Het duo houdt ‘hoogwaardigheidsbekleders‘ voor het lapje door zich uit te geven voor een geestverwant die met hen ‘meedenkt‘. Om vervolgens de gehele ‘vertrouwelijke‘ conversatie in de openbaarheid te brengen. Het concept kent u uiteraard. En dan primair van programma’s als ‘Bananasplit‘, of ‘Undercover Boss‘, waar ‘geselecteerde voorbijgangers‘, of werknemers van een bedrijf in hun hemd worden gezet ten overstaan van een miljoenenpubliek. Lachen, als die sukkels creperen voor het oog van de camera! Minder leuk als je die sukkel bent.
Ietsje scherper, maar minder duidelijk begrensd, en meer ‘politiek beladen‘, is het ‘undercover‘ werk van Sacha Baron Cohen. Messcherp, welbewust ‘politiek‘, was het werk van Günther Walraff, die als journalist bij ‘Bild‘, en als Turkse arbeider, misstanden blootlegde, en er artikelen en boeken over schreef. Sindsdien is Walraff een paria die aan de lopende band verdacht wordt gemaakt als hij zijn vinger opsteekt. Want je eigen personeel te kakken zetten, of een ‘sukkel‘, of een ‘BN’-er met een ziel van schokbeton, voor wie ‘media-aandacht’ hoe dan ook positief is, daar kunnen we prima mee leven. Maar smerige plannetjes van ‘hoogwaardigheidsbekleders‘ aan het licht brengen? Oei!
Vandaar dat u die Vovan en Lexus niet kent. Of het moet zijn door een kattebelletje ergens in een hoekje van uw krant over de poets die ze Boris Johnson bakten. Ook Porochenko, de Amerikaanse senatoren John McCain en Maxine Waters, de Californische gouverneur Jerry Brown, de Georgische intrigant Saakasjvili, NAVO-chef Jens Stoltenberg, en de Amerikaanse gezant voor Oekraïne Kurt Volker moesten er aan geloven. (Alles terug te vinden op YouTube).
Hun meest recente ‘Grote Vis‘ is Elliot Abrams, de ‘Regime Change‘ expert die de leiding heeft over het project om Maduro onderuit te schoffelen, en te vervangen door een dictator die de Amerikaanse belangen als hoogste prioriteit op zijn agenda heeft staan. Door zich uit te geven voor de premier van Zwitserland wisten ze Abrams een weelde aan operationele informatie over het ‘Venezuela-project‘ te ontfutselen. Dat prompt het licht uitging in Venezuela, zou daar best iets mee te maken kunnen hebben. Volgens Venezuela hebben ‘hackers‘ de stroomdistributie ontregelt. Met als gevolg dat de economie van het land een nieuwe schok te verwerken krijgt, en mensen in de ziekenhuizen sterven.
Of ‘Washington‘ erachter zit, of fanatieke privépersonen, belangengroeperingen, of andere mogendheden die de zaak op de spits willen drijven, om welke reden dan ook, valt niet te bewijzen. Dat ‘Washington‘ actief betrokken is bij grootschalige sabotage in Venezuela was eigenlijk al geen geheim meer, maar door deze ‘Bananasplit‘-actie van Vovan en Lexus ligt de strategie nu op straat. Probleem is alleen dat onze kranten, zenders en tijdschriften aan de ‘Regime-Change‘-ketting liggen, en als men er al niet omheen kan er aandacht aan te besteden, het zal aangrijpen om die twee grapjassen weg te zetten als ‘Kremlin-Trollen‘. Of het ‘Kremlin‘ er iets mee te maken heeft is net zo min te bewijzen, als de vraag of die stroomstoring in Venezuela het werk is van ‘Washington‘. Maar als ik mijn voorkeur uit mag spreken, dan heb ik liever die grapjassen die Abrams in zijn hemd zetten, dan die grapjassen die in Venezuela het licht uitdeden. Zoals ik ook meer sympathie heb voor Günther Walraff, dan voor de ‘Undercover Boss‘. Begrijpt u waar ik heen wil?
