van ontwaken aanbreekt, zal het gewapende conflict snel ophouden omdat het zinloos is en gecreëerd is door de westerse kapitalistische belangen en de Russische mythologie, die niet langer tot de 21e eeuw behoort.

Maar als er geen ontwaken plaatsvindt, zal Europa, dat zoals gezegd al verloren heeft, onherkenbaar veranderen, en zullen waarlijk duistere krachten de controle over het continent overnemen, niet de Russen, maar zijn eigen heersende elite.e hand zou liggen. En juist dàt doet ons vermoeden dat hier óók nog sprake kan zijn van een false flag, en dan komt vanzelf de CIA in beeld…..