Niet eerder heeft in Nederland de hardnekkige stilte van een politicus een dergelijke verwoestende weerslag gehad op de politiek: coalitiepartij CDA vreest voor een implosie, Mark Rutte voor een eventueel volgend premierschap en de formatie wacht half bevroren in de koelkast. CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt zwijgt dus al twee maanden en zit thuis, officieel gevloerd door oververmoeidheid. Hij zwijgt als het graf maar is springlevend en observeert, belt met collega’s of ontvangt regelmatig kopstukken van zijn partij die hem wanhopig uit zijn stilte proberen te rukken.
Anderhalf maand geleden schreef ik dat de vraag niet was of Omtzigt zijn partij ging verlaten maar wanneer. Als we het weekblad EW (voorheen Elsevier) moeten geloven is dit moment nabij en de lange stilte van het Kamerlid zal snel in de spreekwoordelijke storm overgaan.
‘Pieter Omtzigt staat op het punt te breken met het CDA’ kopte EW afgelopen weekeinde. Gisteren bij het ontbijtprogramma van WNL verzekerde de auteur van het stuk, Eric Vrijsen, dat hij geen knollen voor citroenen verkoopt: “Ik werk voor Elsevier, wij zijn wel een degelijk blad, we gaan niet over een nacht ijs, ik laat me ook niet gebruiken.”
Het kan dus elk moment gebeuren, zeggen de bronnen van Vrijsen. Kennelijk heeft Omtzigt al het zoet dat de partijtop hem voorhield kranig geweigerd. Hij zou minister in de nieuwe regering kunnen worden, zelfs vicepremier, of fractieleider en als hij liever Kamerlid wil blijven zou hij zelfs ‘ongeveer elke beleidsportefeuille’ mogen kiezen. Maar het zwijgende orakel uit Enschede wacht kennelijk op een ultieme ingeving en die zal onveranderlijk luiden: het is hij of ik.
Hij? Dat is Mark Rutte, de man die Omtzigt beschouwt als de bron van zijn persoonlijke ellende van voorgelogen Kamerlid in de toeslagenaffaire. “Het kabinet is ook afgetreden omdat het vier jaar tegen mij heeft gelogen”, zei hij eind maart alvorens weer te zwijgen. Omtzigt zou niets van een CDA willen hebben die onder de leiding van Rutte mederegeert. Het Kamerlid vat het politieke bedrijf wel erg persoonlijk op. Maar de calculerende politicus die 350.000 voorkeurstemmen kreeg is kennelijk ook realist genoeg. Volgens bronnen van EW voelt hij de tijdsdruk: ‘Als het conflict zich blijft voortslepen, raakt zijn electoraal succes in vergetelheid en verliest hij momentum’.
Ouderwets politiek machtsspel
Als dit allemaal waar is, hebben we hier niet te maken met een nieuwe reinigende politieke filosofie die naar een nieuwe bestuurscultuur moet leiden, maar met een ouderwets politiek machtsspel. Dit strategische zwijgen (ook de beweringen van EW werden gisteren niet door Omtzigt tegengesproken) zou je zelfs als een vorm van chantage kunnen zien die zich met persoonlijk ressentiment voedt.
Ja, het Kamerlid Omtzigt is in het verleden binnen en buiten zijn partij tegengewerkt. Helemaal waar en niet correct. Maar mocht hij zich afscheiden en vervolgens een eigen club willen beginnen, dan moeten zijn eventuele volgers beseffen dat wrok en wraak geen politieke bouwstenen kunnen zijn.
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.