Niet lang na het begin van de COVID-19-pandemie werd de hoop op een vaccin gewekt. Zelfs de Amerikaanse president Donald Trump, een voormalige  scepticus van het vaccin , eiste een coronavirusvaccin door te zeggen:  “Doe me een plezier, versnel het, versnel het.”

Dus waar blijven de “anti-vaxxers” – degenen die kritiek hebben op of tegen vaccinatie zijn? Zullen ze nu stil zijn in het licht van een levensechte herinnering aan een tijd voordat vaccins veel ziekten onder controle hadden?

Tijdens een pandemie wordt vaak de positie geuit van degenen die tegen vaccinatie zijn, ook als er nog geen vaccin beschikbaar is.

Sommige beroemdheden en spraakmakende persoonlijkheden hebben zich ook uitgesproken over hun onwil om een ​​vaccin te krijgen. Zo trok de Britse rapper MIA controverse over haar tweet:  ‘Als ik het vaccin of de chip moet kiezen, kies ik voor de dood. YALA ” .

MIA ondervond een aanzienlijke terugslag van veel volgers die het niet eens waren met haar opvattingen. In het algemeen kunnen de verhoogde belangen van een zeer actuele ziektedreiging leiden tot een sterkere bestrijding door degenen die de vaccinatie ondersteunen.

Terwijl de anti-vax kiesdistrict in pre-coronavirus tijden als politiek aantrekkelijk werd beschouwd, zullen vocale vaccincritici die op zoek zijn naar stemmen het tegenwoordig moeilijker vinden. Zoals een kandidaat van de gouverneur van Vermont heeft vastgesteld, werd zijn standpunt tegen door de overheid opgelegde vaccinatie in  twijfel getrokken door tegenstanders .

Anti-vaxxers zijn momenteel een doelwit voor mensen die op zoek zijn naar vijanden in de crisis. Hoewel het verleidelijk is, is het belangrijk om spanningen en polarisatie niet aan te wakkeren. De zorgen die anti-vaxxers zouden kunnen hebben voor een inbreuk op het privéleven door de overheid (door middel van toezicht en mogelijke handhaving van vaccins) moeten worden aangepakt, evenals de verspreiding van verkeerde informatie en “beïnvloeders” die  alternatieve “natuurlijke genezingen” bieden die nutteloos of zelfs schadelijk zijn.

Het is in dit stadium moeilijk te beoordelen wat de reactie van het publiek op een coronavirusvaccin zou kunnen zijn. Als u naar vaccins kijkt die zijn uitgerold als reactie op andere uitbraken van ziekten, ziet u verschillende reacties. Zo was er in de jaren vijftig veel vraag naar het poliovaccin omdat het risico zeer aanwezig was. Maar er waren bezorgdheid over het feit dat een nieuw vaccin tijdens de H1N1-varkenspestemie van 2009 werd ‘gehaast’ of ‘niet goed getest’.

Een vaccin voor COVID-19 zal dezelfde veiligheids- en effectiviteitstests moeten ondergaan als elk ander vaccin dat wordt geïntroduceerd. Maar negatieve opmerkingen in de media over de  snelheid en nauwkeurigheid van vaccinproeven  zijn zorgwekkend. Net als verwijzingen naar proefdeelnemers als  ‘cavia’s’.

Nog zorgwekkender is de verspreiding van verkeerde informatie en desinformatie, die het gevolg kan zijn van scepsis over de motivaties van degenen die een nieuw vaccin hebben ontwikkeld en die kunnen leiden tot vragen over hoe veilig en nuttig het is. Dit soort dingen kan een vaccinatiecampagne doen ontsporen, zoals in het verleden is gebeurd. In 2017 belemmerde bijvoorbeeld een gerucht dat vaccinatie kinderen machteloos zou maken  de vaccinatiecampagne van de Indiase regering voor het uitrollen  van een nieuw mazelen- en rubellavaccin in vijf staten.

Om dit risico aan te pakken, moeten gezondheidsautoriteiten en regeringen snel reageren op informatie die vals of misleidend is. Socialemediaplatforms zijn zich al bewust van hun rol tegen nepnieuws van COVID-19 en ontmoetten al vroeg in de crisis regeringsleiders.

Waar er zeer beperkte controle en toezicht is, is er met privéberichten, zoals WhatsApp, e-mail en sms-berichten. Hoewel WhatsApp onlangs heeft aangekondigd dat het de “frequente doorstuur” zal  beperken door de tijd dat een bericht kan worden doorgestuurd met vijf te beperken, moeten we er nog steeds op vertrouwen dat het publiek weet  welke bronnen te vertrouwen en ook de aandacht vestigen op nepnieuws .

Met de vele zorgen over oppositie tegen vaccinatie, mogen de routine immunisatieprogramma’s die mensen beschermen tegen ziekten die door vaccinatie kunnen worden voorkomen, niet worden verwaarloosd. Hoewel het misschien moeilijker is om mensen routinematig te vaccineren als de gezondheidsbronnen elders worden gericht, en het moeilijk of met tegenzin is om naar de dokter te gaan of naar andere plaatsen waar vaccinatie plaatsvindt (zoals scholen, vanwege sluiting), waarbij optimaal gebruik wordt gemaakt van de vaccins die al beschikbaar zijn, zijn cruciaal om andere uitbraken van ziekten bovenop COVID-19 te voorkomen.

Samantha Vanderslott is postdoctoraal onderzoeker sociale wetenschappen aan de Universiteit van Oxford.

Reacties

Reacties