Oekraïne: kunnen MAGA-republikeinen de wereld in een nieuw donker tijdperk storten?

Oekraïne: Misschien kunnen we voor deze tijd nog steeds de vrede redden door de hulp aan onze belegerde bondgenoot te herstellen en te versterken.

Oekraïne Vorige week weigerden de Republikeinen in de Senaat zelfs maar toe te staan ​​dat dat orgaan debatteerde over de vraag of Amerika wel of niet door zou moeten gaan met het financieren van onze inzet voor de Oekraïens-Europese democratie, die nu wordt aangevallen door de vriend van Donald Trump, de Russische president Vladimir Poetin.

De naties van de wereld sluiten zich aan bij allianties die doen denken aan de jaren dertig.

De gevaren die hiermee gepaard gaan, worden radicaal verergerd door de opzettelijke beslissing van de Republikeinen in de Senaat om politiek te spelen en Poetins protégé, Trump, op te zuigen, die nu eist dat we de miljoenen mensen in Oekraïne in de armen gooien van een Russisch leger dat gedeeltelijk is samengesteld van vrijgelaten professionele moordenaars, verkrachters en veroordeelde criminele psychopaten.

De Republikeinse partij, die via Trump buigt voor de eisen van Poetin, speelt met vuur. Een brand die de beschaving zelf zou kunnen vernietigen.

Een nieuwe as

De Tweede Wereldoorlog werd uitgevochten tussen groepen naties die twee levendig verschillende visies verkondigden over hoe de menselijke samenleving en de overheid zouden moeten functioneren.

Aan de kant van de Asmogendheden hadden Japan, Duitsland, Italië en Spanje elk de democratie verlaten en in plaats daarvan de heerschappij van charismatische, sterke leiders omarmd, die zichzelf en hun loyaliteit aan zichzelf boven de rechtsstaat en de rechten van de gemiddelde burger plaatsten.

Ze demoniseerden minderheden, verkondigden een nepraciaal patriottisme van ‘bloed en bodem’, gebruikten de inbeslagname van het land van andere landen om hun burgers achter zich te scharen, en zetten hun tegenstanders gevangen of vermoordden ze, of ze nu politiek, religieus waren, in de georganiseerde arbeidersbeweging, de rechterlijke macht. , of de media.

Aan de kant van de geallieerden beleden de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Australië en de nog niet veroverde democratische landen van de wereld een verplichting om de regering haar ‘rechtvaardige macht te laten ontlenen aan de instemming van de geregeerde landen’, en leefden zij daar in het algemeen ook naar. Dit omvatte een toewijding aan de rechtsstaat, eerbied voor juridische instellingen en persvrijheid. (De USSR en China waren de uitzonderingen onder de geallieerden, maar vochten voor hun overleving als onafhankelijke naties ondanks de aanvallen van Hitler en Tojo: soms kan de vijand van je vijand je vriend zijn, tenminste situationeel.)

Tegenwoordig kijkt de wereld, vaak verbijsterd, toe hoe een nieuwe As zich vormt en een oud Bondgenootschap wankelt.

De As bestaat voornamelijk uit Rusland, Iran, China en Noord-Korea, hoewel ze erin zijn geslaagd een aantal medereizigers en een aantal grote wereldnaties aan te trekken – waarschijnlijk met name India, Hongarije en de Arabische landen van het Midden-Oosten – die nog geen definitieve partij hebben gekozen of naar de As neigen.

De geallieerden zijn, net als het geval was in de Tweede Wereldoorlog, verankerd in de Verenigde Staten. Onze economische, militaire en politieke macht wordt alleen geëvenaard door China in het algemeen en het Russische nucleaire arsenaal, maar er is een groeiende factie binnen de Republikeinse Partij die openlijk de kant van de As kiest tegen onze eigen natie en haar waarden en tradities.

Net zoals de Duitse invasie van Polen een grote struikelblok was voor de Tweede Wereldoorlog, zorgt de Russische invasie van Oekraïne ervoor dat de landen vandaag de dag in pro- en anti-democratiekampen terechtkomen.

Het had nooit mogen gebeuren.

In 1994 beschikte Oekraïne over ’s werelds grootste arsenaal aan kernwapens buiten de Verenigde Staten, een overblijfsel van hun vroegere status als Sovjetstaat en hun meest westelijk gelegen positie in die confederatie.

De Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Rusland kwamen maandenlang bijeen in Boedapest om een ​​overeenkomst uit te werken die deze kernkoppen aan Rusland overdroeg in ruil voor een absolute garantie van alle drie de landen dat zij de territoriale integriteit van Oekraïne zouden respecteren en verdedigen.

Het heette het Budapest Memorandum , dat jaar ondertekend door alle vier de partijen, en het zei expliciet , samen met de garantie dat er zich niet politiek of economisch met de soevereiniteit van Oekraïne zou bemoeien, dat:

1. De Verenigde Staten van Amerika, de Russische Federatie en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland herbevestigen hun engagement jegens Oekraïne, in overeenstemming met de beginselen van de CVSE-Slotakte, om de onafhankelijkheid en soevereiniteit en de bestaande grenzen van Oekraïne te respecteren .
2. De Verenigde Staten van Amerika, de Russische Federatie en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland bevestigen opnieuw hun verplichting om zich te onthouden van de dreiging met of het gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of politieke onafhankelijkheid van Oekraïne, en dat geen van hun wapens dat zal doen. nooit tegen Oekraïne worden gebruikt, behalve uit zelfverdediging of anderszins in overeenstemming met het Handvest van de Verenigde Naties.

Rusland heeft het Memorandum van Boedapest geschonden sinds hun illegale invasie en annexatie van de Oekraïense Krim in het voorjaar van 2014, en daagt vandaag de dag de wereld uit om iets te doen aan hun onwil om de overeenkomst na te komen die zij hebben ondertekend, in ruil voor het opgeven van duizenden vluchtelingen door Oekraïne. van kernwapens en honderden tonnen splijtbaar materiaal.

Als Oekraïne valt

Als Rusland erin slaagt Oekraïne te overweldigen, zal de fysiek grootste democratie in het moderne Europa – met de vruchtbaarste landbouwgrond van het continent (die 10 procent van de tarwe in de wereld produceert) en een van de grootste aardgasreserves ter wereld – ten prooi zijn gevallen aan tirannie. gedwongen zich bij de As aan te sluiten.

Het kan een opruiend incident zijn, zoals de moord op aartshertog Ferdinand die de Eerste Wereldoorlog veroorzaakte. Of de volgende stap nadat Hitler Polen in 1939 had aangevallen.

De Russische generaals hebben al verkondigd dat Polen, Moldavië en de Baltische staten de volgende zijn. Mocht Rusland vanuit Oekraïne naar de Baltische staten of Polen gaan, dan zal Poetin artikel 5 van het NAVO-verdrag in werking hebben gesteld, dat Amerika heeft ondertekend: het vereist dat we hun agressie onmiddellijk afweren met militair geweld en onze eigen troepen.

Maar Donald Trump heeft ons, vermoedelijk op bevel van Poetin, verteld dat als hij in 2024 president wordt, hij óf de VS uit de NAVO zal trekken óf eenvoudigweg de Artikel 5-verplichtingen van de NAVO zal negeren uit eerbied voor de Russische agressie in Europa.

“Ik geef niets om de NAVO”, zo zei onze voormalige president .

Zoals Anne Applebaum onlangs schreef voor The Washington Post :

Hij schept op dat het hem “ niet zoveel zou kunnen schelen ” als Oekraïne tot de NAVO zou worden toegelaten; hij heeft geen interesse in de NAVO en haar veiligheidsgaranties. Over Europa heeft hij geschreven dat “hun conflicten Amerikaanse levens niet waard zijn. Een terugtrekking uit Europa zou dit land jaarlijks miljoenen dollars besparen.” In ieder geval geeft hij de voorkeur aan het gezelschap van dictators boven dat van andere democraten. “Je kunt deals sluiten met die mensen”, zei hij over Rusland . “Ik zou een geweldige relatie hebben met [Vladimir] Poetin.”

De kosten van de Amerikaanse steun voor Oekraïne zijn slechts een afrondingsfout in de Amerikaanse federale begroting, maar opeens zijn Republikeinse leden van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat, die óf op één lijn staan ​​met Trump óf doodsbang zijn dat hij een primaire uitdager tegen hen zal steunen als ze dat niet doen. in de rij staan, verzetten zich tegen verdere hulp aan dat belegerde land.

Als de VS de steun aan Oekraïne (en, volgens Trump, de NAVO) intrekt, zoals deze Republikeinen nu bepleiten, zal zich waarschijnlijk een van de twee scenario’s voordoen. Beide zouden de vooruitgang van de wereld op het gebied van democratie en vrijheid met een eeuw of langer kunnen vertragen.

Het scenario ‘Geen oorlog’ maar ‘nieuwe donkere middeleeuwen’

Eén mogelijkheid als de Republikeinen erin slagen de Amerikaanse hulp aan Oekraïne stop te zetten en wij er niet in slagen verder in te grijpen, is dat Rusland dat land volledig zal innemen, zoals het bijna twee jaar geleden voor het eerst probeerde te doen, en een schrikbewind over het hele platteland zal instellen.

Mannen die tegen de Russen hebben gevochten zullen naar kampen worden gestuurd, gemarteld of in het bijzijn van hun families geëxecuteerd. Vrouwen zullen in Rusland het slachtoffer worden van massale verkrachtingen of gedwongen worden tot seksuele slavernij, vooral in afgelegen gebieden als Siberië, zoals al is gebeurd met enkele gevangengenomen vrouwelijke Oekraïense burgers en krijgsgevangenen. En de kinderen van Oekraïne – zoals al met tienduizenden van hen is gebeurd , gedocumenteerd door de VN met strafrechtelijke aanklachten tegen Poetin – zullen worden verkocht aan Russische families of Russische of internationale pedofielen die bereid zijn voor hen te betalen.

Dit zal grotendeels buiten het zicht van de wereld gebeuren, omdat Rusland hetzelfde soort mediacensuur en controle op het internet zal neerhalen die Poetin vandaag de dag gebruikt om de macht in Moskou te behouden.

Maar de andere As-landen – met name China en Iran – zullen opmerken dat deze op Poetin gerichte minderheid van Republikeinen Amerika heeft gedwongen zich terug te trekken uit de wereld, omdat Trump ervoor heeft gezorgd dat een van onze twee politieke partijen zich opnieuw heeft aangesloten bij de dictatuur over de democratie, zowel in het buitenland als in het buitenland. hier thuis.

Dit zou regionale militaire acties kunnen uitlokken – maar geen wereldoorlog – in het Midden-Oosten en Azië. En het zou rechtse anti-democratiepolitici in de ontwikkelde landen van de wereld sterker maken. Land na land zou hun democratie in autocratie veranderen, zoals al is gebeurd in Hongarije, Turkije, Egypte en andere landen.

President Xi Jinping wordt geconfronteerd met een onvrede en een economische crisis in China, een situatie die de komende twee jaar exponentieel zal verslechteren naarmate steeds meer landen hun productie naar andere lagelonenlanden verplaatsen en de Chinese vastgoedmarkt tot rust komt. Dit zet hem onder druk om een ​​“kleine oorlog” te voeren: een leiderschapsstrategie om de politieke macht zo oud als de Caesars in het oude Rome te behouden (en zelfs uit te breiden).

Zoals George W. Bush bijvoorbeeld in 1999 tegen zijn biograaf Mickey Herskowitz zei: oorlog voeren is een geweldige manier om burgers om je heen te verzamelen en je eigen greep op de macht te verzekeren. Het was de essentie van zijn herverkiezingsstrategie van 2004, zelfs voordat vijf corrupte Republikeinen in het Hooggerechtshof hem in 2000 het Witte Huis overhandigden:

Een van de sleutels om gezien te worden als een groot leider is gezien te worden als opperbevelhebber. Mijn vader had al dit politieke kapitaal opgebouwd toen hij de Irakezen uit Koeweit verdreef en hij verspilde het [omdat zijn oorlog maar drie dagen duurde].

Als ik de kans krijg om Irak binnen te vallen, als ik zoveel kapitaal heb, ga ik dat niet verspillen. Ik ga alles halen wat ik wil halen en ik ga een succesvol presidentschap hebben.

De verleiding om oorlog te gebruiken als een manier om steun te verwerven en aan de macht te blijven, is net zo verleidelijk voor de Chinese Xi, de Russische Poetin en de ayatollahs van Iran als voor George W. Bush en Dick Cheney.

Dat wil zeggen dat als de Republikeinen in het Congres erin slagen de Amerikaanse hulp aan Oekraïne de kop in te drukken, China vrijwel zeker Taiwan zal innemen, een actie die ze al jaren beoefenen en beloven. Dat zou Japan en Australië (en mogelijk Zuid-Korea) heel goed in de verdediging van Taiwan kunnen brengen, wat een bloedige oorlog in die regio zou uitlokken, hoewel als de VS Oekraïne al aan Rusland hebben overgelaten, de kans groter is dat de bondgenoten van Taiwan dat land op dezelfde manier in de steek zullen laten.  

De As-landen zullen eraan werken om de wereld veilig te maken voor kleptocratische autocraten als Poetin, Xi en de Iraanse ayatollahs, zowel door het uiten van militaire bedreigingen aan iedereen die hen uitdaagt als door hun aanzienlijke dominantie op de sociale media.

Poetin gebruikte sociale media effectief om Trump in 2016 het Witte Huis binnen te krijgen, zoals Robert Mueller in zijn rapport documenteerde, hoewel tien specifieke en vervolgbare gevallen waarin Trump en leden van zijn familie het onderzoek belemmerden, veel van de details hebben laten hangen over hoe diep hij en Manafort namen deel.

Op dit moment zijn Russische en Chinese bots en desinformatieteams massaal aanwezig op sociale media (en China is eigenaar van Tik Tok), en de ontmanteling van Mark Zuckerberg van Meta en Elon Musk van X van hun eigen teams die buitenlandse desinformatie probeerden te blokkeren, is een goed voorteken voor de inspanningen van de Axis om Houd de Amerikaanse publieke opinie isolationistisch, zodat ze hun vuile werk kunnen doen zonder Amerikaanse inmenging.

Ik noem dit het ‘Nieuwe Donkere Eeuwen’-scenario, omdat het vacuüm dat ontstaat door het falen van de democratie in natie na natie zal worden opgevuld door sterke autocraten – zoals we vandaag de dag de opkomst van diezelfde kanker hier in Amerika zien – in Zweden. , Italië, Argentinië en in andere voorheen progressieve en democratische landen.

Het kan generaties of zelfs eeuwen duren voordat iets dat op democratie lijkt, terugkeert naar de aarde. Als dat al te dramatisch lijkt, bedenk dan dat het democratische experiment van vandaag nog maar zo’n 240 jaar oud is, en dat landen over de hele wereld gedurende de afgelopen 7.000 jaar ‘beschaafde’ geschiedenis bijna altijd werden geleid door koningen, koninginnen, farao’s, pausen en andere mensen. soorten dictators.

Het ‘Wereldoorlog’-scenario

Mochten de Republikeinen erin slagen de Amerikaanse hulp aan Oekraïne te blokkeren, zodat deze aan Rusland valt, zoals Trump momenteel eist (zijn zoon voerde er vorige week nog een bizarre tirade over ), maar Trump wordt niet tot president gekozen door het Electoral College en Biden zit nog steeds in kantoor ontstaat er een ander scenario.

Zodra Poetin de Poolse of Baltische staatsgrenzen op de proef stelt, zullen de VS vrijwel zeker hun verplichtingen aan Artikel 5 van de NAVO nakomen en zich in de strijd mengen.

Dit is waar minister-generaal van Defensie Lloyd Austin vorige week naar verwees tijdens een hoorzitting achter gesloten deuren in het Congres, woorden die Poetin-fanboy Tucker Carlson uit hun context haalde om ten onrechte te beweren dat Austin dreigde Amerikaanse troepen naar Oekraïne te sturen als de Republikeinse senatoren niet zouden gaan samen met het hulppakket waar de regering en het Pentagon om vragen.

Nu de hele NAVO, inclusief de VS, zich heeft opgesteld tegen de Europese agressie van Rusland, zal de wereld zijn beland in wat wel eens de eerste fase van de Derde Wereldoorlog zou kunnen zijn. Net als in de voorgaande twee wereldoorlogen zou dit vrijwel zeker andere landen ertoe aanzetten voordeel te halen uit de oorlogspreoccupatie van de wereld om hun eigen doelstellingen op het gebied van territoriale expansie te verwezenlijken. Concreet neemt China Taiwan over en India neemt betwiste regio’s aan zijn grenzen over.

Of de oorlog een nucleair karakter zal krijgen – of in ieder geval verder zal gaan dan tactische kernwapens op het slagveld – zou voor een groot deel een functie kunnen zijn van hoe goed de oorlog verloopt, of als Poetin en Xi toenemende interne bedreigingen voor hun eigen macht zien. Hoewel bij elke grote oorlog in de geschiedenis gebruik is gemaakt van de modernste oorlogstechnologie uit dat tijdperk, is het nog steeds waarschijnlijk dat intercontinentale kernwapens een risico zullen vormen dat zelfs die autocraten niet bereid zijn te nemen.

Het Rusland verliest scenario

Het optimale scenario, en datgene wat de regering-Biden en de Oekraïense president Volodimir Zelenskiy propageren, is dat de Amerikaanse financiering voor Oekraïne wordt hersteld (en verbeterd), zodat Rusland uit Oekraïne wordt verdreven en gedwongen wordt een deel, een groot deel of alle middelen over te geven. land dat ze al illegaal in beslag hebben genomen.

Het zou ook een herbevestiging kunnen omvatten van de bestaande overeenkomst die Rusland momenteel schendt, het Memorandum van Boedapest . (Dit scenario wordt soms een ‘onderhandelde oplossing’ genoemd, hoewel het vereist dat Oekraïne eerst Rusland via een militaire nederlaag of patstelling aan de onderhandelingstafel dwingt.)

Poetin heeft zojuist zijn voornemen kenbaar gemaakt om tot het einde van dit decennium en tot in de jaren 2030 in het Kremlin te blijven, maar een dergelijk verlies in Oekraïne zou binnen Rusland een enorme druk creëren om een ​​regime te veranderen.

Poetin zou verschillende opties hebben om die uitkomst te veranderen, waaronder het veranderen van zijn houding tegenover het Westen naar de meer verzoenende houding van vóór 2014, toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton probeerde de betrekkingen te ‘resetten’ en de Russische media vol stonden met verhalen. het openlijk bevorderen van de Amerikaans/Russische internationale samenwerking.

Een andere optie zou zijn dat Poetin zou doen wat George W. Bush deed en een ‘kleine oorlog’ zou verklaren met een willekeurig land onder een verzonnen voorwendsel, of het nu een interne regio is zoals Tsjetsjenië of een andere nabijgelegen voormalige Sovjetstaat die zichzelf niet kan verdedigen. en het ontbreken van NAVO-bondgenoten.

In beide gevallen zou de rest van de wereld een zucht van verlichting slaken en zou Rusland zelfs in staat kunnen zijn om zijn economie van de huidige 40 procent van het bruto binnenlands product (bbp) die aan de oorlog is gewijd, af te halen en terug te keren naar het voldoen aan de behoeften van zijn land. mensen. En China zou waarschijnlijk zijn plannen met betrekking tot Taiwan blijven beperken.

Wat kan je doen?

Het komt erop neer dat de Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden en de Senaat die dansen op het pro-Poetin-deuntje van Trump een gevaarlijk spel spelen dat tot een ramp kan leiden. Ze verkondigen in wezen dat zolang ze worden geconfronteerd met MAGA-dreigingen voor de voorverkiezingen, ze niet zullen ophouden met Poetin mee te doen of de toorn van Trump te vrezen.

Maar misschien kunnen we voor deze tijd nog steeds de vrede redden door de hulp aan onze bondgenoot, Oekraïne, te herstellen en te versterken.

Bel uw twee senatoren en uw lid van het Huis van Afgevaardigden – het telefooncentralenummer van het Capitool is 202-224-3121 – en laat hen uw mening weten. Hoe langer de Republikeinen politiek spelen met de hulp van Oekraïne, hoe gevaarlijker de wereld wordt.