Donald Trump is gevallen en hij kan niet opstaan

Donald Trump is gevallen en hij kan niet opstaan: dit kan de week zijn dat de Demogorgon in een kooi zit

De grove blunder van Trump heeft hem tot nu toe door het leven, het bedrijfsleven en de politiek gesleept. Hij is niet klaar voor wat komen gaat.

Het nieuws voor Donald Trump is niet subtiel: hij is het doelwit van een federaal onderzoek.

Het is historisch. Het is bot. Het snijdt snel.

Woensdagavond kwam het nieuws dat Trump een doelwitbrief ontving van het ministerie van Justitie – dat wil zeggen een brief die door federale aanklagers wordt gestuurd naar een persoon wanneer er “substantieel bewijs is dat hem of haar in verband brengt met het plegen van een misdrijf en die, in de oordeel van de officier van justitie, een vermeende beklaagde is”, om hen de kans te geven te getuigen voordat er een aanklacht wordt ingediend.

Botter dan dat kun je niet zijn.

Opnieuw schrijft Trump geschiedenis – niet precies zoals hij het bedoeld had, maar zoals het klassieke rocklied dat hij graag speelt tijdens zijn bijeenkomsten ons vertelt, kun je niet altijd krijgen wat je wilt.

Trump staat aan het hoofd van de klasse van mensen die geschiedenis schrijven op een manier waarvan ze zouden willen dat ze dat niet waren. Hij is het bewijs dat er nog maar weinig staatslieden in de Amerikaanse politiek zijn. Vandaag hebben we een overvloed aan pestkoppen en lafaards, met hem op de voorgrond. Dat kan binnenkort veranderen.

Wetgevers zoals de voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Tip O’Neill, vermaanden zijn tegenstanders door iets te zeggen als “Ik acht hem zeer minimaal.” Nu? Trump noemt de Democraten “verraders” en Ron DeSantis schreeuwt zo vaak “wakker” dat je zou denken dat hij een menselijke wekker was.

Laat in de dagelijkse briefing van het Witte Huis op maandag werd presidentiële perssecretaris Karine Jean-Pierre gevraagd naar het CNN-stadhuis van Nikki Haley en welke eventuele beperkingen de regering-Biden steunt op abortus.

Jean-Pierre zei dit: “Dus ik heb niet naar dit gemeentehuis gekeken, dus ik kan niet echt zeggen wat ze precies zei. Waar ik wel over kan praten, wat de president heeft gezegd, is dat hij een beroep zal blijven doen op Congres om Roe v. Wade te herstellen.”

Dat was een botte terugslag tegen degenen die het recht van een vrouw om te kiezen willen inperken, maar de subtiliteit waarmee de regering-Biden Haley ontsloeg, mag niet over het hoofd worden gezien. Jean-Pierre’s toon was niet gemeen of sarcastisch, maar de gevolgtrekking was duidelijk; ze had niet de moeite genomen om naar het stadhuis van Haley te kijken, want Haley is het niet waard om op te letten.

Haley daarentegen is ongeveer net zo subtiel als luide winderigheid op een houten kerkbank tijdens een saaie preek. Ze zei dat een stem voor Joe Biden in 2024 in werkelijkheid een stem is voor vicepresident Kamala Harris – verwijzend naar de leeftijd van de president en zijn kansen om het slachtoffer te worden van de actuariële tabellen. Dat is zo subtiel als ze maar kan zijn.

Zonder gemeen of gemeen te klinken, maakte de perssecretaris van het Witte Huis duidelijk dat Nikki Haley het niet waard is om op te letten.

James Rosen van Newsmax was dinsdag wat subtieler toen hij vroeg of er bezorgdheid was over Biden vanwege zijn val op het podium tijdens een recente diploma-uitreiking van de luchtmacht (toen hij struikelde over een zoekgeraakte zandzak) en een bijna-tuimel in Hiroshima op enkele stenen treden. Overwoog het Witte Huis “een soort herziening van de voorafgaande procedures die worden toegepast namens deze, de oudste president van het land?”

Bij die gelegenheid was Jean-Pierre niet subtiel. ‘Dat zijn we niet. Er gebeuren dingen,’ zei ze. (Zeggen ” shit gebeurt” zou niet vliegen op dat podium.) “Andere presidenten,” vervolgde ze, “hebben soortgelijke situaties gehad.”

Ja inderdaad. Gerald Ford viel zo vaak omver dat Chevy Chase in het eerste jaar van “Saturday Night Live”  een komische carrière opbouwde door hem daarvoor voor de gek te houden. Als Jean-Pierre de vraag subtiel had willen afwijzen, had ze ons eraan kunnen herinneren dat de president zondag golfde. Maar ze koos ervoor om dat niet te doen.

Subtiliteit in ons politieke discours is een zeldzame en vaak verkeerd begrepen kunstvorm; zo zeldzaam als een eerlijke politicus en zo verkeerd begrepen als John Lennon die zei dat de Beatles populairder waren dan Jezus Christus. Het is ook net zo schaars als doorgelichte feitelijke informatie. Je zou kunnen stellen dat die kwesties met elkaar verbonden zijn. Donald Trump biedt een goed voorbeeld.

Terwijl politieke retoriek is overgegaan in verbale mokers gericht op het hoofd en het hart, is de behoefte aan doorgelichte feiten nog nooit zo groot geweest, ook al is het aanbod afgenomen. Het is veel gemakkelijker om bij het gebruik van retoriek vol bombast, leugens en angst, feiten, nuances en subtiliteiten overboord te gooien. In plaats van echte problemen met feiten op te lossen, zijn we politieke kerkers en draken gaan spelen — compleet met mythische schurken en helden die niet bestaan.

Subtiliteit? Dat gaat bijna ieders hoofd te boven. Jean-Pierre heeft behoorlijk wat verdriet van de pers gekregen vanwege haar optredens in de briefingruimte, maar de meesten van ons hebben haar vernietigende afkeuring van Haley op maandag gemist omdat degenen die toekeken het niet konden zien voor wat het was.

Er zijn natuurlijk tijden dat subtiliteit niet is wat je wilt. Het wordt maar al te gemakkelijk verkeerd begrepen door degenen die niet in staat zijn tot overtuigend denken. Jean-Pierre demonstreerde dat toen ze eindelijk Rosen’s vraag dinsdag beantwoordde: ze was bot en eenvoudig.

Woordvoerder van de Nationale Veiligheidsraad, John Kirby, deed hetzelfde op het podium toen hem werd gevraagd naar de zorgen van Rusland over de groeiende militaire capaciteiten van Oekraïne. “Als je je zorgen maakt over de Oekraïense militaire capaciteiten, verlaat dan Oekraïne”, zei hij. Toen hem werd gevraagd wat de VS dachten over Oekraïense aanvallen in Rusland, maakte Kirby duidelijk dat onze regering ze niet onderschrijft: we helpen Oekraïne zichzelf te verdedigen tegen een invasie, niet om in ruil daarvoor Rusland binnen te vallen. Toen hem werd gevraagd naar de escalerende spanningen tussen de VS en China, zei Kirby: “We willen geen escalatie.” Dat is bot, nuttig en feitelijk.

Te subtiel zijn, in elk van die gevallen, had er gemakkelijk toe kunnen leiden dat de administratie ervan werd beschuldigd een ernstige zaak luchtig te houden.

Maar botte retoriek wordt vaak alleen gebruikt om anderen te beledigen en feiten te verdraaien. Dat is waar het de grens overschrijdt. Het probleem ligt in het erkennen van dat feit – sommige politici, veel leden van de pers en miljoenen Amerikaanse kiezers missen blijkbaar het vermogen of de wens om te begrijpen dat botte verdraaiing vaak bot trauma veroorzaakt.

In de dagelijkse politieke berichtgeving zijn hiervan duizenden voorbeelden te vinden. Sommigen van ons zijn er gevoelloos voor geworden omdat ze zo vaak met leugens worden bestookt, waardoor we versuft zijn alsof we fysiek zijn geslagen. Als het niet Donald Trump is die “heksenjacht” of “nepnieuws” schreeuwt, of DeSantis die zijn “ontwaakte” wekker laat klinken, dan zijn het andere Republikeinen die “alternatieve feiten” verzinnen om te gebruiken als mentale knuppels tegen de bevolking.

Vorige week zei senator Chuck Grassley uit Iowa op Fox News: “Het interesseert ons niet of de beschuldigingen tegen Biden [als vice-president] juist zijn.” Geen grapje. Hij wil gewoon de naald weghalen van Biden voor de verkiezingen van 2024.

Die Demogorgon-act heeft een tweede hoofd, dat toebehoort aan de voorzitter van de House Oversight Committee, James Comer uit Kentucky, die doorgaat met het aanspannen van een zaak tegen Biden, ook al heeft hij nog geen enkel bewijs geleverd, of een van de “klokkenluiders” die hij beweerde te hebben . Rep. Jamie Raskin uit Maryland berispte Comer daarover in april.

Waar subtiliteit nog moet worden begrepen, nuances ontcijferd en botte feiten onafhankelijk van emotie beoordeeld, is in het domein van de rechtbanken. En dat is waar Donald Trumps voorliefde voor botte theatrie zal worden bekoeld door de botte kracht van de rede en doorgelichte feiten.

Ze komen voor Donald Trump; ze kruipen elke dag dichter naar hem toe. Er is geen subtiliteit in de acties van speciaal aanklager Jack Smith, het kantoor van de districtsprocureur van Manhattan of de federale grand jury’s die aan het werk zijn in Washington, DC en Florida. 

De New York Times meldde woensdag dat John Solomon, een conservatieve schrijver en een van de vertegenwoordigers van Trump bij de National Archives, “een artikel had gepubliceerd waarin hij beweerde dat federale aanklagers de voormalige president hadden laten weten dat hij een doelwit van hun onderzoek was en waarschijnlijk zou worden aangeklaagd. ‘onmiddellijk'” in de zaak Mar-a-Lago-documenten.

Trump ontkende het ronduit . Andere bronnen hebben het nu bevestigd.

Trump had iets anders te zeggen op zijn eigen socialemediaplatform: “Hoe kan DOJ mij in vredesnaam aanklagen, die niets verkeerds deed terwijl geen andere president [sic] werd aangeklaagd … De grootste heksenjacht aller tijden!” Behalve natuurlijk dat hij het in hoofdletters typte. Het kan me niets schelen.

Toen zijn voormalige advocaat Ty Cobb botweg de mening uitsprak dat Trump was genaaid, antwoordde Trump: “Ty Cobb is een ontevreden voormalige advocaat die mij lang geleden vertegenwoordigde, en weet absoluut niets over de Boxes Hoax die door de DOJ tegen mij is gepleegd.”

Dat is ongeveer net zo behendig met de voorhamer, knuppel of knuppel als Trump kan krijgen.  

Deze week was er veel activiteit en toenemende spanning rond de voormalige president. Zijn reactie is typerend voor de man en een verder bewijs van zijn karakter. Hij kan geen subtiele uitspraak doen of iets subtiel benaderen. Degenen die geloven dat hij het kan, zijn precies de doelen die hij zoekt. Hij is een man met een grove smaak, een grove houding en grove daden.

Om Gene Wilder in ” Blazing Saddles ” te parafraseren, moet je onthouden wie Donald Trump is; vanwege zijn onvermogen om iets anders te gebruiken dan botte kracht, spreekt hij alleen eenvoudige mensen aan, mensen van het land, de gewone klei van onze natie – weet je, idioten.

Er was nooit een dag binnen de Trump-administratie dat hij of degenen die voor hem spraken zo subtiel of zacht waren met een wegwerpcommentaar als Jean-Pierre op maandag.

Donald Trump vertegenwoordigt de slechtste in de Amerikaanse politiek. Hij vertegenwoordigt de vernietiging van cohesie en het overwicht van domkoppen – gekozen functionarissen die niet in staat zijn om een ​​baan buiten Washington te bekleden en vastbesloten zijn hun macht te behouden door kiezers te manipuleren door gerrymandering, retoriek, onderdrukking van kiezers en angst.

Ze zijn niet in staat tot meer rationelere gedachten dan het oer-, meedogenloze instinct – de drang om je in een kraal te drijven terwijl je gif uitspuugt. Deze mensen die Donald Trump aan de macht heeft gebracht, zijn de Demogorgon. Hun onvermogen om subtiel te zijn, in woord of daad, is de gemakkelijkste manier om ze te identificeren.

De “doelbrief” die deze week aan Trump is bezorgd, is de federale regering waarin staat dat er nog steeds regels zijn die u niet kunt overtreden en waarmee u niet weg kunt komen. Het is een schot voor de boeg – niet alleen voor Trump, maar voor iedereen die ernaar streeft om zoals hij te zijn. Het is een indicatie dat gerechtigheid meer is dan een cynisch spel dat door machtige mannen wordt opgetuigd.

Jouw rol, Donald.