Britse minister van Binnenlandse Zaken Sajid Javid heeft maandag aangekondigd dat de regering van plan is om “duizenden” meer migranten uit het Midden-Oosten en Afrika te accepteren.
De instroom zal “beginnen vanaf volgend jaar, en voor de komende jaren”, zei Javid. De MP bij de Britse Conservatieve Partij is zelf de zoon van Pakistaanse moslimimmigranten.
Hij koppelde zijn tweet aan een pagina op UK.gov die zei dat een van de verwachtingen van het “vluchtelingen” hervestigingsprogramma is dat het “gemeenschappen in het proces zou transformeren”.
"The UK will resettle thousands more refugees starting from next year, and for years to come."
Home Secretary @sajidjavid has announced the details of the UK’s new refugee resettlement scheme that will start in 2020. #RefugeeWeek
Read more: https://t.co/Ijvg9aKLaE pic.twitter.com/8wlXI53SLs
— Home Office (@ukhomeoffice) June 17, 2019
De reacties op Twitter waren overweldigend negatief voor de nieuwe regeling die in 2020 van start zal gaan.
Het VK streeft ernaar de asielzoekers op het huidige niveau te hervestigen, wat bijdraagt tot de bijna 16.000 personen die al sinds 2015 zijn toegelaten onder de regeling voor hervestiging van kwetsbare personen en de vele andere “duizenden hervestigde” vermelde websites.
Volgens Javid “heeft Groot-Brittannië sinds 2016 meer vluchtelingen van buiten Europa dan welke andere EU-staat dan ook hervestigd.” Ik ben trots op het wereldleidende werk dat we tot nu toe in het Midden-Oosten en Afrika hebben gedaan – maar er is zoveel meer te doen. “
Rossella Pagliuchi-Lor, vertegenwoordiger van het Verenigd Koninkrijk voor de UNHCR, het vluchtelingenbureau van de VN, verwelkomde de aankondiging: “We zijn verheugd over deze aankondiging van het Verenigd Koninkrijk, dat zijn toezegging uitbreidt om internationale bescherming te bieden aan een zinvol aantal vluchtelingen, waar de nood ook is meest acuut. “
Ze zei dat hervestiging een cruciaal onderdeel was van internationale solidariteit. “We hopen dat dit een signaal is voor andere landen om meer routes te bieden voor de veiligheid van vluchtelingen die gedwongen zijn te vluchten terwijl de internationale gemeenschap zich beweegt om het Global Compact op vluchtelingen werkelijkheid te maken.”
Uit een nieuwe analyse van OESO-gegevens door UNICEF is al gebleken dat Groot-Brittannië een van de landen is met het minst gezinsvriendelijke beleid.
Martin Armstrong van Statista merkte op dat Zweden bovenaan de ranglijst staat met de hoogste gemiddelde rangorde als het gaat om de volgende indicatoren: betaald ouderschapsverlof voor moeders, betaald ouderschapsverlof voorbehouden aan vaders, inschrijving voor kinderopvang (minder dan 3 jaar) en inschrijving voor kinderopvang (3) naar schoolleeftijd).
Het Verenigd Koninkrijk behoort volgens deze maatregelen echter tot de minst gezinsvriendelijke landen in Europa, met een gemiddelde ranglijst van de 31 landen van 26,75.
Meer dan 68,5 miljoen mensen over de hele wereld zijn op migratieroutes vertrokken. Ten minste 25,4 miljoen zijn asielzoekers, en meer dan de helft van hen is jonger dan 18 jaar. De UNCHR herhaalde zijn toezegging tot de wereldwijde hervestigingsregeling.
Maar bestaand bewijs toont duidelijk aan dat de niveaus van verzet tegen immigratie in het VK hoog zijn. Degenen die de voorkeur geven aan het terugdringen van het aantal immigranten dat naar Groot-Brittannië komt, zijn 58 procent – een derde zegt ‘veel verminderen’ en nog eens 25 procent zegt ‘een beetje te verminderen’.
Nog eens 30 procent zou er de voorkeur aan geven het aantal immigranten ongeveer gelijk te houden en degenen die voor een verhoging kiezen zijn slechts een kleine minderheid, zo bleek uit de peiling van het Migration Observatory.
Het is vermeldenswaard dat de Britse kiezers ook een duidelijk onderscheid maken tussen typen migranten met hoogopgeleiden die de voorkeur geven aan ongeschoolden, en mensen uit landen die cultureel gezien heel dichtbij zijn (zoals Australië) boven die van landen die als cultureel meer afstandelijk worden beschouwd (zoals Nigeria) ).
Immigratieproblemen werden tussen 2001 en medio 2016 genoemd als ‘het belangrijkste probleem’ van Groot-Brittannië.