Gaza – Arabische staten die de betrekkingen met Tel Aviv hebben genormaliseerd, behoren tot de belangrijkste geldelijke bijdragers aan het militair-industriële complex van Israël. Deze Arabische miljarden vloeien nu naar de zinloze oorlog van de bezettingsstaat tegen de Palestijnen in Gaza, Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever.
Gaza In de loop van zijn korte geschiedenis heeft Israël wreedheden aangezet tegen zowel het Palestijnse volk als de aangrenzende Arabische staten, waarbij vaak gebruik werd gemaakt van internationaal verboden chemicaliën zoals Witte Fosfor , dat de afgelopen dagen tegen Gaza en Libanon is ingezet .
Te midden van de aanhoudende oorlog tegen de Gazastrook heeft de bezettingsstaat een aanzienlijke speelruimte genoten, niet in de laatste plaats dankzij de westerse steun, met name van Washington, dat zichzelf trots aanprijst als voorvechter van de mondiale mensenrechten.
De flagrante dubbele moraal van dit westerse beleid wordt geïllustreerd door tientallen jaren van gedocumenteerde misstanden en oorlogsmisdaden in landen als Irak, Afghanistan, Vietnam, Syrië, Libanon en daarbuiten.
Maar het zijn niet alleen westerse staten die vandaag de dag de militaire capaciteiten van Israël ondersteunen. Uit een diepgaande analyse blijkt dat een aanzienlijk deel van de financiering voor de Israëlische militaire industrie nu afkomstig is van Arabische landen die onlangs de betrekkingen met de bezettingsstaat hebben genormaliseerd. Wie zijn dan de financiers van Israëls oorlogen?
De groei van de Israëlische defensie-industrie
Volgens een rapport van het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) kwam tussen 2018 en 2022 de overgrote meerderheid – 99 procent – van de Israëlische wapenimport uit de VS en Duitsland.
Gedurende deze periode importeerde Israël voor 2,7 miljard dollar aan wapens, waarbij het leeuwendeel – een aanzienlijke 79 procent – afkomstig was uit de VS (2,1 miljard dollar) en 20 procent uit Duitsland (546 miljoen dollar).
Het spreekt voor zich dat de VS verreweg de grootste weldoener van Israël zijn, aangezien zij sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog 246 miljard dollar aan militaire en economische hulp hebben verstrekt. In 2016 werd de toewijding van Washington aan Tel Aviv verder versterkt onder de regering van voormalig president Barack Obama met een tienjarig memorandum (2019-2028), waarin een verbazingwekkende 38 miljard dollar aan militaire hulp aan Israël werd toegezegd, wat neerkomt op meer dan 3 miljard dollar per jaar.
Mensenrechten lijken het laatste waar de Amerikanen aan denken. Terwijl het Israëlische gedrag verslechtert, verdubbelen de VS hun onwrikbare steun aan de Israëlische oorlogsmachine en haar kolonisten-koloniale project, dat heeft geresulteerd in het verlies van tienduizenden Palestijnse levens in de afgelopen zeventig jaar.
In 2022, twee jaar na de door de VS bemiddelde Abraham-akkoorden, die de betrekkingen tussen Israël en de VS, Bahrein, Marokko en Soedan normaliseerden, zag de Israëlische defensie-industrie een ongekende stijging van de export van in totaal 12,5 miljard dollar, een recordhoogte sinds de oorlog . oprichting van Israël 75 jaar geleden.
Koploper was de export van drones, die 25 procent van dit duizelingwekkende totaal uitmaakte, en een aanzienlijke sprong voorwaarts betekende ten opzichte van de 9 procent in 2021. Raketten en luchtverdedigingssystemen volgden op de voet, goed voor 19 procent van de Israëlische wapenverkoop, terwijl radar- en elektronische oorlogssystemen een bijdrage leverden. procent.
Arabische staten financieren de Israëlische oorlogseconomie
Uit een rapport van het Israëlische Ministerie van Defensie blijkt welke financiële meevallers de normalisatie teweegbracht voor de wapenindustrie van de bezettingsstaat: alleen al in 2022 vond 24 procent (equivalent aan 3 miljard dollar) van de Israëlische militaire export zijn weg naar Arabische landen die de betrekkingen met Israël hadden geformaliseerd . Tel Aviv.
Dit betekende een opmerkelijke stijging ten opzichte van 16,5 procent vorig jaar. In 2021 waren Bahrein en de VAE alleen al goed voor 7,5 procent ($853 miljoen) van de Israëlische wapenexport.
Geografisch gezien komen de Arabische staten die de Abraham-akkoorden hebben ondertekend naar voren als de derde grootste groep landen die Israëlische wapens importeren, na die in Azië-Pacific (30 procent) en Europa (29 procent).
Dit illustreert de belangrijke rol die deze Arabische staten spelen als belangrijke bijdragers aan zowel Israëls militair-industriële complex als zijn economie.
De achtergrond van de financiële betrokkenheid van de Arabische staten is echter de ontnuchterende realiteit dat in iets meer dan een week meer dan 4.137 Palestijnse burgers, van wie de meerderheid vrouwen en kinderen zijn, zijn gedood en meer dan 13.000 anderen gewond zijn geraakt , toen Israëlische gevechtsvliegtuigen een bloedbad aanrichtten. Palestijnen in Gaza.
In tegenstelling tot de Arabische – en Turkse – medeplichtigheid die de militaire sector van Israël versterkt, is Iran ‘het enige [West-Aziatische] land dat het verzet in Palestina op alle niveaus ondersteunt’, zoals gesteld door Muhammad al-Hindi, de adjunct-secretaris van Buitenlandse Zaken. Generaal van de Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ).
Deze vastberaden steun heeft aantoonbaar bijgedragen aan de opmerkelijke recente strategische overwinning van het Palestijnse verzet – in tegenstelling tot het feit dat Gaza, Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever een tweede Nakba moesten doorstaan.
Een mijlpaal voor het Palestijnse verzet
Vijftig jaar na de gedurfde verrassingsaanval van 1973 door Egyptische en door Syrië geleide Arabische legers op Israël, zal 7 oktober een datum worden die in het geheugen gegrift staat.
Deze gegevens zullen niet alleen van belang zijn voor de gedurfde Palestijnse militaire winsten tijdens Operatie Al Aqsa Flood, maar ook voor het moment waarop verzetskrachten een daverende klap uitdeelden aan de westerse hegemonie, waardoor het ooit schijnbaar ondoordringbare beeld van het ‘machtige Israël’ werd ontmanteld .
In de regio is dit niet meer voorgekomen sinds juli 2006, toen het Libanese verzet, Hezbollah, alle militaire doelstellingen van Israël in zijn 33 dagen durende oorlog tegen Libanon verijdelde.
Deze façade van een formidabele Israëlische staat, gefinancierd en tot de tanden bewapend om de regionale belangen van Washington veilig te stellen, is voor het eerst in zeventien jaar blootgelegd.
Tegenwoordig is het veel zwakkere Israël, dat gedwongen werd militaire hulp in te roepen tegenover vastberaden verzetsfracties, veranderd in een internationale aansprakelijkheid voor zijn westerse sponsors.
Het is voorspelbaar dat Israël na Operatie Al-Aqsa Flood heeft gekozen voor een brutale, disproportionele reactie tegen de reeds belegerde burgerbevolking van Gaza in plaats van een gerichte vergelding uit te voeren tegen het gewapende verzet.
Er hebben nu verschillende grootschalige bloedbaden plaatsgevonden, waarbij hele Palestijnse wijken , ziekenhuizen en religieuze plekken in de belegerde Gazastrook met de grond gelijk zijn gemaakt.
Terwijl deze misdaden tegen de menselijkheid escaleren, is het niet langer alleen de westerse wereld die dekking biedt voor het losgeslagen en illegale gedrag van Israël, maar ook de medewerking van Arabische regimes die heimelijk het militair-industriële complex van de bezetting financierden.
De genocide in Gaza heeft het normalisatieproject van de VS en Israël voorlopig misschien aan banden gelegd. En misschien zijn de wapenverkopen van Israël aan Arabische regeringen tijdelijk belemmerd omdat Tel Aviv deze wapens nodig heeft.
Voor degenen die met spanning uitkijken naar de deelname van de As van Verzet in de regio aan deze strijd, zal het doel niet simpelweg de nederlaag van Israël zijn, maar ook het ontrafelen van alle Arabische normalisatie met de bezettingsstaat.
Uiteindelijk zullen de Arabische staten verantwoordelijk worden gehouden voor de financiering van de Israëlische oorlog tegen Gaza.