zelfscankassa Jumbo is die honderd miljoen euro vorig jaar in de eerste plaats kwijtgeraakt omdat steeds meer Nederlanders het verschil tussen mijn en dijn aan hun laars lappen.
Hè verdorie, wil ik voor één keertje níét zaniken over de media, lees ik aangaande het nieuws dat er voor honderd miljoen euro uit de Jumbo-filialen is gejat het volgende in het Belgische dagblad De Standaard: „Bij de supermarktketen Jumbo wordt meer gestolen dan verdiend. De zelfscankassa’s worden als boosdoener aangewezen.”
Huh!?
De zelfscankassa’s worden als boosdoener aangewezen!?
Momentje, ik moet mezelf nu echt even tot bedaren brengen. Rustig, Goof, rustig. Houd een plastic zakje tegen je neus en mond en adem zo kalm mogelijk in en uit. Vergeet niet dat de Standaard-redacteur die dit tikte uit dezelfde Belgische pot wordt betaald als jij. Dan kun je er maar beter niet al hyperventilerend op los schelden wanneer je hem/haar/het – De Standaard is een vooruitstrevende kwaliteitskrant, dan moet je bij een beschrijving van een medewerker voorzichtig zijn met persoonlijke voornaamwoorden – wenst te kapittelen. Het bestaan heeft voor jou al financiële consequenties genoeg.
Lieve Standaard-collega, zeg ik nu, weer helemaal bij mijn positieven. Wat u deed is natuurlijk van een heel andere orde dan wat andere vertegenwoordigers van het journaille flikken bij hun berichtgeving over het Gaza-conflict. Terroristen als ’strijders’ omschrijven, de qua wreedheid ongeëvenaarde Hamas-aanslagen van 7 oktober een ’confrontatie’ noemen, glashard over ’Israëlische orgaanroof’ reppen: ze draaien hun hand er in hun Israël-haat niet voor om. Toch hecht ik eraan u erop te wijzen – beschouw het als een correctie ten algemenen nutte – dat niet de zelfscankassa’s als boosdoener dienen te worden aangewezen, maar de dieven.
Ik zie u graag, hoor.
Maar die zelfscankassa jat niet.
Dat doet de klant.
Zeker, ik ken het spreekwoord: de gelegenheid schept de dief. Mede onder invloed van de advocatuur – en de media niet te vergeten, daar heb je me weer – zijn de verzachtende omstandigheden in de Nederlandse rechtsstaat daarnaast zo’n grote rol gaan spelen, dat het slechts een kwestie van tijd lijkt voordat het zogeheten talloncriterium, inhoudende dat een verdachte niet mag worden uitgelokt om een strafbaar feit te plegen, niet meer alleen voor de politie geldt, maar ook voor winkeliers. Ik hoor het zo’n witte bef al betogen: „De zelfscankassa, edelachtbare, is pure uitlokking. Mij dunkt dat een ruimhartige schadevergoeding door Jumbo hier derhalve op zijn plaats is.”
Help!
Waar is die plastic zak!?
Ik vind ze óók niks, die zelfscanners. Het ergert mij óók dat onze supermarktketens ze ondanks de enorme toename van het aantal winkeldiefstallen die na de invoering volgde zullen handhaven, puur en alleen omdat het sjabloon van de kosten-batenanalyse zulks aanbeveelt. Maar laten we één ding niet vergeten: Jumbo is die honderd miljoen euro vorig jaar in de eerste plaats kwijtgeraakt omdat steeds meer Nederlanders het verschil tussen mijn en dijn aan hun laars lappen. En dat is verontrustend.
Duidelijk, collega?
Of ben ík nu de boosdoener?