Ontroerende beelden duiken op uit het Midden-Oosten. Waar voormalige seksslavinnen van de Islamistische Staat eindelijk weer vrij kunnen zijn. Een van de dames vertelt haar verhaal voor de camera en verbrandt daarna symbolisch haar nikab, die ze gedwongen werd te dragen. Ze werd door IS-strijders gevangen en verkocht als seksslavin.
https://twitter.com/paulvdbas/status/1104433603109371905
Dat de nikab een onding is blijkt wel uit de ervaring van de Jezidi-dame in de bovenstaande beelden. Ze kreeg er zelfs een verstikkend gevoel van. En als je kijkt hoe het ding eruit ziet dan is dat begrijpelijk. Volledig geïsoleerd met een verminderde waarneming loop je dan rond in zo’n pak.
In het geval van vrouwen in Syrië en Irak deden ze het vaak niet op basis van een oprechte geloofsbelijdenis, maar uit dwang. Strijders van het islamitische kalifaat dwongen ze. Volgens de Jezidi-dame moest ze de nikab voortdurend dragen als anderen bij haar waren. Als ze eindelijk een momentje voor zichzelf had deed ze het ding onmiddellijk uit. Ze kreeg zelfs het gevoel ‘dat ze stikte’. Ja, als je claustrofobisch bent aangelegd dan is de nikab geen pretje.
Nu IS op instorten staat en steeds meer mensen worden bevrijd kan ook deze dame eindelijk weer zien. En horen. Op de beelden zien we een overduidelijke ontroerde en dankbare dame. Dankbaar dat ze eindelijk weer vrij is. Mooi om te zien! Maar blijkbaar zijn er dus ook voorstanders van het dragen van nikabs.
Zo kopte het medium Arab News dat Pakistaanse vrouwelijke journalistes blij zijn met de boerka/nikab. Volgens hen zou het hen helpen ‘betere journalistiek’ te bedrijven. Wellicht hebben ze deze houding omdat ze de boerka vrijwillig dragen in tegenstelling tot de IS-seksslavinnen die overduidelijk werden gedwongen. Nou ja, vrijwillig.
Dat is natuurlijk een punt van discussie. In ieder geval had er best wat meer aandacht mogen zijn voor de ervaringen van deze Yezidi-dame. Immers vond de International Women’s Day deze week plaats. Maar nee. We zagen als vanouds simplistische feministische retoriek tijdens die dag. En nauwelijks aandacht voor het bovenstaande.
