Dat is de kop boven een telefonisch interview in NRC, met de Duitse ‘Amerika kenner’ Thomas Kleine Brockhoff, vice-president van het ‘German Marshall Fund’ één van de eindeloze reeks zwaar gesubsidieerde Atlantische ‘denktanks’ die de wereld rijk is. Zijn commentaar op de wijze waarop Trump alle Atlantische ‘Heilige Huisjes’ kapotslaat? ‘Dit had ik nooit voor mogelijk gehouden’.
Tijd dus om eens iemand te interviewen die het wél voor mogelijk had gehouden, zou je zeggen. Maar dat is voor de Atlantische NRC verscheidene bruggen te ver. Kleine Brockhoff geeft overigens, achteraf, toe dat ook de presidenten vóór Trump geen interesse in Europa als partner meer hadden. Alleen hield hij het onder zijn pet, en stond het (onder andere) hier, op dit blog, ‘ongezouten’ als waarschuwing, in de hoop dat mensen in de buurt van de macht tenminste ‘contingency’ plannen zouden maken, voor het geval de ‘Poetin-trollen’ op websites als deze toch een punt zouden hebben. Maar helaas.
Als je dat soort Atlantische trekpoppen vervolgens vraagt hoe het nu verder moet, staan ze dus ook met de mond vol tanden. Wat er ook gebeurt, maar we moeten de ‘Heilige Band’ met de Verenigde Staten zien te behouden, al trapt Trump ons nóg zo hard voor de ‘edele delen’. Kleine Brockhoff en Juurd Eijsvogel krijgen al een hartinfarct bij de gedachte dat iemand de zijwieltjes van hun kinderfiets haalt. Ook al zien ze nu (eindelijk!) in dat de Verenigde Staten geen boodschap heeft aan de ‘gemeenschap van waarden’. Dat is knap waardeloos, maar wat kun je ertegen doen?
Dus stelt Kleine Brockhoff, zonder kritische vragen van Eijsvogel, voor om Iran een mes in de rug te planten door dat akkoord af te schieten. En de aanleg van ‘Nordstream 2’ te staken, conform de eisen van Trump. Ik heb geen begin van enig idee wat voor ‘waarden’ Brockhoff belangrijk vindt, maar de meeste mensen hechten aan zulke simpele grondbeginselen als ‘Afspraak is Afspraak’, en het nakomen van contracten. Maar dat is al heel veel langer geen Atlantisch thema meer.
Geheel los van die ‘weekdieren-houding’, en bereidheid je te laten prostitueren als je pooier geld nodig heeft, ben ik er vrij zeker van dat het exact het verkeerde signaal is. Trump veracht onderkruipers. Als ze in de weg lopen, ontslaat hij ze. En anders beent hij ze tot op het bot uit, om de lege huls weg te gooien. Dat is de hele essentie van het ‘roofkapitalisme’ dat na de ‘Val van de Muur’ bezit heeft genomen van het ‘westen’. Toen hij de wereld liet zien hoe dat er uitzag, in een televisieserie met de titel ‘The Apprentice’, dacht iedereen dat het ‘show’ was. Het concept van een ‘snoeiharde’ gastheer/vrouw sloeg echter wereldwijd aan. Het beledigen van je gasten in een televisieprogramma was goed voor de kijkcijfers. Maar voor ‘The Donald’ en zijn geestverwanten is het geen ‘show’.
Overigens heb ik zelf liever iemand die ‘snoeihard’ uithaalt naar ‘zwakke broeders’, en ze de grond in trapt, dan iemand die een akkoord met je sluiten, je luisterrijk onthalen, met volop loze beloften, om je vervolgens bij de eerste gelegenheid een kapmes in je anus te wrikken, zoals Obama, Clinton, Blair en nog wat Europese ‘vrienden’ deden met Gaddafi, om daarna het totaal verwoeste land door ISIS en Al Qaida leeg te laten roven. Een kunstje dat ze ook dachten uit te halen met Assad, maar dat zit een beetje tegen.
Natuurlijk is de wereld beter af als er weer mensen op leiderschapsposities terecht komen die het internationale recht serieus nemen, afzien van ‘Regime Change’-operaties, en kansloze ‘militaire missies’ in landen op lichtjaren van hun eigen grenzen. Mensen, kortom, die ‘Waarden’ weer serieus nemen, en er geen ‘PR-saus’ van maken om er hun territoriale ambities mee in te kleuren.
Wanneer verliest Trump? Als ‘de wereld’ de Dollar laat vallen als ‘wereldhandelsmunt’. Is daar zicht op? Als u hier al wat langer leest zult u beseffen dat dat een weinig scherpzinnige vraag is. Dat proces is al volop in gang gezet door de landen die zich verenigd hebben in de ‘SCO’. Gezien de ontwikkelingen in de wereld, en de houding van Trump jegens haar Europese en Amerikaanse ‘vrienden’, zou het logisch zijn als de EU ook die kant op zou bewegen. Maar Russofobie weerhoudt ons, vooralsnog. Als we daar aan vasthouden, plegen we volgens mij ritueel zelfmoord, en zijn er geen bloemen bij de uitvaart.
Mijn rede bij de herdenking zal kort en bondig zijn: ‘Stom rund!’
