Iemand noemt de Hamburgse senator voor Binnenlandse Zaken Andy Grote “Pimmel” op Twitter. De senator van Binnenlandse Zaken dient een aanklacht in voor de belediging en de politie doorzoekt een appartement. Het kan niet gênanter zijn. Een reactie.
Natuurlijk is “je bent zo’n lul” een belediging. Zo’n semi-gematigde. Misschien bazuinde een van hen snel uit. gedachteloos. En eigenlijk verwacht je ze liever op het schoolplein in klas 2b dan bij volwassenen. Hoe dan ook, een senator van het Hamburgse interieur, die al lange tijd een strontbui heeft, zou het gewoon over het hoofd kunnen zien als iemand hem lul noemt op Twitter. Iemand op internet noemde me een lul? En dan.
Niet zo met Andy Grote. Volgens berichten in de media heeft hij de zaken echt op gang gebracht . Een politieagent zou aangifte hebben gedaan van het incident, de politie benaderde Grote en hij had aangifte gedaan . Want belediging is een toepassingsdelict waarbij de officieren van justitie niet zelf actie ondernemen – zonder actief verzoek van de overtreder.
Semi-matige belediging
Nu had de zaak allang opgelost moeten zijn, want onlangs is de dader gedagvaard door de politie. Hij bevestigde daar dat het zijn account was van waaruit de belediging was verzonden. Ieder normaal mens zou denken: oké, nu wordt de zaak stopgezet wegens onbeduidendheid, of de overtreder krijgt nu een semi-matige boete die overeenkomt met de semi-matige belediging. Uiteindelijk is de wet tevreden. Andy Grote is geen lul. Het is allemaal oke.
Niet zo met Andy Grote. Zijn politie ging vervolgens om zes tot zes uur ‘s ochtends naar de huiszoeking op het adres van de dader, waar ook kleine kinderen zouden wonen , en doorzocht het. Om bewijs veilig te stellen en te achterhalen wie toegang heeft tot het Twitter-account, zegt de politiewoordvoerster. Blijkbaar een heel normaal proces. Van nature.
Kleingeestig en gênant
Maar je zou ook kunnen zeggen dat de prioriteiten dom en gênant verkeerd worden gesteld. Een politiemacht die vaak hulpeloos, hulpeloos of helemaal niet optreedt bij het omgaan met digitaal geweld tegen vrouwen, met geweldsdreigingen tegen andersdenkenden, met rechtse doodsbedreigingen, agitatie en allerlei soorten beledigingen, pakt de echt grote repressieve lul wanneer de arme kleine senator van het interieur zich beledigd voelt door een mens op internet.
Je kunt echt niet bekrompener gaan. En ook qua proportionaliteit is deze mars naar staatsmacht vanwege een trivialiteit helemaal niet zo. Maar uiteindelijk keert de hele zaak zich tegen Grote zelf. Want wat hij waarschijnlijk niet eens op zijn scherm had: de lul op Twitter zou allang vergeten zijn.
Niet zo met Andy Grote. Want met dit soort procedures heeft de senator van Binnenlandse Zaken zijn naam nu voor altijd geassocieerd met het woord lul. Een klassiek geval van het Streisand-effect. Gefeliciteerd!
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.