Na elf maanden pandemische persconferenties is de in het dagelijks leven kinderloze Mark Rutte de coronavader des vaderlands geworden. Een vader die wij in het begin van de crisis ademloos volgden zoals kleuters dat doen in de zekerheid dat hun papa de allerbeste is. Een vader die ons als elfjarigen in de zomer tot laat buiten liet spelen in onze dunne jasjes, ook toen het buiten al koud optrok. In de herfst leek onze vader iets te laat te begrijpen dat wij inmiddels in de puberteit waren beland.
Dinsdagavond sprak vader ons weer toe: hij wilde „duidelijk en eerlijk” zijn en vertelde dat er te veel coronabesmettingen waren om de maatregelen te versoepelen. Daarna kondigde hij versoepelingen aan.
Mark Rutte is een moderne vader in de zin dat hij de vrijheid en verantwoordelijkheid van zijn kroost benadrukt. Daarnaast beheerst hij een truc uit het klassieke rollenpatroon, die hij dinsdag weer toepaste toen hij Hugo de Jonge aankondigde als de man die zou bespreken wat „nog belangrijker” was: „De weg terug.” Hier was Rutte de vader die voorvoelt dat het rituele klagen over wifi, kleedgeld en broccoli gaat beginnen en met een opgeruimd „Jullie moeder is de baas!” koers zet naar de biljartkamer.
De kinderen kregen de rest van de televisieavond de ruimte voor hun aanmerkingen op de opvoeding. Dat begon in M bij Sven Kockelmann, de studerende zoon die om niet geheel opgehelderde redenen nog altijd thuis woont. Hem begint te dagen dat zijn vader soms vreemde dingen beweert. „Rutte zegt dat hij advies aan het OMT gaat vragen over afschaffing van de avondklok, maar er is toch al een advies waarin staat dat dat geen goed idee is?”
Gepromoveerde oudste dochter
Hij kreeg bijval van OMT-lid Anja Schreijer, de inmiddels gepromoveerde oudste dochter van het gezin die even was komen aanwaaien om te horen of haar ouwelui goed hadden begrepen wat zij had uitgelegd. Zij voorspelde: „De kans op een advies om de avondklok af te schaffen lijkt me erg klein.”
In Nieuwsuur constateerde Arjan Noorlander (de zoon die op het VWO een klas heeft mogen overslaan) tevreden dat zijn vader door te spreken van een spagaat eindelijk toegaf „dat hij het zelf ook allemaal niet wist”. In een sterke uitzending van Jinek begon Gert-Jan Segers – de een na jongste zoon die zich de favoriet van vader waant – Rutte omstandig te prijzen en het OMT aan te vallen. Hij werd klemgezet door zijn oudere zus Eva Jinek, die hem in hoog tempo zijn inconsequenties voorhield. Haar coole broer Özcan Akyol zei dat hij ook een beetje cynisch werd van Oom Wopke. Opstand was er nog niet, maar het ouderlijk gezag liep over de volle breedte terug.
Elders, in de reguliere programmering, werden de feilen van Mark Ruttes ouderschap gerelativeerd door ernstiger vaderzaken. Zo bleek in DNA Onbekend (Avrotros) maar weer eens hoe slopend het is als je niet weet wie je vader is. Tegen de achtergrond van een Mahlersymfonie aan meewarige blikken op het gezicht van presentator Dionne Stax vertelde de 58-jarige Jacqueline hoe ze vreesde dat buurman Jan haar echte vader was, iets wat haar moeder net wat te losjes had ontkend. Nadat de spanning hogelijk kunstmatig was opgebouwd, eindigde het verhaal met een voor Jacqueline verlossende paukenslag: ze was niet van de buurman.
Een tweede nuance zat in The Life of Fathers (BNNVARA), een impressionistische reportage van Rien Bexkens en Marwan Magroun over vaders met een migratieachtergrond. Lieve beelden regen zich aaneen. Een van de vaders vertelde dat hij zijn taak zag als „het begeleiden van een zieltje naar zijn grootsheid”. We kunnen onze vaders niet kiezen, maar als het kon zou ik er zo eentje nemen.
