Amerikanen geven niets om democratie? Welnu, democraten: zorg ervoor dat ze zich zorgen maken. Wat Biden de Amerikaanse kiezers vandaag moet vertellen – en elke dag tot aan de verkiezingen.
Democratie – President Biden zal de eerste toespraak van zijn herverkiezingscampagne vandaag houden, en daarin zal hij Donald Trump bij naam aanvallen als een historische bedreiging voor de democratie. Een assistent vertelde The Washington Post dat Biden “heel duidelijk zal zijn over wat er is gebeurd, de waarheid van wat er is gebeurd en de rol die Trump daarin heeft gespeeld.”
De toespraak zal plaatsvinden, nu we de derde verjaardag van de opstand naderen, in een ongeveer net zo sombere context als we ons maar kunnen voorstellen. Trump leidt Biden in de meeste onderlinge peilingen, zij het met slechts een punt of twee. En de Republikeinen scharen zich blijkbaar achter Trump. Uit een eerder deze week gepubliceerde Post- enquête kwamen enkele verbijsterende bevindingen naar voren waaruit bleek dat de Republikeinen zich veel minder zorgen maken over 6 januari dan vlak nadat deze plaatsvond, en ze maakten zich er toen niet erg druk over.
We bevinden ons in een surrealistische spiegelzaal. Trump blijft juridische nederlaag na juridische nederlaag lijden . Hij wordt van de staatsstembiljetten verwijderd . Zijn advocaat geeft bijna toe dat hij een opstand leidde. Uit een nieuw rapport van het Huis van Afgevaardigden blijkt dat hij bijna 8 miljoen dollar heeft verdiend aan buitenlandse regeringen terwijl hij president was. En voorlopig doet het er allemaal niet toe.
Deze campagne zal over veel dingen gaan, zoals bij alle campagnes. Maar de belangrijkste vraag zal hier op neerkomen, en dit alleen: zal een meerderheid of pluraliteit van de Amerikanen hun stem gebruiken – dat wil zeggen, de vreedzame middelen van het meest essentiële recht van de democratie aanwenden – om een gewelddadige fascist weer de leiding over dit land te geven?
Dat het antwoord geen duidelijk ‘nee’ is, is angstaanjagend. Maar hier gaat het om. Sommigen zouden beweren dat het feit dat het antwoord geen duidelijk ‘nee’ is, betekent dat Biden en de Democraten de kwestie niet moeten benadrukken, omdat het geen duidelijke winnaar is. Ik zeg dat het tegendeel het geval is. Benadruk het probleem en maak er een winnaar van. Als uit peilingen van vandaag blijkt dat niet genoeg mensen om democratie geven, volg dan niet alleen de peilingen. Verander de peilingen. Zorg ervoor dat ze zorgen.
Republikeinen begrijpen deze dynamiek en doen dat al jaren. Het klassieke recente voorbeeld is de oorlog in Irak. Na de aanslagen van 11 september vond niemand, afgezien van een handjevol neoconservatieven, dat zij het voeren van oorlog tegen Irak rechtvaardigden. Maar in de loop van 2002 veranderde het Witte Huis van Bush de publieke opinie. Ze deden dit grotendeels door middel van leugens, maar ze deden het. Tegen de tijd dat de Verenigde Staten Irak binnenvielen, steunden de meerderheid het.
Trump heeft ook de peilingen gewijzigd. De Republikeinen van vóór Trump geloofden veel slechte dingen, en ik wil die Republikeinse partij – die zich tenslotte heeft neergelegd en zichzelf aan Trump heeft overgegeven – zeker niet met een suikerlaagje bedekken. Maar ze geloofden nog steeds in de algemene integriteit van het Amerikaanse kiesstelsel.
Niemand spoorde Mitt Romney aan om de verkiezingsresultaten van 2012 te betwisten. Romney gaf op de verkiezingsavond toe (of technisch gezien heel vroeg woensdagochtend) toe, en iedereen ging verder. Maar in 2016 zei Trump dat hij de resultaten zou respecteren ‘als ik win’. En dat was alles wat nodig was. De peilingen, althans onder de Republikeinen, veranderden en veranderden dramatisch.
Historisch gezien doen democraten dit niet. Als de peilingen aan hun kant staan – zoals toen George W. Bush in 2005 bijvoorbeeld probeerde de sociale zekerheid te privatiseren – zijn ze net zo brutaal als Blackbeard. (Dat was een geval waarin de aanval van de Republikeinse Partij en de rechtse media er duidelijk niet in slaagde de peilingen te veranderen.) Maar als de peilingen niet aan hun kant staan, zijn ze ongeveer net zo brutaal als Caspar Milquetoast.
Als ze dit democratieargument willen aanvoeren – en ik denk dat ze daar gelijk in hebben – en als ze het willen winnen – en dat moet ook – dan moet deze gewoonte veranderen. Ze moeten nu een plan in kaart brengen dat stap voor stap een argument zal voorleggen aan de kiezers (vooral swingende kiezers) dat hen tegen de verkiezingsdag doodsbang zal maken bij het vooruitzicht dat Trump weer in het Witte Huis komt. Dit kan en moet beginnen op 6 januari.
Maar dan, zeg maar tegen het einde van de lente, en vooral tegen de herfst, zou het argument vrijwel geheel over de toekomst moeten gaan. Aanvalsadvertentie na aanvalsadvertentie hoeft alleen maar de woorden van Trump zelf over te nemen, en de woorden van zijn volk in lekken naar de media, over hoe ze autoritarisme gaan opleggen in zijn tweede termijn. Ik verwacht ook dat Trump dit najaar vele malen hetzelfde zal hebben gezegd over de hustings, en de Democraten nieuw en onweerlegbaar voer zal hebben aangereikt.
Er zijn uiteraard nog andere dingen die de Democraten moeten doen. Zij zijn gepositioneerd om miljoenen stemmen te winnen over de kwestie van het abortusrecht. Ze moeten zo goed mogelijk een economisch argument naar voren brengen, zoals ik maandag schreef : als sommige economische voorspellingen kloppen, zou dat een minder grote uitdaging kunnen zijn dan het vandaag lijkt.
Maar er staat een diepe morele en ethische vraag centraal bij deze verkiezingen, zoals geen enkele andere in mijn leven. Zullen Amerikanen de instrumenten van de democratie gebruiken om hun land over te dragen aan een democratievernietiger? Dat zullen ze niet doen als de Democraten weigeren het argument “de mensen geven niets om de democratie” te accepteren en hen erom te laten geven.