Frankrijk: Macron keurt fascistische anti-immigratiewet goed in alliantie met Le Pen

De Franse president Emmanuel Macron heeft een bondgenootschap gesloten met de extreemrechtse Rassemblement National (RN) van Marine Le Pen en de conservatieve Republikeinen (LR) om een ​​immigratiewet met een fascistisch karakter aan te nemen.

Macron Terwijl een minderheid van 69 afgevaardigden van de presidentiële partij Renaissance (RE) tegen stemde of zich onthield, stemden de rechtsextremisten en conservatieven unaniem voor de wet, die dinsdagavond met 349 ja en 186 nee door de Nationale Vergadering werd aangenomen. stemmen.

De wet vernietigt fundamentele democratische rechten en blaast het repressieve beleid van het Vichy-regime uit de Tweede Wereldoorlog nieuw leven in. Het Vichy-regime werkte samen met de nazi’s bij de vervolging van Franse joden en hun deportatie naar concentratie- en vernietigingskampen.

De wet werd aangenomen ondanks het wijdverbreide verzet van de bevolking tegen het onwettige beleid van Macron. Enkele duizenden mensen demonstreerden aan het einde van een jaar dat werd gekenmerkt door nationale en internationale strijd van de arbeidersklasse in Franse steden. In juni, tijdens de strijd tegen de pensioenhervormingen, stemde tweederde van de Fransen ervoor Macron ten val te brengen door de economie te blokkeren. In juli waren er dagenlang massale protesten na de politiemoord op de 17-jarige Nahel in Nanterre. De genocide op de Palestijnen door het zionistische regime en de steun ervan door Macron hebben weerstand opgeroepen bij geradicaliseerde jongeren en arbeiders in heel Frankrijk en de rest van de wereld.

Gezien de explosieve politieke en sociale situatie wendt Macron zich tot een alliantie met rechts en extreemrechts als basis voor zijn beleid, waarbij hij zijn toevlucht neemt tot autoritaire maatregelen. Het wetsontwerp werd aanvankelijk verworpen door een motie van de partij Les Écologists, die op haar beurt werd gesteund door de NUPES-alliantie van Jean-Luc Mélenchon en een factie binnen de partij van Macron. Hierdoor werd de originele versie van het concept ongeldig. Degenen die ertegen waren, waren duidelijk dat de wet wijdverbreide verontwaardiging zou veroorzaken. Macron sloot zich echter aan bij de LR en de RN en de gezamenlijke commissie scherpte het oorspronkelijke wetsvoorstel aan om ervoor te zorgen dat de LR en de RN ermee zouden instemmen.

De wet blokkeert de toegang van migranten tot sociale uitkeringen voor vijf jaar in plaats van de huidige zes maanden, en versterkt het principe van de zogenaamde “nationale voorkeur” (“Frans eerst”), een centrale eis van extreemrechts. Het is bedoeld om migranten ervan te weerhouden naar Frankrijk te komen, hun deportatie te vergemakkelijken en gezinshereniging en naturalisatie moeilijker te maken.

Een jongere die in Frankrijk geboren en getogen is, mag op 18-jarige leeftijd niet langer automatisch het Franse staatsburgerschap krijgen. Het Parlement zou ook jaarlijkse immigratiequota moeten vaststellen. Buitenlanders die in Frankrijk wonen, kunnen alleen gezinshereniging voor hun familieleden aanvragen als ze kunnen bewijzen dat ze 24 maanden in Frankrijk hebben gewoond en dat hun financiële situatie “stabiel en voldoende” en “regelmatig” is.

Mensen met een dubbele nationaliteit die veroordeeld zijn voor het mishandelen van politieagenten verliezen hun Franse staatsburgerschap en kunnen daarom worden uitgezet. Illegaal in Frankrijk verblijven wordt aangemerkt als een strafbaar feit. Buitenlandse studenten die niet uit de Europese Unie komen, moeten vóór inschrijving een aanbetaling doen, die ze pas terugkrijgen als ze het land verlaten hebben. En dit zijn slechts enkele van de maatregelen waarin de wet voorziet.

In een televisieoptreden probeerde Macron de nieuwe wet te legitimeren en verzekerde hij dat de wet zou worden goedgekeurd door de Constitutionele Raad, die bestaat uit vertegenwoordigers van dezelfde partijen die voor de tekst stemden. Macron verklaarde dat de wet “het resultaat was van een compromis”, en voegde er cynisch aan toe: “Het bestrijden van de RN betekent niet dat we de problemen die haar voeden niet aanpakken. Er is een immigratieprobleem in dit land.” Het wetsvoorstel is “het schild dat we hebben gemist”, legde hij uit.

Marine Le Pen vierde de aanneming van de wet als een ‘ideologische overwinning’ en zei: ‘Ik weet niet hoe de gekozen vertegenwoordigers van de meerderheid en vooral de president van de republiek ons ​​morgen zullen willen beschuldigen van het verdedigen van de ‘nationale voorkeur’. ‘. U heeft ingestemd met het gebruik ervan. Ze passen het minimaal toe, maar in principe klopt het concept.”

De alliantie tussen Macron en extreemrechts legt de politieke fraude van pseudo-links bloot in de verkiezingsjaren van 2017 en 2022. In de tweede ronde van beide presidentsverkiezingen verklaarden ze volhardend dat het nodig was Macron te kiezen om te voorkomen dat Le Pen zou stoppen extreemrechts en om de democratische rechten en de rechten van immigranten te verdedigen.

Alleen de Parti de l’égalité socialiste (PES), de Franse afdeling van de ICFI en zusterpartij van de Socialistische Gelijkheidspartij (SGP), riep op tot een actieve boycot van de tweede ronde ter voorbereiding op de strijd tegen de toekomstige president . De PES waarschuwde dat het beleid van Macron niet verschilt van dat van Le Pen en dat hij haar de weg naar de macht zal effenen. Het aannemen van de anti-immigratiewet laat zien dat het nu Le Pen is die het beleid van de regering bepaalt.

De alliantie van Macron met extreemrechts is geen verrassing. Hij cultiveert neofascistische krachten in zijn regering. Het is geen geheim dat de geschriften van Charles Maurras, de monarchistische leider van de Action Française waarop de Vichy-politiek was gebaseerd, in regeringskringen worden bestudeerd. Minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin was in 2008 lid van Action Française. Voormalig regeringswoordvoerder van Macron, Benjamin Griveaux, citeerde Maurras in 2018. Macron eerde zelf ‘de soldaat Pétain’.

De anti-immigratiewet van Macron herziet het repressieve beleid van het Vichy-regime onder Philippe Pétain. Pétain had in 1940 een wet aangenomen die de naturalisaties die zijn voorganger onder de liberale Derde Republiek had verleend, nietig verklaarde. Tussen 1940 en 1944 verloren ongeveer 15.000 mensen, waaronder veel Joden, hun staatsburgerschap. Dit was een essentiële stap op weg naar hun deportatie naar concentratie- en vernietigingskampen. Van de 75.721 joden die tussen 1942 en 1944 werden gedeporteerd, overleefden slechts 2.566, oftewel slechts ongeveer drie procent.

De arbeiders zullen zich verzetten tegen de gevolgen van deze fascistische wet, maar mogen geen illusies koesteren over het bureaucratische apparaat. Als onderdeel van de sociale dialoog zijn vakbonden radertjes in het politieke wiel van bedrijven en de staat. Secretaris-generaal van het Algemeen Verbond van Vakbonden (CGT), Sophie Binet, riep op tot “burgerlijke ongehoorzaamheid”. Maar tijdens de strijd tegen de pensioenhervorming van Macron dit jaar hebben de CGT en andere vakbonden de enorme sociale woede op een doodlopende weg gekanaliseerd. Uit angst overweldigd te worden door het volksverzet, wendden de vakbonden zich tot premier Elisabeth Borne om te onderhandelen over de implementatie van de hervorming, waarbij ze de politie de taak gaven de demonstraties neer te slaan.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg de strijd tegen het nazisme het karakter van een revolutionaire opstand van de internationale arbeidersklasse. Arbeiders gingen in fabrieken in Italië, Nederland en Frankrijk in staking en sloten zich aan bij het verzet. De strijd tegen de immigratiewet en het autoritaire beleid van Macron vereist dat arbeiders hun revolutionaire tradities nieuw leven inblazen, gebaseerd op een trotskistisch perspectief. Ze moeten een internationale strijd voeren om de macht in eigen handen te nemen.

Het enige perspectief voor de arbeiders is een revolutionaire beweging om Macron omver te werpen. Om dit te bereiken moeten de arbeiders de PES opbouwen, de Franse afdeling van het Internationale Comité van de Vierde Internationale (ICFI).