Extreemrechts stijgt in Nederland en Argentinië

Extreemrechtse kandidaten wonnen de verkiezingen in zowel Nederland als Argentinië. In Nederland behaalde Geert Wilders de meeste zetels in het parlement met een anti-immigranten-, anti-moslimplatform. In Argentinië won Javier Milei het presidentschap met de belofte van een radicaal libertair economisch programma.

Op 22 november eindigde de Extreemrechts  anti-immigranten Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders als eerste bij de Nederlandse parlementsverkiezingen. De PVV behaalde 37 van de 150 zetels in het parlement met 23,6% van de stemmen.

Nu klinkt 23,6% misschien niet veel als je een Amerikaan bent. In een tweepartijenstelsel zoals dat van de VS haalt de winnende kandidaat doorgaans meer dan 50% van de stemmen. Aan de andere kant kent Nederland een meerpartijenstelsel. Maar liefst vijftien verschillende partijen behaalden dit jaar zetels in de Tweede Kamer. Dat de  Extreemrechtse PVV bijna een kwart van de zetels zou veroveren, is dus een groot probleem.

Voor de meeste politieke analisten kwam de overwinning van Wilders als een grote verrassing. Het vertegenwoordigt een plotselinge draai van de Nederlandse politiek naar extreem rechts. Hoewel zijn overwinning verrassend is, is Wilders geen nieuwkomer in de politiek. De 60-jarige is het langstzittende lid van het Nederlandse parlement. Hij werd voor het eerst verkozen in 1998 als lid van de centrumrechtse liberalen. Wilders verliet die partij in 2004 vanwege wat hij beschouwde als de zachtheid van de liberalen tegenover de islam en richtte in 2006 de PVV op.

Wilders is Extreemrechtse  anti-immigratie en anti-moslim. Maar zijn profiel is niet dat van een stereotiepe, bekrompen fanaticus. Wilders komt uit Venlo, een kleine stad in de conservatieve, veelal katholieke provincie Limburg. Hij werd zelf katholiek opgevoed, waardoor hij een religieuze minderheid was in het historisch protestantse Nederland. Wilders heeft van moederskant Indonesische afkomst. Hij bracht twee jaar door op een kibboets, een collectieve boerderij, in Israël. En hij trouwde met een Hongaarse immigrant. Je kunt dus moeilijk zeggen dat Wilders geen waardering heeft voor het multiculturalisme.

Maar Wilders heeft een krachtige aanpak gekozen tegen de Nederlandse moslimgemeenschap. Volgens hem zijn moslims er niet in geslaagd zich te assimileren in de Nederlandse samenleving. Zo stemde 68,76% van de Nederlandse Turken op de islamistisch-Turkse presidentskandidaat Recep Tayyip Erdoğan – een veel hoger percentage dan onder de Turken in Turkije. Een dergelijke stemming verleent geloofwaardigheid aan het argument van Wilders dat de Nederlandse moslims de liberale Europese waarden niet overnemen.

Sterker nog, de Nederlandse kiezers maken zich zorgen over moslimgetto’s als broedplaats voor misdaad en extremisme. De moord op anti-moslimpoliticus Pim Fortuyn in 2002 en de moord op filmmaker Theo van Gogh in 2004 door een Nederlandse Marokkaanse jongere liggen nog vers in het geheugen. Daarom hebben ze zich tot Wilders gewend.

Demografische verschuivingen leiden tot spanningen in het hele Westen

De angsten en frustraties die de Nederlandse kiezers ervaren zijn reëel. Ze worden gedeeld door kiezers in West-Europa en Noord-Amerika. Demografische verschuivingen brengen botsingen van fundamentele waarden tussen immigranten en autochtonen met zich mee. Maar hoewel rechts een reëel probleem onderkent, is de oplossing die zij presenteert verschrikkelijk. Het uitkiezen van een etnische groep als probleem kan een voorbode zijn van geweld. Een mengeling van legitieme bezorgdheid en populistisch racisme is wat rechts vandaag de dag drijft.

Een patroon dat in alle menselijke samenlevingen voorkomt, speelt zich nu af in Europa. Onderzoek in de sociologie vertelt ons dat wanneer ongeveer 10% van de bevolking ‘anders’ wordt, er een vijandige reactie ontstaat. Hoe tolerant een samenleving ook is, dingen veranderen wanneer deze zich bedreigd begint te voelen. Vóór de Amerikaanse Burgeroorlog beschouwden de noorderlingen zichzelf als tolerante, abolitionistische Republikeinen. Na de oorlog begonnen zwarte vrijgelatenen het Noorden te vullen en laaide het racisme op. De nativistische Know-Nothings reageerden op zwarte en Ierse nieuwkomers alsof zij de ineenstorting van de beschaving vertegenwoordigden.

Nu hebben Frankrijk en Duitsland zelfs meer immigranten dan de VS. Het patroon speelt zich af in heel Europa. Dalende geboortecijfers zorgen voor een krimpende economie. Dit creëert een vraag naar arbeidsmigranten. Deze immigranten brengen hun eigen religie en waarden mee. Ze concurreren ook met autochtonen om hulpbronnen en banen binnen de krimpende economie. De economische druk verergert de culturele druk, en vroeg of laat breekt er geweld uit.

Een kwestie van religie is een vraag over de identiteit of het bestaan ​​van een samenleving. Twee mannen kunnen duelleren om een ​​vrouw, maar hele samenlevingen voeren oorlog over religie. Zowel Frankrijk als Duitsland hebben een lange geschiedenis van religieuze burgeroorlogen, en dat geldt ook voor de rest van Europa.

Europese naties zijn misschien niet meer christelijk zoals ze ooit waren. Maar ze zijn sterk gehecht aan fundamentele waarden als secularisme, liberalisme en constitutionalisme. Nu wonen moslims in heel Europa. Hun blanke buren twijfelen eraan of de loyaliteit van moslims aan de constitutionele orde of aan de sharia-wetgeving ligt. Omgekeerd zijn moslim-Europeanen er diep verontwaardigd over dat hun loyaliteit in twijfel wordt getrokken. De spanningen blijven zich opbouwen.

Extreemrechtse Javier Milei claimt de overwinning in Argentinië

Extreemrechts is in opkomst in andere delen van de wereld. Religie is echter niet altijd de oorzaak. In Argentinië heeft de economische ineenstorting de opkomst van extreemrechts aangewakkerd.

Ongeveer 100 jaar geleden was Argentinië een van de rijkste landen ter wereld. Nu is het een mandgeval. Het Internationale Monetaire Fonds heeft het fonds 44 miljard dollar geleend, een derde van de gehele schuldenportefeuille van het fonds. Dit doet de hulp aan Pakistan in het niet vallen. De jaarlijkse inflatie in Argentinië bedraagt ​​een hartverscheurende 185%. Corruptie bij de overheid is endemisch, de werkgelegenheid is laag en de armoede hoog.

Wanhopig op zoek naar verandering hebben de Argentijnen de Extreemrechtse libertaire outsider Javier Milei gekozen. Milei, een aanhanger van Milton Friedman, is rabiaat anti-Keynesiaans. Hij wil veel ministeries ontmantelen en van de Amerikaanse dollar de officiële munteenheid van Argentinië maken.

Maar het is niet alleen zijn economisch beleid dat vreemd is. Extreemrechtse  Milei houdt van cosplay, hij is een zelfbenoemde tantrische seksexpert en hij heeft vier gekloonde mastiffs van zijn oude dode. Hij geeft toe dat hij zijn lieve honden raadpleegt als hij belangrijke beslissingen moet nemen. 

In een katholiek land heeft Milei geflirt met bekering tot het jodendom, en heeft hij tekeergegaan tegen paus Franciscus. Merk op dat de paus de eerste Argentijn is die deze heilige positie bekleedt en populair is in het land. Extreemrechtse Milei heeft Franciscus een ‘communistische drol’ en een ‘stuk stront’ genoemd. Kortom, Milei lijkt gek.

Ooit het thuisland van de socialiste Eva Perón – zelf een populistische beroemdheid – is Argentinië nu helemaal de tegenovergestelde kant op gegaan.