Volledig ‘van het padje’. De ‘unipolaire’ wereld, alle neuzen dezelfde kant op, vrede op aarde in welbehagen, is al vele eeuwen een inspiratie.
Om die status te bereiken moeten opvattingen convergeren. In zijn hedendaagse, westerse vorm, ontdaan van religieuze of ideologische dwang, houdt het enerzijds in dat je ‘diversiteit’ op het niveau van ‘Identiteit’ moet omarmen, terwijl je je anderzijds dient te conformeren aan de consensus onder ‘consensus wetenschappers’, wat verder niks met wetenschap te maken heeft. Het is eerder de ‘clerus’ van een nieuwe geloofsgemeenschap, die meent dat je het plebs eronder dient te houden met gehoorzaamheidstest, voor haar eigen bestwil. Markant is daarbij vooral dat het hele concept van wetten die voor elke burger gelijk zijn als referentie, geborgd in een rechtsstaat, daarmee komt te vervallen. De wetten zijn in dat ‘unipolaire’ concept vervangen door ‘Regels’, die ontspruiten aan de consensus binnen de ‘clerus’ van voornoemde geloofsgemeenschap, die het in dit geval zonder centrale leiding moet stellen die je nog zou kunnen petitioneren. De willekeur regeert op onvoorspelbare wijze, en die geïnstitutionaliseerde bandeloosheid noemen we dan ‘democratische vrijheid’.
Het is eerder geprobeerd, en elke keer is het in tranen geëindigd. De gelovigen hadden ‘Goede Bedoelingen’, maar het kwam zo rottig hun strot uit, en als je bedankte, bleek dat intolerantie een integraal onderdeel van hun geloof was, en dat ze bereid waren grof geweld te gebruiken om je te ‘bekeren’, of af te voeren naar het dodenrijk, onder het mom: ‘Deze wereld is te klein voor jou en mij’. Bom erop.
Josep Borrell, de hoogbejaarde socialist met het dubbele inkomen, beide geldstromen opgehoest door mensen die moeten werken voor hun geld, fanatiek pleitbezorger voor het ‘unipolaire’ ideaal, en onvermoeibaar in de weer om de diverse oorlogen die het ‘Collectieve Westen’ heeft uitgelokt, of ontketend, gaande te houden, heeft het oog laten vallen op een nieuwe potentiële brandhaard aan het andere eind van de wereld. Althans, hij is uiteraard niet zelf op de gedachte gekomen, maar de NAVO-liturgie heeft hem bij de hand genomen, en vroom als een dienaar van de ‘Spaanse Inquisitie’ van weleer wijst hij ons de weg naar de volgende oorlog.
Zelf zal hij op hoge toon afstand nemen van deze schets, en in zekere zin heeft hij gelijk, omdat ook hij geen benul heeft van wat de toekomst ons gaat brengen als we doorgaan op de ingeslagen weg. Willekeur is willekeur. Hij gehoorzaamt aan dezelfde oppermacht als de ‘Trans-Shooter’, of de activist tegen wapenbezit die een massamoord op touw zet om zijn punt te onderstrepen. Of de Britse minister die strijd voor het ‘Vrije Woord’ door mensen op te sluiten die weigeren de sociale media te censureren. Of een aanklager die het heeft over het ‘Vrije Woord’ als wapen, of experts die aanbevelen om wereldwijd seks met minderjarigen uit het wetboek van strafrecht te halen, terwijl al die idioten oprecht menen dat ze voorposten zijn in de strijd voor de mensenrechten. Ogenschijnlijk hebben ze niks met elkaar gemeen, maar schijn bedriegt.
Wat ze gemeen hebben, is dat elke poging om enige logica te ontdekken in hun denkwereld op voorhand vergeefse moeite is. Dat is echter geen onvolkomenheid, maar volkomen vanzelfsprekend, en geaccepteerd, omdat consensus zich niet laat begrijpen als een logische uitkomst van een denkproces, of als iets waar bewijs aan ten grondslag ligt. De Verenigde Staten, en de meeste andere landen in de wereld, hebben als hun officiële beleid dat zij de ‘One China Policy’ als uitgangspunt hebben, waarbij Taiwan onderdeel is van China. Het eiland heeft geen status als land. Maar dat heeft niks om het lijf als je ‘unipolair’ denkt en doet, waardoor China in zijn geheel ondergeschikt is aan de consensus van het ‘One World’, oftewel ‘Globalistische’ dictum, dat per dag verandert, net als het weer in gebieden met een gematigd klimaat.
In eerdere bijdragen schreef ik over de verborgen kwaliteiten van de ‘Verzuilde Samenleving’, ondanks de evidente bezwaren. Daarin zijn de ‘Zuilen’ autonoom, binnen overkoepelende wetten die voor elke burger, ongeacht de ‘Zuil’ waartoe zij behoren, gelijk zijn. Zelfde argument waar ik meer heil zie in een ‘Multipolaire’ wereld, met een bescheiden basis in de vorm van ‘Internationaal Recht’ dat voor alle landen in gelijke mate geldt. Het idee is, dat als het iemand niet (meer) bevalt in een ‘Zuil’, of in een ‘Land’, hij of zij elders onderdak kan krijgen, om daar tot volle bloei te komen als mens. De ‘Zuil’ kan ‘te klein’ zijn voor hem, of haar, en de ‘anderen’, maar dat houdt nog niet in dat hij of zij met geweld bekeerd dient te worden, of dat de wereld te klein is voor hem of haar, en de anderen, zodat hij of zij dood moet, of opgeborgen tot de dood er op volgt.
In iets andere bewoordingen heb ik hier op mijn blog gesteld dat je tolerantie op het niveau van de denkwereld, van de belevingswereld, niet af kunt dwingen. En dat je voorzichtig moet zijn met bij wet opgelegde restricties voor het gedrag, en gehoorzaamheid niet moet verwarren met tolerantie. Tevens heb ik daarbij benadrukt dat, binnen het concept van een rechtsstaat, opgelegde restricties gelijk dienen te zijn voor alle burgers, zonder uitzondering, anders dan voor minderjarigen en ontoerekeningsvatbaren, en dat die collectief opgelegde restricties logisch dienen te zijn in de betekenis van ‘begrijpelijk’. Elke burger, bekend met de wet, weet waar die wet uit voortvloeit, omdat het hele land getekend wordt door dat ‘denkraam’, door die cultuur, die is ontsproten aan de historische en intellectuele ontwikkeling.
Maak je van intolerantie en willekeur de norm, en draag je mensen op om dagelijks het weerbericht goed in de gaten te houden om te voorkomen dat men de ‘Regels’ die voor die dag gelden overtreedt, dan kan dat niet anders begrepen en uitgelegd worden dan een doelbewuste poging om de mens te vernederen tot zijn staat als kuddedier, zonder historie, en zonder toekomst, acterend op grond van impulsen en onbegrepen conditionering. Een publicatie die weinig op heeft met Bill Gates haakt in bij zijn stelling dat op termijn ‘Artificial Intelligence’ als leermeester minimaal gelijkwaardig zal zijn aan de menselijke variant. Ik vrees dat hij gelijk heeft als we exclusief naar ons deel van de wereld kijken, omdat de ‘herder’ geen constante kwaliteit hoeft te bieden, en het vee ook niets hoeft te leren, maar de leermeester er slechts voor dient te zorgen dat de mens ‘tevreden’ is, en dat die mens zich geen illusies maakt over de toekomst, of kennis draagt van het verleden. De enige vraag die dan nog rest, is hoe lang het duurt voordat ‘Artificial Intelligence’ een eind maakt aan dat ‘potverterende zooitje ongeregeld’ dat parasitair veel teveel vraagt van hun ‘Intelligente’ machines, waardoor het ethisch en moreel verantwoord is om de ‘menselijke soort’ uit te dunnen. Iets waar we zelf al mee begonnen waren, omdat productieve mensen met principes en logische denkvermogens alleen tot bloei kwamen in een ‘Multipolaire’ wereld, en die tijd hadden we gehad.
Op het eerste gezicht denk je dat institutionele chaos en totale willekeur het tegenovergestelde is van ‘alle neuzen dezelfde kant op’, maar dat is uiteraard niet zo als chaos en willekeur de norm zijn. De ‘normen en waarden’ die we op dit moment als ‘Collectief’ uitdragen, en opdringen, waar nodig met geweld, om vrij baan te maken voor de wereld van de ‘Robots’ en ‘Kunstmatige Intelligentie’, die echter beter tot hun recht komen in de productieve landen met hun ‘Multipolaire’, op uitdagende concurrentie gerichte omgeving. En dat is ironisch, en tragisch voor ons. Boot gemist. Plank misgeslagen. Niet nagedacht. Met als grootste gevaar dat we als ‘Collectief’ het voorbeeld volgen van die massamoordenaar die tot zijn daad kwam om ‘gun control’ af te dwingen. Volledig ‘van het padje’.