Onafhankelijk Catalonië zal er door de EU nooit komen
In 2017 stemden de inwoners van Catalonië om zich los te maken van het Koninkrijk Spanje. Dit was het tweede referendum waarin een meerderheid van de mensen daar voor scheiding stemde. Er was ook een verkiezing waarbij de separatistische partijen een duidelijke meerderheid hadden. Het mandaat is onbetwistbaar.
Ik ben maar paar keer in Catalonië geweest. Ik heb geen afkomst in Catalonië of enig ander deel van Spanje, terwijl ik al 18 jaar in Andalucia woont. Als Hollander word ik niet gestimuleerd door een sterk gevoel over deze kwestie. Ik neig naar centripetaal boven centrifugale krachten. Ik kan echter geen redelijk bezwaar aantonen dat Catalonië het Spaanse rijk verlaat.
Catalonië is een land volgens elke definitie die u kiest. Het is waar dat de Catalanen veel delen met de andere volkeren van Spanje.
De Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging bevat mensen uit alle lagen van het leven. Het heeft links vleugelspelers en een paar rechter vleugelspelers. De meest ruimdenkende, humane en tolerante mensen bevinden zich in de gelederen.
Niet iedereen in Catalonië is in elk geval Catalaans. Er zijn mensen die daar zijn verschoven van andere Spaanse regio’s zoals Andalusië. Er zijn mensen die vanuit andere EU-lidstaten zoals Roemenië en het Verenigd Koninkrijk naar Catalonië zijn verhuisd. Er wonen mensen in Catalonië die afkomstig zijn uit andere delen van de wereld, zoals Pakistan, China en Nigeria. Sommige van deze immigranten uit Europa en zelfs daarbuiten hebben de oorzaak van de Catalaanse onafhankelijkheid overgenomen.
Er is een minderheid in Catalonië waarvan ik veronderstel dat je vakbondsleden zou kunnen noemen. Deze mensen willen de eenheid van Spanje behouden. Dit zijn meestal Spanjaarden die uit andere delen van het Spaanse rijk zijn gekomen, zoals Extremadura, Galicië of de Canarische Eilanden. Er zijn echter inheemse Catalanen die zich ook tegen afscheiding verzetten.
Veel Catalanen behouden bittere herinneringen aan het Franco-regime. Sinds het einde van de 19e eeuw was Catalonië een broeinest van radicalisme. Anarchisme en communisme waren populair in de industriële steden. Het was het meest welvarende deel van het Spaanse koninkrijk en moest de rest subsidiëren. Catalonië heeft meer gemeen met Frankrijk dan Spanje. Catalonië heeft een trotse geschiedenis van onafhankelijkheid. Het is gekoppeld aan Sardinië en andere plaatsen. Ze werden niet vrijwillig onderdeel van Spanje. Tegen het einde van de 19e eeuw hadden de meesten een hekel aan het Spaanse imperialisme. Dienstplicht in het Spaanse leger werd door velen gehaat. De Catalanen waren grotendeels tegen de Rif Wars. Waarom zouden Catalanen worden gestuurd om in Marokko te sterven? De Marokkanen hadden weinig gemeen met de Spanjaarden. De Marokkanen wilden niet geregeerd worden door een buitenaards volk.
De meeste Catalanen verachtten de Spaanse monarchie. Toen de monarchie viel en de Spaanse Republiek werd uitgeroepen was er dansen in de straten van Barcelona. Toen de Spaanse burgeroorlog uitbrak, kwamen de Catalanen vrijwel zonder uitzondering naar de Republikeinse zijde. Zelfs centristen namen deze kant op. Barcelona was de laatste stad die viel voor de nationalisten. Tienduizenden Catalanen werden geëxecuteerd door de nationalisten. Veel Catalanen zien dit als een oorlog van Castiliaanse agressie. De Catalanen hadden kameraden uit andere delen van Spanje. Maar de Catalanen beschouwden hun oorlog als een van zelfverdediging.
Feminisme en secularisme waren gemeenschappelijke opvattingen in Catalonië. Deze waren heel anders dan de mannelijke chauvinistische en confessionele houding die in andere Spaanse regio’s heerste.
Franco wilde dat Spanje een eenheidsstaat zou worden. Catalaanse identiteit was gedegradeerd. De vlag tonen was een misdaad, net als het zingen van bepaalde liedjes. Barcelona Football Club werd misschien de enige uitdrukking van de Catalaanse identiteit die was toegestaan. Real Madrid was het Franco-team. Een wedstrijd tussen Barca en Real Madrid is een echte wrokwedstrijd.
Menig dappere Catalaanse dissident werd in de gevangenis gegooid. Daar werd hij vele jaren in een stinkende kerker geketend. De volledige vreedzame oppositie tegen het bewind van Madrid bleek door Falange volkomen onhoudbaar. De Catalaanse identiteit werd grotendeels gesmoord. Geen wonder dat veel Catalanen naar het buitenland zijn verhuisd op zoek naar vrijheid. Toen El Caudillo in 1975 werd opgeroepen voor de grote parade in de ether, braken de Catalanen de champagne open.
In oktober 2017 verklaarden de Catalanen zich onafhankelijk. De Spaanse regering reageerde met een rammelende vuist op de wensen van de Catalanen. Mensen werden gearresteerd voor de gruwelijke stemmisdaad. Aanhoudingsbevelen werden uitgegeven voor populaire politici. Mensen zitten in de gevangenis voor het houden van een stem. Waarom is het in vredesnaam mensen laten stemmen plotseling als een misdrijf beschouwd?
Madrid’s slechte gratie breidde zich uit tot de reactie van de koning van Spanje. Zijne Majesteit Koning Felipe was doof voor het Catalaanse gevoel. Zijn nors en grijnslachen viel heel slecht in Catalonië. De regio was al diep ontevreden. Hij sprak geen enkel woord over Catalaans. Hij was niet apologetisch en hard. Zijn vernietigende opmerkingen beledigden de Catalanen dodelijk. De koning wordt nu algemeen beschouwd met minachting in Catalonië. Lang geleden verloor hij het respect voor zijn onderdanen daar volkomen.
De Europese Unie beweert de democratie heilig te houden. Het berispt vaak andere landen omdat ze zich niet houden aan democratische normen. Het stuurt verkiezingswaarnemers naar het buitenland. Maar in een EU-land zitten mensen gevangen omdat ze een peiling hebben gehouden! Hebben de Spaanse politie geen hogere prioriteiten? Waarom niet een paar moorden vangen? Spanje is het belangrijkste toegangspunt voor harddrugs in de EU. Er is grootschalige illegale immigratie naar Spanje. Mensenhandel is een enorm probleem. Maar vergeet dat allemaal. Het is veel dringender om mensen te arresteren voor het organiseren van een referendum.
Het EU-concept van democratie is elastisch, zacht uitgedrukt. De hoeveelheid vertegenwoordiging per hoofd van de bevolking varieert enorm van lidstaat tot lidstaat. Het Verenigd Koninkrijk wordt zwaar gediscrimineerd. Malta heeft 12 keer de vertegenwoordiging per hoofd. Wanneer de EU referenda verliest, negeert de EU deze.
Op één punt is de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging verenigd. Bijna alle tinten Catalaans separatisme willen dat Catalonië binnen de EU blijft. Het idee is dat Catalonië een EU-lidstaat wordt zoals Portugal, Oostenrijk, Litouwen of een van de andere. Daarom is de eis voor onafhankelijkheid onzinnig. Onafhankelijkheid in de EU is een contradictio in terminis. Onafhankelijkheid voor Catalonië kan wenselijk zijn. EU-lidmaatschap kan wenselijk zijn. Maar ze kunnen niet allebei wenselijk zijn. De separatisten moeten zeggen dat ze willen dat Catalonië een afzonderlijke EU-lidstaat wordt – zoals in geen deel van Spanje.
Ondanks de hondachtige toewijding van Catalaanse separatisten aan de Europese Unie hebben ze koude troost ontvangen uit Brussel en Straatsburg. De top van de EU heeft gesloten rangen tegen Catalaans separatisme. De Europese Unie zei dat zij Catalonië niet zouden erkennen als gescheiden van Spanje.
Hondentrouw aan de EU levert u geen dankbaarheid en geen voordelen op. Waarom zo onderdanig zijn aan de EU wanneer de EU de Catalanen uit de hand wijst?
Straatsburg zei bang te zijn voor een kettingreactie. Als Catalonië uit Spanje mocht ontsnappen, wat dan? Wie zou volgen? Vervolgens zou Noord-Groot-Brittannië mogelijk proberen af te scheiden van het Verenigd Koninkrijk. Bretagne zou zich kunnen scheiden van Frankrijk. Beieren probeert mogelijk Duitsland te verlaten en Lombardije streeft ernaar zich van Italië te scheiden.
Zo vaak wordt ons verteld dat we nu allemaal Europeanen zijn. Wat Noord-Ierland betreft, wat maakt het uit of de Ierse Tricolor of de Union Flag door het stadhuis van Belfast zweven? We zijn tenslotte allemaal Europeanen. Zolang de twaalf gouden sterren op een veld van middernachtblauw in de lucht boven Ulster varen, is alles goed met de wereld. Het idee is dat we onze nationale identiteit kunnen sublimeren in een Europese. We moeten onze kleine parochiale ruzies opzij zetten en ons verheugen in onze gemeenschappelijke Europese toekomst.
Waarom weigert Straatsburg dan de vaste wil van het Catalaanse volk te erkennen? Het is een aanfluiting van de trotse trots van de EU om in democratie te geloven. De EU verkondigt onophoudelijk en raspend haar morele superioriteit. Maar toch vaak schendt de EU brutaal en onmiddellijk haar eigen kernbeginselen.
Bijna niemand in Catalonië voert de Spaanse vlag. Voor de meeste mensen is het een buitenlands embleem. Wat verenigt de Spanjaarden? De monarchie? Het huis van Bourbon en Bourbon wordt veracht door een duidelijke meerderheid van de Catalanen.
Stel dat de Catalanen hun zin kregen en ze een EU-lidstaat werden – wat dan? Vermoedelijk zou er weinig veranderen. De meeste wetten komen hoe dan ook uit de EU. Spanjaarden zouden daar nog steeds mogen verblijven. Handel en banen zouden ongehinderd doorgaan. De Catalanen kunnen van het Spaans een tweede officiële taal maken. Er kan overeenstemming en vriendschap zijn tussen Catalonië en het Koninkrijk Spanje. Ze konden bondgenoten blijven. Het zou eenvoudig zijn om de situatie op te lossen.
Als Madrid de brandnetel greep, zou alles in korte volgorde worden opgelost. De Spaanse regering zou kunnen buigen voor het onvermijdelijke en aankondigen dat zij de stembusbeslissing van de Catalaanse natie heeft aanvaard. Madrid zou dan Catalonië onafhankelijkheid verlenen. Dit zou gebeuren in coördinatie met de EU. De EU zou stemmen om Catalonië onmiddellijk als EU-lidstaat te aanvaarden. De overgang zou naadloos zijn. Alle angst zou worden vermeden.
Als Catalonië een republiek binnen de EU zou worden, zouden Spanjaarden die nu in Catalonië zijn gevestigd nu bang zijn. Hun rechten en vrijheden zouden hun worden gewaarborgd. Ze zouden het recht hebben om hun Spaanse identiteit te laten horen, om trouw te zijn aan Felipe en om la sangre y oro te vliegen. Deze mensen moeten er zeker van kunnen zijn dat ze niet afgescheiden hoeven te zijn van Spanje.
Catalaanse onafhankelijkheid zou niet het einde van de wereld zijn. Talloze landen zijn eerder onafhankelijk geworden. Waarom niet nog één? Catalonië is welvarend, democratisch, stabiel en kosmopolitisch. Er is alle reden om te denken dat het een geweldige bijdrage aan de EU zou blijven leveren.
Is Spanje überhaupt een natie? Dat is twijfelachtig. De Spaanse grondwet spreekt van de ‘naties’ van Spanje. Spanje is, als je wilt, een verzameling naties. Het woord ‘natie’ is er een waarvoor geen adequate universele definitie bestaat. In alle eerlijkheid voor het Koninkrijk Spanje bood het Catalonië een zeer uitgebreide mate van autonomie. Je zou kunnen denken dat dit het Catalaanse verlangen naar zelfbestuur zou hebben vervuld. Maar dat deed het niet. Het is verwant aan de veelbesproken uitspraak van George Robertson over devolutie voor Schotland – ‘het zal het nationalisme stenig doden’. In plaats daarvan is Caledonia binnen een stem van stemmen om zich te scheiden van het Verenigd Koninkrijk.
Spanje bestaat uit regio’s met een zeer sterke identiteit, evenals wat aantoonbaar landen zijn zoals Galicië en het Baskenland. Er zijn verschillende talen in Spanje. De Spaanse taal is echt Castiliaans – de taal van Midden-Spanje. Het is mogelijk dat Spanje in verschillende landen uiteenvalt. Ik wil dat niet zien gebeuren.
Er is een opvallende dissonantie tussen wat de EU haar lidstaten doet en wat zij elders in de wereld doet. De Europese Unie is ook fel gekant tegen Schotland dat het VK verlaat.
Toch erkende de EU Montenegro als onafhankelijk. Hetzelfde geldt voor Kosovo. In beide gevallen had de EU beloofd dit niet te doen. De Europese Unie erkende de onafhankelijkheid van Zuid-Sudan. Velen in de EU willen de onafhankelijkheid van Somaliland erkennen. De mensen in Zuid-Soedan leden aan genocide, dus ik ben niet verbaasd dat ze Khartoem niet vertrouwen. U kunt al deze onafhankelijkheidsverklaringen goedkeuren. Alles goed en wel. Maar waarom niet ook in de EU? Waarom streeft de EU er altijd naar soevereine staten buiten de EU op te splitsen? Waarom is er een regel voor EU-landen en een andere regel voor alle anderen? Het lijkt op een verbluffende arrogantie, een totaal gebrek aan logica en brutale hypocrisie.
Als zelfbeschikking moet worden gegeven aan Montenegro, Kosovo en dergelijke, waarom dan niet voor Donbass, Luhansk, Zuid-Ossetië, Transdnistrië, de Krim of ergens waar de meeste mensen verlangen naar een nauwere relatie met de Russische Federatie? In sommige delen van de wereld trachten de EU en de NAVO natiestaten te scheiden. Het doel is misschien om andere landen te verzwakken. De EU was dol op de Velvet Divorce. Dat was toen Tsjechoslowakije oploste. Slowakije en de Tsjechische Republiek werden afzonderlijke landen. Vermoedelijk was het de bedoeling om Tsjechoslowakije op te splitsen in stukjes van een beetje grootte. Des te beter verslonden te worden door de EU. Het motto van de EU zou drang nach Osten moeten zijn. Is er geen einde aan de megalomanie van de EU? Steeds dieper naar het oosten! De EU koestert openlijk ambities om Oekraïne, Moldavië, Turkije en Albanië te absorberen. De EU was ooit in gesprek over de toetreding van Marokko. Zo’n uitslag en ijdele overexpansie doodde zoveel rijken. De EU is geen rijk maar misschien beter beperkt als megastaat. In plaats van de vele existentiële problemen van de EU aan te pakken, willen de bureaucraten van Brussel liever steeds meer naties opnemen. Elke wens om lid te worden van de EU door een deel van de publieke opinie in elk land, stuit op een Pavloviaanse ijver in Brussel. Het expansieve enthousiasme van de EU zou moeten worden afgeremd.
Ik weet niet zeker wat de juiste weg is voor Catalonië. Ik ben hier zeker van – de EU helpt niet.