De Trump-terreur is terug

Trump – De artikelen in de komende editie van de Atlantic zijn met elkaar verbonden door een gemeenschappelijk thema, een thema dat de lezers van het tijdschrift de afgelopen zeven jaar bekend zal zijn. In het januari/februari-nummer van de publicatie stellen 24 schrijvers zich voor hoe een tweede Trump-termijn eruit zou zien, met nieuwe stukken verspreid over de website van Atlantic . 

David Frum kondigt het “voorkomende gevaar” aan; Caitlin Dickerson waarschuwt tegen Trumps ‘alles-kan-benadering van immigratiehandhaving’; Anne Applebaum voorspelt “het einde van de Amerikaanse invloed”. De inleidende notitie van hoofdredacteur Jeffrey Goldberg is getiteld ‘A Warning’ en beschuldigt de voormalige president van ‘rot, verdorven’ gedrag, eraan toevoegend dat ‘zowel Trump als het Trumpisme een existentiële bedreiging vormen voor Amerika.’ De thema-editie volgt op een artikel van dezelfde krant vorige maand, waarin wordt beweerd dat de voormalige president “de taal van het fascisme volledig heeft omarmd”.

De Atlantische Oceaan is niet de enige die zijn angst voor een tweede presidentschap van de Trump-regering deelt, en ook niet de fascismekaart trekt om zijn retoriek te beschrijven. Vorige maand stond op de omslag van een editie van The Economist een bekend silhouet met gerimpelde lippen, met het begeleidende hoofdartikel met de titel: “Donald Trump vormt het grootste gevaar voor de wereld in 2024”. Die beoordeling kwam dagen nadat uit een opiniepeiling van de New York Times bleek dat Joe Biden zijn voorganger in het Witte Huis achtervolgde in vijf van de zes belangrijke strijdtonelen voorafgaand aan de verkiezingen van volgend jaar.

Bij de meeste opiniepeilingen is Trump nu aan de leiding in de race om het Oval Office, in sommige gevallen met maar liefst zes procentpunten . Terwijl zijn nederlaag van Hillary Clinton in 2016 als een schok kwam voor de Amerikaanse gevestigde pers, wordt een overwinning voor de Republikeinse hoopvol in 2024 nu behandeld, zo niet met grimmige onvermijdelijkheid, dan toch in ieder geval als een zeer plausibele uitkomst. The New Yorker heeft, om een ​​voorbeeld te noemen, onlangs gesuggereerd dat “de waarschuwingen over Trump in 2024 steeds luider worden”.

Ondertussen schetste Stephen Collinson van CNN maandag “de diepgaande keuze waarmee kiezers volgend jaar te maken kunnen krijgen”, daarbij verwijzend naar Trumps “steeds onbeschaamde antidemocratische retoriek”. De schrijver beweerde dat de “politieke carrière van de voormalige president is gebouwd op een gebouw van een spectaculaire leugen”, en dat een tweede Trump-termijn “het risico zou inhouden dat het principe wordt vernietigd dat presidenten geen monarchale macht hebben”. 

Dezelfde dag wees de Washington Post op “de angst voor een dreigende Trump-dictatuur”, waarbij verschillende “geleerden van het 20e-eeuwse fascisme” werden geïnterviewd. De week daarvoor had de krant een opiniestuk gepubliceerd van columnist Robert Kagan waarin werd betoogd dat “een dictatuur van Trump steeds onvermijdelijker wordt”, en dat, misschien onbedoeld, onthulde in hoeverre de anti-Trump-pers zijn slechterik nodig heeft. “Zelfs vandaag de dag,” gaf Kagan toe, “kunnen de nieuwsmedia het nauwelijks laten om elk woord en elke daad van Trump te volgen.” Bovendien zijn de Democraten in “toenemende paniek” over de waarschijnlijkheid dat hij de verkiezingen zal winnen.

Dit commentaar is verergerd door opvallende beschuldigingen van enkele van Trumps bekende politieke tegenstanders. In een toespraak tot CBS News op zondag betoogde voormalig Republikeins congreslid en oud-Trump-criticus Liz Cheney dat zij de voorkeur zou geven aan een overwinning van de Democraten in 2024, uit angst dat de VS “slaapwandelend de dictatuur ingaan”. Vorige maand vergeleek zijn oude aartsvijand Hillary Clinton de Republikein met Adolf Hitler en waarschuwde hij dat zijn terugkeer naar het Witte Huis “het einde zou betekenen van ons land zoals wij het kennen”. Toen ze in The View van ABC verscheen , waarschuwde ze dat “Trump ons vertelt wat hij van plan is te doen”, wat afwijkt van haar eerdere beweringen over de oneerlijkheid van haar rivaal.

Terwijl de Amerikaanse pers zich opnieuw voorbereidt om de strijd aan te gaan tegen de aanstaande terugkeer van Trump, zal de discussie over de “gewelddadige en autoritaire retoriek” van de voormalige president het kranten- en kabelnieuws domineren. Hij is een ‘dictator’, een ‘bedreiging voor de democratie’ en de voorbode van het Amerikaanse fascisme op het wereldtoneel. De liberale critici van Trump gebruikten soortgelijke taal tijdens zijn campagne van 2016; ze zouden er goed aan doen om zich het effect dat dat had te herinneren.