Trump – Alles wat u moet weten voorafgaand aan de meest monumentale test voor de rechtsstaat in de Amerikaanse geschiedenis.
Tot nu toe was het strafproces op het hoogste niveau in de Amerikaanse geschiedenis de zaak tegen voormalig vice-president Aaron Burr, die in 1807 werd vrijgesproken van verraad.
Maar het Burr-proces – en alle moordzaken op roddelbladen van de afgelopen twee eeuwen – krimpen in het niet in betekenis naast de Verenigde Staten van Amerika tegen Donald J. Trump , de zwaarste strafzaak die tegen de voormalige president is aangespannen, de eerste (behoudens onvoorziene omstandigheden) die berecht zullen worden , en de meest monumentale test voor de rechtsstaat en de Amerikaanse grondwet sinds, nou ja, ooit .
Nu het proces gepland staat om op 4 maart te beginnen in de no-nonsense rechtszaal van rechter Tanya Chutkan (als het beroep dit niet vertraagt), laten we dan de tafel dekken voor wat we kunnen verwachten van een wereldhistorisch moment van democratische verantwoording – in een zaak die, als de rechter heeft haar zin, zal zich ontvouwen kort voor de meest cruciale presidentsverkiezingen voor de toekomst van het land sinds Abraham Lincoln in 1864 tegenover George B. McClellan stond.
Ondanks al zijn betekenis is de zaak misschien niet sensationeel; Veel van de details zullen bekend zijn bij degenen die nauwlettend aandacht hebben besteed aan de hoorzittingen van de commissie van 6 januari in het Huis van Afgevaardigden. Maar de strijd tussen speciaal aanklager Jack Smith en de hoofdadvocaat van Donald Trump, John Lauro, zou episch kunnen blijken, zelfs als deze niet op tv is.
Smith, aangesteld door procureur-generaal Merrick Garland om onderzoek te doen naar Trump, is een hardwerkende aanklager die vijf jaar lang politici heeft onderzocht als hoofd van de afdeling Publieke Integriteit van het ministerie van Justitie. Hij stond vooral bekend vanwege het succesvol vervolgen van de voormalige gouverneur van Virginia, Robert McDonnell (hoewel McDonnells veroordeling wegens beschuldigingen van corruptie werd vernietigd). Nadat hij het ministerie van Justitie had verlaten, trad Smith toe tot Den Haag als hoofdaanklager, waar hij oorlogsmisdaden in Kosovo procedeerde .
Lauro is een vindingrijke witteboordenstrafrechtadvocaat met ruime ervaring in fraudezaken. Naast de Georgetown Law School is hij een trotse afgestudeerde van het Gerry Spence Trial Lawyers College – ja, er bestaat zo’n plek – waar het instituut gebouwd door Spence, een flamboyante strafrechtadvocaat, Lauro leerde wat de school ‘een dieper begrip van de mens’ noemt. gedrag en de beheersing van universele verhalen.”
Voordat het verhaal aan beide kanten begint, moet de rest van ons beslissen over de titel van de zaak. Denk aan het Scopes-proces of het proces tegen de Chicago Seven of het OJ Simpson-proces. Op het eerste gezicht is VS tegen Trump passend, maar het blijkt dat de documentenzaak Mar-a-Lago vaak wordt afgekort tot Verenigde Staten tegen Donald J. Trump (de volledige naam is Verenigde Staten tegen Donald J. Trump, Waltine Nauta en Carlos De Oliveira ).
Lauro noemt de DC-procedure de ‘J6-zaak’, maar dat is te beperkt, aangezien de criminele poging van de voormalige president om de resultaten van eerlijke verkiezingen ongedaan te maken maanden vóór 6 januari 2021 begon . Andere voor de hand liggende namen lijken ontoereikend. Het Trump Federal Conspiracy Trial (om het te onderscheiden van de samenzweringszaak in Georgië) en het Federal Election Interference Trial zijn omslachtig.
Laten we het dus noemen wat het is: het proces tegen de staatsgreep van Trump. Het is de beste kans die we als natie hebben om Trump voor het gerecht te brengen voor de ergste van zijn vele zonden: het bedenken van een diep onpatriottisch complot om het publiek te bedriegen en de vreedzame machtsoverdracht te dwarsbomen. Trump werd op vier punten aangeklaagd, maar het gaat allemaal om dezelfde sinistere daad: een poging tot staatsgreep.
Het is gemakkelijk om in verwarring te raken door de zeven Trump-zaken die zich een weg banen door de rechtbanken. De voormalige president heeft al verloren in civiele rechtszaken met betrekking tot seksueel misbruik en laster (de E. Jean Carroll-zaak) en langdurige bedrijfsfraude (de Trump Organization-zaak), en hij wordt geconfronteerd met een civiele procedure die is aangespannen door gewonde Capitol-politieagenten en Democraten uit het Huis van Afgevaardigden. wegens opruiing op 6 januari .
Samen hebben deze zaken – als ze in hoger beroep worden aanvaard – het potentieel om Trump honderden miljoenen dollars aan liquidatieverliezen, kwijtschelding en schadevergoeding te kosten.
Op het criminele front wordt de voormalige president geconfronteerd met in totaal 91 ernstige aanklachten , waarbij hij wordt beweerd betrokken te zijn bij een aantal snode complotten, waaronder de volgende: het leiden van een omvangrijke samenzwering gericht op het stelen van de presidentsverkiezingen in Georgië (waar veroordelingen zouden worden gepleegd buiten het bereik van zijn gratiemacht als president).
Het vervalsen van zakelijke gegevens bij het afbetalen van een minnares – Stormy Daniels – in New York (waar veroordelingen ook buiten het bereik van een presidentieel pardon zouden liggen); en hij weigerde moedwillig nucleaire en andere militaire geheimen terug te geven die hij na zijn ambtstermijn onbeveiligd bewaarde op zijn landgoed Mar-a-Lago in Florida.
In het laatste geval lijken de aanklagers Trump dood voor zijn rechten te hebben, hoewel de complexiteit van het beoordelen van nationale veiligheidsdocumenten en de uitspraken van rechter Aileen Cannon van de Amerikaanse districtsrechtbank het proces in Florida hoogstwaarschijnlijk zal uitstellen tot na de verkiezingen van 2024.
Dit laat het Trump-staatsgreepproces het meest historische zijn – zelfs als het, net als de zaak met geheime documenten, onderworpen is aan een nieuw herkozen president Trump die het ministerie van Justitie op corrupte wijze beveelt de hele zaak te laten vallen. Om de zaak te stroomlijnen en de kans te vergroten dat deze vóór de verkiezingen wordt berecht, vroeg Smith de grote jury om alleen Trump aan te klagen, waardoor Rudy Giuliani, John Eastman, Jeffrey Clark, Sidney Powell, Kenneth Chesebro en ten minste één ander als niet- aangeklaagde medesamenzweerders achterbleven. voor nu.
In de maanden sinds de federale aanklacht is de vervolging van Smith versterkt doordat Chesebro, Powell, Jenna Ellis en mogelijk ook Mark Meadows de Georgia-zaak hebben aangekaart. Hoewel het nog te vroeg is voor de regering om haar getuigenlijst bekend te maken, kun je ervan uitgaan dat ze allemaal op de lijst staan. Vooral Meadows zou een verwoestende getuige tegen Trump kunnen zijn.
De strategie van Trump is uiteraard om de voorkeur van rechter Chutkan voor een spoedig proces te trotseren en de klok uit te lopen. Lauro en zijn team zijn dus druk bezig met het naar voren brengen van alle denkbare bezwaren. In de praktijk zullen bijna alle beroepen over deze kwesties – volgens de regels van de federale strafprocedure – pas worden behandeld nadat het proces voorbij is.
Er zijn drie uitzonderingen: het zwijgbevel van Chutkan , dat het proces niet zou vertragen, zelfs als het in hoger beroep zou worden vernietigd; Trumps claim met dubbele risico’s , gebaseerd op zijn vrijspraak in het afzettingsproces van 2021 (die grenst aan lichtzinnig en snel kan worden afgewezen); en – het allerbelangrijkste – de immuniteitsclaim van Trump, die eveneens ongegrond is, maar het Hooggerechtshof een kans zou kunnen geven om de werken op te knappen.
De verdediging zal betogen dat Trump werkelijk geloofde dat hij had gewonnen. De aanklager zal tegenwerpen dat je niet kunt zeggen: “Ik heb de bank beroofd omdat ik oprecht geloofde dat de bank geld had waar ik recht op had.”
Het spreekverbod is volledig gerechtvaardigd. De aanvallen van Trump op gerechtspersoneel in de civiele zaak waarbij zijn bedrijf betrokken was – waardoor hun leven in gevaar komt – hebben de New Yorkse rechter Arthur Engoron er al toe gebracht bescheiden boetes op te leggen. Het duurde niet lang voordat ook Chutkans geduld opraakte.
Op 29 oktober voerde ze opnieuw een zwijgbevel in dat ze tijdelijk had opgeschort, waarbij ze een afschuwelijke post op sociale media noemde, gericht aan Mark Meadows, de voormalige stafchef van Trump, waarin stond dat elke samenwerking met openbare aanklagers is wat ‘zwakkelingen’ en ‘lafaards’ doen. Het zwijgbevel was niet van kracht toen Trump het bericht schreef, maar zoals Chutkan opmerkte, zou het taalgebruik het “vrijwel zeker” hebben geschonden.
Chutkan wil voorkomen dat Trump wegens minachting gevangen wordt gezet; haar bevel is mild vergeleken met wat elke andere beklaagde van vergelijkbare roekeloosheid zou ontvangen. Het stelt Trump in staat Joe Biden en het ministerie van Justitie aan te vallen, en zelfs de rechter zelf – alleen niet de advocaten, getuigen en rechtbankpersoneel die bij de zaak betrokken zijn.
Trump – omdat hij Trump is – zal waarschijnlijk op zijn minst de grens overschrijden en deze misschien overschrijden, door sociale media te gebruiken om mensen te beschimpen en in gevaar te brengen, gedurende het hele traject van de juryselectie, het proces, het vonnis en nog veel meer.
Door dit te doen, komt zijn verhaal naar voren dat hij het slachtoffer is van wrede, oneerlijke aanvallen omdat hij alleen maar zijn recht op vrije meningsuiting over de verkiezingen uitte. Bij het uiten van zijn gebruikelijke beledigingen sluiten de juridische en politieke argumenten van Trump perfect op elkaar aan. Het probleem voor hem is dat er niets in die strategie zit dat hem kan helpen het proces uit te stellen.
Het DC Circuit heeft bijna het hele verbod al verduidelijkt en gehandhaafd, waardoor Trump meer ruimte krijgt om Jack Smith te bekritiseren. De verdere oproepen van Trump over deze kwestie zullen geen invloed hebben op de datum van het proces.
Lauro’s beste keuze voor uitstel is zijn zwakke bewering dat Trump immuun is voor vervolging voor vrijwel alles wat hij als president heeft gedaan. Zijn beroep is gebaseerd op een uitspraak van het Hooggerechtshof uit 1982 in Nixon v. Fitzgerald , een klokkenluiderszaak waarin het Hooggerechtshof presidenten ruime immuniteit verleende tegen civiele rechtszaken. De advocaten van Trump betogen in hun motie dat deze immuniteit moet worden uitgebreid tot strafzaken, omdat de Grondwet zegt dat afzetting en veroordeling de enige manier is om de president van de Verenigde Staten verantwoordelijk te houden voor het overtreden van de wet.
Dit is een flauw argument. Nergens staat in de Grondwet dat presidenten alleen strafrechtelijk aansprakelijk kunnen worden gesteld door het Congres. Toen Trump in 2021 met afzetting te maken kreeg, voerden zijn advocaten zelfs aan dat hij niet moest worden afgezet, omdat hij na zijn ambtstermijn strafrechtelijk vervolgd zou worden.
Toen Mitch McConnell, toenmalig minderheidsleider in de Senaat, in de Senaat uitlegde waarom hij tegen een veroordeling stemde, beval hij in wezen een dergelijke vervolging aan als de juiste remedie. De advocaten van Trump herhalen het argument dat Richard Nixon maakte nadat hij in schande zijn ambt neerlegde: “Als de president het doet, betekent dat dat het niet illegaal is.” Er is geen bewijs dat de Stichters dit geloofden.
Op 1 december bracht Chutkan een prikkelend advies uit waarin hij de immuniteitsclaim van Trump afwees in een taal die een beroep deed op de eerste principes van een constitutioneel bestuur. Als een president immuniteit zou genieten tegen alle strafrechtelijke vervolging, zou dat betekenen dat hij ‘het goddelijke recht van koningen’ zou krijgen, en dat is waar de Amerikaanse Revolutie om heeft gevochten. Chutkan heeft ook zijn zwakke claim inzake dubbel gevaar afgewezen.
De advocaten van Trump gingen onmiddellijk in beroep bij het DC Circuit, in de hoop de zaak uit te stellen tot na de verkiezingen. Maar toen vroeg Jack Smith, met het argument dat dit een “zaak van het grootste publieke belang” was, op een verrassende zet, het Hooggerechtshof om de zaak rechtstreeks te behandelen, zoals hij de afgelopen jaren in verschillende zaken heeft gedaan.
Op 22 december weigerde het Hooggerechtshof dit zonder afwijkende meningen te doen. Anticiperend op deze mogelijke uitkomst had het DC Circuit het immuniteitsberoep al in een stroomversnelling gebracht, met argumenten gepland voor 9 januari. Als, zoals verwacht, een panel van drie rechters, bestaande uit twee door Biden aangestelde leden (rechter Florence Pan en rechter Michelle Childs ) en een door George HW Bush aangestelde (rechter Karen Henderson) rechter Chutkan snel over de kwestie van de immuniteit steunt, zal Trump vrijwel zeker in beroep gaan voor een en banc- uitspraak, wat een herziening door alle elf rechters betekent.
Als onderdeel van het schaakspel zou Jack Smith het Hooggerechtshof waarschijnlijk opnieuw vragen de zaak onmiddellijk te herzien. Als het Hof dit verzoek opnieuw afwijst – en daarmee meer tijd vrijmaakt – zal het en banc-verzoek van Trump door alle elf rechters in overweging worden genomen. Ze zijn het – gezien hun gegevens – waarschijnlijk eens met het panel van drie rechters over de afwijzing van de immuniteitsclaim van Trump en zijn dus van mening dat het niet nodig is om de ongebruikelijke stap te zetten om deze en banc te herzien.
Maar als zelfs maar één rechter die Trump steunt er enige tijd over doet om een afwijkende mening te schrijven, wat heel goed mogelijk is, zou dat het proces kunnen vertragen, waardoor de beoordeling door het Hooggerechtshof en de opening van het proces zouden worden vertraagd. Het is op dit moment onmogelijk om te weten of die vertraging weken of maanden zal duren.
Wanneer de immuniteitszaak bij het Hooggerechtshof komt, zullen rechters Elena Kagan, Sonia Sotomayor en Ketanji Brown Jackson vrijwel zeker de kant van de vervolging kiezen. Clarence Thomas (die zichzelf wel zou moeten, maar waarschijnlijk niet zou terugtrekken vanwege de rol van zijn vrouw in de pogingen om de verkiezingen ongedaan te maken ), Samuel Alito en Neil Gorsuch zouden wel eens de kant van de verdediging kunnen kiezen, hoewel Gorsuch in de dagvaarding van 2020 tegen Trump stemde gevallen.
De kwestie van de immuniteit zou dus waarschijnlijk worden opgelost door welke partij twee van de drie overgebleven rechters voor zich zou winnen – John Roberts, Brett Kavanaugh en Amy Coney Barrett, die allemaal af en toe tegen Trump hebben geoordeeld.
Als we aannemen dat het proces tegen de staatsgreep tegen Trump doorgaat, zal de aanklager de jury een verhaal vertellen dat vergelijkbaar is met dat van het Comité van 6 januari, wiens historische werk het ministerie van Justitie ertoe aanzette een aanklacht in te dienen. Het is het verhaal van een president die uitgebreide leugens vertelde en beweerde dat fraude zijn verlies bij de verkiezingen veroorzaakte – leugens die hem hielpen een corrupte samenzwering te organiseren om de uitslag van de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken en aan de macht te blijven.
Hij deed dat “willens en wetens” – een woord dat 36 keer in de aanklacht wordt gebruikt – en dus met duidelijke criminele bedoelingen, door de consistente conclusie te verwerpen die werd geboden door een parade van Trump-advocaten en andere adviseurs die zullen getuigen dat ze hem vertelden dat hij redelijk verslagen was. In de theorie van de aanklager over de zaak belemmerde Trump de legitieme functie van de federale overheid bij het verzamelen, tellen en certificeren van de stembiljetten en ontnam hij kiezers het recht om hun stemmen te laten tellen.
Als de zaak van de aanklagers langs de chronologische lijnen van de aanklacht verloopt, zullen we al vroeg van getuigen zoals de Georgische minister van Buitenlandse Zaken Brad Raffensperger en voormalig voorzitter van het Arizona House Rusty Bowers horen over hoe Trump en zijn medesamenzweerders valse verkiezingsclaims hebben gebruikt. fraude om hen ervan te overtuigen legitieme stemmen van Biden af te pakken.
Verwacht getuigenissen van voormalig procureur-generaal William Barr, voormalig directeur van de nationale inlichtingendienst John Ratcliffe, voormalig directeur van cyberbeveiliging Christopher Krebs en verschillende anderen over hoe Trump herhaaldelijk werd verteld dat hij had verloren en dat zijn beweringen over fraude vals waren en door het bewijsmateriaal werden gelogenstraft – en hoe hij uren later onmiddellijk en “willens en wetens” naar buiten ging en opnieuw loog over de overwinning.
De verdediging zal betogen dat Trump werkelijk geloofde dat hij had gewonnen. Maar op welke basis kan hij aanspraak maken op zo’n ‘geloof’? De aanklager zal aan de jury uitleggen dat je niet kunt zeggen: “Ik heb de bank beroofd omdat ik oprecht geloofde dat de bank geld had waar ik recht op had.”
Toen voormalig waarnemend procureur-generaal Jeffrey Rosen, waarschijnlijk een belangrijke getuige van de aanklager , tegen Trump zei dat het ministerie van Justitie niet zou bevestigen dat de verkiezingen waren gestolen, antwoordde Trump: ‘Zeg gewoon dat de verkiezingen corrupt waren en laat de rest aan mij en de Republikeinse congresleden over. .” Degenen onder ons die het proces mogen verslaan, zullen naar de juryleden kijken om te zien hoe zij dat in zich opnemen.
Het meest schadelijke moment voor Trump zou kunnen komen wanneer aanklagers de lijst van ‘nep-kiezers’ in zeven staten tegenkomen. Ze zullen bewijsmateriaal aandragen dat Trump bewust heeft geholpen bij het plannen van hoe supporters te misleiden om frauduleuze documenten te ondertekenen, en vervolgens de voorzitter van het Republikeinse Nationale Comité, Ronna McDaniel, hebben gebeld om er zeker van te zijn dat het plan in werking was.
Als Trump wordt veroordeeld, kun je een zware straf verwachten. Chutkan heeft het boek naar beklaagden in andere 6 januari-zaken gegooid, waarbij hij tijdens de veroordeling vaak commentaar gaf op de ernst van de opstand.
De advocaten van Trump zullen beweren dat hij net het precedent van Hawaï in 1960 volgde, toen Nixon in een vroege telling won (met minder dan 150 stemmen) en de campagne van John F. Kennedy een lijst van kiezers voorlegde die door het Electoral College werd aanvaard.
Maar de verschillen tussen 1960 en 2020 zijn schrijnend. Om er maar twee te noemen: er was een officiële hertelling op Hawaï aan de gang toen de Kennedy-troepen hun kiezers presenteerden, wat in 2020 niet het geval was; Belangrijker nog was dat de Hawaïaanse plannen van JFK geen deel uitmaakten van een meervoudige, multistatelijke inspanning die expliciet bedoeld was om de goedkeuring door het Congres van de verkiezingen en de machtsoverdracht te voorkomen.
De aanklager zal betogen dat Trump heeft geprobeerd het ministerie van Justitie ervan te overtuigen bedrog te gebruiken om staatsfunctionarissen te dwingen legitieme kiezers te vervangen, en dat hij heeft geprobeerd justitiefunctionarissen via een formele brief willens en wetens valse beweringen van verkiezingsfraude te laten indienen bij functionarissen in de beoogde staten.
En natuurlijk zal de jury horen hoe de president zijn vice-president, Mike Pence, probeerde te overrompelen om zijn frauduleuze kiezers te certificeren voordat hij op 6 januari geen zorgen uitte over het feit dat Pence zou kunnen worden opgehangen door de menigte die Trump had verzameld. De bizarre steun van de voormalige president aan de opstandelingen – vóór, tijdens en na 6 januari – zal waarschijnlijk ook toelaatbaar zijn.
Het Hooggerechtshof heeft ermee ingestemd om op 6 januari een andere zaak te behandelen over de reikwijdte van de wet op de belemmering van officiële procedures, een van de punten in de aanklacht. Maar om minstens twee redenen, wat het Hof ook beslist, het zal Trump niet van de wijs brengen. De enge constructie van het statuut waar de beklaagde op aandringt, zou ervoor zorgen dat het alleen van toepassing is op bewijsgerelateerde obstructie – maar dat is precies waar Trump van wordt beschuldigd in het nepkiezersysteem.
En in ieder geval zijn twee van de vier aanklachten tegen Trump niet afhankelijk van die wet. Reken er echter op dat Trump deze hangende zaak bij het Hooggerechtshof zal gebruiken om te pleiten voor uitstel (en voor ontslag als hij op dit punt wint).
Tot nu toe blijft de zaak voor de verdediging een groot mysterie. In zijn moties vóór het proces en openbare verklaringen herhaalt Lauro Trump en benadrukt dat de zaak nooit aanhangig had mogen worden gemaakt, vooral niet tijdens een verkiezingscyclus. Verwacht dat hij (en mogelijk Trump zelf) deze thema’s op de trappen van het gerechtsgebouw zal laten horen, wat hem een PR-voordeel zal opleveren ten opzichte van Smith, die zijn zaak niet in het openbaar zal vervolgen.
Lauro heeft opgeschept dat een van zijn kenmerkende stappen is om zijn zaken eenvoudig te houden door helemaal geen verdediging te voeren – slechts een krachtige openingsverklaring, een vernietigend kruisverhoor van regeringsgetuigen en een slotargument dat de aanklager zijn last niet heeft voldaan. van bewijs.
Aan de andere kant zei Lauro afgelopen zomer dat hij Pence zou bellen als de aanklager dat niet zou doen; hij gelooft dat de voormalige vice-president zal getuigen dat Trump hem misschien heeft beledigd, maar niets illegaals heeft gedaan. Externe experts denken dat dit wensdenken is en dat, op basis van zijn uitgelekte verklaring, de getuigenis van Pence Trump ernstig zal schaden.
Zal Trump zelf getuigen? Hoewel Lauro heeft opgemerkt dat hij er over het algemeen een hekel aan heeft om zijn cliënten in de getuigenbank te plaatsen, heeft hij misschien geen keus als de zaak slecht verloopt. En natuurlijk zou zijn cliënt er gewoon voor kunnen kiezen om te getuigen.
Donald Trump schuwt zelden een kans om een spektakel op te voeren met een optreden van Donald Trump. Tijdens zijn enige optreden tot nu toe op de tribune, in de civiele procedure van de Trump Organization, slaagde hij er niet in indruk te maken op de rechter (er was geen jury) met zijn tirades, en zag hij af van een tweede keer getuigen. We zullen zien of een jury in een andere liberale stad ontvankelijker zal zijn voor zijn charmes.
Of hij nu zijn eigen getuigen zal ondervragen of getuigen voor de regering zal verhoren, Lauro’s verdediging komt neer op drie verhalen: de voormalige president had geen criminele bedoelingen of schuldbesef; hij volgde slechts advies van een raadsman op; en hij oefende slechts zijn rechten op het Eerste Amendement uit .
Geen van deze houdt water. De zwakte van Trumps ‘geen criminele bedoelingen’-argument zal zijn dat een schare voormalige senior campagneadviseurs en assistenten van het Witte Huis zal getuigen dat ze tegen Trump hebben gezegd dat hij had verloren, wat een grote bijdrage zal leveren aan het vaststellen dat hij wist dat hij dat had gedaan. Bovendien werden zijn beweringen over vermeende gevallen van verkiezingsfraude duidelijk weerlegd door al het beschikbare bewijsmateriaal en door meer dan zestig rechters.
Het advies-van-raadsargument wordt ondermijnd door het feit dat Trump dacht dat Sidney Powell ‘gek’ was en door getuigenissen dat Rudy Giuliani (nep-)theorieën verspreidde en zijn cliënt niet adviseerde op basis van bewijsmateriaal. Ten slotte zijn er een groot aantal precedenten waaruit blijkt dat corrupte handelingen niet worden beschermd door het Eerste Amendement, waardoor zijn verdediging van “criminalisering van de vrijheid van meningsuiting” teniet wordt gedaan.
Dit alles belooft veel goeds voor de zaak van Jack Smith, maar het komt erop neer dat hij duizend keer moet vechten met de jury. Hoewel verwacht wordt dat een DC-jury de aanklager zal steunen, is er slechts één uitstel nodig om Trump een enorme overwinning te bezorgen.
Als hij wordt veroordeeld, kun je een zware straf verwachten. Chutkan heeft het boek naar beklaagden in andere 6 januari-zaken gegooid, waarbij hij tijdens de veroordeling vaak commentaar gaf op de ernst van de opstand. En in dit geval heeft Chutkan al geoordeeld dat de president noch een ‘verlaat de gevangenis zonder’-kaart, noch ‘het goddelijke recht van koningen’ bezit. Trump zou natuurlijk tegen elke veroordeling in beroep gaan, en hij zou die beroepen jarenlang niet uitputten. Maak je ondertussen vast voor de constitutionele rit van je leven.