De term ‘Kakistocratie‘ verwijst naar een bestuursvorm waarbij het besturen wordt gedaan door de slechtste, minst geschikte, en/of meest gewetenloze lieden.
De term werd voor het eerst gebruikt in 1644 tijdens een lange preek van Paul Gosnold voor beide ‘huizen‘ van het Britse parlement, waarin hij de vloer aanveegde met de ‘regenten‘ in zijn land, waar een ‘Begenadigde Monarchie‘ plaats had gemaakt voor een klasse die het land ten gronde richtte. Eén van mijn zoons attendeerde mij op die term, met de tip om er een onderwerp van te maken voor dit blog. Bij deze.
Vorig jaar publiceerde de Belgische schrijver Johan Sanctorum een boek met die titel, ‘Kakistocratie‘, waarin hij pleit voor méér ‘anti-politiek‘, om van de dikke turflaag van verstikkende bestuurders af te komen. In 2018 gebruikte de voormalige CIA-directeur John Brennan de term om Donald Trump af te serveren, en Brennan groeide uit tot de strateeg achter de pogingen om Trump beentje te lichten middels leugens en verzinsels over Russische Inmenging, wat uitmondde in de verheffing van de tot in zijn merg corrupte Joe Biden tot president. Althans, dat stelt Trump, en niet zonder reden. Hij wordt daarin gesteund door andere kandidaten, waaronder Robert Kennedy jr.. Dat hele circus krijgt hier op mijn blog niet zoveel aandacht meer, omdat ‘Kakistocratie‘ voor wat ze er in de Verenigde Staten van hebben gemaakt nog een te vriendelijk woord is, en ik vrees dat een nieuwe Amerikaanse burgeroorlog de enige mogelijke uitkomst is als ze op deze weg doorgaan.
Maar in Europa gaat het ook niet goed, en dat is wel degelijk verwijtbaar. Alleen vindt u mij niet terug in het kamp van Sanctorum, die, zonder dat ik overigens zijn boek heb gelezen, moet ik er dan wel bij zeggen, voor lijkt te stellen dat we de hele boel kort en klein slaan, afbreken, om op de puinhopen iets nieuws te bouwen. Sterker nog, ik vrees juist dat die ‘deconstructie‘ de bedoeling is van ‘wellustelingen‘ die in het WEF, en dergelijke centra van de échte macht, dromen van wat ‘Verdeel en Heers‘ hen kan brengen. De kern van mijn kritiek hier op dit blog is dat al die ‘fratsen‘, de ‘beeldvorming‘, en onzin, het opzichtige falen, ‘sfeer bepalen‘, en het spoor van vernielingen dat onze bestuurders achter zich aan sleuren op één of ander gesublimeerd niveau ‘boze opzet‘ is, zelfs als die bestuurders zelf zich van geen kwaad bewust zijn, en oprecht claimen ‘Goede Bedoelingen‘ te hebben. Alsof ze gemesmerisserd zijn. ‘Onder de Plak‘.
Als een vastgelopen grammofoonplaat blijf ik maar herhalen dat een overheid zich bescheiden op moet stellen, ‘klein‘ moet willen blijven, om ‘Grote Plannen‘ in goede banen te leiden, terwijl men de rest overlaat aan de ‘Vrije Markt‘. Het is tegen dovemensoren gericht. Sterker nog, enige politicus die bepleit om het niet complexer te maken dan nodig, wordt met een ‘functie elders‘, of barrage aan ad hominem aanvallen, of verwijten dat betrokkene ‘Poetin‘ een warm hart toedraagt, een ‘racist‘ is, een ‘anti-semiet‘, een ‘homohater‘, of bedenk het maar, van de weg gereden.
Op het eerste gezicht lijkt het uitgesloten dat een land waar de bevolking het bestuur controleert, en elke vier jaar mag stemmen, uitmondt in een ‘Kakistocratie‘, maar toch zien we dat voor onze ogen gebeuren. Er zijn uiteenlopende redenen voor. Maar tegen de tijd dat de chaos op haar hoogtepunt is, dreigt immer de totalitaire ‘oplossing‘. Maar in welke vorm? In het verleden heb ik in bijdragen over de geniale ‘Founding Fathers‘ geschreven dat ze de Verenigde Staten een ‘Verlichte Despoot‘ cadeau hadden gedaan in de vorm van een ‘Grondwet‘ en de ‘Bill of Rights‘. Die ‘Begenadigde Monarch‘ hield de bestuurders netjes.
Wat er in onze tijd mis is gegaan, is dat ‘juristen‘ en politici op de meest onmogelijke manieren sluipwegen hebben gevonden, en ondermijnende wetten het levenslicht hebben laten zien die het ‘Absolutistische‘ karakter hebben gesloopt. Gevoegd bij ‘geautoriseerde leugens‘, de benoeming van bestuurders op posten waarvoor ze de kwaliteiten niet hebben, en structuren die lokale bestuurders het recht ontzeggen om te regeren op grond van volstrekt logische keuzes, omdat ‘iemand‘ in ‘Brussel‘ (NAVO en EU) met dubieuze ‘connecties‘ dicteert hoe het moet, genereert een ‘Grabbelton‘, oftewel een ‘Kakistocratie‘.
Een coterie van ‘consensus wetenschappers‘, en lieden de klok wel hebben horen luiden, maar niet weten waar de klepel hangt. En dan krijg je Rob Jetten die met de Koning naar Spanje vliegt, op uw en mijn kosten, om een kijkje te nemen in een mini-waterstoffabriek waar ‘Groene Waterstof‘ wordt gemaakt. Terwijl de Chinezen die hele markt al domineren nog voor de productie goed en wel op gang is gekomen. Wat wil je concreet bereiken, Rob, behalve een ongemakkelijk ‘fotomoment‘ in een fabriekje dat te klein was om het hele gezelschap te ontvangen?