sharia – We laten onze waarden snel varen ten gunste van cultureel verre migranten. Dit feit is vooral duidelijk in onze rechtbanken. Duitse rechters verwijzen in hun vonnissen regelmatig naar de islamitische wet
Omdat onze medeburgers uit de islamitische cultuur niet willen integreren, scheiden we nu mannen en vrouwen in zwembaden, die bijvoorbeeld in Norderstedt alleen op aparte tijden van de glijbaan mogen . We beschermen nu ook vrouwen tegen de nieuwe culturele verrijking op de regionale express tussen Leipzig en Chemnitz en introduceren aparte vrouwencoupés – zoals in Saoedi-Arabië .
Onder bondskanselier Merkel hebben we ook stilletjes de sharia ingevoerd, vooraf gehoorzaamheid. En hoe meer moslims immigreren, hoe vaker en meer de racistische en inhumane, achterlijke shariawetgeving wordt toegepast. Hieronder staan enkele feiten erover.
In Duitsland wordt gezegd dat alleen het Duitse recht van toepassing is en niet de sharia. Dat beweren tenminste politici en de politiek correcte leugenachtige media. De waarheid: Toen de 76-jarige Rosemarie N. (67) uit München haar man verloor aan kanker, erfde ze slechts een klein deel van het familievermogen waar ze in Beieren woonde.
Het merendeel ging naar de Islamitische Republiek Iran. Haar man was van Iraanse afkomst, dronk graag bier en at ook varkensvlees, maar hij was en bleef Iraans en had familie in Iran.
Volgens het Federale Bureau voor de Statistiek was Nouredin N., die aan kanker stierf, een van de 1,8 miljoen echtgenoten uit een ‘binationaal huwelijk’ in Duitsland. Als een dergelijke echtgenoot overlijdt en niet over het Duitse staatsburgerschap beschikt, is het recht van het land van herkomst van toepassing.
De dood beroofde de vrouw uit München niet alleen van de liefde van haar leven, maar ook, volkomen legaal, van haar bezittingen. In dit geval was de Iraanse wet van toepassing op Duits grondgebied. Volgens dit erfden de mannelijke familieleden in Iran. Het Duitse testament dat het echtpaar decennia geleden had opgesteld, was het papier niet waard waarop het geschreven was.
Hoe meer binationale huwelijken er in Duitsland zijn, hoe groter het probleem wordt. De politiek kan hier niets aan veranderen omdat er internationale afspraken over bestaan. Dus je kijkt weg – of ontkent het probleem. Dit absurde juridische probleem is echter veel omvangrijker en heeft zeker niet alleen betrekking op sterfgevallen. Turkije schafte in 1926 de sharia af. Sindsdien geldt in Turkije het op Zwitsers recht gebaseerde burgerlijk recht. In Duitsland is het precies het tegenovergestelde. Hoe meer moslims immigreren, hoe vaker en meer de sharia wordt toegepast.
De Wetenschappelijke Dienst van de Duitse Bondsdag heeft zich jaren geleden namens leden van de Bondsdag beziggehouden met de kwestie van de verenigbaarheid van de islamitische sharia en de Duitse wetten. Hij bereidde een folder voor de parlementsleden voor met de veelzeggende titel ‘De toepassing van de sharia in Duitsland’.
Hieruit leren we: “In Duitsland kunnen de sharia-regels worden toegepast in overeenstemming met het Duitse internationale privaatrecht (IPR).” Allereerst gaat men ervan uit dat alle rechtssystemen in de wereld gelijk zijn. Over het islamitische meervoudig huwelijk (polygamie) zeggen de leden van de Bondsdag zwart op wit: “Volgens de sharia is het meervoudig huwelijk met maximaal vier vrouwen toegestaan.
In Duitsland is het verboden een meervoudig huwelijk aan te gaan. Het wordt in het sociaal recht erkend voor zover een meervoudig huwelijk dat geldig in het buitenland is gesloten, aanleiding geeft tot de rechten van meerdere echtgenoten op een weduwenpensioen of weduwnaarspensioen volgens het Wetboek van Sociale Zekerheid.
In Duitsland kan een man die in een islamitisch land met meerdere vrouwen getrouwd is, er dus op rekenen dat al zijn vrouwen na zijn overlijden een weduwenpensioen zullen ontvangen. De zorgplicht van de Duitse belastingbetaler is nu multicultureel.
Omgekeerd hebben de minnaars van een Duitse echtgenoot na het overlijden van de echtgenoot nog steeds geen recht op een weduwenpensioen. In het vaktijdschrift Neue Juristische Wochenschrift (NJW) verscheen in 2012 een lang specialistisch artikel over dit onderwerp, dat veel lezers verbaasde. Politici en de media beweren immers graag dat er in Duitsland geen sprake is van islamisering.
De toenmalige Rijnland-Palts-minister van Justitie Jochen Hartloff (SPD) had eerder voor opschudding gezorgd met uitspraken over het gebruik van islamitische sharia-rechtbanken in Duitsland. Hij benadrukte dat in de toekomst islamitische sharia-rechtbanken in Rijnland-Palts kunnen worden gebruikt. Andere deelstaten reageerden verontwaardigd. Maar ze gingen voorbij aan het feit dat de sharia-wetgeving al lang geleden zijn weg heeft gevonden naar ons rechtssysteem. Op het gebied van het familie- en erfrecht wordt in Duitsland al tientallen jaren het islamitisch recht toegepast als de partijen moslim zijn.
Zo heeft het Hooggerechtshof in Hamm in 2013 besloten dat echtscheidingszaken in Duitsland waarbij de bruiloften in moslimlanden volgens de islamitische wet zijn gearrangeerd, ook volgens de sharia moeten worden behandeld. In het specifieke geval ging het om een 23-jarige Iraanse vrouw die in 2009 trouwde met een man die daar in de Islamitische Republiek Iran woonde. Beiden verhuisden naar de Bondsrepubliek Duitsland en gingen in 2011 uit elkaar.
Een rechtbank in Essen sprak de vrouw in november 2012 uit tot echtscheiding, maar de echtgenoot ging tegen deze beslissing in beroep. Het hof van beroep in Hamm gaf de vrouw gelijk. De rechter voerde aan dat het echtpaar er bij het huwelijk mee had ingestemd de principes van de sharia-wetgeving te volgen en dat de zaak daarom onder de sharia-wetgeving moest worden beslist, ongeacht het feit dat het echtpaar nu in Duitsland woonde.
Dezelfde hogere regionale rechtbank van Hamm had ook een Duits-Iraan veroordeeld tot het terugbetalen van de aankoopprijs voor een bruid (800 gouden munten). En de rechtbank Limburg oordeelde, onder verwijzing naar de sharia, dat een bruid het islamitische ‘ochtendcadeau’ (in dit geval 12.000 euro) na de scheiding mocht houden, omdat het geld vanuit islamitisch perspectief bedoeld was om de vrouw na een scheiding te beschermen. (arrest van 26 maart 2012, ref. 2 O 384/10).
In het Mekka van Duitsland wordt het Duitse recht nu steeds meer een farce. Politiek, media en justitie bereiden ons nu al voor op de komende tijd waarin moslims onze samenleving vorm zullen geven.
De realiteit: wanneer Chinezen, Italianen of Vietnamezen naar Duitsland emigreren, passen ze zich op natuurlijke wijze aan de meerderheidsmaatschappij aan zonder hun afkomst te ontkennen. Je bent een echte aanwinst voor ons. Bij Turkse of Arabische immigranten liggen de zaken totaal anders.
De discussie over hun aanhoudende problemen en hun islamitische ideologie houdt talrijke commissies op alle niveaus bezig, inclusief de Islamitische Conferentie. “ De sharia is de ergste vorm van racisme en genderonrechtvaardigheid ” – en daarom moeten we ons verzetten tegen het begin ervan. Iedereen die vrouwen en mannen scheidt in zwembaden en zwembaden, geeft toe. En daar moeten we met Pasen over nadenken.