Trump’s empathie voor de Iraniërs is vals en gevaarlijk

Het is zondag 22 juli. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo houdt een toespraak in de ‘Ronald Reagan Presidential Library’ in Simi Valley, Californië voor een gezelschap van de Iraanse diaspora.

“Ik heb een boodschap voor de Iraniërs: de Verenigde Staten luisteren naar jullie, de Verenigde Staten steunen jullie, de Verenigde Staten zijn met jullie” Mike Pompeo richt zich 17 keer tot het ‘Iraanse volk’. Hij prijst de ‘oude en levendige beschaving’ uit het verleden voordat hij namens de Iraniërs zelf gaat spreken en zich tot hun woordvoerder opwerpt: “De Iraniërs willen geregeerd worden met waardigheid, verantwoordelijkheid en respect”, “Iraniërs in Amerika genieten alle vrijheden”. Behalve natuurlijk het feit dat ze geen bezoek van familieleden uit Iran kunnen ontvangen omdat die geen Amerikaans visum meer krijgen.

“Het niveau van corruptie en de rijkdom van de regeringsleiders laat zien dat Iran wordt bestuurd door iets wat meer op de maffia lijkt dan op een regering,” zei hij nog. Het klinkt een beetje vreemd uit de mond van een medewerker van de Amerikaanse president die zijn dochter, schoonzoon, persoonlijke advocaten en vrienden op belangrijke posten benoemt en ondertussen nog steeds weigert opheldering te geven over zijn belastingaangiftes.

Ongeveer twee uur na Pompeo’s toespraak stormt Donald Trump het veld op. Hij bedreigt de Iraanse president Rouhani. Uiteraard op Twitter en volledig in hoofdletters: “Bedreig nooit meer de Verenigde Staten of jullie zullen de gevolgen ervan ondervinden zoals nog nooit iemand in de geschiedenis die heeft gekend.”

Het lijkt een vreemde strategie om 80 miljoen Iraniërs waarvoor de Verenigde Staten zoveel empathie hebben te ‘steunen’ door hen te bedreigen met vernietiging. Nochtans drukken de compassie in de speech van Pompeo en de tweets van Trump’s beide het huidige Amerikaanse ‘empathiebeleid’ uit met wat systematisch ‘het Iraanse volk’ wordt genoemd.

De VS proberen sinds de protesten van eind december 2017 de ontevredenheid in Iran te stimuleren en te kanaliseren voor de eigen agenda. De redenen voor sociale en economische frustratie worden gebruikt om het ‘regime’, zoals dat heet, te saboteren. De opvallende sympathie voor ‘de lang genegeerde stem van de Iraniërs’ gaat hand in hand met de barbarij van de geplande strenge maatregelen en beleidsdaden die vooral de lagere en middenklasse van dat ‘Iraanse volk’ zullen treffen.

Op 8 mei 2018 zeggen de VS de in 2015 ondertekende nucleaire overeenkomst op. De EU en de VN hebben de toenmalige sancties na de ondertekening van het akkoord met Iran beëindigd. Iran voldoet immers aan alle voorwaarden van de deal. De VS daarentegen hebben de opheffing ervan tegengewerkt en brengen ze nu, met ingang op 6 augustus, weer voor de volle 100% in stelling Een volgende ronde nieuwe sancties zal dan weer op 5 november in werking treden.

De strategie van de VS om de Islamitische Republiek te ondermijnen bestaat er in de kloof tussen de regering en de Iraanse samenleving te vergroten. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken ontkent dat het ook maar iets doet dat tot de val van het Iraanse regime kan leiden. De woordenoorlog die Trump en Pompeo tegen Teheran voeren is echter alles behalve onschuldig en spontaan. Enerzijds beweert Washington niet op een regimewissel aan te sturen maar dat het alleen wil dat de Iraanse regering haar praktijken verandert. Aan de andere kant laten de VS geen kans voorbijgaan om de Iraniërs op te jutten tegen het theocratisch systeem.

Wanneer eind 2017 de protesten in verschillende Iraanse steden tegen de slechte economische situatie de kop opsteken, krijgt Trump’s ‘empathie’ voor ‘het Iraanse volk’ een boost. Op 31 december 2017 twittert hij bijvoorbeeld: “Grote protesten in Iran. De mensen worden eindelijk wijs over hoe hun geld en rijkdom wordt gestolen en verspild aan terrorisme. Het lijkt er op dat ze het niet langer pikken.” De volgende dag voegt hij eraan toe: “Iran faalt op elk niveau, ondanks de verschrikkelijke deal die de Obama-regering met hen heeft afgesloten. Het grote Iraanse volk is jarenlang onderdrukt. Het heeft honger naar voedsel en naar vrijheid. Samen met de mensenrechten wordt de rijkdom van Iran geplunderd. TIJD VOOR VERANDERING!”

In 1946 schreef George Orwell dat de taal van de politiek vaak een ‘mengeling van vaagheid en pure incompetentie’ is. Een omschrijving die hier zeer toepasselijk is. De Trump-regering pretendeert de Iraanse bevolking te steunen en werpt zich op als hun woordvoerder om hun eisen en wensen kenbaar te maken. Alsof de Iraniërs niet voor zichzelf kunnen opkomen. De tweets van Trump en de speeches van Pompeo zijn trouwens slechts enkele van de kanalen die worden ingezet om de boodschap over te brengen. Ze dienen vooral om het ‘Westen’ te bespelen. De Iraniërs krijgen het ‘goede’ nieuws in het Perzisch voorgeschoteld via het Twitter-kanaal van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en de ShareAmerica-website. De informatie is niet altijd correct maar dat maakt niet zoveel uit. Andere Amerikaanse media in het Perzisch die met hetzelfde doel worden ingezet zijn Radio Farda, The Voice of America’s Persian News Network en Broadcasting Board of Governors (BBG). Allemaal beweren ze uiteraard voor de vrijheid’ van de Iraniërs op te komen..

Trump’s en zijn neocon-haviken willen blijkbaar de zaken op de spits drijven. Aan de ene kant willen ze de grote Amerikaanse Satan zijn voor de autoriteiten van Teheran, de verdeeldheid tussen de verschillende fracties oppoken en het spel van de haviken (in Iran en in de VS) spelen. Het andere spel dat ze spelen is onnauwkeurig nieuws (nepnieuws) verspreiden via sociale media om de ontevredenheid, oppositie en sociale woede in Iran te manipuleren en om de Iraanse bevolking aan te zetten tot protesten en uiteindelijk opstand.

Op lange termijn levert die methode geen enkel voordeel op voor de gewone Iraniërs. Integendeel, provocaties die kunnen leiden tot een potentiële massale militaire actie zou elke straal van hoop en politieke stabiliteit in Iran en in de hele regio vernietigen.

Met andere woorden, wat de Trump-regering in Iran doet, lijkt eerder een poging tot destabilisering van het land. Dat werd enkele maanden eerder al duidelijk toen de president twee ultrahaviken, Mike Pompeo en John Bolton, op sleutelposten van de buitenlandse politiek benoemde. Beide heren steken hun wens voor een Iraanse regimewissel al sinds jaren niet onder stoelen of banken.

In deze toch al explosieve context hertwittert die andere neocon-havik Nikki Haley, de Amerikaanse ambassadeur bij de VN, op 19 juli een tweet van de MEK, Mojahedin-e Khalq, een terroristische groepering uit Iran en Irak die geleid wordt door Maryam Rajavi. Tot in 2009 stond de groep op de zwarte lijst van de EU. Het duurde zelfs tot in 2012 voor de groep van de VS-terroristenlijst geschrapt werd.

Op 30 juni hield de MEK in Villepinte bij Parijs een bijeenkomst voor 4000 aanwezigen. Volgens The Guardian waren de helft van de aanwezigen Iraniërs. De andere helft bestond uit een assortiment van Polen, Tsjechen, Slowaken, Duitsers en Syriërs die gereageerd hadden op een Facebook-campagne waarbij hen een reis naar Parijs met eten en accommodatie werd aangeboden voor slechts € 25. Nog volgens de krant sliepen velen van hen onder de bomen van het Parc des Expositions tijdens de toespraken. Onder andere tijdens die van Rudy Giuliano, nog een havik die ook Donald Trump’s persoonlijke advocaat is.

“De mollahs moeten vertrekken, de ayatollah moet vertrekken en ze moeten worden vervangen door een democratische regering die door Madam (sic) Rajavi vertegenwoordigd wordt”, verkondigde hij. “De vrijheid is vlak om de hoek … Volgend jaar wil ik deze conventie in Teheran houden!”

Hoe een dergelijke organisatie op slechts enkele jaren tijd zulke invloedrijke vrienden in het hart van de huidige regering van Amerika heeft kunnen maken is intrigerend. Het is alleszins gevaarlijk om de groep als de wenselijke en legitieme oppositie tegen het huidige Iraanse regime naar voor te schuiven.

Het verhaal van de MEK en de evolutie die de groep onderging sinds zijn ontstaan in de jaren 60 in het Iran van sjah Mohammad Reza Pahlavi is echter stof voor een volgend Iran-artikel.

(Wordt vervolgd…)

Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun SDB via PayPal veilig en simpel.