Het vonnis, waarin de rechters ‘Kool’ en ‘Geit’ trachten te sparen
In het ‘Minder Marokkanen‘-proces stond de rechtbank, opnieuw, voor een onmogelijke opgave.
Het vonnis, waarin de rechters ‘Kool’ en ‘Geit’ trachten te sparen, onderstreept de machteloosheid van een elite binnen de maatschappij om vat te krijgen op het denken van de burger. Vooral omdat die hele schijnvertoning niks van doen heeft met een proces, maar de bevestiging is van het verlangen van voornoemde elite om een ‘meritocratie’ te laten bepalen hoe we moeten denken, als de ‘Legacy’-politici de overtuigingskracht missen om ons in te laten zien dat bepaalde wensen die leven bij burgers de grenzen van het fatsoen overschrijden, en een gevaar opleveren voor de samenleving.
Het hele idee, dat die burgers wel bereikbaar zouden zijn voor mensen die het geschopt hebben tot ‘rechter’, is gevaarlijk. Al helemaal in een land dat er formeel prat op gaat de ‘Vrijheid van Meningsuiting’ hoog in het vaandel te dragen. Er zelfs een ‘exportproduct’ van heeft gemaakt, waar we wereldwijd anderen de les lezen waar die vrijheid, in onze ogen, tekort schiet. (Zolang het onze exportpositie, en aanzien binnen de NAVO niet schaadt!).
Hoe lang is het geleden, dat Rutte en Wilders samen de barricaden beklommen, en een tentoonstelling inrichtten ter meerdere eer en glorie van het ‘Vrije Woord’, in de ‘Tempel van de Democratie’, het gebouw van de Tweede Kamer? Aanleiding waren de ‘Mohammed-cartoons’. Minder enthousiast was het tweetal toen Iraanse cartoonisten een competitie uitschreven voor de leukste ‘cartoons’ over Joden, die andere monotheïstische religie met autoritaire trekjes. Toen al wist ik dat Wilders een ‘valse profeet’ was, die helemaal niks met het ‘Vrije Woord’ heeft. En hetzelfde geldt voor Rutte, en al die andere semi ‘Verlichte’ geesten die nu in het geweer komen tegen ‘Fake News’.
Absolute vrijheid van meningsuiting, in die zin dat mensen ook achteraf niet ter verantwoording kunnen worden geroepen, als blijkt dat hun ‘uiting’ een oproep is tot het plegen van strafbare handelingen, meer in het bijzonder moord en doodslag, of de gewelddadige omverwerping van de regering, of ‘onzedelijk’ gedrag, bestaat nergens ter wereld. Maar vrij algemeen wordt aanvaard dat het een primaire taak is van de opvoeders om kinderen dat normbesef bij te brengen, terwijl ‘de politiek’ zich beperkt tot het geven van het goede voorbeeld. Beide aspecten zijn de laatste decennia ondergesneeuwd door ‘moderne’ inzichten.
Op pedagogisch niveau werden klassieke toetsingscriteria uitgefaseerd, en vervangen door een ingewikkeld stelsel van ‘selectieve voordeeltjes’ en ‘gedoogconstructies’ ten behoeve van de ’emancipatie’ van uitverkoren groepen, waarbij de overheid zich steeds intensiever met het individuele kind bemoeide. Terwijl diezelfde overheid moord en doodslag legitimeerde om met geweld regeringen elders omver te werpen, zonder zich te realiseren dat men daarmee een ‘Doos van Pandora’ opende. Slecht voorbeeld doet slecht volgen. En nu wil die geest niet meer in de fles. Al helemaal niet als je ondertussen doorgaat met die ‘januskop’ je eigen schimmige initiatieven op nationaal en internationaal niveau te verdedigen.
Mensen zien de gloedvolle, en veelal niet onsympathiek klinkende betogen van leidende politici, en hun ‘roeptoeters’ in de ‘Legacy Media’, in toenemende mate als ‘pratend behang’. Het klinkt goed, en geeft je een behaaglijk gevoel, maar verder kun je er niks mee. Daarbij is het angstaanjagend dat de inzet van de rechterlijke macht, om een uit de hand gelopen maatschappelijke ontwikkeling recht te breien, het aanzien van die rechterlijke macht ondergraaft. Voor een deel doen ze zich dat zelf aan, waar ze zouden moeten zeggen: ‘Get a Life!’ Maar vanuit het academische ‘power-house’ dat steeds meer juristen produceert, die toch ook allemaal een baan moeten hebben, wordt die Kafkaiaanse ontwikkeling juist aangestuurd. Men verkeert in de waan dat men zal slagen waar opvoeders en de politiek het af laten weten, omdat men behoort tot het ‘summum’ van de elite binnen ons land. Maar ze zijn eerder de ‘Conditio sine qua non’ waar het de toenemende chaos en onbestuurbaarheid betreft.
Als we met zijn allen niet super-snel terugkeren op aarde, gebeuren er buitengewoon onaangename dingen, omdat iedereen een ‘te grote broek’ aangetrokken heeft, en niet meer terug kan.
De vrijheid van meningsuiting is véél te belangrijk om te worden verspeeld op het podium van de demagogische volkskunst. Als je dit leest, Geert, en je realiseert je niet dat het ‘onwenselijk’ is om de indruk te wekken dat je bereid bent mensen ‘op de trein’ te zetten, louter omdat ze, in jouw ogen, ‘Marokkaan’ zijn, en geen Nederlander, dan schort er een hoop aan je educatie! En de reden dat je het zo speelt, is omdat je dat valse sentiment nodig hebt om te verbloemen dat je eigen verhaal ook geen ‘law-and-order’-verhaal is in de klassieke betekenis. Je hebt ook zo je eigen bevoorrechte groepen die je in bescherming wilt nemen tegen zichzelf, en die niet afgerekend mogen worden op hun daden.
‘Hoger Beroep’ legitimeert die poppenkast, maar je kunt het goed gebruiken om ‘nieuws’ te genereren dat niks ‘nieuws’ bevat. Het is ‘verkiezingsretoriek’, waarbij ik mij in jouw positie zorgen zou maken over het feit dat die elites daar blijkbaar op aan sturen. Zou het kunnen zijn, dat ze helemaal niet wakker liggen van jou en je partij? Het is niet alleen een ‘duiventil’ waar steeds opnieuw hele wolken volksvertegenwoordigers uit opvliegen om iets voor zichzelf te beginnen, door jouw autoritaire stijl, maar is jouw missie geslaagd als er van Utrecht Centraal wagons vol Marokkaanse Nederlanders in zuidelijke richting worden afgevoerd, en ‘Germaans/Joodse’ Nederlandse mannen en vrouwen, met de politiek-correcte cultuur, hun plaats hebben ingenomen aan de lopende band? Brrrrrr!!!!!