Jarenlang werd de speciale status die Marokko door de EU werd ingesteld, als een grote triomf begroet. Maar wanneer topfunctionarissen uit EU-landen het koninkrijk behandelen als een goedkope vriendin om te gebruiken wanneer het wil, dan zouden sommigen het beledigend en neokoloniaal kunnen noemen.
Staat de EU op het punt een nieuwe Arabische lente in Marokko tot stand te brengen?
Moet je je vrouw slaan? Of moet je gewoon niet praten over het slaan van haar? Dit lijkt het raadsel dat de Britse ambassadeur op mijn twitter-tijdlijn had toen hij reageerde op een schandaal waarover ik onlangs in Marokko twitterde toen een beroemdheid sprak over het verslaan van zijn eigen echtgenoot op tv. Het verschrikkelijke antwoordbericht van Thomas Reilly, de Britse ambassadeur in Marokko, leek te zijn dat het niet oké was om erover te praten, dat wil zeggen, maar het was nog steeds acceptabel om het te doen. Zeker een blunder?
Een van de vele andere die volgen, constateren Marokkaanse diplomatieke figuren, tijdens wat de afgelopen weken een opgewekt tempo van betrekkingen tussen Londen en Rabat lijkt te zijn, ter voorbereiding op de Brexit.
Toch resoneert de opmerking van Reilly nu maanden later nog steeds als hij de diplomatieke klootzak van Rabat wordt en een vuurdoop blijft trekken uit de diplo-kringen van Marokko over zijn meer recente dreiging als Marokko betrekkingen met Gibraltar zou ontwikkelen – een roekeloze opmerking op de radio die resulteerde in de minister op ‘The Rock’ klagen rechtstreeks naar Londen over Reilly’s ‘waanvoorstellingen van adequaatheid’ moment.
Hoe durft Marokko te beslissen dat het de relatie met een buur wil verbeteren zonder de goedkeuring van Londen! Wie denken deze mensen dat ze zijn?
De Marokkaanse elite in Rabat zijn verbijsterd door de waarschuwing van de Britse ambassadeur, die vaak in het nieuws voor zijn meer onbeduidend spasmen van zielige onzekerheid of ijdelheid, variërend van het hebben van een sok crisis tijdens een koninklijk bezoek – waar hij eigenlijk verbeeldt zijn sokken zijn mensen met gevoelens – tot zijn trieste pogingen om zichzelf te polsen via pololessen als hij niet bezig is met driftbuien op Twitter.
Deze keer is de bedplassende Reilly echter te ver gegaan en het buitenlandse kantoor in Londen zou kunnen overwegen zijn Marokkaanse termijn eerder te beëindigen, omdat de gesluierde Gibraltar-bedreiging voor Rabat een ernstige diplo-blunder was in een periode waarin Mr. Reilly de Marokkanen had beledigd met zijn racistische opmerkingen over hoe vies het land is (in delen) en hoe slecht mensen rijden. De heer Reilly komt over als iemand die waanzinnige, koloniale ideeën heeft over wie hij is en de rol die Groot-Brittannië, een eens koloniale macht, speelt over een arm land als Marokko. Kort gezegd is hij een elitair die een droom leeft, waar hij gelooft dat ambassadeurs belangrijk en relevant zijn als de rest van de wereld weet dat ze dertien in een dozijn zijn.
Of in het geval van Reilly, een dubbeltje voor twee dozijn.
Aangezien het VK en Marokko hun uiterste best doen om relaties op te voeren zodat een post-Brexit-handelsrelatie kan versnellen, is het moeilijk voor te stellen hoe de koning van Marokko de nieuwste ‘dreiging’ uit Londen zal zien – vooral gezien het feit dat zelfs de chef minister van Gibraltar – een hoge Britse ambtenaar – vraagt zich af of Reilly in staat is zijn werk als Britse ambassadeur uit te oefenen en roept op tot Reilly ontslagen te worden door het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken, zeggend dat zijn opmerkingen “onaanvaardbaar” waren.
Volgens de Marokkaanse pers nam Fabian Picardo onmiddellijk contact op met het Britse buitenlandse kantoor en zei dat de rol van een ambassadeur is om “positieve relaties te ontwikkelen” tussen het land dat hij vertegenwoordigt en het gastland.
“Dit is niet om indirect de handels- en economische relaties tussen hen te ontmoedigen op basis van een mogelijke reactie van een derde,” protesteerde Picardo, volgens Euroweekly News.
Maar zijn oproep, in diplo-talk voor Mr. Reilly om ontslagen te worden, zal op dove oren vallen. De baas van de heer Reilly in Londen heeft zijn uiterste best gedaan om zijn eerdere blunders te verdedigen – zelfs zijn driftbuien met journalisten die hij blokkeert op Twitter wanneer ze hem van streek maken – zo corrupt is het Britse ambtenarenapparaat geworden.
Speciale relatie met Brussel?
Het debacle dat zijn ramblings hebben gecreëerd, heeft echter een zeer aangrijpende vraag in de schijnwerpers gezet, namelijk hoe kan Marokko gewoon profiteren van een nieuwe relatie na de Brexit en profiteren van de ‘speciale status’ die de EU in 2008 in Rabat heeft onthuld?
Wie zou oktober van dat jaar kunnen vergeten en die vereeuwigde foto van de koning van Marokko en Nicholas Sarkozy die een grap delen? Misschien lachten ze om de lofbetuigingen die Brussel had uitgeroepen voor Rabat, die sommigen ‘Oekraïne-status’ noemden. De toenmalige minister van Buitenlandse Zaken vertelde me dat het een enorme deal was voor Marokko in een interview met Euronews.
“Dit Europese engagement voor de geavanceerde status is in de eerste plaats het bewijs van vertrouwen”, in “Marokko’s inspanningen op het gebied van politieke hervormingen, consolidatie van de rechtsstaat, betere rechtvaardigheid, hervormingen economische cohesie, sociale cohesie en armoedebestrijding , ”Vertelde de Marokkaanse minister van Buitenlandse Zaken Taieb Fassi Fihri een paar journalisten in dezelfde week.
Maar wat is die speciale relatie? Is het alsof je je vrouw slaat, amper dagen nadat je getrouwd bent, nu de praktische nabijheid het toelaat? Staat Marokko, of Frankrijk en het VK trouwens, het recht toe om het te misbruiken door Marokko dichter bij de EU te brengen?
Reilly is bijna racistisch, in een niet-koloniale houding tegenover Marokko lijkt besmettelijk te zijn. Dagen nadat hij de dreiging van Gibraltar maakte, bedreigde een Franse minister die Marokko bezocht ook Rabat met het verwijderen van een autofabriek uit het land en deze terug te sturen naar Frankrijk, als Parijs geen groot contract kreeg waar het naar op zoek was.
Frankrijk werkt vaak alsof het de EU vertegenwoordigt. Maar waar was Brussel om Marokko, zijn “speciale” partner, te verdedigen? Nergens te zien of te horen. Misschien probeerde Brussel de pers buiten de deur te houden met betrekking tot Marokko, terwijl het een andere faux pas aan het duiken was, wanneer blijkt dat de EU haar eigen hulppakket naar Marokko heeft verprutst, waardoor Rabat te weinig honderden miljoenen euro’s heeft die het nodig heeft de armen hier compenseren voor de recessie in de eurozone, die het toerisme en buitenlandse investeringen hard heeft getroffen.
Diplomaten van Britse en Franse regeringen staan hoog op hun hoge paarden en slaan een zweep naar de arme Marokkanen – en de EU houdt essentiële herstructureringssteun tegen om het tekort te compenseren, terwijl Rabat de kogel bijt bij sociale hervormingen – klinkt niet als een speciale relatie. In feite klinkt het als iets dat mogelijk geschikt was in 1943 toen Churchill en Roosevelt een belangrijke conferentie hielden in het Anfa Hotel in Casablanca toen Marokko min of meer de rol werd verteld die het zou spelen om die superkrachten op hun plaats te houden. Meester en dienaar.
Moet Marokko nu smeken om de hulp die het verschuldigd is?
Moet Rabat nu de waardeloze minnares van de EU worden, omdat het een schuldgevoelige inlichtingendienst voor terrorisme aan Europa levert en tegelijkertijd alle EU-regels aanneemt die Brussel daarvoor vereist? En terwijl we op het briljante werk Marokko heeft spijkeren terreurgroepen die aanslagen in Europa te plannen, hoe komt het dat het Verenigd Koninkrijk een schrik kunnen uitgeven waarschuwing in december Britten van plan om te reizen naar Marokko? Maakt deel uit van een nieuwe, speciale relatie met Groot-Brittannië, dat Londen vernietigt wat er over is van de ziekmakende toeristenindustrie in Marokko?
Terwijl een soort Arabische lente in Marokko lijkt te komen, terwijl de armen armer lijken te worden, ondanks de enorme projecten van de zakelijke elite die het heel goed doet, heel erg bedankt, de geschiedschrijvers kunnen een notitie of twee schrijven De rol van Frankrijk en Groot-Brittannië en de betreurenswaardige anachronistische, zo niet koloniale, houding van zijn kaki beklede seniorfiguren die denken dat ze een rol spelen in een roman van Evelyn Waugh terwijl ze aan hun chukka’s werken.
Vermoedelijk is de dunne Reilly te druk met pololessen en het beheren van zijn Twitter-account om de Marokkanen te helpen met hun anti-terreurcampagne. Meer armoede staat gelijk aan meer terroristen. Elke halve geest in het buitenlandse kantoor weet dat. Marokko heeft hier uiteraard meer steun van het VK nodig. En het VK heeft meer wapencontracten nodig om banen te beschermen.
Protesten komen naar Marokko. Of die protesten relatief vreedzaam blijven (volgens het Libanese model) of lelijk worden, zoals momenteel in Irak, kan worden bepaald door de speciale relatie van Marokko met zowel het Oude Europa als de Europese instellingen in Brussel, die alleen sinds 2008 hebben laten zien maar geen wortel. Het enige speciale aan de speciale relatie is het woord ‘speciaal’ zelf. Toen Mike Pompeo zich aanmeldde om het Rabat-etablissement te bezoeken, werd zijn komst voorafgegaan door nepnieuws door het Israëlische propaganda-apparaat dat hij er was om een nieuwe relatie tussen Marokko en Israël in te luiden. Deze leugen werd snel verzonden zodra hij het asfalt aanraakte en de ‘grijns-n-shake’ voor de camera’s deed. Marokko wordt door niemand in het Midden-Oosten opgepompt, laat staan de Israëliërs, dus waarom laat het zich schoppen als een voetbal in een pubparking door de Europeanen? En hoe komt het dat de heer Reilly, een ijdele, overgevoelige man die niet zo spectaculair de belangen van Groot-Brittannië in Marokko vertegenwoordigt, terwijl hij geniet van zijn rol als koloniale clown die zijn vaderlijke voogdij levert aan zijne majesteit Mohammed VI, nog steeds een baan heeft? Vraag het aan de sokken. Voordat hij je blokkeert op Twitter.
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.