De Europese Unie kijkt in de zaak van de onafhankelijkheidsstrijd van Catalonië een andere kant op, en geeft de Spaanse premier Rajoy volledig steun. De zaak van de afgezette Catalaanse minister-president Carles Puigdemont is in de ogen van Brussel een dossier voor de gerechtelijke autoriteiten – een Spaanse rechter heeft een Europees aanhoudingsbevel uitgevaardigd. Niet alleen Spanje, maar de hele EU stevent af op een dictatuur van politie en het leger.
Een koers die willens en wetens is uitgestippeld…
We lezen in het Financieele Dagblad het volgende:
Hij zat niet bij de vijf scenario’s die Jean-Claude Juncker dit voorjaar voor de EU had uitgetekend. En zeker niet in het zesde dat de lepe Luxemburger uit voorzorg in zijn binnenzak hield. Nummer zeven, het rampscenario, wandelde deze week onverhoeds de Brusselse bubbel binnen. Carles Puigdemont belichaamt het Europa waarin straks helemaal niets meer lukt, omdat een club van natiestaten niets weet aan te vangen met het nationalisme binnen de lidstaten en daarom als verlamd in de koplampen blijft staren.
De Europese Unie schaart zich achter de handelswijze van Spanje om Artikel 155 van de Spaanse grondwet uit te voeren, om in Catalonië een marionettenregime te installeren. Brussel geeft hierdoor blanco volmacht aan Madrid om terug te vallen op de autoritaire politiek van Francisco Franco, dat in 1978 door massale gevechten van de arbeidersklasse de nek werd omgedraaid. Hierdoor vielen ook de resten van die politieke gevel om.
De Europese Unie staat zo goed als eensgezind achter de voorbereidingen van de corrupte Spaanse premier Mariano Rajoy om het Catalaanse parlement te ontmantelen, het regionale staatsapparaat (in het bijzonder de politie en de ministeries) onder controle van de centrale regering te plaatsen en de openbare diensten te zuiveren. Voor de aanval op Catalonië heeft Rajoy met steun van de fascistische partij Partido Popular (PP) en de overige regeringspartijen tienduizenden politiefunctionarissen en soldaten in staat van paraatheid geplaatst.
Madrid heeft de bevoegdheden van de afgezette premier van Catalonië, Carles Puigdemont, overgedragen aan de Spaanse vice-premier Soraya Saenz de Santamaría. Zij heeft nu de supervisie over de afvallige provincie en moet toezien op de geplande verkiezingen, die door Madrid – eenzijdig – zijn vastgesteld op 21 december – opnieuw een signaal dat de regering van Spanje richting een totale dictatuur afstevent. Saenz de Santamaría is afkomstig uit een familie, die ten nauwste verbonden was met het repressieve apparaat van het Franco-regime. Haar grootvader, generaal José Antonio Saenz de Santamaría, speelde na de burgeroorlog tot 1996, bijna twintig jaar na Franco’s dood, een leidende rol bij de strijdkrachten.
De Europese Unie geeft dus steun aan de terugkeer van een regime, dat op een gelijksoortige ondemocratische manier tot stand komt. De Franse president Emmanuel Macron vertelde afgelopen zondag tijdens een reis naar Guyana dat hij maar één gesprekspartner heeft in Spanje: Rajoy, en hij hem volledige rugdekking geeft
En dan hebben we ook nog de Duitse bondskanselier Angela Merkel die zei dat Duitsland de onafhankelijkheid van Catalonië niet zal erkennen. Ook zij geeft Madrid haar volledige steun. En om het plaatje compleet te maken hebben we ook nog de secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, de man die door toedoen van de VS door een simpele koehandel zijn nieuwe functie aanvaardde, die zei dat Spanje een trouwe bondgenoot is en in grote mate zorgt voor onze vrijheid. Gevoel voor humor kun je hem niet ontzeggen.
Dat de Europese regeringsleiders het oprichten van een dictatuur van politie en het leger in Catalonië ondersteunen, belooft weinig goeds, en we zien hier alvast het voorspel van wat de rest van de lidstaten in de EU staat te wachten. Zij zien hierin de gelegenheid bij uitstek om alvast ervaringen op te doen om die later elders uit te kunnen voeren. Dat in veel lidstaten de burgerrechten ingeperkt worden en de totale controle door de overheid toeneemt, bevestigt dit alleen maar.
In Frankrijk schaft Macron de noodtoestand af, maar vervangt het door een nieuwe anti-terreurwet waarmee de facto een politiestaat wordt ingericht. Tegelijkertijd wordt een nieuw gremium in het leven geroepen, waar de hoofden van de geheime diensten en diverse strijdkrachten samen komen, zodat zij gemakkelijker eventuele sociale weerstanden met optimale inzet van politie en het leger de kop in kan drukken.
Macron, die bij de presidentsverkiezing eerder dit jaar door de elite als democratisch alternatief werd gepresenteerd voor Marine Le Pen heeft een paar dagen geleden de Egyptische militaire dictator Abdel Fattah al-Sisi in het Elysée ontvangen en daarmee laten zien dat hij zich prima thuisvoelt bij dictatoriale regimes.
Morgen deel II, waarin wij laten zien dat de Catalaanse regering (volgens het Europees Hof van de Rechten van de Mens) het volledige recht heeft zich te willen afscheiden van Spanje
