Mental Health Week , die loopt van 1 tot 7 mei, biedt de gelegenheid om na te denken over ons collectieve welzijn. Naast toenemende psychische problemen , er lijkt een algemene malaise te bestaan bij normaal gezonde individuen in de samenleving. Dit manifesteert zich als cognitieve en fysieke uitputting, beperkt geduld, desinteresse in werk en een wrok tegen de stressfactoren in ons leven.
Veel van deze stressfactoren kunnen afkomstig zijn van interacties met technologie: kleine maar frequente frustraties die snel verdwijnen, maar bij elkaar opgeteld micro-agressieve technische triggers worden van digitaal leed , hier gedefinieerd als een vorm van psychisch leed veroorzaakt door een disfunctionele gebruikerservaring met technologie.
Tech-triggers zijn alomtegenwoordig, maar ogenschijnlijk onschadelijk omdat we hebben geleerd ze weg te klikken of hun effecten in compartimenten te verdelen. Niemand zal er iets aan doen totdat we erkennen dat ze kwaad zijn en dat het een probleem is. Hier zijn drie hoofdtypen technische triggers en de bijbehorende effecten waarmee u rekening moet houden als dit van invloed op u is.
Pop-ups en prompts — ik ben de weg kwijt!
Pop-ups zijn ontworpen om onze aandacht te onderbreken en te trekken door middel van meldingen, agendaherinneringen, software-updates, website-advertenties, waarschuwingen dat de batterij bijna leeg is en meer. Frequente verstoringen zetten ons op scherp als een jack-in-the-box, waardoor adrenaline, noradrenaline en cortisol vrijkomen. Deze chemicaliën zijn ontworpen om ons alert te maken en klaar om onszelf te beschermen wanneer we worden bedreigd; maar als we niet echt in gevaar zijn, geven ze ons gewoon het gevoel dat we gespannen zijn.
Vragen om onze gebruikersnaam en wachtwoord kunnen de ultieme trigger zijn. Omdat veel mensen inloggegevens hebben voor tal van websites, kan het een uitdaging zijn om alles bij te houden. En vaak kan het proberen om in te loggen op een van uw accounts aanvoelen als een onderdrukkend regime van vallen en opstaan, waarbij uw geheugen wordt doorzocht op belachelijk verwarde wachtwoorden en onmemorabele gebruikersnamen.
Zulke dingen in ons hoofd houden staat haaks op de manier waarop ons geheugen werkt , en herhaalde, mislukte pogingen kunnen dezelfde psychologische toestand creëren als verdwaald zijn. De staat van psychologisch verloren zijn houdt in dat je je geïsoleerd, onzeker en gedesoriënteerd voelt.
Met te veel pop-ups en prompts kunnen we ons constant in de vecht- of vluchtmodus bevinden . Het is geen wonder dat ze ons een verloren en zenuwachtig gevoel geven.
Digitale rommel – ik faal!
Digitale rommel zorgt voor een langzame verbranding van een diepgeworteld besef dat er te veel is om te beheren, en daar falen we in. Ondoorzichtige e-mailwachtrijen , rommelige digitale mappen en ons onvermogen om technische taken uit te voeren (zoals het afdrukken van foto’s of het verwijderen van oude concepten) kunnen een psychologische staat van falen veroorzaken . Organiseren en opruimen is onze manier om controle te hebben, maar soms is er gewoon zoveel te regelen. Het kan als een nederlaag voelen.
Dat geldt ook voor de functie voor oneindig scrollen op apps voor sociale media. Lange sessies van scrollen, vegen en tikken zorgen ervoor dat onze hersenen uitchecken en neurochemische signalen van demotivatie en falen sturen .
Dit kan een combinatie zijn van stijgend cortisol en dalend dopamine, wat een biofysische ervaring creëert van stress en verveling tegelijkertijd.
Dit kan worden versterkt door de frequente storing die wordt ervaren met andere technische triggers, zoals storende software-updates en voortdurend nieuwere versies van technologie, net anders genoeg om u het gevoel te geven dat u niet weet wat u doet.
Deze constante staat van opwaardering staat haaks op hoe we leren. Mensen worden gemotiveerd door groei : we willen graag meer leren en beter worden in taken, niet om ons plotseling dom en vertraagd te voelen. Met te veel om uit te zoeken en meer onderweg, wordt ons systeem regelmatig geactiveerd wegens storingen. Geen wonder dat we ons overweldigd voelen.
Cyberonzekerheid – ik ben bang!
Een derde technische trigger wordt veroorzaakt door zorgen over onze cyberbeveiliging en hoe veilig onze digitale informatie werkelijk is. Hoewel online winkelen en bankieren veilig lijkt, kan er een sluipend vermoeden bestaan dat onze creditcard- en financiële gegevens niet zo beschermd zijn als ons wordt verteld. We beheersen deze angst met een paar klikken, of misschien met een aankoop die ons gevoel van controle herstelt .
De terreurbeheersingstheorie suggereert dat samenlevingen troost vinden door vermijding. Is het mogelijk dat mensen op “alles toestaan” klikken op cookiemeldingen om zich beter te voelen? Als dat zo is, legt dezelfde theorie uit hoe dit ook existentiële angst en depressie kan veroorzaken. Nu er zoveel op het spel staat, wordt ons systeem vaak getriggerd om ons onveilig te voelen, en het is geen wonder dat ons brein ons waarschuwt alert te blijven.
Wat kunnen we eraan doen?
Door de effecten van deze tech-triggers kunnen we ons regelmatig verloren, dom en bang voelen. De vraag is: wat kunnen we eraan doen? Veel van deze interacties zijn ingebed in ons werk en onze levensstijl, en toch vertellen ons lichaam en onze geest ons dat dit niet juist is.
Digitale nood kan de manier zijn waarop ons lichaam ons waarschuwt dat er iets moet veranderen. Als dat zo is, is bewustzijn een begin en kan het ons helpen de situatie beter te beheersen en onze reacties te reguleren. Hier zijn een paar dingen die je kunt proberen:
• Neem de tijd om uw instellingen voor pop-upblokkering, cookies, geautoriseerde gegevenstoegang en meldingen te controleren. Schakel ze uit (of beter nog, stel een tijd in om uw apparaten uit te schakelen) en kijk of u zich rustiger voelt.
• Plan tijd in om de digitale rommel te doorzoeken voordat het overweldigend wordt (of beter nog, bedenk wat u überhaupt wilt ontvangen of opslaan). Als je er nu niet mee omgaat, krijg je er later met meer stress mee te maken.
• Blijf alert op tech-triggers op de werkplek en daag ze uit wanneer ze zich voor het eerst voordoen. Sommige zogenaamde oplossingen zijn problematisch, zoals herhaaldelijk moeten inloggen op hetzelfde account gedurende de dag of te veel authenticatiestappen moeten doorlopen. Werkgevers kunnen hun tactiek heroverwegen als de geestelijke gezondheid van werknemers op het spel staat.
We kunnen ook kleine veranderingen aanbrengen die ons minder afhankelijk maken van technologie, zoals het terugbrengen van wandklokken zodat we zonder scherm naar de tijd kunnen kijken; schema’s op papier noteren om te voorkomen dat ze via onze digitale kalender in e-mail worden getrokken; en onze instellingen in apps en apparaten wijzigen om meer controle te hebben over onze digitale ervaring.
Kleine, proactieve tegenmaatregelen kunnen onze zelfredzaamheid vergroten op een manier die onze digitale nood vermindert en ons meer macht geeft over onze geestelijke gezondheid.