Schandalen kosten Boris Johnson het premierschap

De excentrieke Boris Johnson stapelde schandaal op schandaal en nu loopt de emmer over. De Britse pers verwacht daarom dat Johnson vandaag zijn vertrek zal aankondigen als minister-president van het Verenigd Koninkrijk. De BBC meldt wel dat hij pas vertrekt in de herfst, zodra er een nieuwe partijleider is gekozen door de Torries.

Johnson Niet een schandaal over hemzelf kost hem nu de kop maar een schandaal over een ander. Een Kamerlid had zich schuldig gemaakt aan seksueel overschrijdend gedrag. Daar werd al jaren over geklaagd, maar Johnson liet het door etteren. Johnson maakte het zo bont dat hij aangaf niks van de situatie af te weten terwijl de situatie wel bij hem bekend was. Dus Johnson heeft gelogen over deze gebeurtenis en dat kost in het Verenigd Konikrijk de premier wel zijn kop. Helemaal toen er een vertrouwenscrisis ontstond bij zijn bewindslieden en zij massaal hun ontslag indienden.

Boris Johnson geeft er de brui aan na gesprekken met Sir Graham Brady, Insiders melden dat Johnson om half 9 vanochtend de knoop heeft doorgehakt. Vanmiddag zal hij Groot-Brittannië toespreken en zijn besluit bekend maken. Of Johnson tot herfst premier kan blijven is nog maar de vraag, omdat sommige ministers nog een appeltje met hem te schillen hebben en daarom zij hem het liefst meteen zien vertrekken.

Met dit besluit gaat de wereld afscheid nemen van een kleurrijke Britse premier. Hopelijk komt niet de grijze muis Theresa May voor hem in de plaats Zij wordt namelijk genoemd als interim-premier. De Engelse tabloids zullen Johnson en zijn schandalen wel gaan missen.

Europa neemt afscheid van Boris Johnson zonder tranen of verdriet

De premier heeft niets anders gedaan dan brandhout verzamelen en lucifers aansteken en zijn voormalige partners verwachtten alleen dat hij het vuur zou aansteken.

“Je moet ze negeren en ze in hun eigen bouillon laten koken.” Het bericht van een hooggeplaatste gemeenschapsbron, slechts drie weken geleden, vat perfect het gevoel in Brussel samen met de evolutie van de politieke crisis in het Verenigd Koninkrijk en de bilaterale betrekkingen in zeer lage uren.

Jarenlang, sinds het Brexit- referendum van 2016 , waren de onderhandelingen en contacten met Londen constant, een dagelijkse nachtmerrie met David Cameron , Theresa Mary, Boris Johnson en hun verschillende teams van adviseurs, altijd in toerbeurt. Maar sinds de ondertekening van het terugtrekkingsakkoord, het Ierse protocol en het vrijhandelsakkoord is de verandering totaal.

De problemen blijven bestaan, het Verenigd Koninkrijk heeft niet gerespecteerd wat is ondertekend, het doet bijna wat het wil, het dreigt voortdurend het dek te breken en heeft zelfs wetgeving uitgevoerd die ongetwijfeld het internationaal recht negeert en de reputatie van het land schaadt. En toch was de reactie in Brussel en de rest van de continentale hoofdsteden minimaal, soms zelfs onbestaande.

Ze hebben de grofheid genegeerd, het niveau verlaagd, ze hebben geweigerd aan het spel deel te nemen. Wachten tot ze koken in hun eigen bouillon. Johnson heeft niets anders gedaan dan brandhout verzamelen en lucifers aansteken en zijn voormalige partners hoopten alleen dat hij het vuur zou aansteken.

In de wereld van internationale betrekkingen is er maar één ding erger dan wanneer je tegenstanders, rivalen of vijanden krachtig reageren op je bewegingen: dat ze helemaal niet reageren. Johnson begon vanaf de eerste dag in Downing Street dat hij meer gewicht had dan Theresa May, dat hij slimmer, gevaarlijker en minder betrouwbaar was dan zij. Maar hij maakte ook duidelijk dat het geen zin had om je met hem te gedragen zoals met andere wereldleiders.

Het reageert niet op dezelfde codes of prikkels. Hij deed het niet als correspondent in de EU en ook niet als premier in de betrekkingen ermee. Dus nam hij het niet meer serieus en speelde zijn spel.

Zijn val is nieuws, maar in Brussel, enorm pragmatisch, weten ze nog steeds niet of het goed of slecht is. Niemand gaat natuurlijk om hem huilen. De May betreurde zijn irrelevantie binnen de Tories, zijn zwakte. Hij had geen charisma, geen leiderschapskwaliteiten, geen strategisch genie en geen linkerhand bij de oppositie, dus toen hij dringend steun van de oppositie nodig had, waren de bruggen naar beneden. Maar hij had principes, vasthoudendheid en geduld en weerstand tegen zijn eigen steken. Johnson nr.

HET TERUGTREKKINGSAKKOORD, EEN KEERPUNT

Toen het terugtrekkingsakkoord eenmaal was ondertekend, nam de druk en de media-aandacht sterk af, aan beide kanten van het Kanaal. De laatste twee jaar van bilaterale betrekkingen en discussies zijn een verzameling van bedrog, leugens, vaagheid, vertragingen, leugens en provocaties. Londen heeft zijn deel van de deal niet nagekomen, de (zachte) grens tussen de Ierlands is een lek, de smokkel is omhooggeschoten, er zijn geen gezondheidscontroles en het Noord-Ierse politieke bestuur staat op zijn kop. 

Het heeft geen oplossingen geboden, het is niet aan tafel gaan zitten. Het heeft de patrijs alleen maar duizelig gemaakt om te zien of, door luiheid of frustratie, de EU uiteindelijk opvouwt. Het was niet absurd, want het heeft keer op keer opgeleverd, verlengingen geven, termijnen verlengen, lauw reageren op onrechtmatigheden, zonder de tafel te slaan als de acties rechtvaardigen. Het was wat Johnson wilde, een gevecht, een open gevecht, en ze hebben het hem nooit gegeven. Hij was dus nooit op zijn gemak.

Johnson flirt sinds oktober met het idee om het protocol te vernietigen, om puur nationale politieke redenen, en het resultaat van de laatste verkiezingen (die Sinn Fein een boost gaven) is wat er enkele weken geleden toe aanzette om wetgeving in te voeren die eenzijdig vernietigt wat met Brussel was ondertekend na jaren van vermoeiend diplomatiek en technisch werk. Daarom is zijn vertrek allesbehalve een drama. 

Maar als Westminster en Downing Street sinds 2016 een les hebben geleerd, is het dat als alles in het VK erger kan worden, het erger zal worden. En dat de opvolger hetzelfde of erger kan zijn, een figuur ongetwijfeld meer in twijfel getrokken, minder geregeld, minder media en behoefte aan overwinningen en symbolen.

Brexit heeft het land en de Britse samenleving verdeeld, de partijen opgebroken, vervroegde verkiezingen veroorzaakt, premiers overspoeld en de sfeer ijler gemaakt. De val van de premier heeft niets met Europa te maken, maar de strategie van de Tories in het licht van interne chaos en vernietiging is systematisch om buitenstaanders de schuld te geven van hun problemen. 

Dus de opvolger of opvolger van de premier heeft prikkels om naar zondebokken te zoeken. In het licht van een nationale crisis is niets beter dan een internationale ruzie, en de kwestie van Ierland is nabij. Het is niet de meest voorzichtige, en misschien ook niet intelligente, maar het is dichtbij.

In Brussel is de reactie bijna onverschillig. Er is weinig schuldig genoegen aan de ondergang, zonder eer, van een gewetenloze leider. 

Hij heeft geen enkele vriend , geen enkele bewonderaar of bijna een enkele supporter achtergelaten, van zichzelf, maar bijna ook van het Verenigd Koninkrijk. De laatste zes jaar zijn het verhaal van een historische teleurstelling, van de verdwijning in Europa van de Britse mythe, opgebouwd door eeuwenlange aanwezigheid in de wereld, diplomatiek meesterschap en economische en culturele macht.

Continentale leiders en instellingen vragen nu niet veel. Ze verwachten geen wonderen, ze hebben geen statistieken nodig, ze nemen genoegen met een leider die internationale overeenkomsten respecteert, die zijn woord niet breekt voordat hij de kamer verlaat en die Groot-Brittannië zijn reputatie, waardigheid en plaats op de het continent.

Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun SDB via PayPal veilig en simpel.