Gezag en machtsuitoefening zijn voor een overheid essentieel. De kracht van het gezag is echter mede verbonden aan de wijze waarop die machtsuitoefening plaats vindt. Vertoon van kracht geeft niet automatisch gezag,

Het spel dat de Nederlandse justitie speelt ten aanzien van de BlokkeerFriezen, en het afnemen van hun DNA is een klassiek voorbeeld van een zwakke overheid die poogt haar gezag te manifesteren door intimidatie van groepen die zij inherent trouw acht aan zichzelf, maar die zij al enige tijd van zich heeft vervreemdt. Dat intmidatie die trouw niet op een logische wijze herstelt is een signaal dat die overheid wordt bemenst door individuen die extreem zwak in hun schenen staan, en de zaak derhalve erger maken door wild te keer te gaan.

Een overheid die op meerder fronten tegelijk moet proberen tegenover oppositie haar gezag te handhaven moet een strategie van aanpak bepalen. Er zijn twee wegen die functioneel zijn:

• De grootste dreiging frontaal tegemoet treden en zonder concessies bestrijden.
• Eerst een serie kleinere dreigingen opruimen teneinde direct daar op volgend alle aandacht te kunnen geven aan het majeure probleem, waar dan als extra handicap de concessies die zijn gedaan om die concentratie van middelen bijeen te kunnen brengen moet worden overwonnen.

Methode 1 is altijd de beste, maar niet altijd raadzaam in geval van beperkte slagkracht.

Methode 2 heeft als risico dat de grootste dreiging oncontroleerbaar groeit, en meer voet aan de grond krijgt dan wenselijk is. Indien die dreiging te groot wordt kan dit de verkeerde keus blijken.

Wat in geen geval zal werken is an sich trouwe steunpilaren te dwingen tot volledig conformeren aan eisen die niets toevoegen, onderwijl de grote dreiging te negeren en zich bezig houden met schijnproblemen teneinde de indruk te wekken dat de overheid sterker staat dan zij werkelijk is. Werken zal dit nooit, en er gaan kostbare tijd en inspanningen verloren voor een schijngevecht dat de eigen kracht en gezag slechts verzwakt.

Van dit laatste zie je nu een perfect voorbeeld van de manier waarop justitie probeert zich te manifesteren tegenover de BlokkeerFriezen.

Dit is niet alleen niet functioneel, het is contraproductief.

De weigeraars worden naar het politiebureau gebracht, waar ze gedwongen worden hun celmateriaal af te geven.

Wat uit dit bericht voor het gemak weggelaten wordt, is dat de veroordeling van de BlokkeerFriezen nog niet definitief is. Zo lang het hoger beroep niet heeft gediend is dit een sterk voorbeeld van zowel machtsmisbruik als intimidatie. Dat maakt deze aanpak moeilijk verteerbaar, en dat tegenover mensen die in principe de rechtsstaat niet vijandig gezind zijn. Dat de Nederlandse overheid probeert te bewijzen dat ze ook deze mensen streng kan aanpakken is echter niet slim in een tijd dat ze niet al te sterk meer staat.en zwakte die ook nog eens breed wordt onderkend.

Hun verzet breken kost meer tijd dan de overheid hieraan zou moeten spenderen, en gaat derhalve ten koste van nuttiger zaken. Iedereen ziet en begrijpt dat, zodat het de positie van het gezag in Nederland verder ondergraaft, domweg omdat je het nauwelijks nog serieus kunt nemen. Dat is een bijzonder ernstige zaak die je de gezaghebbers die verantwoordelijk zijn voor de escalatie van deze situatie volledig dient aan te rekenen.

Het is dit type zwak bestuur dat uiteindelijk rampen veroorzaakt, omdat het structureel onmisbare middelen in zet voor de verkeerde objectieven. Als de ministers Grapperhaus en Dekker dit niet beseffen zijn ze voor hun taak ongeschikt.

Dit is een gevolg van het politieke showproces, waar Justitie, – het departement is die naam allang niet meer waardig -, en de krimpende club van bestuurderspartijen toe besloten.

Showproces

De hoofdschuldige, burgemeester van Dokkum Waanders, PvdA, is geheel in de luwte gehouden.

Zij wilde per se een wit voetje halen bij haar partijleider , Lodewijk Asscher. Dus had Waanders het op zich genomen tijdens de Sinterklaasintocht in Dokkum de confrontatie tussen anti-Piet activisten en ouders met kinderen minder of meer uit de hand te laten lopen. Zodat heel Nederland kon zien , dat het echt niet meer kon die figuur Zwarte Piet, wilden kinderen ooit nog veilig zijn, tijdens intochten. Alles wijst erop dat dat haar plan was.

k-Out-Zwarte Piet uitgenodigd, lespakketten bij hen besteld. Ze langs de route in het zicht van de NOS-camera’s opgesteld.

En de oproep van Grauwe Eeuw activist Michael van Zeijl tot geweldpleging en moord met voorbedachten rade op de acteur die sinterklaas speelt, bracht Waanders niet op verstandiger en bestuurlijke gedachten.

Het was tenslotte Lodewijk Asscher die als minister van Sociale Zaken en Integratie had ingezet op bewustwording van de Nederlanders van hun slavernijverleden en het omvormen van Zwarte Piet naar regenboogpiet.

Waar Waanders het omgekeerde deed van haar bestuurlijke plicht, namelijk het plannen van escalatie, hebben verstandige burgers ingegrepen en gezorgd dat kinderen en ouders geen gevaar liepen. Friesland en Dokkum zijn geen achterlijke buitengebieden, waar doorluchtige Haagse geesten beschaving moeten brengen en demonstratief ideologische experimenten kunnen botvieren, om de boertjes van buut’n mores te leren.

De blokkeerfriezen verdienen lof, Waanders afzetting. Hetzelfde geldt voor de minister van Justitie, de ambtenaren op het departement en de officieren van Justitie , die zich schuldig hebben gemaakt aan het politieke showproces. De partijdige rechter inbegrepen, met haar disproportionele straffen.

De blokkeerfriezen blokkeerden de snelweg niet zomaar. Niet voor eigen gewin. De politie zelf heeft in het verleden snelwegen geblokkeerd tijdens stakingsacties. Dat is door Justite behandeld als ‘in het algemeen belang’. Waar burgemeester Waanders haar bestuurlijke verplichtingen voor de openbare orde opschortte, om zich te wagen aan ideologische experimenten van geplande wanorde, handelden de betrokken inwoners van Friesland ter herstel van het algemeen belang en de openbare orde. Burgers grepen in , waar duidelijk was dat politiek en bestuur een vacuum lieten ontstaan.

Binnen de kaders van het politieke showporces is het onvermijdelijk dat DNA wordt afgenomen van de weigerende blokkeerfriezen. Dat is de wet. Maar de hoofdschuldigen, de kwade geniussen achter de bedreigde intocht en het showproces, moeten worden afgezet . En het ware beter hun DNA af te nemen. Van de moorden op Fortuijn en van Gogh hebben ze niets geleerd. Integendeel: Michael van Zeijl van de Grauwe Eeuw kreeg een boete van 300 euro voor zijn oproep tot geweld en bloedvergieten. Hij is de man van Den Haag. Zijn daden worden door de rechter gebagatelliseerd. Het omgekeerde van een politiek gedreven showproces.