Wat een virale video onthult over de strijd van Rusland in Oekraïne

Rusland – Staande voor dode lichamen vervloekt een Russische paramilitaire commandant het leger van het land.

Rusland Yevgeny Prigozhin, de leider van het paramilitaire korps van de Russische Wagner Group , staat schreeuwend voor een veld met dode lichamen. Hij gaat tekeer en vloekt terwijl hij wordt gefilmd, wijzend op de lijken van zijn mannen.

Naarmate de video vordert, wordt hij bozer en bozer, waarbij hij de dood van zijn mannen specifiek de schuld geeft van de twee hoogste militaire functionarissen van Rusland: minister van Defensie Sergei Shoigu en chef van de generale staf Valery Gerasimov. Volgens Prigozhin ontzegden die twee leiders Wagner-jagers de artilleriemunitie die ze nodig hadden om zichzelf te verdedigen.

“Shoigu! Gerasimov! Waar zijn de verdomde granaten! zegt Prigozhin. “Ze kwamen hier als vrijwilligers en stierven zodat je jezelf kon proppen in je kantoren.” (Je kunt de video hier bekijken , maar wees gewaarschuwd: het is grafisch.)

https://twitter.com/Jack_Mrgln/status/1654254614114344962

Dus hier heb je een Russische paramilitaire leider die publiekelijk reclame maakt voor zijn grote aantal slachtoffers in gruwelijke vorm en, erger nog, publiekelijk de top van de commandoketen vervloekt voor hun dood. En dit is niet eens de eerste keer dat hij zoiets doet . Het is een vorm van insubordinatie en afwijkende meningen die in een goed functionerend leger gewoon niet zouden mogen voorkomen.

Maar op dit punt in de oorlog in Oekraïne weten we dat het Russische leger niet goed functioneert. En de video van Prigozhin, ondanks al zijn gruwelijke spektakel, helpt ons eigenlijk een belangrijke reden te begrijpen waarom: het Russische leger is opzettelijk tegen zichzelf verdeeld.

Het is een opzet die is bedacht om Poetin te helpen aan de macht te blijven. Maar het is er ook een die waarschijnlijk het vermogen van het land om op het slagveld te presteren schaadt.

Hoe het autoritarisme van Poetin zijn leger pijn deed

In theorie is de Wagner Group een soort huursoldaat. In de praktijk, zoals mijn collega Jen Kirby uitlegt, is het meer een geprivatiseerde arm van de Russische staat – vaak ingezet om pro-Russische dictators te helpen in plaatsen zoals Syrië, waar het nuttiger is om ze te hebben dan reguliere Russische legertroepen.

Tijdens de oorlog in Oekraïne heeft Wagner veel meer gefunctioneerd als een tak van het Russische leger. Wagner-strijders nemen momenteel de leiding in het offensief tegen Bakhmut , een stad die de afgelopen maanden het centrale front is geworden. Deskundigen zeggen dat de strijdkrachten van Prigozhin over het algemeen goed zijn bevoorraad door het Russische Ministerie van Defensie (MoD); zijn grieven over munitie in de bovenstaande video lijken erop te wijzen dat de steun verslapt.

“Wagner heeft lange tijd een aanzienlijk artillerievoordeel gehad in Bakhmut en kreeg preferentiële steun”, schrijft Rob Lee , een senior fellow bij het Foreign Policy Research Institute die het Russische leger bestudeert. “Deze is waarschijnlijk een weerspiegeling van het MoD dat munitie rantsoeneerde vóór het tegenoffensief van Oekraïne. Het Ministerie van Defensie moet het hele front verdedigen, maar Prigozhin wil alleen Bakhmut innemen.’

Wagner and Prigozhin have always represented a unity of command problem in this war. Putin likes to use competing factions as a way to maintain power but that is very damaging in a military operation.

— Rob Lee (@RALee85) May 5, 2023

Dat weerspiegelt volgens Lee een serieus probleem voor het Russische leger. Legers presteren het beste als er ‘ eenheid van bevel ‘ is, wat betekent dat er een duidelijke gezagsstructuur is waarin iedereen de bevelen opvolgt die hun door hun specifieke hogere functionarissen zijn gegeven. Wanneer je divisies hebt in de leiderschapsklasse, belemmert dit je vermogen om doelen na te streven als een verenigde strijdmacht. Er is geen beter teken dat Rusland in dit opzicht faalt dan dat zijn leiders in het openbaar ruzie maken – zelfs door dode Russische soldaten te gebruiken als rekwisieten in hun PR-strijd.

Dus waarom zijn de Russische strijdkrachten onderling verdeeld, opgesplitst in verschillende eenheden met verschillende commandostructuren? Een deel van het verhaal, in het specifieke geval van Wagner, is dat het nuttig kan zijn om een ​​paramilitaire macht te hebben die in de schaduw kan opereren. Maar meer in het algemeen helpt het op deze manier opzetten van zijn leger Poetin om een ​​staatsgreep te voorkomen .

Om een ​​militaire staatsgreep uit te voeren, moeten de samenzweerders een aanzienlijke hoeveelheid gezag hebben over het grootste deel van de strijdkrachten om ervoor te zorgen dat ze op het juiste moment de juiste acties ondernemen. Om dit te voorkomen, vertonen dictators een reeks gedragingen die politicologen ‘coup-proofing’ noemen.

Een belangrijke tactiek is het opdelen van de militaire commandostructuur – het scheiden van het reguliere leger van de nationale garde van de gewapende vleugels van verschillende inlichtingendiensten van paramilitaire groeperingen zoals Wagner. Op die manier kan geen enkele leider van het leger of de inlichtingendienst er zeker van zijn dat ze de verenigde loyaliteit van de volledige strijdkrachten zullen hebben als ze proberen de leider af te zetten.

Precies om deze reden heeft Poetin de Russische strijdkrachten uitgebreid opgesplitst, en het lijkt hem goed te hebben gedaan om staatsgrepen af ​​te wenden. Zelfs deze huidige ruzie tussen Prigozhin en anderen is volgens experts waarschijnlijk geen teken van instabiliteit in het Russische regime.

“Scheuren binnen de elites zijn niet noodzakelijkerwijs een teken van verzwakking van Poetin als het hem zelfs nog belangrijker maakt als de ultieme bemiddelaar in geschillen tussen de elites”, zegt Seva Gunitsky, een politicoloog aan de Universiteit van Toronto.

Deze politieke voordelen kunnen echter aanzienlijke kosten met zich meebrengen: militaire effectiviteit. Met al deze divisies is het voor het Russische leger moeilijker om als een verenigd leger in Oekraïne te opereren. Wanneer commandanten ruzie maken en het oneens zijn over doelstellingen en de toewijzing van soldaten en materieel, lijdt de hele oorlogsinspanning daaronder.

Dit is een goed gedocumenteerd probleem. In haar boek The Dictator’s Army stelt professor Caitlin Talmadge uit Georgetown dat autoritaire regimes die zich zorgen maken over staatsgrepen over het algemeen slechter presteren op het slagveld dan degenen die dat niet zijn, precies om deze reden. Coup-proofing is een goede overlevingstactiek in vredestijd, maar een recept voor een nederlaag tijdens oorlog.

Poetins paranoia over machtsverlies is een belangrijke reden waarom hij in de eerste plaats besloot om Oekraïne binnen te vallen . Het is ironisch dat het ook een belangrijke reden kan zijn waarom hij verliest.