RedactieSDB 
Nou, dat was het wel zo’n beetje voor 2023… dat ik officieel het Jaar van de Mindfuck noem.
Mindfuck Ik doe dat tegen het advies in van mijn advocaat, die (a) mij zo lang mogelijk uit de Duitse gevangenis probeert te houden, en (b) mij ervan probeert te weerhouden om onnodig te vervreemden van wat er nog over is van mijn voormalige lezerspubliek en mij totaal kapot gegaan.
Ik maak het hem niet bepaald gemakkelijk.
Het punt is dat niemand wil horen dat ze mindfucked zijn. Mensen willen horen dat andere mensen mindfucked zijn. Welke… ze hebben. Andere mensen zijn grondig mindfucked. Maar dat betekent niet dat andere mensen – dat wil zeggen de mensen die willen horen dat andere mensen mindfucked zijn, maar niet dat zij zelf ook mindfucked zijn – niet ook mindfucked zijn, en dat is wat ik ben geweest. waar ik vooral over schrijf in 2023, wat, zoals Matt Taibbi het in een flaptekst voor een van mijn boeken verwoordde, “waarschijnlijk geen winstgevende levenskeuze is.”
Zo gaat het in het politieke satire-racket. Soms word je geprezen als een ‘profeet’, andere keren word je geminacht als een ‘onenigheidzaaiende klootzak’, gecensureerd in de internetvergetelheid door geliefde verdedigers van de vrijheid van meningsuiting van miljardairs, en vervolgd voor verzonnen ‘haatmisdaden’. Het hangt ervan af uit welke richting de wind waait.
Dit jaar is het niet mijn kant op gegaan.
Bovendien heb ik er bij vrijwel elke gelegenheid tegenaan gepist, tegen de wind in. Ik weet dat het stom is, maar ik kan niet stoppen. Er is iets aan het kijken naar mensen die keer op keer worden gemindfuckt, waardoor ik ‘trigger’, of op mijn knoppen wordt gedrukt, of zoiets.
Maar genoeg over mij… laten we overgaan tot het mindfucking. Vanwege de omvang ervan kan ik het niet allemaal in detail bespreken, maar ik zal proberen de meeste van de verbijsterende hoogtepunten te behandelen.
Klaar? OK daar gaan we.
Het mindfucking begon in januari met de geboorte van de Musk Cult en het witwassen van Twitter, en het stroompje van ‘onthullingen’ over ‘fouten die zijn gemaakt’ tijdens de ‘Covid-pandemie’. The Powers That Be moesten het verhaal van wat er feitelijk gebeurde (en niet echt gebeurde) in 2020-2022 uit het geheugen halen en het officiële Covid-verhaal in de geschiedenis verankeren. Om dit te bereiken moesten ze een aantal mensen mindfucken, niet de Covidiaanse sekteleden die ze al hadden mindfuckt, maar de andere mensen, die ze niet hadden kunnen mindfucken. Het was duidelijk dat we op het punt stonden te worden onderworpen aan The Mother of All Limited Hangouts .
Als je herinnering aan wat er werkelijk is gebeurd (en niet echt is gebeurd) in 2020 een beetje wazig is, dan is hier een fragment uit die column, die ik in januari heb gepubliceerd.
“In maart en april 2020, in de loop van ongeveer vijf tot zes weken, werd de meerderheid van de samenlevingen over de hele wereld getransformeerd in pathologisch-totalitaire politiestaten. Er werd een wereldwijde ‘shock-and-awe’-campagne gevoerd. Grondwettelijke rechten werden opgeschort. De massa’s werden opgesloten in hun huizen, waar ze werden onderworpen aan de meest massale officiële propaganda-blitzkrieg in de menselijke geschiedenis.
Goon-squadrons zwierven door de straten van Europa, de VS, Groot-Brittannië, Canada, Australië, Azië, Amerika en elders, waarbij ze mensen sloegen en arresteerden omdat ze zonder toestemming buiten waren en geen medisch ogende maskers droegen. Bedrijfsmedia over de hele wereld vertelden ons dat het leven zoals we dat kenden voorbij was… er kwam een ‘Nieuw Normaal’ aan, en we moesten eraan wennen. Het hele officiële pandemische verhaal werd tijdens die eerste paar weken uitgerold. Alles. Maskers. Verplichte ‘vaccins.’ ‘Vaccinatiepaspoorten.’ De segregatie van ‘de niet-gevaccineerden’. De censuur en demonisering van afwijkende meningen. Alles. Het hele ‘Nieuw Normaal’ pakket. Het werd in één keer wereldwijd uitgerold .”
Nu, ruim drie jaar later, zijn de feiten voor iedereen onbetwistbaar duidelijk, behalve voor degenen die hopeloos gehersenspoeld zijn. Er was geen sprake van een mondiale epidemiologische noodsituatie… geen enkele legitieme rechtvaardiging voor die aanvankelijke ‘shock-and-awe’-campagne, of het totalitaire ‘nieuwe normaal’ dat deze inluidde.
Maar in januari 2023 was dat geen probleem meer voor The Powers That Be, omdat de meeste massa’s hopeloos gehersenspoeld waren, en ze instortten en spastisch tegen je begonnen te brabbelen als bange hyena’s als je ze met feiten confronteerde.
Nee, het probleem voor The Powers That Be waren wij, dat wil zeggen degenen onder ons die nog nooit de PSYOP hadden gekocht. Tegen het einde van 2022 vormden we wat jullie een aanzienlijke minderheid noemen… een problematische, pissige, aanzienlijke minderheid.
We moesten dus snel en uitgebreid mindfucken. We moesten worden beheerd, misleid, afgeleid, begraven in details, gedeeltelijke onthullingen, beperkte ontmoetingsplaatsen, officiële onderzoeken, enzovoort. Bovenal moesten we het gevoel krijgen dat we wraak namen op The Powers That Be. En we moesten ervoor zorgen dat we ons zo voelden, zonder de machthebbers daadwerkelijk in gevaar te brengen of hen op enige significante manier lastig te vallen.
Enter Elon Musk & Co.
Ja, dat klopt, Elon Musk, de militaire aannemer met meerdere miljardairs! Eindelijk was er een redder gearriveerd om ons te verlossen van de Cabal van Wokeness, en het Cultureel Marxisme, en het Globalisme! Overwonnen waren de kwade Wokiaanse censors en schaduwbanners van het ‘oude slechte’ Twitter!
Het was weer ochtend in Amerika!
Er volgde een Elons-kont-zoenwedstrijd. Internethandelaars, beïnvloeders van sociale media en allerlei geldaanbiddende paddenstoelen streden tegen elkaar om hun lippen op de Muskiaanse anale opening te krijgen! Dit wellustige schouwspel duurde maanden…
Ondertussen gingen de goochelkunstenaars aan de slag, waarbij ze mensen afleidden met baanbrekende verhalen, zoals hoe de Pfizer Corporation HET MUTANT COMMUNISTISCHE VIRUS BIOWAPEN had ontwikkeld dat de pandemie had veroorzaakt die nooit heeft plaatsgevonden en DE MASS FORMATIE PSYCHOSE teweegbracht die de machthebbers ertoe aanzette om gek te worden en de PSYOP te lanceren waar de goochelaars vlak voor onze ogen herinneringen aan ophaalden …
…of iets min of meer in die richting.
En toen, precies op het juiste moment, kwam het Twitter Files-verhaal! Herinnert u zich nog dat Obama in 2008 aan de macht kwam, toegaf dat we ‘sommige mensen hadden gemarteld’ in Irak, enzovoort, en vervolgens besloot Bush en zijn bemanning niet te vervolgen voor het lanceren van een schoolgaande agressieoorlog, waarbij honderden mensen werden vermoord? duizenden mensen, en het destabiliseren en herstructureren van het Midden-Oosten, gebaseerd op een leugen over massavernietigingswapens?
Herinner je je alle beperkte hangouts van toen nog? Het Abu Ghraib-schandaal? De mea culpa’s? Is uw herinnering aan dat alles een beetje ‘wazig’? Stel je voor hoe de herinneringen van mensen aan “Ruslandgate” en “Covid” er over twintig jaar uit zullen zien.
De herinneringen van mensen worden niet zomaar per ongeluk wazig. Als ze dat wel zouden doen, zouden The Powers That Be ons niet hoeven af te leiden, onze aandacht te verleggen en ons anderszins meedogenloos te mindfucken. Dat is hoe klasse-A beperkte hangouts werken. Je geeft mensen een sappig deel van het verhaal, zodat ze de rest van het verhaal vergeten.
Je leidt hun aandacht af van de mondiaal gecoördineerde simulatie van “een wereldwijde epidemiologische noodsituatie” en de uitrol van nieuwe totalitaire “gezondheidsmaatregelen” – “gezondheidsmaatregelen” die permanente kenmerken van de samenleving worden, zoals de post-9/11 “ veiligheidsmaatregelen” deden dat wel – met een verhaal over de Amerikaanse “Rood/Blauw”-politiek, overmacht van de overheid, “wakkere” rotte appels en het zogenaamde “Censorship Industrial Complex.”
Het is niet mijn bedoeling om het Twitter Files-verhaal te kleineren. Dat doe ik echt niet, en dat heb ik duidelijk gemaakt aan Matt en andere Twitter Files-journalisten. Als ik in hun positie had gezeten, zou ik hetzelfde hebben gedaan. Ik zou graag alles hebben overgenomen wat Musk mij gaf en erover rapporteren, precies zoals zij deden. En nee, het Twitter Files-verhaal is helemaal geen ‘nietsburger’. Het is tot nu toe een van de belangrijkste verhalen over censuur in de 21e eeuw, ondanks het feit dat het ook een beperkte ontmoetingsplaats is … zoals Abu Ghraib en de meeste van die andere ‘post-mortem-verhalen in Irak’ dat waren.
In het echte leven – in tegenstelling tot de Hollywood-versie, of de sociale-mediaversie, waar mensen geconditioneerd zijn om alles in zwart-wittermen te zien en iedereen als ‘goed’ of ‘slecht’ te beoordelen als ‘waarheidsvertellende helden’ ‘ of ‘gecontroleerde oppositie’ – historische gebeurtenissen hebben verschillende aspecten, en soms zelfs tegenstrijdige aspecten. Het ene aspect heft het andere niet op.
Sommige mensen haten het absoluut als ik dit zeg, maar het soort mindfucking waarover ik heb geschreven, wordt niet opzettelijk gepleegd door ‘slechteriken’. In feite wordt het meeste ervan gepleegd door ‘de goeden’. Met andere woorden: ja, natuurlijk zijn de Twitter Files een beperkte ontmoetingsplaats en onderdeel van de mindfuck, maar de Twitter Files-journalisten zijn niet de mindfuckers. En Elon Musk is geen Mindfucker-in-Chief. Het soort mindfucking waar ik het over heb is geen samenzwering; het is in het systeem ingebouwd. Het is hoe het systeem zichzelf beschermt.
Ideologische systemen zijn niet alleen maar sets van onderling verbonden componenten en procedures. Het zijn organische entiteiten, zichzelf in stand houdende organismen, met overlevingsprogrammering, net als jij en ik. Ze reageren wanneer ze worden bedreigd, net als elk ander organisme, zoals ons lichaam reageert op muterende cellen, invasieve ziekteverwekkers en andere interne bedreigingen. Zij signaleren (of registreren) deze bedreigingen en ondernemen defensieve actie hiertegen. Hoe totalitairder het ideologische systeem is, des te agressiever zal de reactie op interne dreigingen zijn.
In ons mondiaal-kapitalistische ideologische systeem is mindfucking een van de belangrijkste manieren om met interne dreigingen om te gaan. Het mondiale kapitalisme kan het zich niet veroorloven om het Orwelliaanse ‘boot-stamping-your-face’-gedoe te doen, in ieder geval niet voor langere perioden. Het moet een simulatie van “vrijheid” en een zekere schijn van “de rechtsstaat” in stand houden, zodat consumenten zullen blijven winkelen, en niet … je weet wel, een gewapende opstand lanceren.
Hoe dan ook, dat is het soort mindfucking waar ik het over heb. Het is hoe het systeem precies weet wanneer het een bepaalde beperkte ontmoetingsplaats moet vrijgeven, of wanneer het een antisemitisme-paniek moet lanceren , of een poging tot een staatsgreep in Wokester op het Free-Speech-Twitter-hoofdkwartier, of een letterlijk vervolg van een Russische agent-Hitler , of wanneer het moet worden gelanceerd. sluit de bovengenoemde beperkte ontmoetingsplaats zonder enige feitelijke reden , of manipuleer een strijdlustige politieke satiricus om obsessief te schrijven over precies datgene waarover hij wil dat hij schrijft .
Ja, dat laatste lees je goed. Als je dacht dat ik denk dat ik immuun ben voor de mindfuckery… dat doe ik niet. Ik ben niet. Ik word ook mindfucked. Ik raakte bijvoorbeeld in de war door naar Londen te reizen en deel te nemen aan de Michael Shellenberger Show in juni, en daarna maanden te verspillen met het helpen opstellen en verzamelen van VIP-ondertekenaars voor de ‘Westminster Declaration’, die de zwakste popcornscheet ter wereld bleek te zijn. de geschiedenis van popcornscheten.
Mijn uitstapje naar pretentieus NGO-activisme liep niet goed af …
En daarna heb ik het grootste deel van de rest van het jaar geobsedeerd door mijn vervolging wegens ‘nazi-haat-tweets’ hier in Duitsland en geld ingezameld voor mijn ‘wettelijke verdedigingsfonds’, enzovoort, wat, oké, er is nog een voorbeeld van iets dat zowel een belangrijke zaak als tegelijkertijd een kolossale mindfuck (dat wil zeggen, voor mij persoonlijk, maar ook voor mensen die gepest zullen worden om zichzelf te censureren door het voorbeeld dat de autoriteiten aan mij geven).
Maar dat was het niet voor de mindfucking. Oh nee, de verbijsterende staatsgreep moest nog komen!
Als de machthebbers bewust iets hadden willen bedenken dat de laatste spijker in de doodskist van het ‘anti-Nieuw Normaal verzet’ zou slaan, hadden ze het niet beter kunnen doen dan 7 oktober, ook wel bekend als ‘ Israëls verzet’. 9/11.” Tweeëneenhalve maand van 24/7 mindfuckery met ballen heeft de hersenen gebroken van iedereen wiens hersenen nog niet gebroken waren. Het begon met het verhaal van ‘de 40 onthoofde baby’s’ en het verhaal van ‘de superzelfmoord-Hamas-raket’ , en ging snel over in dit …
Ik probeerde het verhaal op een onpartijdige manier te becommentariëren en werd meteen aangevallen door zowel schreeuwende pro-Israëlische als pro-Palestijnse fanatici. Het lijkt erop dat ik zowel een genocidale, wreedheid-ontkennende Israël-apoloog ben als een genocidale, wreedheid-ontkennende, antisemitische Hamas-apoloog!
De neo-Romeinse orgie van haat en projectielspuwen van propagandistisch braaksel is nog steeds aan de gang, zoals u ongetwijfeld weet, dus ik zal u de bloederige details hierover besparen.
Mijn punt is dat de aanval van 7 oktober en de voortdurende liquidatie van Gaza door Israël alle resterende duidelijkheid over wat er feitelijk wereldwijd gebeurt, hebben weggevaagd en het “populistische” verzet ertegen opnieuw hebben gepolariseerd.
Het Rode Team is de nieuwe ‘cancel culture’-menigte geworden …
En het Blauwe Team is “geschokt en geschokt” dat het nieuwe totalitarisme dat zij in de periode 2020-2022 hebben helpen ontstaan plotseling tegen hen wordt gekeerd …
Zo gaat het ook in de grimmige, grimmige schizotocratie die het Nieuwe Normale Rijk heet . Eén voor één worden de tegengestelde demografische groepen verdwaasd om zich aan te sluiten bij The Powers That Be en volledig fascistisch te worden, bijna alsof het hele mondiaal-ideologische systeem totalitair zou worden, en wat het moest doen was de massa’s in een dwaze haatzaaiende beweging te brengen. -dronken, waanzinnig van fanatisme, en ons allemaal tegen elkaar opzetten, en dan van kant wisselen en het opnieuw doen, keer op keer, totdat we niemand of iets meer vertrouwen, en we letterlijk niet eens meer kunnen nadenken.
Maar daar zou ik me niet al te veel zorgen over maken… Ik ben er vrij zeker van dat The Powers That Be graag voor ons zal nadenken. Ze worden daar behoorlijk goed in, en wij worden er behoorlijk goed in om ze dat toe te laten.
Oké, dat was het voor mij voor 2023… fijne, mindfucked kerstdagen en een gelukkig mindfucked nieuwjaar!
###
1 gedachte over “Het jaar van de mindfuck”