De NAVO zei dat zij haar grootste oefening sinds de Koude Oorlog zou lanceren, waarbij zo’n 90.000 troepen betrokken zijn, waarbij wordt gerepeteerd hoe Amerikaanse troepen de Europese bondgenoten zouden kunnen versterken in landen die grenzen aan Rusland en aan de oostflank van het bondgenootschap als een conflict zou oplaaien met een “bijna gelijkwaardige tegenstander”. Welke van die twee kanten “bijna gelijkwaardig” is valt te bezien.
De NAVO heeft in Europa geen ‘bijna gelijke tegenstander’ behalve Rusland. Ondanks de wollige praat dat het een algemene oefening is, is Steadfast Defender 2024 om deze reden uitsluitend tegen Rusland gericht. Het Noord-Atlantisch Bondgenootschap bereidt zich voor op een direct conflict met Rusland.
Ongeveer een maand geleden meldde RTL nieuws dat de stafchef van het Belgische leger, admiraal Michel Hofman, bang is voor een oorlog met Rusland. Hij zei dat Europa meer moet doen om zich voor te bereiden. De voormalige leunstoel-commandant van de landstrijdkrachten Mart de Kruif – een graag geziene gast in talkshows vanwege zijn doemscenario’s oplepelende uitingen, is het met hem eens: “Poetin luistert niet naar rede, alleen naar macht.”
Volgens De Kruif is daar een sterke militaire aanwezigheid tegenoverzetten het enige middel dat werkt. “Poetin is een bokser. Je kunt niet eindeloos klappen ontwijken, je moet ook kunnen terugslaan”, zegt hij. Maar als Poetin een beoefenaar is van de Noble Art of Self Defense (waarbij niet het vechten centraal staat, maar het verdedigen) dan geeft De Kruif dus eigenlijk aan dat de NAVO de agressor is……
Maar De Kruif vergist zich. Poetin is niet een bokser, hij is een schaker die als geen ander weet welke zetten kunnen volgen. De Kruif – net als het merendeel van de ‘analisten’ dat in of uit het “leger” komt – verdoezelt dat het Westen (VS, EU, Canada) vanwege de oorlog in Oekraïne (en nu in Israël) veel wapentuig uit handen gegeven. De Belgische generaal Marc Thys uitte recentelijk zijn zorgen over het munitietekort in Europa. “Als hier vandaag een oorlog uitbreekt, moet het Belgische leger na een aantal uur al beginnen met stenen te gooien, omdat we geen munitie meer hebben”.
Als Poetin daadwerkelijk het Westen zou willen aanvallen dan zou nú het juiste moment zijn.
Inmiddels wordt – uiteraard met bereidwillige hulp van de mainstream media – dagelijks in toenemende mate een beeld geschetst van een vijandig Rusland dat als we niet oppassen spoedig bij ons zal binnenvallen, en het grote publiek schijnt die onzin als zoete koek te slikken. Sinds de voorzitter van het Militair Comité van de NAVO, admiraal Jack Rob Bauer, gezegd heeft dat achter de grondgedachte van president Vladimir Poetin voor de oorlog een angst voor de democratie schuilgaat, in een jaar dat wordt gekenmerkt door verkiezingen over de hele wereld, gaan alle remmen los. Sinds zijn toespraak zijjn de noodpakketten niet aan te slepen.
“NATO does not currently see an immediate threat from Russia to any of its allies,”
said Secretary General Stoltenberg.The same person, if he is not a schizophrenic, cannot say such different things each once. Previously, he said that a nuclear war is better than a Russian… pic.twitter.com/1f0rmo7mf0
— Victor vicktop55 (@vicktop55) January 23, 2024
We zien hier oorlogrethoriek van het Westen die niet alleen tegen president Poetin is gericht maar eigenlijk tegen het Russische volk. En natuurlijk ook de Europese burgers, dat zijn tenslotte de mannen (en vrouwen) die moeten vechten! Vandaar dat er steeds vaker gesproken wordt over het activeren van de dienstplicht, of, in het geval van Duitsland, het invoeren daarvan.
Want de Duitse Bundeswehr heeft een probleem: een personeelstekort en daar heeft de politiek al een oplossing voor gevonden: soldaten zonder Duits staatsburgerschap zouden hiaten kunnen opvullen. Dat zei de Duitse Minister van Defensie Pistorius en hij denkt dan aan de bijna twee miljoen vuchtelingen die nadat ze gevlucht zijn voor oorlog (of een betere toekomst, of een nieuw lui leven) nu terug in de oorlog kunnen, dit keer tegen Rusland!
De regelmatige bezoeker aan onze site (en onze abonnee’s) weten dat wij (vinden wij) een wat realistischer kijk hebben op wat zich geopolitiek gezien in de wereld afspeelt. Het Westen (i.c. de NAVO = VS = economisch/politiek afhankelijk van oorlogen) bedient zich nogal vaak van propaganda en krijgshaftige retoriek, terwijl wat dat laatste betreft enige bescheidenheid op zijn plaats zou zijn. De laatste jaren moet het Amerikaanse leger (en in het kielzog de vazalstaten ‘bondgenoten’) de aftocht blazen. Zelfs de Houthi’s kan men niet de baas worden, dus dat belooft nog wat als Poetin op onze deur klopt.
En dan is er nu dus de grootste gecombineerde wapenoefening van de NAVO sinds Reforger 1988, toen het Sovjet- en Warschaupact nog bestonden. Met andere woorden, dit is de grootste NAVO-troepenbeweging sinds het einde van de Koude Oorlog, bijna een verdubbeling van de vorige, namelijk 50.000 troepen die betrokken waren bij Trident Juncture in 2018.
Nu zijn er 90.000 troepen gedurende bijna een half jaar een oorlogsspel aan het uitvoeren, geconcentreerd in de Baltische staten aan de Russische grenzen, in Roemenië, aan de grens met Oekraïne en in Duitsland, het militaire logistieke knooppunt van de NAVO, en waar het allemaal “de vorige keer” begon.
U weet wat we bedoelen.
Infrastructuur als politiek instrument
In dit kader is het van belang te weten dat de aanstaande aanleg van fysieke infrastructuur langs de NAVO-Russische grens, zoals de ‘Baltic Defense Line’, de relatie tussen ‘Steadfast Defender 2024’ en het ‘militaire Schengen’, en de nieuwe assertieve, door de VS gesteunde rol van Duitsland een grote rol spelen bij het ‘in bedwang houden van Rusland’. De ministers van Defensie van de Baltische staten kwamen recentelijk overeen om de zogenaamde ‘Baltische verdedigingslinie’ te bouwen langs hun grenzen met Rusland en Wit-Rusland.
Ze presenteerden dit als een puur defensieve zet gericht op het geruststellen van hun bevolking, maar het is in werkelijkheid bedoeld om het door Duitsland geleide ‘Militaire Schengen’-plan te versnellen, voor het optimaliseren van de beweging van uitrusting en troepen door heel Europa, wat agressief handelen van de westerse strijdkrachten zou kunnen vergemakkelijken.
NAVO-logistiekchef luitenant-generaal Alexander Sollfrank stelde eerder al de oprichting voor van een zogenaamd ‘militair Schengen’ voor om de verplaatsing van dergelijk materieel door de EU te optimaliseren. Op dit moment belemmeren bureaucratische en logistieke obstakels de vrije stroom van wapens door het hele blok, wat volgens hem het vermogen van het Westen zou kunnen belemmeren om te reageren op onverwachte conflicten langs de periferie. Het is echter niet alleen de inhoud van dit voorstel die van belang is, maar ook de timing ervan.
De proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland via Oekraïne lijkt op zijn laatste benen te lopen om de redenen die we in eerdere artikelen al hebben uitgelegd. Dienovereenkomstig laat het rapport van Bloomberg over de ontwerp-veiligheidsgaranties van de EU aan Oekraïne op opvallende wijze elke vermelding achterwege van wederzijdse defensieverplichtingen van het soort waar Kiev al jaren naar streeft en die in grote mate hebben bijgedragen aan de laatste fase van dit nu tien jaar durende conflict. De suggestie van Sollfrank is daarom niet echt bevordelijk voor deze opkomende de-escalatietrends.
Bij nader inzien blijkt het echter een nauwelijks verhuld Duitsland machtsspel over Polen te zijn. De informele leider van de EU heeft medio augustus vorig jaar zijn regionale concurrentie met Polen opgevoerd via zijn beloofde militaire bescherming van Oekraïne. Kortom, Polen streefde ernaar om gedurende de NAVO-Russische proxy-oorlog de leider van Centraal- en Oost-Europa (CEE) te worden, maar Duitsland greep de gelegenheid aan om hun ambities ter discussie te stellen.
De plannen van Tusk om de banden met de de facto door Duitsland gecontroleerde EU te verbeteren worden door conservatief-nationalisten gezien als een middel daartoe, vooral vanwege de inspanningen van dat orgaan om de Poolse soevereiniteit verder uit te hollen. Hoewel hij beweert tegen veranderingen in het EU-Verdrag te zijn, twijfelen sommigen aan zijn oprechtheid en vermoeden ze dat hij sluw grootschalige protesten over deze kwestie wil voorkómen.
Als deze twee scenario’s werkelijkheid worden, zou de soevereiniteit van Polen verder worden verminderd, ook op defensiegebied. Het door de NAVO voorgestelde ‘militaire Schengen’ is dus in eerste instanntie vooral bedoeld om het ongekende machtsspel van Duitsland over Polen na de Tweede Wereldoorlog te vergemakkelijken. We zien een Groot Europeesch leger onder Duitsch bevel alvast opdoemen (met de nadruk op doem).
Het verleggen van de aandacht van het publiek van binnenlandse aangelegenheden naar het conflict (zoals trouwens ook in ons land gebeurt) in het Duitse oosterbuurland doordrenkt de suggestie van eerdergenoemde Sollfrank in belangrijke mate met een verhoogd gevoel van urgentie.
Op dezelfde dag waarop het Duitse Bild schreef over een geheime scenariovoorspelling – zie afbeelding -, zei de Poolse viceminister van Buitenlandse Zaken Andrzej Szejn tegen Rzeczpospolita: “Als de oorlog buiten onze oostgrens plaatsvindt, is alle hulp en samenwerking van onze bondgenoten zeer welkom. Dus als de Duitsers de oostflank van de NAVO in Polen willen versterken, zoals ze in Litouwen hebben gedaan…. herzlich willkommen!” Deze uitnodiging zou de eerste Duitse militaire inzet in Polen zijn sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Het geopolitieke schaakspel
We hadden het zojuist over de schaker Poetin en inderdaad, politiek en oorlog kunnen het beste worden geïllustreerd door het schaakspel. Bij schaken zijn er drie specifieke fasen: het openingsspel, het middenspel en het eindspel.
De opening is wanneer de twee tegenstanders hun pionnen in een verdedigingslinie plaatsen en de belangrijkste stukken ontwikkelen voor manoeuvre. Het is relatief bloedeloos, en als het correct wordt uitgevoerd, meer strategisch dan tactisch. Er is geen bepalend moment waarop het spel overgaat van het openingsspel naar het middenspel, maar in het middenspel beginnen de gevechten echt, en dat weet je als je daar aankomt.
In het middenspel gaan de meeste stukken verloren, zijn de gevechten het meest intens en zijn verrassende zetten het meest waarschijnlijk. Het spel kan in deze fase vaak eindigen met schaakmat, waarbij één partij volledig wordt verslagen door een verrassende zet die ze niet hadden zien aankomen. Onthoud dat.
Als er geen verrassende nederlaag is, is het middenspel meestal kort, en als het voorbij is, ziet het schaakbord er heel anders uit dan toen het begon. In het eindspel zijn de meeste stukken aan beide kanten geëlimineerd, er zijn nog maar een paar stukken over – de koningen natuurlijk, en een paar stukken dichtbij hen, die ze verdedigen. Vanaf hier eindigt het spel met schaakmat, een definitieve nederlaag van de ene of de andere kant, of een patstelling, waarbij beide partijen het erover eens zijn dat geen van beide kan winnen, waardoor het spel wordt beëindigd en wordt afgesproken om ergens in de toekomst opnieuw te beginnen.
Steadfast Defender
Met Steadfast Defender betreedt Europa (en waarschijnlijk de wereld) het middenspel. Maak uw veiligheidsgordels vast, we gaan een zware rit tegemoet. Dit middenspel zal vrijwel zeker niet tot Europa beperkt blijven. en voordat het voorbij is, zullen er hoogstwaarschijnlijk verrassende acties plaatsvinden in de vorm van het gebruik van chemische, biologische en nucleaire wapens (de al aangekondigde ziekte X). Geen enkele plek op aarde zal veilig zijn, behalve misschien de luxe bunkers van de miljardairs-elite van de wereld. Misschien niet eens daar…
De door het World Economic Forum (WEF)al jaren gepromootte ‘Great Reset’ is door sommigen geïnterpreteerd als code voor een ontvolkingsplan om de menselijke kudde van de meerderheid van zijn leden te ruimen. Dit idee is door de populaire cultuur afgedaan als de zoveelste ‘complottheorie’, maar in werkelijkheid blijft het de meest plausibele verklaring voor de vele ontwikkelingen van de afgelopen jaren. Bijvoorbeeld –
– het bewijs dat het covid-virus, en het ‘vaccin’ dat het voortbracht, eigenlijk biologische wapens zijn, wordt elke dag sterker.
– de genocide in Gaza, en Israëls absolute minachting voor het internationaal recht en het totale gebrek aan enige betekenisvolle reactie daarop door de VN of de internationale ‘gemeenschap’,
– de opzettelijke vernietiging van de Amerikaanse en Europese economieën, het uitgeven, lenen en plunderen van nationale schatkisten alsof morgen niet bestaat,
– de ecologische vernietiging die werd aangewakkerd door degenen die draconische wetten aannemen waarvan zij beweren dat ze deze beschermen,
– de desinformatie en gaslighting die erop gericht zijn het vermogen van mensen om de waarheid te onderscheiden, en dus de realiteit, te vernietigen…
Al deze ontwikkelingen die de afgelopen paar jaar zijn geïntensiveerd en versneld, kunnen, wanneer ze als geheel worden beschouwd, alleen rationeel en realistisch als volgt worden verklaard: zij (de mondiale parasietenklasse) zijn niet dom, ze doen het met opzet. Als er werkelijk een plan van de wereldelites is om de planeet te ontvolken, zou het op deze wijze gebeuren omdat alles wat ze hebben gedaan precies zou zijn zoals ze het zouden doen. Denk er over na. Het middenspel staat, net als Steadfast Defender, al voor de deur. Het eindspel begint binnenkort, maar het kan heel goed in een patstelling als deze eindigen…
De expansiedrift van de NAVO
Jens Stoltenberg van de NAVO heeft openlijk verklaard dat eerdere vredes- en uitbreidingsovereenkomsten met Rusland niet bestaan. Gearchiveerde documenten vertellen een ander verhaal en spreken de verklaringen van Stoltenberg tegen. Kent u misschien nog een goede opvolger voor hem die net zulke grote leugens kan verspreiden als deze marionet van Washington- en dus uitermate geschikt is voor die functie?
Begin februari 1990 deden de Amerikaanse leiders de Sovjets een aanbod. Volgens transcripties van bijeenkomsten in Moskou op 9 februari vertelde de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken James Baker dat de VS in ruil voor samenwerking met Duitsland “ijzeren garanties” zouden kunnen geven dat de NAVO niet “een centimeter oostwaarts” zou uitbreiden. Nog geen week later stemde Sovjet-president Michail Gorbatsjov ermee in herenigingsgesprekken te beginnen.
Er werd geen formeel akkoord bereikt, maar uit al het bewijsmateriaal bleek dat de tegenprestatie duidelijk was: Gorbatsjov sloot zich aan bij de westerse alliantie van Duitsland en de VS zouden de expansie van de NAVO beperken. Zie bijvoorbeeld onderstaand (deel van een) gespreksnotitie tussen Baker en Shevardnadze:
Niettemin binden grote mogendheden zelden hun eigen handen. In interne memoranda en notities beseften Amerikaanse beleidsmakers al snel dat het uitsluiten van de uitbreiding van de NAVO misschien niet in het beste belang van de Verenigde Staten zou zijn. Eind februari hadden Bush en zijn adviseurs besloten deze optie open te houden.
Na de kwestie op 24 en 25 februari met de West-Duitse bondskanselier Helmut Kohl te hebben besproken, gaven de VS het voormalige Oost-Duitsland een ‘speciale militaire status’, waardoor het aantal NAVO-troepen dat daar gestationeerd kon worden werd beperkt uit eerbied voor de Sovjet-Unie. Maar daarnaast verdweem de discussie over het verbieden van het bereik van de NAVO uit het diplomatieke gesprek.
In maart 1990 adviseerden functionarissen van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken Baker zelfs dat de NAVO zou kunnen helpen bij het organiseren van Oost-Europa in de invloedssfeer van de VS; in oktober overwogen de Amerikaanse beleidsmakers of en wanneer (zoals een memo van de Nationale Veiligheidsraad het uitdrukte) “de bereidheid van de NAVO om aan de nieuwe democratieën van Oost-Europa te laten zien dat zij bereid zijn na te denken over hun toekomstige lidmaatschap.”
Boris Jeltsin, Dmitry Medvedev en Gorbatsjov zelf protesteerden via zowel publieke als private kanalen dat de Amerikaanse leiders de niet-expansieregeling hadden geschonden. Ondertussen begon de NAVO nog verder naar het oosten te kijken.
De Minsk”grap”
Angela Merkel spreidde eenzelfde soort onbetrouwbaarheid ten toon en sloot eenzelfde Deal No Deal toen de Overeenkomst van Minsk tussen Oekraïne en Rusland werd ondertekend. In 2022 gaf ze toe dat de deal in Minsk een grap was en dat ze nooit van plan waren deze daadwerkelijk te handhaven. De Russen vertrouwden op een gentleman’s handshake deal en een juridische schriftelijke deal – waarvan het Westen nu beweert dat ze nooit hebben bestaan, ondanks nationale archiefgegevens die het tegendeel beweren.
De overeenkomsten van Minsk waren bedoeld om de crisis in Oekraïne te beheersen en een escalatie van het conflict te voorkomen. Merkel bekende iets wat westerse politici niet willen toegeven over de akkoorden van Minsk: ze waren slechts een noodoplossing om tijd te kopen voor Oekraïne en het Westen, en westerse landen hebben nooit echt moeite gedaan om de meningsverschillen met Rusland over de Oekraïne-crisis op te lossen.
Merkel reveals the Minsk Agreement was a stalling tactic that allowed the West to militarize Ukraine as an anti-Russian proxy and fortify it for an inevitable war. I'm struggling to find any coverage or analysis of this remarkable confession in English language mainstream media. https://t.co/5oeSvcQinl
— Max Blumenthal (@MaxBlumenthal) December 8, 2022
Het Westen heeft Rusland nooit echt als dialoogpartner beschouwd. In een interview met de Duitse krant Die Zeit onthulde de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel de werkelijke bedoeling van het Westen achter de onderhandelingen met Rusland en Oekraïne om een staakt-het-vuren in 2014 te bevorderen. Ze gaf toe dat de akkoorden van Minsk een “poging waren om Oekraïne tijd te geven” en dat Kiev het had gebruikt ‘om sterker te worden’.
In reactie op haar verklaring zei de Russische president dat de opmerkingen van Merkel “volkomen onverwacht en teleurstellend” waren. Zoals de Amerikaanse New York Post opmerkte, voelde Poetin zich verraden door het Westen na de akkoorden van Minsk. “Het bleek dat niemand de afspraken zou uitvoeren”, merkte de Russische leider op.
Wat de voormalige Duitse leidster zei haalt het laatste stukje van het ‘vriendelijke’ masker weg dat sommige westerse landen tegenover Rusland hadden opgezet. In de ogen van sommige westerse landen is Rusland slechts een diplomatieke en politieke ‘vreemdeling’. Bovendien beschouwen sommigen Moskou, onder invloed van Washington, als een zogenaamde bedreiging vanwege zijn enorme militaire macht en zijn politieke systeem dat niet voldoet aan de ‘westerse normen en waarden’.
Als gevolg hiervan zijn deze landen sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie nooit gestopt met het onderdrukken van Rusland. Aan de andere kant heeft Rusland zichzelf altijd als een Europees land beschouwd, in de verwachting vertrouwen met het Westen op te bouwen. Het is dus begrijpelijk dat Poetin uit Merkel’s woorden zijn teleurstelling en een gevoel van verraad uitte.
Merkels bekentenis over de akkoorden van Minsk toonde ook aan dat sommige westerse landen, met name de VS, hun contractuele verplichtingen helemaal niet nakomen. Ze kunnen gemakkelijk op hun woorden terugkomen. De overeenkomst die de VS willen gaat nooit over geloofwaardigheid; het draait allemaal om belangen. Een overeenkomst wordt door de VS als nuttig beschouwd als het de belangen van het land kan bevorderen; anders is Washington altijd bereid het te ontkennen.
Dit wordt geïllustreerd door de terugtrekking van de VS uit het Anti-Ballistische Raketverdrag en het Intermediate-Range Nuclear Forces-verdrag. Washington hanteert ook een dubbele standaard om de belangen van zijn bondgenoten te behartigen bij de uitvoering van overeenkomsten. Een sprekend voorbeeld is het opblazen van de Nord Stream pijpleidingen, wat tevoren door de Amerikaanse president Biden (in aanwezigheid van de Duitse bondskanselier Scholz!) was aangekondigd. Het Westen werd vervolgens min of meer gedwongen erg duur – en vooral erg milieuschadelijk) LNG uit….. de VS… te kopen.
In 2015 verklaarde Rusland dat het door 22 landen ondertekende Verdrag inzake conventionele strijdkrachten in Europa niet langer geldig was, aangezien de NAVO het verdrag voortdurend had geschonden. Wanneer deals en overeenkomsten geen enkele waarde hebben, leren de partijen de gevolgen. Toen Merkel en Soros oordeelden dat het Akkoord van Minsk een grap was en de Oekraïense nazi’s toestonden duizenden Russischsprekende Oost-Oekraïners te vermoorden, nam Poetin het voor Het Volk op.
Oekraïne
De NAVO heeft in een bijeenkomst met de Oekraïense minister van Defensie verklaard dat de grootste militaire NAVO-oefeningen ooit plaatsvinden, waarbij van nu tot mei 90.000 van de 300.000 troepen aan de Russische grens zullen worden ingezet. Het besluit was gebaseerd op de verklaring van het Oekraïense ministerie dat Rusland de oorlog aan het verliezen was.
Generaal Cavoli van het Amerikaanse Commando verklaarde tijdens de NAVO-bijeenkomst op 18 januari dat de geallieerde staatshoofden en regeringsleiders afgelopen zomer groen licht gaven aan de VS om hun militaire uitrusting in Oekraïne tegen flinke prijzen te dumpen om de Amerikaanse voorraden te moderniseren.
Cyber en Space worden beschouwd als de nieuwste middelen om een vijand te vernietigen en zijn geïmplementeerd met de land-, zee- en luchtprotocollen. Collectieve kracht is noodzakelijk vanwege de aard van afstand. Noord-Amerika heeft Europa nodig vanwege zijn nabijheid tot Rusland en Europa heeft de VS nodig vanwege zijn militaire macht – die zich zal uitbreiden met de nieuwe militairen die gerecruteerd zijn onder illegale immigranten.
In het kader van de expansie kondigde de NAVO de oprichting aan van de Allied Reaction Force (ARF), die tijdelijk in Italië is gevestigd. Dit is een nieuwe militaire macht met meerdere domeinen in opleiding die in staat is snel te reageren op dreigingen op Bondgenootschappelijk grondgebied. Er wordt verwacht dat dit ARF-leger in juli 2024 klaar zal zijn voor inzet.
Dit suggereert dat de NAVO van plan is oorlog te voeren met Rusland vanwege zijn ‘bondgenootschap met Oekraïne’. En de Europeanen worden gewaarschuwd zich voor te bereiden. Aan dit alles hangt uiteraard een prijskaartje. En Stoltenberg probeert steun te verwerven door Rusland voor altijd tot persona non-grati te verklaren. Zoiets van: ofwel geeft Poetin Rusland over aan de zionisten, ofwel is oorlog de onvermijdelijke uitkomst.
China blijft de ongenode gast op het feest, aangezien een alliantie tussen China en Rusland het veel moeilijker zou maken om Rusland in een oorlog te betrekken. Dat betekent dat het Westen ervoor moet zorgen dat China afziet van het verlenen van dodelijke hulp aan Rusland en China onder druk moet worden gezet om onnauwkeurige verhalen van Rusland te ontkennen. The Wilson Center & Stoltenberg haalden de twijfel uit het scenario en verklaarden dat “een toename van China’s materiële steun aan Rusland de balans van het conflict dramatisch zou kunnen doen doorslaan.”
Er wordt dan ook verwacht dat de volgende top die in 2024 in Washington DC zal worden gehouden, zal bepalen dat China nu (ook) een systemische bedreiging vormt…
En 2024 zal bepalen of ARF het standaardleger van de NAVO tegen Rusland en China kan zijn. Maar er is een probleem: de VS en de EU hebben hun wapens aanzienlijk uitgeput voor Oekraïne en nu Israël.
Stoltenberg eist dat de NAVO-lidstaten maar eens in beweging moeten komen en dringt aan op méér dan 2% voor de defensie-uitgaven. Tot op heden voldoen slechts 7 van de 31 NAVO-lidstaten zelfs maar aan de basisvereiste van 2%. Terwijl de VS de rekening op zich neemt. Duitsland verkeert momenteel in een recessie. Frankrijk staat op de rand van economische achteruitgang. Groot-Brittannië en Italië verkeren ook financieel in een crisis. Volgens Reuters zal de achteruitgang in Europa waarschijnlijk tot 2027 aanhouden.
De NRC meldde vandaag:
De NAVO heeft dinsdag een contract voor artilleriemunitie getekend voor 1,1 miljard euro. De woordvoerder van de NAVO postte de livestream van het tekenmoment op X. Een deel van dat geschut zal naar Oekraïne gaan, al kunnen de betrokken lidstaten er ook voor kiezen om hun eigen voorraad aan te vullen. Volgens persbureau Reuters gaat het om zo’n 220.000 stuks 155 mm-munitie. De eerste levering wordt eind 2025 verwacht.
Daar zal Zelensky blij mee zijn.
Hierdoor beginnen de oorlogsplannen van Stoltenberg te lijken op een zielig propagandaplan, òf op een dagdroom van de inlichtingendiensten, òf op een middel voor ‘verkiezingsinmenging in 2024’.
Terwijl de aandelenkoersen van Lockheed, Northrop, General Dynamics en Boeing op exact dezelfde dag in oktober 2023 stegen op basis van nieuws over nieuwe contracten, zijn de aandelen sindsdien relatief vlak gebleven. Misschien hebben economische cijfers en een Amerikaans begrotingstekort van 2,6 biljoen dollar voor boekjaar 2023 bijgedragen aan de pauze. Er wordt alweer nagedacht over flink meer geld bijdrukken.
We schrijven al jaren dat de astronomisch hoge schuldenberg van het Westen alleen nog maar kan worden ‘afgebouwd’ met een oorlog – zoals in de wereldgeschiedenis vaker is gebeurd. Dan ben je als westers bondgenootschap natuurlijk op zoek naar de vijanden die je positie op het wereldtoneel kunnen aantasten of zelfs vernietigen. Dan kom je uit bij Rusland en China.
Het Westen is slecht voorbereid op een oorlog tegen Rusland en China. De militaire inlichtingendienst voor alle commando’s faalde jammerlijk in Oekraïne, de pr-campagne is lachwekkend en de propaganda is vol onwetendheid. Maar de heersende elite is wanhopig en wanhopige mensen handelen met dwaasheid en nutteloosheid in de hoop de controle uit het verleden te heroveren. Dat scala is via sociale media aan hen voorbijgegaan – en censuur zal de nieuwe beweging onder de burgers niet afschrikken.
Update:
De Telegraaf meldt het volgende:
Volgens secretaris-generaal Jens Stoltenberg van de NAVO dreigt er geen acuut gevaar voor één van de NAVO-landen. Dat heeft Stoltenberg gezegd op het NAVO-hoofdkwartier na afloop van de ondertekening van een aankoopcontract voor wapens voor Oekraïne. Kennelijk weet de linkerhand bij de NAVO niet wat de rechterhand doet.
“We zien geen directe of onmiddellijke dreiging voor een van de NAVO-bondgenoten”, aldus Stoltenberg. Het lijkt een geruststelling na NAVO-berichten van vorige week. Toen gaf de hoogste militair van de NAVO, generaal Rob Bauer, aan dat de burgerbevolking van de NAVO zich moet voorbereiden op een oorlog op eigen bodem.
NATO: "We don't see any threat from Russia."
Also NATO: "We are deploying troops to prevent a possible attack from Russia."
Ummm… What? pic.twitter.com/zxC5epbGHP
— Aussie Cossack (@aussiecossack) January 23, 2024
🇩🇪🇩🇪 GERMANY PLANS FOR WAR WITH RUSSIA – because last time went swimmingly?
Following yesterday's NATO Admiral from Stupidistan – now the German Defense Minister bobblehead Pistorius exhibits the same lack of intellect, analysis and plain logic.
It is not so much a question of… pic.twitter.com/ei8l36HDDQ
— Ignorance, the root and stem of all evil (@ivan_8848) January 23, 2024
White House Coordinator John Kirby on the consequences of ending US military assistance to Kiev:
Yes, I think it is very likely – we should expect that some of our allies and partners may make different decisions if they see that American leadership is wavering here. Or that the… pic.twitter.com/7doRyStcK6— Zlatti71 (@Zlatti_71) January 23, 2024
Maar interessanter vinden we de volgende passage:
Demissionair minister van Buitenlandse Zaken Hanke Bruins Slot reageerde maandag in Brussel instemmend op deze waarschuwing van Bauer. “Als Oekraïne verliest, dan stopt Poetin echt niet bij de grens van Oekraïne.
Waar demissionair minister Ollongren dus sprak over het steunen van Oekraïne tot Rusland verloren heeft, gaat Bruins Slot er dus van uit dat Oekraïne de oorlog kan (gaat) verliezen, voor zover er sprake is van winnen en verliezen. Wij verwachten nog steeds dat de Amerikanen dit jaar de stekker uit hun “project Oekraïne” zullen trekken, daarbij een geruïneerd land en bevolking achter latend, en waarvoor de vazalstaten in de EU als dank voor hun steun met de brokken blijft zitten.
De Russen hebben ook gereageerd op de NAVO-oefening. “De omvang van de NAVO-oefeningen Steadfast Defender 2024 betekent een definitieve verschuiving terug naar de houdingen uit het Koude Oorlog-tijdperk,” aldus de Russische vice-minister van Buitenlandse Zaken, Alexander Grushko. In een gesprek met het staatspersbureau RIA merkte Grushko op: “Een oefening van deze omvang… markeert de definitieve en onherroepelijke terugkeer van de NAVO naar de plannen van de Koude Oorlog, wanneer het militaire planningsproces, de middelen en de infrastructuur worden voorbereid op confrontatie met Rusland.”
Het bijzondere van de opkomende militair-politieke situatie is dat Rusland nu al zijn acties gaat overwegen vanuit het gezichtspunt van een potentieel militair conflict met de NAVO, waarbij Oekraïne slechts een deel van het mozaïek is. De Koude Oorlog is door het handelen van de NAVO weer terug van weggeweest – maar in een omvang die misschien niet te beheersen is. Uitspraken van Amerikaanse senatoren dat het Westen als eerste op de rode knop moeten drukken doen het ergste vermoeden.
[…] land te vechten, is het bereiken van gelijkheid en erkenning in de officiële strijdkrachten van Oekraïne niet eenvoudig geweest. Niettemin, hoewel vrouwen oorspronkelijk beperkt waren tot het dienen als […]