Wat is er toch aan de hand met de fiscus? Wanneer houdt de onrust op?
Het was een enorm roerig jaar voor onze belastingdienst. Fouten en doofpotaffaires stapelde zich op, het erge is nog wel dat dit niet een ‘dipje’ is. Sterker nog de afgelopen 10/15 jaar is er een duidelijke trend zichtbaar. Wat gebeurt er (niet) bij onze belastingdienst?
De kinderopvangaffaire kan wellicht ervoor zorgen dat er wéér een staatssecretaris moet aftreden. De fiscus werd een decennium geleden nog gezien als trots paradepaardje van de overheid. Echter zijn ze die status compleet kwijt, niemand maar dan ook niemand koestert nog enig vertrouwen in een bolwerk dat overheerst wordt door corruptie en schandalen.
In 2013 koste de Bulgarenfraude staatssecretaris Weekers de kop, nu lijkt het erop dat de kinderopvangaffaire hetzelfde gaat doen bij staatssecretaris Menno Snel. Hiermee krijgt Rutte weer een nieuwe schandvlek op zijn naam als premier, de lijst met afgetreden ministers of staatssecretarissen is hiermee opvallend groot.
De ellende binnen de belastingdienst is begonnen door het ‘centraliseren’ ervan. Verschillende toeslagen en haar verantwoordelijkheden lagen voor de hervorming bij diverse ministeries. Dit moest worden gecentraliseerd, de fiscus zou hiermee onder één ministerie vallen.
Terugkijkend op dit besluit kunnen we redelijk constateren dat dit rampzalig is uitgevallen wat betreft check and balances, want de gehele macht ligt nu bij een ministerie en een select groepje ambtenaren. Die duidelijk niet met deze verantwoordelijkheid om kunnen gaan.
De gedachte achter het centraliseren valt nog enigszins te begrijpen, echter was de uitwerking rampzalig. In 2020 moet het Kabinet met een beleidsplan komen voor het ministerie dat wel werkt, het moet maar eens afgelopen zijn met de diverse toeslagenfraudes. Of er naast Menno Snel ook nog enkele topambtenaren hun spullen kunnen pakken valt nog maar te zien. Alhoewel een grote schoonmaak helemaal geen slecht idee zou zijn.