Mag Jodin Lenny Kuhr soms ook nog straffeloos verkracht worden?

Zangeres Lenny Kuhr blijkt Joodse roots te hebben. Dat heb ik nooit geweten. Ik ken haar eigenlijk alleen van een paar liedjes. Met het lied ‘De Troubadour’ won zij in 1969 het Eurovisie songfestival. Zij was 19 jaar toen en stond toen volop in de belangstelling. Na dat songfestival ben ik haar een beetje uit het oog verloren.Maar Lenny Kuhr blijkt nog steeds op te treden en staat weer in de belangstelling.

Lenny Kuhr Tijdens een concert van haar kwamen er namelijk plotseling sympathisanten van Hamas het podium op. Zij waren gewapend met Palestijnse vlaggen en noemden haar terrorist. Verder vonden zij haar schuldig aan genocide, aldus nos.nl. Het schijnt met een sisser te zijn afgelopen.

De actievoerders werden de zaal uitgewerkt. Daar mag Kuhr blij mee zijn. Het lijkt er namelijk op dat deze vlaggenzwaaiers verkrachting van Joodse vrouwen gerechtvaardigd vinden. Daarvan geef ik hieronder een bewijs aan de hand van een ervaring bij de universiteit waar ik bijna 30 jaar gewerkt heb.

Open brief: steun boycot van Israëlische universiteiten

Onlangs ontving ik als gepensioneerd hoogleraar aan de Universiteit van Tilburg een open brief die afkomstig bleek van een groep studenten en medewerkers van de rechtenfaculteit aan de universiteit. Deze groep noemde zich Palestine Solidarity Tilburg (PST). Die brief viel op door de zeer eenzijdige benadering van het Midden-Oostenconflict. Israël wordt als de enige schuldige van dit conflict neergezet.

De brief zwijgt over de verschrikkelijke terreurdaad van Hamas op 7 oktober 2023. Ook wordt er nogal selectief, om niet te zeggen misleidend, geciteerd uit het bekende recente oordeel van het Internationaal Strafhof (ICJ) van Den Haag. Volgens dat oordeel moet Israël alles doen om te voorkomen dat zijn leger in Gaza genocidedaden pleegt. De PST maakt daar van dat het ICJ de plausibiliteit van genocide door Israël heeft aangetoond. Volgens datzelfde ICJ moet Hamas de gijzelaars die zij op 7 oktober hebben ontvoerd naar Gaza vrijlaten. Ook daar zwijgt de brief over.

Volgens de open brief is er nog meer bewijs voor de genocide die Israël pleegt. Israëlische autoriteiten zouden namelijk hebben aangegeven het Gazaanse volk als beesten te beschouwen. Dit waren uitspraken vlak na de aanval van Hamas op 7 oktober 2023. De liberale Israëlische schrijver Etgar Keret, anti Netanyahu en een deelnemer aan vredesdemonstraties, heeft van deze aanval gezegd dat dit op een voorproefje van genocide leek.

Aan deze aanval van Hamas deden ook families uit Gaza mee die, volgens Keret, juist door de Israëliërs ter plaatse waren geholpen om medische hulp te krijgen. Het was geen wonder dat veel Israëliërs deze aanval beestachtig vonden.

Het internationaal recht als rechtvaardiging voor een boycot

Ook doet de open brief diverse malen een beroep op het internationaal recht dat onomstotelijk de ‘schuld’ van Israël zou aantonen. Bij de organisatie UN-Watch lees ik echter dat geen enkel land in de wereld zo vaak door de VN is veroordeeld als Israël. Kun je dan het internationaal recht erg serieus nemen?

Nee toch. Ik zie het eerder als een vorm van ‘etnische profilering’ door de internationale gemeenschap. Zelfs dictator Bashar al-Assad van Syrië waarvan bekend is dat hij sinds 2016 minstens 244 luchtaanvallen op zorgcentra heeft laten uitvoeren (veelal door Russische bommenwerpers) is nauwelijks voor zijn daden door de VN veroordeeld.

De open brief van PST roept op tot een boycot van Israëlische universiteiten, die gerechtvaardigd zou zijn omdat er ook is besloten tot een boycot van Russische universiteiten na de invasie van Oekraïne door Rusland. Dat is nogal een onsmakelijke vergelijking. De inval van Oekraïne was niet uitgelokt, de inval van Gaza was duidelijk een reactie op de terreurdaad van 7 oktober.

Hamas wist dat een reactie van Israël niet zou uitblijven. Sinds Arabische inwoners van Hebron in 1929 een bloedbad aanrichtten onder de Joodse bevolking, hebben de Palestijnse Joden, later de Israëliërs, geen enkele aanslag door Arabieren onbeantwoord gelaten.

Hamas is daarom meer dan Israël schuldig aan het leed van de bevolking van Gaza. Als Hamas zich morgen zou overgeven en de gijzelaars zou vrijlaten, zou de oorlog in Gaza voorbij zijn. Maar Hamas geeft zich niet over en wordt ook niet door de VN daartoe opgeroepen. In lijn met de geschiedenis van de uitspraken van het internationaal over Israël, moet Israël een wapenstilstand in acht nemen. Hamas hoeft nauwelijks iets te doen.

Michiel Bot als geestelijk vader van open brieven

Sommige medewerkers van de universiteit reageerden in het openbaar op de open brief. Zo noemde Jan Jaap de Ruiter, als arabist verbonden aan de universiteit, in de universiteitskrant Univers Michiel Bot als de geestelijk vader van de open brief. Ook ik herkende de hand van Michiel Bot, universitair docent bij de rechtenfaculteit, in de open brief. Nog maar een paar weken daarvoor had hij in De Volkskrant vrijwel dezelfde boodschap mogen geven. Bot ontkende in Univers dat hij een hand had in de mail van PST.

Erg serieus kon ik die ontkenning dus niet nemen. Bot is namelijk al jaren aan het pleiten voor een boycot van Israëlische universiteiten. In 2019 organiseerde hij met dat doel zelfs een propagandabijeenkomst op onze universiteit. Deze bijeenkomst was tegen de heersende mores dat de academie geen basis moet bieden voor eenzijdige politieke bijeenkomsten, maar minstens tegenspraak moet organiseren. Die tegenspraak was er niet.

Gewelddadige verkrachting door Hamas?

De Ruiter merkt verder op dat de open brief van PST de terreurdaad van Hamas niet vermeldt, laat staan veroordeelt. Bot doet dat evenmin in zijn reactie op De Ruiter. Bot noemt de gewelddadige verkrachtingen van Israëlische vrouwen door Hamas op 7 oktober 2023 – bevestigd door onafhankelijke bronnen als de BBC – niet eens.

Dat is zeer opmerkelijk. Ik weet namelijk uit eigen ervaring dat Bot een ‘cancel’-actie op touw kan zetten als iemand – namelijk ondergetekende – zich ietwat ironisch uitlaat over Me Too acties op de campus. Ik had daar een stukje over geschreven als columnist van het universiteitsblad. Bot startte een campagne om mijn stukje te laten verwijderen middels (alweer) een open brief.

Bot maakte zich dus druk om een stukje met een pleidooi om beschuldigingen van seksueel misbruik op de campus alleen met vertrouwenspersonen te bespreken. Maar over verkrachting van Israëlische vrouwen maakt hij zich niet druk. Moet ik daaruit opmaken dat hij die gewelddadige verkrachtingen goedkeurt? Het lijkt er inderdaad op dat Bot moordpartijen gepaard aan seksueel geweld geoorloofd vindt als die zich tegen Israëlische, dan wel Joodse burgers richt.

Joodse vrouwen lopen gevaar, zeker op de universiteiten

Lenny Kuhr is Joods. Als zij tijdens het concert door vier of misschien wel meer Hamas-sympathisanten zou zijn verkracht, zouden mensen als Bot daar geen woord over vuil maken. Zij vinden kennelijk dat voor Joodse vrouwen bescherming door het (internationaal) recht niet geldt. Vrouwen als Lenny Kuhr plegen immers zelf genocide. Als ik Lenny Kuhr was, zou ik daarom in ieder geval niet op de Nederlandse campussen gaan optreden. Er kunnen daar wel eens heel veel Hamas-sympathisanten rondlopen. Lenny Kuhr kan zich beter niet laten zien op de broedplaatsen voor intellect.