De voormalige Nederlandse premier van Agt en zijn vrouw kozen ervoor om tegelijkertijd dodelijke injecties euthanasie te krijgen.
Op 5 februari 2024 stierf de voormalige Nederlandse premier Dries van Agt, hand in hand met zijn vrouw Eugenie in zijn geboorteplaats Nijmegen. Beiden waren 93; het oudere echtpaar koos ervoor om door euthanasie te sterven. Het Rights Forum, een door Van Agt opgerichte organisatie, bracht op 9 februari een verklaring uit : “Hij stierf samen en hand in hand met zijn geliefde vrouw Eugenie van Agt-Krekelberg… met wie hij ruim zeventig jaar samen was, en met wie hij werden altijd ‘mijn meisje’ genoemd.’ Volgens de directeur van de non-profitorganisatie ‘konden ze niet zonder elkaar leven’.
Het is niet verwonderlijk dat de Van Agts op hoge leeftijd de afgelopen jaren gezondheidsproblemen hadden ondervonden, waarbij de voormalige premier in 2019 een hersenbloeding kreeg terwijl hij een toespraak hield namens de Palestijnse zaak, waaraan hij de laatste twee weken wijdde. decennia van zijn leven. Persberichten maakten geen melding van de uitdagingen van zijn vrouw, maar benadrukten in plaats daarvan dat ze samen wilden sterven in wat in de volksmond ‘duo-euthanasie’ wordt genoemd – waarbij een echtpaar tegelijkertijd dodelijke injecties krijgt.
Andreas “Dries” van Agt was van 1977 tot 1982 premier van Nederland; Gedurende zijn hele carrière was hij zowel leider van de Katholieke Volkspartij (KVP) als van het Christen-Democratisch Appèl (CDA). In 1999, na een bezoek aan Israël, begon Van Agt te pleiten voor de Palestijnen: het Rights Forum pleit voor een “rechtvaardig en duurzaam Nederlands en Europees beleid met betrekking tot de kwestie Palestina/Israël.” In een gezamenlijke verklaring van koning Willem-Alexander, koningin Máxima en prinses Beatrix werd zijn ‘bestuurlijke verantwoordelijkheid in een turbulente tijd’ en zijn ‘opvallende persoonlijkheid en kleurrijke stijl’ geprezen.
Opvallend is dat in veel overlijdensberichten en persberichten veel moeite is gedaan om het ‘duo-euthanasie’ van het echtpaar af te schilderen als een banaal stukje informatie, waarbij in sommige krantenkoppen werd gesteld dat de Van Agts ‘ overleden ’ waren, en weigerden een oordeel te vellen over de gezamenlijke zelfmoord door arts en het normaliseren van het Nederlandse euthanasieregime als routine.
Een paar decennia geleden – toen Van Agt bijvoorbeeld premier was – zouden een oudere staatsman en zijn vrouw, die samen met de hulp van een arts zelfmoord hadden gepleegd, het land geschokt hebben. Nu wordt het afgeschilderd als een vreedzaam afscheid – een regelrechte Nederlandse manier van doen.
Dat kan heel goed het geval zijn. Op 1 april 2002 werd Nederland het eerste land in Europa sinds nazi-Duitsland dat euthanasie legaliseerde. Sindsdien heeft het Nederlandse euthanasieregime zich voortdurend uitgebreid: in 2004 heeft het Groningse Beleid het raamwerk uiteengezet voor het euthanaseren van zuigelingen (die geen toestemming kunnen geven); en sindsdien zijn de regels uitgebreid om euthanasie voor alle kinderen toe te staan.
Nederlanders zijn geëuthanaseerd vanwege alcoholisme, blindheid, depressie, oorsuizen en zelfs dementie. In dat geval kon de vrouw zich niet herinneren dat ze om euthanasie had gevraagd en moest ze fysiek worden vastgehouden voor de dodelijke injectie.
Er zijn de afgelopen jaren een aantal echtparen geweest die ervoor hebben gekozen om samen door euthanasie te sterven. In een bijzonder spraakmakende zaak ging het om een gezond Brits stel , en de voormalige premier en zijn vrouw zouden deel kunnen uitmaken van een trend .
Zoals de New York Post berichtte : “Duo-euthanasie, of twee mensen die tegelijkertijd een dodelijke injectie krijgen, is nog steeds relatief zeldzaam in Nederland, maar wint langzaam aan populariteit … Negenentwintig paren kozen in 2022 voor de gepaarde dood, tegen zestien die kozen ervoor in 2021 en de 13 paren het jaar daarvoor.” In 2018 koos een Canadees echtpaar voor ‘duo-euthanasie’; amper een week voordat ze door een dodelijke injectie stierven, hielden ze vrolijke interviews over de beslissing , eveneens hand in hand.
In tegenstelling tot zoveel andere euthanasieverhalen – zoals de laatste tijd uit Canada – lijkt de ‘duo-euthanasie’ van de Van Agts niet het resultaat te zijn van enige buitensporige druk. Het is echter een krachtig voorbeeld van waar de collectieve ontkerstening ons heeft gebracht. Wil ‘duo-euthanasie’ of elke door een arts geassisteerde zelfmoord eenvoudigweg een andere ‘optie aan het levenseinde’ zijn, dan moeten fundamentele orthodox-christelijke principes worden verworpen of eenvoudigweg niet in overweging worden genomen.
Het oudere Canadese echtpaar dat ervoor koos om te sterven, verklaarde dat ze uitkeken naar het moment waarop ze samen konden ‘wegvliegen’. Uiteindelijk is die karakterisering een theologische karakterisering: een diepgewortelde overtuiging over wat er na de dood komt. Sommigen die voor de dood kiezen, geloven dat niets hen te wachten staat; vele anderen uiten vage, spirituele opvattingen over wat daarna komt. Ze gaan er allemaal van uit dat voorgaande generaties ongelijk hadden en dat er geen Rechter aan de andere kant van de sluier is.