Oh, Nederland! Het land van tulpen, kaas en… de ongelooflijke aantrekkingskracht op migranten. Blijkbaar is ons kikkerlandje het meest gastvrije opvanghuis van Europa geworden, terwijl andere landen de grenzen sluiten of beperkingen opleggen. Maar waarom zouden we ook maar enige controle willen over migratie? Immers, wie kan er nu nee zeggen tegen een extra 8,7 miljard euro aan kosten tot 2026?
Het ministerie van Buitenlandse Zaken waarschuwt Nederlanders voor landen als Nigeria en Eritrea. Ondanks dat, heeft de Raad van State onlangs besloten dat twee asielzoekers uit deze landen toch in Nederland mogen blijven. Nou, dat is toch mooi! Zo kunnen we ons imago als Gekke Henkie van Europa nog wat meer bevestigen. Want, we weten allemaal: een land zonder grenzen is als een huis zonder deuren. Iedereen is welkom, toch?
Zelfs wanneer het kabinet probeert grip te krijgen op migratie, lijkt het alsof ze op een glibberige helling staan. De verwachtingen over de komst van nieuwkomers moeten steeds weer naar boven worden bijgesteld. En waarom ook niet? Laten we gewoon iedereen verwelkomen en onze overbelaste diensten nóg meer onder druk zetten. Het is niet alsof we al genoeg problemen hebben in ons land.
Het lijkt erop dat onze rechterlijke macht het kabinet voortdurend in een wurggreep houdt, moet zelfs Wouter de Winther toegeven in zijn column voor De Telegraaf. Stikstof, klimaat en nu migratie; politici zitten met hun handen in het haar. Maar hé, wie maakt zich nu druk om de harde realiteit van een overrompeld land? We zijn immers allemaal wereldburgers, toch?
En laten we ook vooral niet vergeten dat de kans om hier te blijven het grootst is in Nederland. Waarom zouden we strengere regels willen, als we ook kunnen blijven pronken met ons royale inwilligingspercentage? Laten we vooral de aanzuigende werking negeren en doorgaan met het uitdelen van verblijfsvergunningen alsof het stroopwafels zijn.
Ondertussen blijven we blind voor de integratieproblematiek. Wie heeft er immers tijd om na te denken over hoe nieuwkomers zich aan onze normen en waarden kunnen aanpassen, als we het al zo druk hebben met het verwerken van de enorme instroom? Maatschappelijke problemen die generaties lang doorwerken? Ach, dat is een zorg voor later.
Terwijl het kabinet ruziet over de aanpassing van het migratiebeleid, dreigt de houdbaarheidsdatum van Rutte IV te verstrijken. Maar laten we eerlijk zijn, wie wil er nu écht ingrijpen? Een kabinetsval zou immers het einde betekenen van veel politieke carrières. Dus laten we gewoon doorgaan met het uiten van stoere taal, zonder daadwerkelijk iets te doen.
De huidige migratiecrisis aanpakken? Ach, waarom zouden we? Ach, waarom zouden we ons druk maken over de toekomst van ons land en de lange termijn gevolgen van een ongecontroleerde migratiestroom? Laten we vooral vasthouden aan onze houding van politieke onenigheid, besluiteloosheid en het niet serieus nemen van integratie.
Immers, een land dat zijn migratiebeleid niet op orde heeft, zijn grenzen open laat en de integratie veronachtzaamt, is het perfecte recept voor een harmonieuze samenleving… toch? Dus laten we vooral doorgaan met het spelen van Gekke Henkie, terwijl andere landen hun verantwoordelijkheden serieuzer nemen en streven naar een evenwichtiger migratiebeleid.