Ongekende onrecht maar iedereen wil macht en zullen met Mark Rutte blijven regeren

Niemand wordt lijsttrekker van een politieke partij met het idee dat opstappen het beste is wat hij voor het land zou kunnen doen. Dus ik begrijp wel dat alles wat Mark Rutte in zijn vezels heeft een andere kant op wijst. Maar toch is het zo dat hij, de winnaar van de verkiezingen, het grootste obstakel is op de weg naar een volgend kabinet en naar revalidatie van de gewonde rechtsstaat.

Bij alle heisa rond de formatie is het goed om te bedenken wat er aan de verkiezingen vooraf ging: de val van Rutte III, nog voor het onvermijdelijk bloedige debat dat het kabinet te wachten stond over het toeslagenschandaal.

Wat doet een premier, tevens partijleider, na zo’n oordeel? Die vraagt zich af of hij nog wel als lijsttrekker de verkiezingen kan ingaan. Ik weet niet of hij er slapeloze nachten van heeft gehad, maar het antwoord van Rutte was: nu doorpakken. Lodewijk Asscher – hoewel geen minister meer – vertrok wél, net als een gepijnigde Eric Wiebes.

Uit alles wat er nu in de formatie gebeurt, blijkt hoe lichtzinnig de afweging van Rutte was. Hij nam het risico voor lief dat hij ingehaald zou worden door opgerakelde feiten en nieuwe onthullingen, terwijl duidelijk was dat de affaire nog niet uitgewoed was en er ook nog een parlementaire enquête in het verschiet lag. Overal tikkende tijdbommen en dan toch monter het veld instappen – het was altijd goed gegaan. Maar het werkt niet meer, het toeval slaat opeens onbarmhartig toe. Nooit had het ‘Omtzigt functie elders’ naar buiten mogen komen, en hoe kwam RTL nu weer aan kabinetsnotulen over het expres niet-informeren van de Kamer?

Intussen kraakt ook de verdedigingslinie van de demissionaire bondgenoten. Hoekstra kan Rutte niet redden zonder Omtzigt te verliezen, Segers zwabbert, maar blijft zeggen dat hij niet meer wil meeregeren, en Kaag claimt een nieuw, niet-Ruttiaans leiderschap te personificeren. Ze hebben alledrie boter op hun hoofd, maar dat maakt de wens om niet geassocieerd te worden met de controle-cultuur van Rutte niet minder.

Je hoort het tot vervelens toe: alles draait nu om herstel van vertrouwen. Tussen partijen, tussen kabinet en Kamer, tussen overheid en burgers. Terecht. Maar zoals hoogleraar staatsrecht Wim Voermans zegt: in grotere groepen kunnen we elkaar niet zomaar vertrouwen, daar zijn we niet op gebouwd. Daarom hebben we dingen als contracten, diploma’s, grenzen, regels. En vooral ook: een grondwet. Iets waar we elkaar als samenleving aan kunnen houden.

Het ongekende onrecht van de afgelopen jaren heeft hieraan zoveel schade toegebracht, dat Rutte gerust een stap opzij zou mogen doen.

Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun SDB via PayPal veilig en simpel.